Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 2 Bible Online

ლუკას სახარება 2 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 2

¹და იყო, დღეთა მათ გამოჴდა ბრძანებაჲ აგუსტოს კეისრისაგან -- აღწერაჲ ყოვლისა სოფლისაჲ.

²ესე პირველი სოფლის-აღწერაჲ იყო მსაჯულებასა მას ასურთა ზედა კჳრინჱსსა.

³და მივიდოდეს ყოველნი და აღიწერებოდეს თითოეულად თჳსსა ქალაქსა.

⁴აღვიდა იოსეფცა გალილეაჲთ, ქალაქით ნაზარეთით, ჰურიასტანდ, ქალაქად დავითისა, რომელსა ჰრქჳან ბეთლემ, რამეთუ იყო იგი სახლისაგან და ნათესავისა დავითისი,

⁵შთაწერად მარიამითურთ, რომელი-იგი თხოილ იყო მისა, და იყო იგი მიდგომილ.

⁶და იყო, ვიდრე იგინი იყვნეს მუნ, აღივსნეს დღენი შობისა მისისანი.

⁷და შვა ძე იგი თჳსი პირმშოჲ და შეგრაგნა იგი და შთააწვინა ბაგასა, რამეთუ არა იყო მათდა ადგილ სავანესა მას.

⁸და მწყემსნი იყვნეს მასვე ადგილსა გარე მყოფნი, რომელნი ჴუმილვიდეს ჴუმილვათა ღამისათა სამწყსოთა თჳსთასა.

⁹და ანგელოზი უფლისაჲ დაადგა მათ, და დიდებაჲ უფლისაჲ გამობრწყინდა მათ ზედა, და შეეშინა შიშითა დიდითა.

¹⁰და ჰრქუა მათ ანგელოზმან: ნუ გეშინინ, რამეთუ, აჰა, გახარებ თქუენ სიხარულსა დიდსა, რომელ იყოს ყოვლისა მის ერისა:

¹¹რამეთუ იშვა თქუენდა დღეს მჴსნელი, რომელ არს ცხებულ უფალი, ქალაქსა მას დავითისსა.

¹²და ესე სასწაულ თქუენდა: ჰპოოთ ყრმაჲ იგი წარგრაგნილი სახუეველთა, მწოლარე ბაგასა.

¹³და მეყსეულად იყო ანგელოზისა მის თანა სიმრავლე ერთა ზეცისათაჲ, რომელნი აქებდეს ღმერთსა და იტყოდეს:

¹⁴დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, და ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ, კაცთა შორის სათნოებაჲ!

¹⁵და იყო, ვითარ აღიმაღლეს მათგან ანგელოზთა მათ ცად, იტყოდეს ურთიერთას მწყემსნი იგი: მო და მივიდეთ ბეთლემდმდე და ვიხილოთ, რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რომელ იყო, რომელ უფალმან გუაცნობა ჩუენ.

¹⁶და მოვიდეს მწრაფლ და პოეს მარიამი და იოსები და ყრმაჲ იგი, შთაწვენილი ბაგასა.

¹⁷და მოეგონა სიტყჳსაჲ მის, რომელ ითქუა მათდა მიმართ ყრმისა მისთჳს.

¹⁸და ყოველთა, რომელთა ესმოდა, დაუკჳრდებოდა სიტყუათაჲ მათ, რომელთა ეტყოდეს მათ მწყემსნი იგი.

¹⁹ხოლო მარიამი ყოველსა მას სიტყუასა დაჰმარხვიდა და გულისხმა-ჰყოფდა გულსა თჳსსა.

²⁰და მიიქცეს მწყემსნი იგი, ადიდებდეს და აქებდეს ღმერთსა ყოველსა ამას ზედა, რომელი ესმა და იხილეს, ვითარცა მიეთხრა მათ.

²¹და ვითარცა აღივსნეს დღენი რვანი წინადაცუეთისა მისისანი, ჰრქუეს მას სახელი იესუ, რომელ წოდებულ იყო ანგელოზისა მისგან, ვიდრე არღა შთავრდომილ იყო იგი მუცელსა.

²²და ვითარცა აღესრულნეს დღენი განწმედისა მათისანი მსგავსად შჯულისა მის მოსესისა, აღიყვანეს იგი იერუსალჱმდ წარდგინებად წინაშე უფლისა,

²³ვითარცა წერილ არს შჯულსა უფლისასა, ვითარმედ: ყოველმან წულმან რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს.

²⁴და მიცემად მსხუერპლისა, მსგავსად ვითარცა ბრძანებულ არს შჯულსა უფლისასა, სწორნი გურიტთანი, ანუ მართუენი ტრედთანი.

²⁵და, აჰა, იყო კაც ერთ იერუსალჱმს, რომლისა სახელი სჳმეონ, და იყო კაცი იგი მართალ და მოშიშ და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაჱლისათჳს; და სული წმიდაჲ იყო მის თანა.

