Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 11 Bible Online

იოანეს სახარება 11 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 11

¹და იყო ვინმე სნეულ ლაზარე ბეთანიაჲთ, დაბით მარიამისით და მართაჲსით, დისა მისისა.

²ესე იგი მარიამი არს, რომელმან სცხო უფალსა ნელსაცხებელი და წარჰჴოცნა ფერჴნი თმითა მისითა, რომლისაჲ ძმაჲ მისი ლაზარე სნეულ იყო.

³მიავლინეს მისა დათა მისთა და ჰრქუეს: უფალო, აჰა, ესერა, რომელი-ესე შენ გიყუარს, სნეულ არს.

⁴ვითარცა ესმა იესუს, თქუა: იგი სნეულებაჲ არა არს სასიკუდინე, არამედ დიდებისათჳს ღმრთისაჲსა, რაჲთა იდიდოს ძჱ ღმრთისაჲ მის გამო.

⁵და უყუარდა იესუს მარიამი და მართა, დაჲ მისი, და ლაზარე.

⁶ვითარცა ესმა, ვითარმედ სნეულ არს, ადგილ-იპყრა მუნ, სადა იყო, ორ დღე.

⁷მერმე, ამისა შემდგომად, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: მოვედით, მივიდეთ მერმე ჰურიასტანდ.

⁸ჰრქუეს მას მოწაფეთა მათ: მოძღუარ, აწღა გეძიებდეს შენ ჰურიანი ქვისა დაკრებად, და მერმე მიხუალ მუნვე?

⁹მიუგო იესუ: არა ათორმეტ ჟამ არს დღისაჲ? უკუეთუ ვინმე ვიდოდის დღისი, არა უბრკუმეს, რამეთუ ნათელსა ამის სოფლისასა ხედავს.

¹⁰და თუ ვინმე ვიდოდის ღამე, უბრკუმეს, რამეთუ ნათელი არა არნ მას შინა.

¹¹ესე ვითარცა თქუა, ამისა შემდგომად ჰრქუა მათ: ლაზარე, მეგობარმან ჩუენმან, დაიძინა, არამედ მე მივიდე და განვაღჳძო იგი.

¹²ჰრქუეს მას მოწაფეთა მათ: უკუეთუ სძინავს, ცხონდეს.

¹³ხოლო იესუ სიკუდილისა მისისათჳს თქუა, და მათ ეგრე ეგონა, მძინარებასა ძილისასა ნუ იტყოდა

¹⁴მაშინ ჰრქუა მათ იესუ განცხადებულად: ლაზარე მოკუდა.

¹⁵და მე მიხარის თქუენთჳს, რაჲთა თქუენ გრწმენეს, რამეთუ მე არა მუნ ვიყავ. ხოლო აწ მო და მივიდეთ მისა.

¹⁶ჰრქუა თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, მოდგამთა თჳსთა: მივიდეთ ჩუენცა, რაჲთა მის თანა მოვკუდეთ.

¹⁷მოვიდა იესუ და პოვა ოთხდღისაჲ სამარესა შინა.

¹⁸და იყო ბეთანიაჲ მახლობელ იერუსალჱმსა ვითარ ათხუთმეტ ასპარეზ ოდენ.

¹⁹მრავალნი ჰურიათა მათგანნი მოსრულ იყვნეს მარიამისა და მართაჲსა, რაჲთამცა ნუგეშინის-სცეს მათ ძმისა მის მათისათჳს.

²⁰მართას ვითარცა ესმა, ვითარმედ იესუ მოვალს, მიეგებვოდა მას, ხოლო მარიამი ჯდა მუნვე სახლსა შინა.

²¹ჰრქუა მართა იესუს: უფალო, აქა თუ[მ]ცა იყავ, ძმაჲ იგი ჩემი არამცა მოკუდა.

²²არამედ აწცა უწყი: რაოდენი-რაჲ სთხოო ღმერთსა, მოგცეს შენ ღმერთმან.

²³ჰრქუა მას იესუ: აღდგეს ძმაჲ იგი შენი.

²⁴ჰრქუა მას მართა: უწყი, რამეთუ აღდგეს აღდგომასა მას უკუანაჲსკნელსა დღესა.

²⁵ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ აღდგომაჲ და ცხორებაჲ, რომელსა ვრწმენე მე, და ღათუ მოკუდეს, ცხონდეს.

²⁶და ყოველი, რომელი ცოცხალ იყოს და ჰრწმენეს ჩემი, არა მოკუდეს უკუნისამდე. გრწამს ესე?

²⁷ჰრქუა მას: ჰე, უფალო, მე მრწამს, რამეთუ შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისაჲ, რომელი მოსლვად ხარ სოფლად.

²⁸და ვითარცა ესე თქუა, წარვიდა და მოხადა მარიამს, დასა თჳსსა, ფარულად და ჰრქუა: მოძღუარი აქა არს და გიწესს შენ.

²⁹მას ვითარცა ესმა, აღდგა ადრე და მივიდა მისა.

³⁰არღა მოსრულ იყო იესუ დაბასა მას, არამედ იყო მუნვე ადგილსა მას, რომელსა მიეგებვოდა მართა.

³¹ხოლო ჰურიანი იგი, რომელნი იყვნეს მის თანა სახლსა მას და ნუგეშინის-სცემდეს მას, და ვითარცა იხილეს მარიამი, რამეთუ აღდგა ადრეადრე და განვიდა, განვიდეს იგინიცა, და მისდევდეს, ჰგონებდეს, ვითარმედ სამარედ მივალს ტირიდ მუნ.

