Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 1 Bible Online

იოანეს სახარება 1 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 1

¹პირველითგან იყო სიტყუაჲ და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა, და ღმერთ იყო სიტყუაჲ იგი.

²ესე იყო დასაბამითგან ღმრთისა თანა.

³ყოველივე მის მიერ იქმნა, და მისსა გარეშე არარაჲ იქმნა, რომელ-რაჲ იქმნა.

⁴მის მიერ ცხორებაჲ იყო და ცხორებაჲ იგი იყო ნათელ კაცთა.

⁵და ნათელი იგი ბნელსა შინა ნათობს, და ბნელი იგი მას ვერ ეწია.

⁶და იყო კაც ერთ მოვლინებულ ღმრთისა მიე[რ], და სახელი მისი იოვანე.

⁷ესე მოვიდა წამებად, რაჲთა წამოს მის ნათლისათჳს, რაჲთა ყოველთა ჰრწმენეს მის გამო.

⁸არა თუ იგი იყო ნათელი, არამედ რაჲთა წამოს მის ნათლისათჳს.

⁹ხ~ იყო ნათელი იგი ჭეშმარიტი, რომელი განანათლებს ყოველსა კაცსა, მომავალსა სოფლად.

¹⁰სოფელსა ამას იყო, და სოფელი მის მიერ იქმნა, და სოფელმან იგი არა იცნა.

¹¹თჳსთა მათ მოვიდა, და თჳსთა მათ არა შეიწყნარეს.

¹²ხოლო რომელთა შეიწყნარეს იგი, მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ ნაშობ ღმრთის ყოფად, რომელთა ჰრწმენეს სახელი მისი.

¹³რომელნი არა სისხლთაგან და არცა ნებითა ჴორცთაჲთა და არცა ნებითა მამაკაცისაჲთა, არამედ ღმრთისა მიერ იშვნეს.

¹⁴და სიტყუაჲ იგი ჴორციელ იქმნა და დაემკჳდრა ჩუენ თანა, და ვიხილეთ დიდებაჲ მისი, დიდებაჲ ვითარცა მხოლოდ-შობილისაჲ მამისა მიერ, სავსჱ მადლითა და ჭეშმარიტებითა.

¹⁵იოვანე წამებს მისთჳს, ღაღატ-ყო და თქუა: ესე იყო, რომლისათჳს ვთქუ: რომელ-იგი ჩემსა შემდგომად მოსლვად არს, წინა ჩემსა იყო, რამეთუ იყოვე წინა ჩემსა.

¹⁶რამეთუ სავსებისა მისისაგან მოვიღეთ ჩუენ ყოველთა მადლი მადლისა წილ

¹⁷რამეთუ შჯული იგი ჴელითა მოსესითა მოეცა, მადლი და ჭეშმარიტებაჲ იესუ ქრისტეს მიერ იქმნა.

¹⁸ღმერთი ვერვინ სადა იხილა, გარნა მხოლოდშობილმან ძემან, რომელ არს წიაღთა მამისათა, მან გამოთქუა.

¹⁹{დ}ა ესე არს წამებაჲ იოვანესი, რაჟამს მიავლინეს მისა ჰურიათა იერუსალჱმით მღდელნი და ლევიტელნი, რაჲთა ჰკითხონ მას, ვითარმედ: ვინ ხარ?

²⁰და აღიარა და არა უვარ-ყო; აღიარა, ვითარმედ: მე არა ქრისტჱ ვარ.

²¹და ჰკითხეს მას: უკუეთუ ვინ ხარ შენ? ელია ხარ? და ჰრქუა: არა. წინაწარმეტყუელი იგი ხარ შენ? მიუგო: არა.

²²უკუე მითხარ ჩუენ, ვინ ხარ შენ, რაჲთა მიუთხრათ მომავლინებელთა მათ ჩუენთა, რაჲ ვჰრქუათ შენთჳს?

²³მე ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: წრფელ-ყავთ გზაჲ უფლისაჲ, ვითარცა თქუა ესაჲა წინაჲსწარმეტყუელმან.

²⁴და რომელნი-იგი მიევლინნეს, ფარისეველთა მათგანნი იყვნეს.

²⁵ჰკითხეს მას და ჰრქუეს: და რაჲსა ნათელ-სცემ, უკუეთუ შენ არა ხარ ქრისტჱ და არცა ელია და არცა წინაწარმეტყუელი იგი?

²⁶მიუგო მათ იოანე და ჰრქუა: მე ნათელს-გცემ თქუენ წყლითა; შორის თქუენსა დგას, რომელი-იგი თქუენ არა იცით,

²⁷რომელი-იგი ჩემსა შემდგომად მოსლვად არს, რომლისა არა ღირს ვარ, ვითარმცა განუჴსნენ საბელნი ჴამლთა მისთანი.

²⁸ესე ბეთაბრას იყო, წიაღ იორდანესა, სადა-იგი იოვანე ნათელს-სცემდა.

