Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები ლუკას სახარება 6 Bible Online

ლუკას სახარება 6 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

ლუკას სახარება 6

¹და იყო შაფათსა მეორესა, და განვიდოდა თავადი თესულისაგან ყანისა. ხოლო მოწაფენი მისნი მოჰჭრიდეს თავსა ჴოილისასა, მუსრვიდეს ჴელითა და ჭამდეს.

²ხოლო რომელთამე ფარისეველთა ჰრქუეს მათ: რაჲსა ზამთ, რომელი არა ჯერ-არს შაფათსა შინა?

³მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არცაღა ესე აღმოგიკითხავსა, რომელ-იგი ყო დავით, ოდეს-იგი შეემშია მას და მისთანათა,

⁴ვითარ-იგი შევიდა ტაძრად ღმრთისა და პურნი იგი შესაწირავთანი შეჭამნა და სცა მისთანათაცა, რომელთაჲ არა ჯერ-იყო ჭამად, გარნა მღდელთა ხოლო?

⁵და ეტყოდა მათ: უფალ არს ძჱ კაცისაჲ შაფათისაცა.

⁶და იყო, სხუასა შაფათსა შევიდა იესუ შესაკრებელსა მათსა და ასწავებდა. და იყო მუნ კაცი, რომელსა ჴელი მარჯუენაჲ განჴმელ ედგა.

⁷უმზირდეს მწიგნობარნი და ფარისეველნი, რაჲთამცა შაფათსა განკურნა, რაჲთა პოონ და შეასმინონ იგი.

⁸ხოლო თავადმან იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა კაცსა მას, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა: აღდეგ და წარმოდეგ შორის! ხოლო იგი აღდგა და დადგა შორის.

⁹და იესუ ჰრქუა მათ: გკითხო თქუენ სიტყუაჲ: რაჲ ჯერ-არს შაფათსა შინა: კეთილისა საქმე, ანუ ბოროტისაჲ? სულისა ცხორებაჲ, ანუ მოკლვაჲ?

¹⁰და მიხედა ყოველთა მათ და ჰრქუა კაცსა მას: განირათხ ჴელი შენი! ხოლო მან განირთხა, და მოეგო ჴელი მისი, ვითარცა იგი სხუაჲ.

¹¹ხოლო იგინი აღივსნეს მანკიერებითა და ზრახვიდეს ურთიერთას, უკუეთუმცა უყვეს რაჲ იესუს.

¹²და იყო მათ დღეთა და განვიდა თავადი ლოცვად მთად კერძო და ღამესა ათევდა ლოცვითა ღმრთისა მიმართ.

¹³და ოდეს განთენა, მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და გამოირჩინა ათორმეტნი მათგანნი, რომელთაცა მოციქულ უწოდა:

¹⁴სიმონ, რომელსა ჰრქჳან პეტრე, და ანდრია, ძმაჲ მისი, იაკობ და იოვანე, ფილიპე და ბართლომე.

¹⁵მათეოზ და თომა, იაკობ ალფესი და სიმონ მოშურნე,

¹⁶და იუდა {ი}აკობისი და იუდა ისკარიოტელი, რომელი-იგი იყო გამომცემელი.

¹⁷და გარდამოვიდა მათ თანა და დადგა ადგილსა ერთსა ველსა, და ერი მოწაფეთა მისთაჲ და სხუაჲ {ე}რისა სიმრავლე ფრიად ჰურიასტანით და იერუსალჱმით და ზღჳსკიდისაჲთ, ტჳროსით და სიდონით,

¹⁸რომელნი მოსრულ იყვნეს სმენად მისგან და განკურნებად სნეულებათაგან მათთა; და ურვილნი სულთაგან არაწმიდათა განიკურნებოდეს.

¹⁹და ყოველი იგი ერი ეძიებდეს შეახლებად მისა, რამეთუ ძალნი გამოვიდოდეს მისგან, და განჰკურნებდა ყოველთა.

²⁰და თავადმან აღიხილნა თუალნი თჳსნი მოწაფეთა მიმართ და ეტყოდა: ნეტარ ხართ გლახაკნი სულითა, რამეთუ თქუენია სასუფეველი ღმრთისაჲ.

