Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 23 Bible Online

ლუკას სახარება 23 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 23

¹და აღდგა ყოველი იგი სიმრავლე მათი და მოიყვანეს იგი პილატესა.

²და იწყეს შესმენად მისა და იტყოდეს: ესე ვპოეთ, რომელი გარდააქცევდა ნათესავსა ჩუენსა და აყენებდა ხარკისა მიცემად კეისრისა და იტყოდა თავსა თჳსსა, ვითარმედ ქრისტე იგი არს მეუფჱ.

³ხოლო პილატე ჰკითხვიდა მას და ჰრქუა: შენ ხარ მეუფჱ ჰურიათაჲ? მან მიუგო და ჰრქუა: შენ სთქუ.

⁴ჰრქუა პილატე მღდელთმოძღუართა მათ და სიმრავლესა მას: არას ვპოებ ბრალსა კაცისა ამის თანა.

⁵და იგინი განკრძალულ იყვნეს და იტყოდეს, ვითარმედ: აღძრავს ერსა და ასწავებს ყოველსა ჰურიასტანსა; იწყო გალილეაჲთ და მოაქამდე.

⁶ხოლო პილატეს ვითარცა ესმა გალილეაჲსაჲ, ჰკითხა, ვითარმედ: გალილეველ არს კაცი ესე?

⁷და ვითარცა აგრძნა, ვითარმედ საბრძანებელისაგან ჰეროდესი არს, მიუძღუანა იგი ჰეროდეს, რამეთუ იგიცა იერუსალჱმს იყო მათ დღეთა შინა.

⁸და ჰეროდე ვითარცა იხილა იესუ, განიხარა დიდად, რამეთუ სწადოდა მრავლით ჟამითგან ხილვაჲ მისი, რამეთუ მრავლით ჟამითგან სწადოდა მისთჳს სასწაულის-ხილვად მისგან.

⁹ჰკითხვიდა მას სიტყუათა მრავალთა, და მან არარაჲ მიუგო მას.

¹⁰დგეს მღდელთმოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი, განკრძალულად ძჳრსა იტყოდეს მისთჳს.

¹¹შეურაცხ-ყო იგი ჰეროდეცა ერითურთ თჳსით, განბასრა იგი და შეჰმოსა სამოსელი სპეტაკი და მიუძღუანა მუნვე პილატეს.

¹²და იმოყურნეს ჰეროდე და პილატე მას დღესა შინა, რამეთუ წინა მტერ იყვნეს ურთიერთას.

¹³მოუწოდა პილატე მღდელთმოძღუართა მათ და მთავართა და ერსა მას

¹⁴და ჰრქუა მათ: მოიყვანეთ, წარმოადგინეთ ჩემ წინაშე კაცი ესე, ვითარცა განმდრეკელი ერისაჲ მაგის, და, აჰა, ესერა, თქუენ წინაშე ვიკითხე და ბრალი არაჲ ვპოე კაცისა მაგის თანა, რომელსა თქუენ ძჳრსა იტყჳთ მაგისთჳს,

¹⁵არამედ არცა ჰეროდე, რამეთუ მიუძღუანე ეგე მას, და აწ არაჲ სიკუდილისსაქმჱ უქმნიეს მაგას.

¹⁶განვსწავლო ეგე და განუტეო.

¹⁷რამეთუ თანაედვა დღესასწაულად-დღესასწაულად ერთი მიტევებად მათდა.

¹⁸და ღაღადებდა ყოველი იგი სიმრავლე და იტყოდეს: აღიღე ეგე და განუტევე ჩუენდა ბარაბაჲ,

¹⁹რომელ-იგი აღძრვისათჳს რაჲს მე ქალაქსა შინა და კაცის-კლვისათჳს შეყენებულ იყო საპყრობილესა შინა.

²⁰მერმე პილატე იწყო სიტყუად, რამეთუ უნდა განტევებაჲ მისი.

²¹. და იგინი უფროჲს ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-აცუ ეგე!

²²და მან სამგზის ჰრქუა მათ: რაჲ ძჳრ-უქმნიეს ამას? არაჲ ბრალი ვპოვე ამის თანა. ვსწავლო ეგე და განუტეო.

²³და იგინი აწუევდეს ჴმითა დიდითა და გამოითხოვდეს ჯუარ-ცუმად. და განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი და მღდელთმოძღუართანი მათ.

²⁴და პილატე განაჩინა აღსრულებად თხოვაჲ იგი მათი.

²⁵განუტევა მათდა ბარაბაჲ იგი, რომელი აღძრვისათჳს და კაცის-კლვისათჳს შეეყენა საპყრობილესა, რომელსაცა-იგი ითხოვდეს, და იესუ მიუტევა ნებასა მათსა.

²⁶ვითარცა წარიყვანეს იგი, შეიპყრეს ვინმე სიმონ კჳრინელი, რომელი მოვიდოდა აგარაკით, და დასდვეს ჯუარი იგი მას ზედა მიღებად კუალსა იესუსსა.

²⁷და მისდევდა მას სიმრავლე ერისაჲ მის და დედებისაჲ, რომელნი ტიროდეს და ეტყებდეს მას.