²⁹ხვალისაგან ხედვიდა იესუს, რამეთუ მოვიდოდა მისა, და თქუა: აჰა, ესერა, კრავი იგი ღმრთისაჲ, რომელმან აღჴოცნეს ცოდვანი სოფლისანი.

³⁰ესე არს, რომლისათჳს-იგი მე გეტყოდე: შემდგომად ჩემსა მოვალს კაცი, რომელ წინა ჩემსა იყო, რამეთუ იყო წინავე ჩემსა.

³¹და მე არა ვიცოდე იგი, არამედ რაჲთა გამოეცხადოს ისრაჱლსა, ამისთჳს მოვედ მე წყლითა ნათლის-ცემად.

³²წამა იოვანე და თქუა: ვხედევდ სულსა მას, რამეთუ გარდამოვიდოდა, ვითარცა ტრედი, ზეცით და დაადგრა მას ზედა.

³³და მე არა ვიცოდე იგი, არამედ რომელმან მომავლინა მე ნათლის-ცემად წყლითა, მან მრქუა მე: რომელსა ზედა იხილო სული იგი, გარდამომავალი და დადგრომილი მას ზედა, იგი არს, რომელი ნათელ-სცემდეს სულითა წმიდითა.

³⁴და მე ვიხილე და ვწამე, ვითარმედ ესე არს ძჱ იგი ღმრთისაჲ.

³⁵ხვალისაგან დგა იოჰანე და მოწაფეთა მისთაგანნი ორნი.

³⁶და ხედვიდა იესუს, რამეთუ მოვიდოდა; თქუა: აჰა, ესერა, ქრისტე, კრავი ღმრთისაჲ.

³⁷ესმა მისგან ორთა მათ მოწაფეთა, რამეთუ იტყოდა, და შეუდგეს იესუს.

³⁸მიექცა იესუ და იხილნა იგინი, რამეთუ შეუდგეს მას; ჰრქუა მათ: რასა ეძიებთ? - მათ ჰრქუეს მას: რაბი, რომელ გამოითარგმანების: მოძღუარ, სადა არს სავანე შენი?

³⁹ჰრქუა მათ: მოვედით და იხილეთ. მოვიდეს და იხილეს, სადა იყო სავანე მისი, და მის თანა დაიყოვნეს მას დღესა, რამეთუ ჟამი იყო ვითარ მეათჱ.

⁴⁰იყო ანდრია, ძმაჲ პეტრესი, ერთი ორთა მათგანი, რომელთა ესმა იოჰანესგან, და შეუდგეს კუალსა მისსა.

⁴¹პოვა მან პირველ ძმაჲ იგი თჳსი სიმონ და ჰრქუა მას: ვპოვეთ მესია, რომელ გამოითარგმანების: ქრისტჱ.

⁴²ამან მოიყვანნა იგინი იესუსა. მიხედა მას იესუ და ჰრქუა: შენ ხარა სიმონ, ძე იონაჲსი? შენ გერქუას კეფა, რომელ ითარგმანების: კლდჱ.

⁴³ხვალისაგან, ვითარ უნდა გამოსლვად გალილეად, პოვა ფილიპე და ჰრქუა მას იესუ: მომდევდ მე.

⁴⁴და იყო ფილიპე ბეთსადაჲთ, ქალაქით ანდრიაჲსით და პეტრესით.

⁴⁵პოვა ფილიპე ნათანაჱლი და ჰრქუა მას: რომლისათჳს დაწერა მოსე შჯულსა მას და წინაწარმეტყუელთა, ვპოეთ იესუ, ძე იოსეფისი, ნაზარეთით.

⁴⁶ჰრქუა მას ნათანაელ: და ნაზარეთით ეგებისმე რაჲ კეთილი რაჲმე ყოფად? ჰრქუა მას ფილიპე: მოვედ და იხილე.

⁴⁷ვითარცა იხილა იესუ ნათანაჱლი, რამეთუ მოვიდოდა მისა, თქუა მისთჳს: აჰა, ჭეშმარიტად ისრაჱლიტელი, რომლისა თანა ზაკუვაჲ არა არს.

⁴⁸ჰრქუა მას ნათანაელ: ვინაჲ მიცი მე? მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ვიდრე ფილიპეს მიწოდებადმდე შენდა, რამეთუ იყავ ლეღუსა მას ქუეშე, გიხილე შენ.

⁴⁹მიუგო ნათანაელ და ჰრქუა: რაბი, შენ ხარა ძჱ ღმრთისაჲ, შენ ხარ მეუფჱ ისრაჱლისაჲ?

⁵⁰მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: ამისთჳს, რამეთუ გარქუ შენ, ვითარმედ: გიხილე შენ ლეღუსა მას ქუეშე, და გრწამს, უდიდესიღა ამისა იხილო.

⁵¹და ჰრქუა მას: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: იხილნეთ ცანი განხუმულნი და ანგელოზნი ღმრთისანი, რამეთუ აღვიდოდიან და გარდამოვიდოდიან ძესა ზედა კაცისასა.