²¹ნეტარ ხართ, რომელთა გშიის აწ, რამეთუ განსძღეთ; ნეტარ ხართ, რომელნი სტირთ აწ, რამეთუ იცინოდით;

²²ნეტარ იყვნეთ, რაჟამს მოგიძულნენ თქუენ კაცთა და ოდეს გამოგასხნენ და გაყუედრებდენ თქუენ და განჴადონ სახელი თქუენი, ვითარცა ბოროტთაჲ, ძისათჳს კაცისა.

²³გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით, რამეთუ, აჰა, ესერა, სასყიდელი თქუენი დიდ არს ცათა შინა, რამეთუ ესრევე უყოფდეს წინაწარმეტყუელთა მამანი მათნი.

²⁴ხოლო ვაჲ თქუენდა, მდიდარნო, რამეთუ მიგიღებიეს ნუგეშინის-ცემაჲ თქუენი;

²⁵ვაჲ თქუენდა, განმაძღარნო აწ, რამეთუ გშიოდის; ვაჲ თქუენდა, რომელნი იცინით აწ, რამეთუ იგლოვდეთ და სტიროდით;

²⁶ვაჲ თქუენდა, რამეთუ რაჟამს კეთილსა გეტყოდიან თქუენ ყოველნი კაცნი, რამეთუ ესრევე კეთილსა უყოფდეს ცრუწინაწარმეტყუელთა მამანი მათნი.

²⁷არამედ თქუენ გეტყჳ, რომელთა გესმეს: გიყუარდედ მტერნი თქუენნი, კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა

²⁸და აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ილოცევდით მათთჳს, რომელნი გმძლავრობდენ თქუენ.

²⁹რომელმან გცეს ყურიმალსა შენსა, მიუპყარ ერთკერძოჲცა; და რომელი მიგიღებდეს სამოსელსა შენსა, კუართსაცა შენსა ნუ აყენებ.

³⁰ყოველსა, რომელი გთხოვდეს, მიეც, და რომელი მიგიღებდეს, ნუ მოჰჴდი.

³¹და ვითარცა-იგი თქუენ გნებავს, რაჲთა გიყონ კაცთა, და თქუენცა ეგრევე მსგავსად ჰყოფდით.

³²და უკუეთუ გიყუარდენ თქუენ მოყუარენი თქუენნი, რაჲ არს მადლი თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა მოყუარეთა მათთა ჰყუარობენ.

³³და უკუეთუ კეთილისმყოფელთა თქუენთა კეთილსა უყოფდეთ, რომელი მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა ამას ჰყოფენ.

³⁴და უკუეთუ ავასხებდეთ მათ, რომელთაგან ესავთ კუალად მოღებასა, რომელი მადლია თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა ცოდვილთა ავასხებენ, რაჲთა მოიღონ სწორი.

³⁵ხოლო თქუენ გიყუარდედ მ{ტ}ერნი თქუენნი, კეთილსა უყოფდით და ავასხებდით, და იყოს სასყიდელი თქუენი მრავალ, და იყვნეთ ძე მაღლი{ს}, რამეთუ იგი თავადი ტკბილ არს უმადლოთ{ა}თჳსცა და უკეთურთა.

³⁶იყვენით თქუენ მოწყალე, ვითარცა მამაჲ თქუენი მოწყალე არს.

³⁷ნუ განიკითხავთ, რაჲთა არა განიკითხნეთ, და ნუ დასჯით, რაჲთა არა დაისაჯნეთ. მიუტევენით, და მოგეტევნენ,

³⁸მიეცით, და მოგეცეს. საწყაული კეთილი და ზეგარდათხეული მოგცენ წიაღთა თქუენთა. მითვე საწყაულითა, რომლითა მიუწყოთ, კუალად მოგეწყოს თქუენ.

³⁹ეტყოდა მათ იგავსაცა: ნუ ჴელ-ეწიფებისა ბრმასა ბრმისა წინაძღუანვად, არამეა ორნივე ჯურღუმულსა შთაცჳვენ?

⁴⁰არა არს მოწაფე უფროჲს მოძღურისა, ხოლო განკრძალული იგი ყოველი იყავნ, ვითარცა მოძღუარი თჳსი.

⁴¹რაჲსა ხედავ წუელსა თუალსა შინა ძმისა შენისასა და დჳრესა თუალისა

⁴²და იყო დაცემაჲ სახლისაჲ მის დიდ.

⁴³-

⁴⁴-

⁴⁵-

⁴⁶-

⁴⁷-

⁴⁸-

⁴⁹-