Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 22 Bible Online

ლუკას სახარება 22 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 22

¹-

²-

¹⁵[მით] ქუმიდა პასქასა ამას ჭამად თქუენ თანა ვიდრე ვნებადმდე ჩემდა.

¹⁶ხოლო გეტყჳ თქუენ: არღარა ვჭამო ამისგან, ვიდრემდე აღესრულოს სასუფეველსა ღმრთისასა.

¹⁷და მოიღო სასუმელი, ჰმადლობდა და თქუა: მიიღეთ ესე და განიყავთ თავისა თქუენისა.

¹⁸ხოლო გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან არღარა ვსუა ნაყოფისაგან ვენაჴისა, ვიდრემდე სასუფეველი ღმრთისაჲ მოვიდეს.

¹⁹და მოიღო პური, ჰმადლობდა და განტეხა, მისცა მათ და ჰრქუა: ესე არს ჴორცი ჩემი თქუენთჳ{ს} მიცემული; ამას ჰყოფდით ჩემდა მოსაჴსენებელად.

²⁰ეგრევე სასუმელი შემდგომად სერობისა და თქუა: ესე სასუმელი -- ახ{ა}ლი რჩული სისხლისა ჩემისაჲ თქუენთჳს დათხეული.

²¹ხოლო, აჰა ჴელი განმცემელისა ჩემისაჲ ჩემ თანა ტაბლასა ზედა.

²²ძჱ სამე კაცისაჲ მსგავსად განჩინებულისა მისისა წარვალს, ხოლო ვაჲ არს კაცისაჲ მის, ვის მიერ მიეცემის იგი!

²³{დ}ა მათ იწყეს ძიებად ურთიერთას: ვინმე არს მათგანი, რომელსა ეგულების ესე ყოფად?

²⁴და იყო ცილობაჲცა მათ შორის, ვითარმედ ვინმე იყოს დიდ მათგანი?

²⁵ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მეფენი წარმართთანი უფლებდენ მათ ზედა, და რომელთა ჴელმწიფებაჲ აქუს მათ ზედა, ქველისმოქმედ ჰრქჳან.

²⁶ხოლო თქუენ არა ეგრე იყვნეთ, არამედ უდიდესი იგი თქუენ შორის იყავნ მრწემ, და წინამძღუარი იგი -- ვითარცა მსახური.

²⁷ვინ არს უფალი: რომელი ინაჴით ზის, ანუ რომელი მსახურებს? ანუ არა რომელი ინაჴით ზის? ხოლო მე ვარ თქუენ შორის, ვითარცა მსახური.

²⁸თქუენ ხართ, რომელნი დაადგერით ჩემ თანა განსაცდელთა შინა ჩემთა.

²⁹და მე აღგითქუამ თქუენ, ვითარცა მე აღმითქუა მამამან ჩემმან სასუფეველი,

³⁰რაჲთა სჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ჩემსა ზედა სასუფეველსა შინა ჩემსა და დასხდეთ ათორმეტნი საყდართა და სჯიდეთ ათორმეტთა ტომთა ისრაჱლისათა.

³¹სიმონ, სიმონ, აჰა, ესერა, ეშმაკმან გამოგითხოვნა თქუენ აღცრად, ვითარცა იფქლი.

³²ხოლო მე ვევედრე მამასა ჩემსა შენთჳს, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ შენი, და შენ ოდესმე მიექცე და განამტკიცნე ძმანი შენნი.

³³ხოლო მან ჰრქუა: უფალო, მე შენ თანა მზა ვარ საპყრობილედ და მოსიკუდილდ.

³⁴ხოლო თავადმან ჰრქუა: გეტყჳ შენ, პეტრე: არღა ეყივლოს ქათამსა დღეს, ვიდრემდე სამგზის უვარ-მყო მე, ვითარმედ არა მიცი მე.

³⁵და ჰრქუა მათ: ოდეს წარგავლინენ თქუენ თჳნიერ ბალანტისა და ვაშკარანისა და ფერჴთშესასხმელისა, ნუ გაკლდა რაჲ თქუენ? ხოლო მათ თქუეს: არაჲ გუაკდა.

³⁶და მერმე თქუა: არამედ აწ რომელსა აქუნდეს ბალანტი, აღიღენ; ეგრევე მსგავსად ვაშკარანიცა; და რომელსა არა აქუნდეს, განყიდენ სამოსელი თჳსი და იყიდენ მახჳლი.

³⁷გეტყჳ თქუენ: ესე ხოლო წერილი ჯერ-არს ჩემ ზედა აღსრულებად, ვითარმედ ურჩულოთა თანა შეირაცხა, და რამეთუ ჩემთჳს აღსასრული იყოს.

³⁸ხოლო მათ რქუეს: უფალო, აჰა, ესერა, არიან ორ დანაკ. ხოლო თავადმან ჰრქუა: კმა არს.

³⁹და გამოვიდა მიერ და წარვიდა, ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა, მთასა ზეთისხილთასა, და მისდევდეს მას მოწაფენი მისნი.

⁴⁰და მი-რაჲ-ვიდა ადგილსა მას, და ჰრქუა მათ: ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა.

