Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 4 Bible Online

ლუკას სახარება 4 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 4

¹ხოლო იესუ, სავსჱ სულითა წმიდითა, მოიქცა იორდანით, და მოჰყვანღა სულსა უდაბნოდ.

²და ორმეოც დღე გამოიცადებოდა ეშმაკისაგან და არარაჲ ჭამა მათ დღეთა შინა. და აღ-რაჲ-ესრულნეს დღენი იგი, შეემშია.

³ჰრქუა მას ეშმაკმან მან: უკუეთუ ძჱ ხარ ღმრთისაჲ, არქუ ქვათა ამათ, რაჲთა იქმნენ პურ.

⁴მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: წერილ არს: არა ხოლო თუ პურითა ცხონდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა ღმრთისაჲთა.

⁵და აღიყვანა იგი მთასა მაღალსა და უჩუენნა მას ყოველნ{ი} სუფევანი სოფლისანი გამოხატვითა ჟამისაჲთა.

⁶და ჰრქუა მას: შენ მიქცე ამის ყოვლისა ჴელმწიფებაჲ და დიდებაჲ მათი, რამეთუ ჩემდა მოცემულ არს, და რომელსა მინდეს, მივსცე ეგე;

⁷უკუეთუ შენ თაყუანის-მცე ჩემ წინაშე, {ი}ყოს შენდა ყოველი.

⁸{მი}უგო იესუ და ჰრქუა მას: წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე.

⁹{დ}ა მოიყვანა იგი იერუსალჱმდ, დაადგინა იგი გოდოლსა ზედა მის ტაძრისასა და ჰრქუა მას: ძე თუ ხარ ღმრთისაჲ, გარდავარდი ამიერ!

¹⁰რამეთუ წერილ არს: ანგელოზთა მისთა უბრძანებიეს შენთჳს დაცვად შენდა;

¹¹ჴელითა მათითა აღგიპყრან შენ, რაჲთა არასადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი.

¹²მიუგო და ჰრქუა მას იესუ, რამეთუ: თქუმულ არს: არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი.

¹³და აღასრულნა ყოველნი განსაცდელნი ეშმაკმან მან და განეშორა მას ვიდრე ჟამად რავდენადმდე.

¹⁴და მოიქცა იესუ ძალითა სულისა წმიდისაჲთა გალილეად; და ჰამბავი განჴდა მისთჳს ყოველსა მას გარემო სოფლებსა.

¹⁵და იგი თავადი ასწავებდა შესაკრებელთა მათთა და იდიდებოდა ყოველთაგან.

¹⁶და მოვიდა ნაზარეთა, სადაცა აღზრდილ იყო, და შევიდა, ვითარცა ჩუეულ იყო იგი, დღესა შაფათსა შესაკრებელსა მათსა, და მისცეს მას წიგნი ესაჲა წინაწარმეტყუელისაჲ.

¹⁷აღდგა და განყო წიგნი იგი კითხვად და პოვა ადგილი, რომელსა წერილ იყო:

¹⁸სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳსცა მცხო მე, მახარებელად გლახაკთა მომავლინა მე, განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებისა და ბრმათა ახილვად, განვლინებად მომსრალთა განტევებისა.

¹⁹და ქადაგებად წელიწადი უფლისაჲ შეწყნარებული.

²⁰და შეყო წიგნი იგი და მისცა მსახურსა და დაჯდა; და თუალნი ყოვლისა კრებულისანი მას ხედვიდეს.

²¹და იწყო სიტყუად მათა, ვითარმედ: დღეს აღესრულა წერილი მისი ყურთა მიმართ თქუენთა.

²²{დ}ა ყოველნი ეწამებოდეს მას და უკჳრდა სიტყუათა მათ მისთა ზედა მადლისათა, რომელნი გამოვიდოდეს პირისაგან მისისა, და ეტყოდეს: ანუ არა ესე არსა ძჱ იოსებისი?

²³და თავადმან ჰრქუა მათ: მრქუათ სამე იგავი ესე: მკურნალო, განიკურნე თავი შენი! რავდენი გუესმა საქმე კაფარნაომს, ქმენ აქაცა, მამულსა შენსა!