³²ხოლო მარიამი ვითარცა მივიდა მუნ, სადა-იგი იყო იესუ, და იხილა იგი, შეურდა ფერჴთა მისთა და ჰრქუა: უფალო, თუმცა აქა ყოფილ იყავ, არამცა მოკუდა ძმაჲ იგი ჩემი.

³³იესუ ვითარცა იხილა იგი, რამეთუ ტიროდა, და რომელნი-იგი მის თანა ჰურიანი იყვნეს ტიროდეს, აღიძრა სულითა თჳსითა, ვითარცა განრისხებული

³⁴და თქუა: სადა დასდევით იგი? ჰრქუეს მას: უფალო, მოვედ და იხილე.

³⁵და ცრემლოოდა იესუ.

³⁶და იტყოდეს ჰურიანი იგი: იხილეთ, ვითარ სამე უყუარდა იგი!

³⁷რომელნიმე მათგანნი იტყოდეს: ვერმემცა შეუძლო ამან, რომელმან აღუხილნა თუალნი ბრმისანი მის, ყოფად, რაჲთამცა ესეცა არა მოკუდა?

³⁸იესუ მერმე, განრისხებული გონებასა თჳსსა, მოვიდა სამარედ. იყო ქუაბი ერთი და ლოდი ერთი და იდვა მას ზედა.

³⁹და ჰრქუა მათ იესუ: აღიღეთ ლოდი ეგე. ჰრქუა მას მართა, დამან მის მკუდრისამან: უფალო, აწ ყროდის, რამეთუ ოთხისა დღისაჲ არს.

⁴⁰ჰრქუა მას იესუ: არა გარქუ შენ: გრწმენეს თუ, იხილო დიდებაჲ ღმრთისაჲ?

⁴¹და ვითარცა აღიღეს ლოდი იგი, და იესუ აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და თქუა: მამაო, გმადლობ შენ, რამეთუ ისმინე ჩემი.

⁴²და მე უწყოდე, რამეთუ ყოველსა ჟამსა ისმინი ჩემი, არამედ ერისა ამისთჳს, რომელი გარემო დგას, უყოფ, რაჲთა ჰრწმენეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.

⁴³ესე ვითარ თქუა, ჴმითა მაღლითა ღაღატ-ყო და თქუა: ლაზარე, აღდეგ და გამოგუალე!

⁴⁴და გამოვიდა მკუდარი იგი, კრული ფერჴით, ჴელით რეზითა, და პირი მისი დახუეულ იყო სუდრითა. ჰრქუა მათ იესუ: განჰჴსენით ეგე და აცადეთ წარსლვად.

⁴⁵და მრავალნი ჰურიათა მათგანნი რომელნი მოსრულ იყვნეს მარიამეთა, ვითარცა იხილეს, რაჲიგი ქმნა, ჰრწმენა მისი.

⁴⁶და რომელნიმე მათგანნი მივიდეს ფარისეველთა მათ და უთხრეს მათ, რაჲ-იგი ქმნა იესუ.

⁴⁷და შეკრბეს მღდელთმოძღუარნი და ფარისეველნი ჰურაკპარაკსა და თქუეს: რაჲ ვყოთ, რამეთუ კაცი იგი მრავალთა სასწაულთა ჰყოფს?

⁴⁸უკუეთუ მიუშუათ ესრეთ, ყოველთა ჰრწმენეს იგი, და მოვიდენ ბერძენნი და აღჴოცონ ნათესავი ჩუენი და ადგილი ესე.

⁴⁹ერთი ვინმე მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა კაჲაფა, რომელი-იგი მღდელთმოძღუარ იყო წელიწადისა მის, ჰრქუა მათ: თქუენ არაჲ იცით,

⁵⁰და არცა შე-რაჲ-გირაცხიეს, რამეთუ უმჯობეს არს ჩუენდა, კაცი თუ ერთი მოკუდეს ერისა ამის წილ, და ნუმცა ყოველი ესე ნათესავი წარწყმდების.

⁵¹ხოლო ესე არა თავით თჳსით თქუა, არამედ მღდელთმოძღუარ იყო წელიწადისა მის, წინაწარმეტყუელებით თქუა, რამეთუ მოსიკუდიდ იყო იესუ ზედა ნათესავსა მას.

⁵²არა თუ ნათესავსა ამას ზედა, არამედ რაჲთა შვილნი იგიცა განბნეულნი შეკრიბნეს ერთად.

⁵³და მიერ დღითგან ზრახვიდეს, ვითარმცა მოკლეს იგი.

⁵⁴და იესუ მიერითგან არღარა ცხადად იქცეოდა შორის ჰურიათა მათ, არამედ წარვიდა მიერ ქუეყანასა ერთსა, რომელ მახლობელ იყო უდაბნოსა ქალაქსა ერთსა, რომელსა ერქუა ეფრაიმ, და მუნ იქცეოდა მოწაფითურთ.

⁵⁵და მახლობელ იყო ზატიკი იგი ჰურიათაჲ, და მრავალნი აღვიდეს წინაჲსწარ ზატიკისა მის იერუსალჱმდ, რაჲთა განიწმიდონ თავი თჳსი.

⁵⁶ეძიებდეს იესუს ხილვად და იტყოდეს ურთიერთას, რომელნი დგეს ტაძარსა მას შინა: ვითარ ჰგონებთ თქუენ, არამე მოვიდეს დღესასწაულსა ამას?

⁵⁷ამცნეს მღდელთმოძღუართა მათ და ფარისეველთა, თუ ვინმე უწყოდის, სადა არს, გჳთხარნ, -- რაჲთა შეიპყრან იგი.