Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 12 Bible Online

იოანეს სახარება 12 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 12

¹ხოლო იესუ წინა ექუსით დღით ზატიკისა მის მოვიდა ბეთანიად, სადა-იგი იყო ლაზარე მომკუდარი, რომელი-იგი აღადგინა მკუდრეთით.

²და დაუმზადეს მუნ სერი, და ჰმსახურებდა მას მართა და ლაზარე, ერთი მეინაჴეთაგანი, -- მის თანა.

³ხოლო მარიამ მოიღო ლიტრაჲ ერთი ნელსაცხებელი ლარდიონი რჩეული მრავალსასყიდლისაჲ, სცხო ფერჴთა იესუსთა და თმითა თჳსითა წარჰჴოცდა ფერჴთა მისთა, და სახლი იგი აღივსო სურნელებითა მით ნელსაცხებლისაჲთა.

⁴ჰრქუა ერთმან ვინმე მოწაფეთაგანმან, იუდა სკარიოტელმან, რომელსა ეგულებოდა მიცემაჲ მისი:

⁵რაჲსა არა ნელსაცხებელი ეგე განიყიდა სამასის დრაჰკნის და მიეცა გლახაკთა?

⁶ესე თქუა, არა თუ გლახაკთაჲ რაჲ გულს-ედგა მას, არამედ რამეთუ მპარავი იყო, და გუადრუცი იგი მის თანა იყო, და რაჲ-იგი შთაიდებოდა, მას აქუნ.

⁷ჰრქუა იესუ: მიუტევე მაგას, რაჲთა დღესა მას სამკუდროჲსა შემოსისა ჩემისათჳს დაჰმარხოს ეგე.

⁸გლახაკნი მარადის თქუენ თანა არიან, ხოლო მე მარადის არა თქუენ თანა ვარ.

⁹აგრძნა ერმან მრავალმან ჰურიათაგანმან, რამეთუ მუნ არს, მივიდეს არა თუ იესუსთჳს ხოლო, არამედ რაჲთა ლაზარეცა იხილონ, რომელიიგი აღადგინა მკუდრეთით.

¹⁰ზრახვა ყვეს მღდელთმოძღუართა მათ, რაჲთამცა ლაზარეცა მოკლეს.

¹¹რამეთუ მის გამო მრავალნი ჰურიათა მათგანნი მივიდოდეს და ჰრწმენა.

¹²ხვალისაგან სიმრავლჱ ერისაჲ მის რომელ მოსრულ იყო დღესასწაულსა მას, ვითარცა ესმა, რამეთუ იესუ მოვალს იერუსალჱმდ,

¹³აღიღეს რტოები ფინიკისაჲ და განვიდეს წინამიგებებად მისა: ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჵსანნა! კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა და მეუფჱ ისრაჱლისაჲ!

¹⁴და პოვა იესუ ვირი ერთი და დაჯდა მას ზედა, ვითარცა წერილ არს:

¹⁵გიხაროდენ, ასულო სიონისაო! აჰა, მეუფე შენი მოვალს და ზეზის კიცუსა ვირსა.

¹⁶და ესე არა ცნეს მოწაფეთა მისთა პირველ; ხოლო რაჟამს იდიდა იესუ, მაშინ მოიჴსენეს, რამეთუ ესრე წერილ იყო მის ზედა, და ესე უფლეს მას.

¹⁷და ერი იგი ეწამებოდა, რომელ იყო მის თანა, რაჟამს ლაზარეს უწოდა სამარით და აღადგინა იგი მკუდრეთით.

¹⁸ამისთჳს მიეგებვოდა ერი იგი, რამეთუ ესმინა, ვითარმედ ესევითარი სასწაული ექმნა მას.

¹⁹ხოლო ფარისეველნი იგი იტყოდეს ურთიერთას: ხედავთ, რამეთუ არარას ირგებთ? აჰა, სოფელი ყოველი შეუდგს მას.

²⁰იყვნეს მუნ წარმართთაგანნიცა, რომელნი აღსრულ იყვნეს თაყუანის-ცემად დღესასწაულსა მას.

²¹იგინი მიუჴდეს ფილიპეს, რომელ ბეთსაჲდაჲთ გალილეველთაჲთ იყო, ევედრებოდეს მას და ეტყოდეს: უფალო, გუნებავს იესუს ხილვაჲ.

²²მოვიდა ფილიპე და უთხრა ანდრიას; ანდრია და ფილიპე ჰრქუეს იესუს.

²³ხოლო იესუ მიუგო მათ და ჰრქუა: მოწევნულ არს ჟამი, რაჲთა იდიდოს ძე კაცისაჲ.

²⁴მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: არა თუ მარცუალი იფქლისაჲ დავარდეს ქუეყანასა და მოკუდეს, იგი ხოლო ეგოს; უკუეთუ მოკუდეს, მრავალი ნაყოფი გამოიღოს.

²⁵რომელსა უყუარს თავი თჳსი, განუტეოს იგი. და რომელსა სძულდეს თავი თჳსი სოფელსა ამას, ცხორებასა მას საუკუნესა დაიმკჳდროს იგი.

