Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 24 Bible Online

ლუკას სახარება 24 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 24

¹ხოლო ერთშაფათსა მას, მსთუად განთიად მოვიდეს სამარესა მას, მოიღეს საკუმეველი იგი, რომელ დამზადეს, და სხუანიცა დედანი მათ თანა.

²და პოეს ლოდი იგი გარდაგორვებული სამარისა მისგან.

³და შევიდეს შინა, არა პოვნეს ჴორცნი იგი უფლისა იესუჲსნი.

⁴და იყო დაკჳრვებასა მათსა მისთჳს, და, აჰა, ორ კაც გამოჩნდეს სამოსლითა ბრწყინვალითა.

⁵და ვითარ შეშინებულ იყვნეს, დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანად; ჰრქუეს მათ: რაჲსა ეძიებთ ცხოელსა მას მკუდართა თანა?

⁶არა აქა არს, არამედ აღდგა. მოიჴსენეთ, ვითარ-იგი გეტყოდა თქუენ, ვიდრე იგი იყო გალილეას.

⁷და თქუა, ვითარმედ: თანააც ძესა კაცისასა მიცემად ჴელთა კაცთა ცოდვილთასა ჯუარ-ცუმად და მესამესა დღესა აღდგომად.

⁸და მოიჴსენნეს სიტყუანი მისნი.

⁹და მიექცეს და მიუთხრეს ესე ყოველი ათერთმეტთა მათ და სხუათა ყოველთა.

¹⁰და იყვნეს მარიამ მაგდანელი და იოჵანა და მარიამ იაკობისი და სხუანი იგი მათ თანა, რომელთა უთხრეს ესე მოციქულთა მათ.

¹¹და უჩნდეს მათ წინაშე ვითარცა სიჩქურე სიტყუანი მათნი და არა ჰრწმენა მათი.

¹²ხოლო პეტრე აღდგა, მირბიოდა სამარესა მას და შთახედნა და იხილნა მჩუარნი იგი ხოლო, რომელ ისხნეს, და წარვიდა გონებასა თჳსსა დაკჳრვებული საქმისა მისთჳს.

¹³და, აჰა, ორნი მათგანნი მივიდოდეს მასვე დღესა შინა დაბასა ერთსა, რომელი შორავს იერუსალჱმსა ასსამეოც ასპარეზ, და იყო სახელი მისი ემმაუს.

¹⁴და იგინი იტყოდეს ურთიერთას ყოველთა მათთჳს ყოფილთა.

¹⁵და იყო, იტყოდეს რაჲ ურთიერთას და გამოეძიებდეს, თავადი იესუ მიეახლა და მივიდოდა მათ თანა.

¹⁶და თუალნი მათნი შეპყრობილ იყვნეს, რაჲთა არა იცნან იგი.

¹⁷და ჰრქუა მათ: რაჲ არიან სიტყუანი ეგე, რომელთა ჰჴდებით ურთიერთას გზასა მაგას და მწუხარე ხართ?

¹⁸მიუგო ერთმან მათგანმან, რომელსა სახელი ერქუა კლეოპა, და ჰრქუა მას: შენ ხოლო მწირ ხარ იერუსალჱმს და არა აგრძენ, რაჲ იქმნა მას შინა დღეთა ამათ შინა?

¹⁹და ჰრქუა მათ: რომელი? და მათ ჰრქუეს: იესუჲსთჳს ნაზორეველისა, რომელი-იგი იქმნა კაც წინაწარმეტყუელ, ძლიერ საქმითა და სიტ(ყ)ჳთა წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა მის ერისა.

²⁰ვითარ მისცეს იგი მღდელთმოძღუართა მათ და მთავართა ჩუენთა სასჯელსა მას სიკუდილისასა და ჯუარს-აცუეს.

²¹და ჩუენ ვესევდით, ვითარმედ იგი არს, რომელმან იჴსნეს ისრაჱლი; და ამას ყოველსა ზედა ესე მესამე დღე არს, ვინაჲთგან იქმნა.

²²არამედ დედათაცა ვიეთმე ჩუენგანთა დამაკჳრვეს ჩუენ, რომელნი მსთუად განთიადსა მას მივიდეს სამარესა მას

²³და არა პოვნეს ჴორცნი მისნი. მოვიდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ხილვაჲ ანგელოზთაჲ ვიხილეთ, რომელნი იტყოდეს, ვითარმედ: ცხოველ არს.

²⁴და წარვიდეს რომელნიმე ჩუენგანნიცა სამარესა მას და პოეს ეგრევე, ვითარცა დედათა მათ თქუეს, ხოლო იგი ვერ იხილეს.

²⁵და მან ჰრქუა მათ: ჵ, უგუნურნო და დაშთომილნო სარწმუნოებასა ყოველთა, რომელთა იტყოდეს წინაჲსწარმეტყუელნი იგი!