⁴¹და თავადი განეშორა მათგან, ვითარ ქვისსატყორცებელ ოდენ, დაიდგნა მუჴლნი, ილოცვიდა

⁴²და იტყოდა: მამაო, უკუეთუ გნებავს თანაწარსლვად სასუმელი ესე ჩემგან, ხოლო ნუ ნებაჲ ჩემი, არამედ ნებაჲ შენი იყავნ!

⁴³-

⁴⁴-

⁴⁵და აღდგა მიერ ლოცვით და მოვიდა მოწაფეთა თჳსთა და პოვნა იგინი მძინარენი მწუხარებისა მისგან

⁴⁶და ჰრქუა მათ: რაჲსა გძინავს? აღდეგით და ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა.

⁴⁷და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, აჰა, ერი და რომელსა ერქუა იუდა ისკარიოტელი, ერთი ათორმეტთაგანი, წინაუძღოდა მათ და მიეახლა იესუს, ამბორის-ყოფად მისა, რამეთუ ესე სასწაული მიეცა მათ და ჰრქუა: რომელსა მე ამბორს-უყო, იგი არს.

⁴⁸ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: იუდა ამბორის-ყოფითა მისცემს ძესა კაცისასა?

⁴⁹იხილეს რაჲ მისთანათა საქმე ესე, ჰრქუეს მას: უფალო, უკუეთუ მოვსრნეთ ესენი მახჳლითა?

⁵⁰და სცა ვინმე ერთმან მათგანმან მონასა მღდელთმოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური მისი მარჯუენე.

⁵¹მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: აცადეთ აქამომდე! და შეახო ჴელი ყურსა მისსა და განკურნა იგი.

⁵²ჰრქუა იესუ მოსრულთა მათ მის ზედა მღდელთმოძღუართა და ერისთავთა მის ტაძრისათა და ხუცესთა: ვითარცა ავაზაკსა ზედა მოსრულ ხართ მახჳლითა და წათებითა.

⁵³დღითი დღედ თქუენ თანა ვიყავ ტაძარსა შინა, და არა გაჰყავთ ჴელი ჩემ ზედა; არამედ ესე არს ჟამი თქუენი და ჴელმწიფებაჲ ბნელისაჲ.

⁵⁴და ვითარცა შეიპყრეს იგი, წარიყვანეს და შეიყვანეს იგი სახლსა მღდელთმოძღურისასა. ხოლო პეტრე მისდევდა შორით.

⁵⁵და აღაგზნეს ცეცხლი შორის ეზოსა და გარემოასხდეს იგინი, და დაჯდა პეტრეცა შორის მათსა.

⁵⁶და იხილა იგი მჴევალმან ვინმე მჯდომარე ნათელსა მას და თქუა: ესეცა მის თანავე იყო.

⁵⁷ხოლო მან უარ-ყო და თქუა: დედაკაცო, არა ვიცი იგი.

⁵⁸და მცირედრე იხილა იგი სხუამან და ჰრქუა: შენცა მათთანაჲ ხარ. ხოლო პეტრე თქუა: კაცნო, არა ვარ მათთანაჲ.

⁵⁹და ვითარ წარჴდა ჟამი ერთი, სხუაჲ ვინმე დაამტკიცებდა და იტყოდა: ჭეშმარიტად ესეცა მათთანაჲვე იყო, და რამეთუ გალილეველ არს.

⁶⁰ხოლო პეტრე ჰრქუა მას: კაცო, არა ვიცი, რასა იტყჳ. და მეყსეულად ვიდრე იტყოდაღა იგი ამას, ქათამი ყივა.

⁶¹და მოექცა უფალი და მიხედა პეტრეს. და მოეჴსენა პეტრეს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელ ჰრქუა მას, ვითარმედ: ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე უვარ-მყო მე სამგზის, ვითარმედ: არა ვიცი მე.

⁶²და გავიდა გარე, ტიროდა მწარედ.

⁶³ხოლო კაცთა მათ რომელთა შეეპყრა იესუ, ეკიცხევდეს მას და სცემდეს

⁶⁴და ეტყოდეს: წინაჲსწარმეტყუელებდ, ვინ არს, რომელმან გცა შენ?

⁶⁵და სხუასა მრავალსა ჰგმობდეს და იტყოდეს მისთჳს.

⁶⁶და ვითარცა განთენა დღე, შეკრბეს მოხუცებულნი და მღდელთმოძღუარნი და მწიგნობარნი და აღიყვანეს იგი შესაკრებელსა მათსა

⁶⁷და ეტყოდეს: უკუეთუ შენ ხარ ქრისტე, მითხარ ჩუენ. ხ~ ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუ გითხრა, არა გრწმენეს;

⁶⁸და უკუეთუ გკითხო თქუენ, ვერაჲ მომიგოთ, გინა განმიტეოთ.

⁶⁹ამიერითგან იყოს ძჱ კაცისაჲ მჯდომარჱ მარჯუენით ძლიერებასა ღმრთისასა.

⁷⁰და ჰრქუეს მას ყოველთა: შენ უკუე ხარა ძე ღმრთისაჲ? ჰრქუა მათ: თქუენ იტყჳთ, რამეთუ მე ვარ.

⁷¹და მათ თქუეს: რაჲღა გჳჴმს წამებაჲ? ჩუენ თჳთ გუესმა პირისაგან მისისა.