²⁸. მიექცა იესუ და ჰრქუა მათ: ასულნო იერუსალჱმისანო, ნუ სტირთ ჩემდა, არამედ სტიროდეთ თავთა თქუენთა და ზედა ნაშობთა თქუენთა,

²⁹რამეთუ მოვიდენ დღენი, რომელთა შინა იტყოდიან, ვითარმედ: ნეტარ ბერწთა და მუცელთა, რომელთა არა შვეს, და ძუძუთა, რომელთა არა აწოეს!

³⁰მას ჟამსა იწყონ სიტყუად მთათა მიმართ: დამეცენით ჩუენ ზედა! და ბორცუთა, ვითარმედ: დამფარენით ჩუენ.

³¹უკუეთუ ძელსა ნედლსა ამას უყოფენ, ჴმელსა მას რაჲმეღა უყონ?

³²მოჰყვანდეს სხუანიცა ორნი ძჳრისმოქმედნი მის თანა.

³³ვითარცა მიეახლნეს ადგილსა მას, რომელსა ერქუმის თხემ, და მუნ ჯუარს-აცუნეს იგი და ძჳრისმოქმედნი იგი, რომელიმე -- მარჯუენით და რომელიმე -- მარცხენით ჯუარს-აცუნეს.

³⁴და იესუ თქუა: მამაო, მიუტევე მაგათ, რამეთუ არა იციან, რასა იქმან. განიყვეს სამოსელი მისი და წილ-იგდეს.

³⁵და დგა ერი და ხედვიდა. ხ~ ეკიცხევდეს მთავარნი იგი მათ თანა და იტყოდეს: სხუანი განარინნა, განირინენ თავიცა თჳსი, უკუეთუ არს ძჱ ღმრთისაჲ რჩეული.

³⁶ხ~ ეკიცხევდეს მას ერისა კაცნიცა იგი, წარდგიან წინაშე, მიუპყრიან მას ძმარი

³⁷და ეტყჳედ: უკუეთუ შენ ხარ მეუფჱ ჰურიათაჲ, იჴსენ თავი შენი.

³⁸და იყო წიგნი წერილი მას ზედა ბერძლითა და ფრომინებრითა და ებრაელებრითა, ვითარმედ: ესე არს მეუფე ჰურიათაჲ.

³⁹ხოლო ერთი დამოკიდებულთა მათგანი ძჳრისმოქმედთაჲ ჰგმობდა მას და ეტყოდა: არა შენ ხარ ქრისტჱ იგი? იჴსენ თავი შენი და ჩუენცა.

⁴⁰მიუგო მოყუასმან მან რისხვით და ჰრქუა: არა გეშინის შენ ღმრთისა, რამეთუ მასვე ტანჯვასა შინა ხარ?

⁴¹.რამეთუ ჩუენდა მართლ ღირსად საქმეთა ჩუენთაებრ მომეგების ჩუენ, ხოლო ამას უწესოჲ არაჲ უქმნიეს.

⁴²და ჰრქუა იესუს: მომიჴსენე მე, უფალო, რაჟამს მოხჳდოდი სუფევითა მით შენითა.

⁴³და ჰრქუა მას იესუ: მართლიად გეტყჳ შენ: დღეს ჩემ თანა იყო სამოთხესა მას.

⁴⁴და იყო ვითარ ექუს ჟამ ოდენ, და ბნელ იქმნა ყოველსა ქუეყანასა ვიდრე ცხრა ჟამადმდე.

⁴⁵დაბნელდა მზჱ, და განიპო ეზოჲ ტაძრისაჲ მის ორგან.

⁴⁶და ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: მამაო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა. ესე ვითარცა თქუა, აღმოუტევა სული.

⁴⁷ვითარცა იხილა ასისთავმან, რაჲ-იგი იქმნა, ადიდებდა ღმერთსა და თქუა: ნანდჳლვე კაცი ესე მართალ იყო.

⁴⁸და ყოველნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს ხილვასა მას და რაჲ-იგი იქმნა, იცემდეს მკერდსა და გარეუკუნიქცეოდეს.

⁴⁹დგეს ყოველნი მეცნიერნი მისნი შორსგანრე, და დედანი იგი, რომელნი მოსდევდეს მას გალილეაჲთ, ხედვიდეს მას.

⁵⁰და, აჰა, კაცი ერთი, რომელსა ერქუა იოსეფ, რომელი-იგი იყო მთავარმზრახვალთაგანი, კაცი კეთილ და მართალ,

⁵¹ესე არა შერთულ იყო ზრახვასა და საქმესა მათსა, რომელი-იგი იყო არიმათიაჲთ, ქალაქით ჰურიასტანით, რომელ-იგიცა მოელოდა {სასუ}ფეველსა ღმრთისასა.

⁵²{ე}სე წარდგა წინაშე პილატესა და მოითხოვნა ჴორცნი იესუჲსნი,

⁵³და გარდამოიხუნა და წარგრაგნა არდაგსა და დადვა იგი გამოკუეთილსა მას სამარესა, რომელსა არა ვინ დადებულ იყო.

⁵⁴და დღე იგი იყო პარასკევ და განთენებოდა შაფათა{დ}.

⁵⁵{და} მისდევდეს მას დედანი იგი, რომელნი მოსრულ იყვნეს მის თანა გალილეაჲთ; ხედვიდეს სამარესა მას, და ვითარ დასხნეს ჴორცნი მისნი,

⁵⁶წარვიდეს და დამზადეს საკუმეველი და ნელსაცლებელი და შაფათსა მას დადუმნეს მცნებისა მისთჳს.