²⁶არა მითვე ყოვლითა ჯერ-იყო ვნებად ქრისტესა და შესლვად დიდებასა თჳსსა?

²⁷და იწყო მოსჱსითგან და ყოველთა წინაწარმეტყუელთა და გამოუთარგმანებდა მათ ყოველთა წიგნთაგან, რომელთა წერილ არს მისთჳს.

²⁸ვითარცა მიეახლნეს დაბასა მას, რომელსა მივიდოდეს, და მან მიზეზ-ყო შორადრე წარსლვად.

²⁹და აჲძულეს მას და ჰრქუ{ეს}: ჩუენ თანა იყავ, რამეთუ მწუხრ და მიდრეკილ არს მზე. და შევიდა დაყოფად მათ თანა.

³⁰და იყო, ვითარცა ინაჴ-იდგა მათ თანა, მოიღო პური, აკურთხა, განტეხა და მისცა მათ.

³¹და თუალნი მათნი განეხუნეს და იცნეს იგი. და იგი მიეფარა მათგან.

³²და იტყოდეს ურთიერთას: არა გულნი ჩუენნი განჴურვებულ იყვნეს, ვიდრე-იგი გუეტყოდა ჩუენ და ვითარ განგჳმარტებდა ჩუენ წიგნებსა?

³³და აღდგეს მასვე ჟამსა და მიიქცეს იერუსალჱმდ და პოვნეს შეკრებულ ათერთმეტნი იგი და რომელნი მათ თანა იყვნეს,

³⁴რომელთა ჰკითხეს მათ, ვითარმედ: ნანდჳლ აღდგა უფალი და ეჩუენა სიმონს.

³⁵და იგინი უთხრობდეს მათ, რაჲ-იგი მგზავრ იყო და ვითარ გამოეცხადა მათ განტეხასა მას პურისასა.

³⁶ვიდრე იგინი ამას იტყოდეს ოდენ, თავადი იესუ დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ ჩემი თქუენ თანა! მე ვარ, ნუ გეშინინ!

³⁷შეძრწუნდეს და შეშინდეს, ჰგონებდეს, ვითარმედ საუცარ რაჲმე ეჩუენა.

³⁸და ჰრქუა: რაჲსა შესძრწუნდებით, და რაჲსა ზრახვანი შევლენან გულთა თქუენთა?

³⁹იხილენით ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი, რამეთუ მე იგივე ვარ. ჴელი შემახეთ და მიხილეთ, რამეთუ სულსა ხოლო ჴორც და ძუალ არა არნ, ვითარცა-ესე მე მხედავთ, რამეთუ ჩემ თანა არს.

⁴⁰და ესე ვითარცა თქუა, უჩუენნა მათ ჴელნი და ფერჴნი.

⁴¹და ვიდრე ორგულებდესღა სიხარულითა მით და უკჳრდა, ჰრქუა მათ: გაქუს რაჲ აქა ჭამად?

⁴²და მათ მიუპყრეს თევზისა მწუარისაჲ და გოლი თაფლი.

⁴³და მოიღო, ჭამა მათ წინაშე და ნეშტი იგი მისცა მათ

⁴⁴და ჰრქუა მათ: სიტყუანი ესე არიან, რომელთა გეტყოდე თქუენ, ვიდრე თქუენ თანა ვიყავ, ვითარმედ: ჯერ-არს აღსრულებად ყოველთა მათ წერილთაჲშჯულსა მას მოსესსა და წინაწარმტყუელთასა და ფსალმუნთასა ჩემთჳს.

⁴⁵მაშინ განუხუნა გონებანი მათნი გულისხმის-ყოფად წიგნებისა

⁴⁶{დ}ა ჰრქუა მათ, რამეთუ: ესრე ჯერ-იყო ვნებად ქრისტჱსა და აღდგომად მკუდრეთით მესამესა დღესა

⁴⁷და ქადაგებად სახელითა მისითა სინანული და მიტევებაჲ ცოდვათაჲ ყოველთა მიმართ ნათესავთა, იწყო იერუსალჱმით,

⁴⁸და თქუენ მოწამე ხართ ამას ყოველსა.

⁴⁹და, აჰა, მე მივავლინებ აღთქუმასა მამისა ჩემისასა თქუენ ზედა. და თქუენ დასხედით ქალაქსა ამას იერუსალჱმსა, ვიდრემდე შთაიცუათ ძალი მაღლით.

⁵⁰გამოიყვანნა იგინი ბეთანიადმდე და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი და აკურთხნა იგინი.

⁵¹და იყო, კურთხევასა მას ოდენ განეყენა მათგან.

⁵²და მათ თაყუანის-სცეს მას, მიიქცეს იერუსალჱმდ სიხარულითა დიდითა.

⁵³და იყვნეს მარადის ტაძარსა მას შინა {და აკუ}რთხე{ვდეს} ღმერთსა.