²⁶და იყო მისა ბრძანებულ სულისა მიერ წმიდისა არახილვად სიკუდილი, ვიდრემდე იხილოს ცხებული უფლისაჲ.

²⁷და მოვიდა სულითა ტაძარსა მას, და ვითარცა მოიყვანეს მშობელთა მათ ყრმაჲ იგი იესუ ყოფად მათა მსგავსად ჩუეულებისა შჯულისაჲსა მის ზედა.

²⁸და მან მიიქუა იგი მჴართა თჳსთა, აკურთხევდა ღმერთსა და თქუა:

²⁹აწ განუტეო მონაჲ შენი, უფალო, მსგავსად სიტყჳსა შენისა მშჳდობით;

³⁰რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი,

³¹რომელ განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა:

³²ნათელი გამობრწყინებად წარმართთა და დიდებაჲ ერისა შენისა ისრაჱლისაჲ.

³³და იყვნეს მამაჲ მისი და დედაჲ მისი დაკჳრვებულ ზედა სიტყუათა მათ, რომელ ითქუნეს მის ზედა.

³⁴და აკურთხნა იგინი სჳმეონ და ჰრქუა მარიამს: აჰა, ესე დგას დაცემად და აღმართებად მრავალთა შორის ისრაჱლსა და სასწაულად ჴდომისა.

³⁵და შენსა თავსა განვლოს მახჳლმან, რაჲთა გამოცხადნენ მრავალთაგან გულთა ზრახვანი.

³⁶და მუნ იყო ანნა წინაწარმეტყუელი, ასული ფანუელისი, ნათესავისაგან ასჱრისი. ესე გარდასრულ იყო დღეთა მრავალთა. ცხორებულ იყო ქმრისა თჳსისა თანა შჳდ წელ სიქალწულითგან თჳსით.

³⁷და ესე იყო ქურივ ვითარ ოთხმეოცდაოთხ წელ, რომელი არა განეშორებოდა ტაძარსა მას, მარხვითა და ლოცვითა ჰმსახურებდა დღე და ღამე.

³⁸და ესეცა მასვე ჟამსა აღდგა და ჰმადლობდა უფალსა და ეტყოდა მისთჳს ყოველთა, რომელნი მოელოდეს ჴსნასა მას ისრაჱლისასა.

³⁹და ვითარცა აღასრულეს ყოველივე მსგავსად შჯულისა მის უფლისაჲსა, მიიქცეს მუნვე გალილეად, ქალაქსა მათსა, ნაზარეთდ.

⁴⁰და ყრმაჲ იგი იესუ აღორძნდებოდა და განძლიერდებოდა და აღივსებოდა სიბრძნითა, და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის ზედა.

⁴¹და აღვიდიან მშობელნი მისნი წლად-წლად იერუსალჱმდ დღესასწაულსა მას ზატიკისასა.

⁴²და ვითარ დაეყვნეს მისნი წელნი ათორმეტნი, აღსლვასა მათსა იერუსალჱმდ მსგავსად ჩუეულებისა დღესასწაულისა მის,

⁴³და ვითარცა აღასრულნეს დღენი იგი, და მოიქცეს და აღვიდა იესუ ყრმაჲ იერუსალჱმდ, და არა უწყოდეს მშობელთა მისთა,

⁴⁴ჰგონებდეს, ვითარმედ თანამოგზაურთა თანა იყოს. და ვითარ მივლეს დღის ერთის გზაჲ, ეძიებდეს მას ნათესავთა თანა და მეცნიერთა თანა;

⁴⁵და ვითარ არა პოეს, მიიქცეს მუნვე იერუსალჱმდ მოძიებად მისა.

⁴⁶და იყო, შემდგომად სამისა დღისა პოეს იგი ტაძარსა მას, რამეთუ ჯდა მოძღუართა მათ თანა, ისმენდა მათსა და ჰკითხვიდა მათ.

⁴⁷. და დაუკჳრდებოდა ყოველთა, რომელთა ესმოდა სიბრძნე მისი და სიტყჳს-გებაჲ მისი.

⁴⁸და ხედვედ მას და დასულბიან. და ჰრქუა მას დედამან მისმან: შვილო, რაჲ საქმჱ მაქმენ ჩუენ? აჰა, ესერა, მამაჲ შენი და მე, გუელმოდა და გეძიებდით შენ.

⁴⁹და ჰრქუა მათ: რაჲსა მეძიებდით მე? არა უწყოდეთ, რამეთუ სახლსა მამისა ჩემისასა ჯერ-არს ჩემი ყოფაჲ?

⁵⁰და მათ არა ცნეს სიტყუაჲ მისი, რომელსა ეტყოდა მათ.

⁵¹და გარდავიდა მათ თანა და მივიდა ნაზარეთა და იყო დამორჩილებულ მათა. და დედასა მისსა დაემარხნეს ყოველნი ესე სიტყუანი გულსა თჳსსა.

⁵²და იესუ აღორძნდებოდა სიბრძნითა და ჰასაკითა და მადლითა წინაშე ღმრთისა და კაცთა.