²⁴ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არავინ წინაწარმეტყუელი შეწყნარებულ არს თჳსსა სოფელსა.

²⁵ხოლო ჭეშმარიტსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალნი ქურივნი იყვნეს დღეთა ელიაჲსთა ისრაჱლსა შორის, ოდეს-იგი დაეჴშნეს ცანი სამ და ექუს თუე, რაჟამს-იგი იყო სიყმილი ყოველსა ქუეყანასა.

²⁶და არა ვის ერთისა მათგანისა მიივლინა ელია, გარნა სარეფთად სიდონიაჲსა, დედაკაცისა ქურივისა.

²⁷და მრავალნი კეთროვანნი იყვნეს ისრაჱლსა შორის ელისეს ზე, წინაჲსწარმეტყუელისა, და არავინ მათგანი განიკურნა, გარნა ნემან ასური.

²⁸და აღივსნეს ყოველნი გულის-წყრომითა, რომელნი-იგი იყვნეს შესაკრებელსა მას შინა, ესმოდა რაჲ ესე.

²⁹და აღდგეს და განაძეს იგი გარეშე ქალაქისა მისგან და მოიყვანეს იგი ვიდრე წუერადმდე მის მთისა, რომელსა ზედა ქალაქი მათი დაშენებულ იყო, რაჲთა გარდააგდონ იგი.

³⁰ხოლო თავადმან განვლო შორის მათსა და წარვიდა.

³¹და შთავიდა კაფარნაომდ, ქალაქად გალილეაჲსა, და ასწავებდა მათ შაბათსა შინა.

³²და უკჳრდა მოძღურებაჲ იგი მისი, რამეთუ ჴელმწიფებით იყო სიტყუაჲ მისი.

³³და იყო შესაკრებელსა მათსა კაცი, რომელსა თანა იყო სული არაწმიდაჲ, და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა:

³⁴ეჰა, რაჲ არს ჩემი და შენი, იესუ ნაზორეველო? მოხუედ წარწყმედად ჩუენდა, გიცით შენ, ვინ ხარ წმიდაჲ ეგე ღმრთისაჲ.

³⁵და შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და გავედ მაგისგან! და დასცა იგი შორის მათსა ეშმაკმან მან და განვიდა მისგან და არარაჲ ავნო მას.

³⁶და იყო განკჳრვებაჲ მათ ყოველთა ზედა და ზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ჴელმწიფებითა და ძალითა უბრძანებს სულთა არაწმიდათა, და განვლენ?

³⁷და მიმოეფინებოდა ჰამბავი მისი ყოველთა მათ ადგილთა გარემო მის სოფლებისათა.

³⁸და აღდგა მის კრებულისაგან და შევ{ი}და სახლსა სიმონი{სსა; ხოლო} სიდედრი სიმონისი შეპყრობილ იყო სიცხისაგან დიდისა. და უთხრეს მას მისთჳს.

³⁹და დაადგა მას ზედა და შეჰრისხნა სიცხესა მას. და დაუტევა იგი მეყსეულად, და აღდგა და ჰმსახურებდა მას.

⁴⁰{დ}ა დასლვასა ოდენ მზისასა რავდენთა აქუნდა უძლურები იგი თითოსახეთაგან სენთა, მოიყვანნეს მისა, ხოლო თავადმან კაცად-კაცადსა მათსა დასდვა ჴელი და განკურნა იგინი.

⁴¹და გამოვიდოდეს ეშმაკნი მრავალთაგან, ღაღადებდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: შენ ხარ ქრისტე, ძჱ ღმრთისა ცხოელისაჲ. და შეჰრისხნა მათ და არა უტევებდა სიტყუად, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ ესე არს ქრისტჱ.

⁴²და ვითარცა განთენა, გამოვიდა მიერ და წარვიდა უდაბნოსა ადგილსა, და ერი ეძიებდა მას და მოვიდეს მისა და იყენებდეს მას, რაჲთამცა არა წარვიდა მათგან.

⁴³ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ, ვითარმედ: სხუათაცა ქალაქთა ჯერ-არს ჩემდა ხარებად სასუფეველი ღმრთისაჲ, რამეთუ ამისთჳს მოვივლინე.

⁴⁴და ქადაგებდა ყოველთა შესაკრებელთა გალილეაჲსათა.