²⁶თუ ვინმე მე მსახურებს, მე მომდევდინ; და სადა-იგი მე ვარ, მუნ მსახური იგი ჩემი იყოს. მე თუ ვინმე მსახუროს, პატივ-უყოს მას მამამან ჩემმან.

²⁷ხოლო აწ სული ჩემი აღძრულ არს, და რაჲ ვთქუა? მამაო, განმარინე მე ჟამისა ამისგან. არამედ ამისთჳს მოვედ ჟამსა ამას.

²⁸მამაო, აღიდე სახელი შენი! მოვიდა ჴმაჲ ზეცით: გადიდე და მერმე გადიდო.

²⁹და ერი იგი რომელ დგა, ესმოდა და იტყოდეს: ქუხილ არს; და სხუანი იტყოდეს: ანგელოზი ეტყჳს მას.

³⁰მიუგო იესუ და თქუა: არა ჩემთჳს მოვიდა ჴმაჲ ესე, არამედ თქუენთჳს.

³¹აწ არს სასჯელი სოფლისაჲ, აწ მთავარი ამის სოფლისაჲ დაეცეს.

³²და მე მას ჟამსა აღვიმაღლო ქუეყანით, ყოველი მოვიზიდო ჩემდა.

³³ამას ეტყოდა, მოასწავებდა, რომლითა სიკუდილითა მოსიკუდიდ იყო.

³⁴მიუგო მას ერმან მან: ჩუენ გუესმა შჯულისაგან, ვითარმედ ქრისტჱ უკუნისამდე დგეს. და შენ ვითარ იტყჳ, ვითარმედ: აღმაღლებაჲ ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ? ვინ არს იგი ძე კაცისაჲ?

³⁵ჰრქუა მათ იესუ: მცირედ ჟამღა ნათელი თქუენ თანა არს. ვიდოდეთ, ვიდრეღა ნათელი თქუენ თანა არს, რაჲთა არა გეწიოს თქუენ ბნელი, რამეთუ რომელი ვალნ ბნელსა, არა უწყინ, ვიდრე ვალნ.

³⁶ვიდრე ნათელი თქუენ თანა არს, გრწმენინ ნათლისაჲ მის, რაჲთა ნაშობ ნათლის იყვნეთ. ამას ეტყოდა იესუ და წარვიდა და მიეფარა მათგან.

³⁷და ესთენი სასწაული ექმნა მათ წინაშე, და მათ არა ჰრწმენა მისი,

³⁸რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი ესაჲა წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: უფალო, ვისმე ჰრწმენა სასმენელთა ჩუენთაჲ? ანუ მკლავი უფლისაჲ ვის გამოეცხადა?

³⁹ამისთჳს არა ჰრწმენა, რამეთუ მერმეცა თქუა ესაია,

⁴⁰ვითარმედ: დაუბრმნა თუალნი მათნი, და შეუსულიბნა გულნი მათნი, რაჲთა არა ხედვიდენ თუალითა და გულისხმა-ყონ გულითა და მოიქცენ, და განვკურნე იგინი.

⁴¹ესე თქუა ესაჲა, რამეთუ იხილა დიდებაჲ მისი და იტყოდა მისთჳს.

⁴²ხოლო მთავართა მათგანცა მრავალთა ჰრწმენა მისი, და ფარისეველთა მათგან ვერ გამოაცხადიან, რაჲთა არა განვარდენ ერისა მისგან.

⁴³რამეთუ შეიყუარეს დიდებაჲ კაცთაჲ უფროჲს ვიდრე დიდებაჲ ღმრთისაჲ.

⁴⁴და იესუ ღაღადებდა და იტყოდა: რომელსა ვრწმენე მე, არა მე ვჰრწმენე, არამედ იგი, რომელმან მომავლინა მე.

⁴⁵და რომელმან მიხილოს მე, იხილოს მომავლინებელი იგი ჩემი.

⁴⁶მე, ნათელი სოფლისაჲ, მოვედ, რაჲთა ყოველსა რომელსა ვჰრწმენე, ბნელსა შინა არა დაშთეს.

⁴⁷უკუეთუ ვინმე მისმინნეს სიტყუანი ჩემნი და არა დაიმარხნეს, მე არა ვსჯი მას, რამეთუ არა მოვედ, ვითარმცა დავსაჯე სოფელი, არამედ რაჲთა ვიჴსნე სოფელი.

⁴⁸რომელმან შეურაცხ-მყოს მე და არა შეიწყნარნეს სიტყუანი ჩემნი, არს, რომელმან საჯოს იგი: სიტყუასა მას, რომელსა ჰუეტყოდე, მან დასაჯოს იგი დღესა მას უკუანაჲსკნელსა.

⁴⁹რამეთუ მე თავით ჩემით არას ვიტყოდე, მან მამცნო მე, რაჲ ვთქუა და რასა ვიტყოდი.

⁵⁰და უწყი, რამეთუ მცნებაჲ მისი ცხორება არს საუკუნო. რომელსა უყუარ მე, ვითარცა მამცნო მე მამამა, ეგრე ვიტყჳ.