Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 13 Bible Online

იოანეს სახარება 13 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 13

¹წინაჲსწარ დღესასწაულსა მის ზატიკისასა უწყოდა იესუ, რამეთუ მოწევნულ არს ჟამი მისი, რაჲთა იცვალოს ამიერ სოფლით მამისა; შეიყუარნა თჳსნი იგი, რომელ სოფელსა ამას არიან, სრულიად შეიყუარნა იგინი.

²და ვითარცა სერისა ჟამი იყო, ეშმაკსა შთაეგდო გულსა თჳსსა, რაჲთა მისცეს იგი იუდა სიმონისმან, სკარიოტელმან.

³უწყოდა იესუ, რამეთუ ყოველი მისცა მამამან ჴელთა მისთა, და რამეთუ ღმრთისაგან გამოვიდა და ღმრთისა მივალს.

⁴აღდგა სერისა მისგან და დადვა სამოსელი თჳსი და აღიღო მჩუარი ერთი, მოირტყა.

⁵და შემდგომად მოიღო წყალი, შთაასხა კონქსა და იწყო ბანად ფერჴთა მათ მოწაფეთასა და წარჰჴოცდა მჩურითა მით, რომელ მოერტყა.

⁶მოვალს სიმონ-პეტრესა; და მან ჰრქუა მას: უფალო, შენ დაჰბანა ფერჴთა ჩემთა?

⁷მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: რასა-ესე მე ვიქმ, აწ არა უწყი, ხოლო მერმე უწყოდი.

⁸ჰრქუა მას პეტრე: არა დამბანნე ფერჴნი ჩემნი უკუნისამდე: მიუგო იესუ: თუ არა დაგბანო, არა გაქუნდეს ჩემ თანა ნაწილი.

⁹ჰრქუა მას სიმონ-პეტრე: უფალო, ნუ ხოლო ფერჴნი ჩემნი, არამედ ჴელნი და თავიცა.

¹⁰ჰრქუა მას იესუ: ბანილსა მას არა უჴმს ბანა, გარნა ფერჴთა ხოლო ბანაჲ, რამეთუ ყოვლად წმიდა არს, და თქუენ წმიდა ხართ, ხოლო არა ყოველნი.

¹¹რამეთუ უწყოდა, რომელი-იგი მიცემად ვიდოდა მას. ამისთჳს თქუა, ვითარმედ: არა ყოველნი წმიდა ხართ.

¹²და მას ჟამსა დაჰბანნა ფერჴნი მათნი, აღიღო სამოსელი თჳსი და მერმე ინაჴიდგა. და ჰრქუა მათ: უწყით რაჲ-ესე ვყავ თქუენდა მიმართ?

¹³თქუენ მხადით მე მოძღურით და უფლით, და კეთილად სთქჳთ, რამეთუ ვარვე ეგრე.

¹⁴უკუეთუ მე დაგბანნე ფერჴნი თქუენნი, რომელ-ესე უფალ და მოძღუარ ვარ, და თქუენცა თანა-გაც ურთიერთას დაბანაჲ ფერჴთაჲ.

¹⁵რამეთუ სახე ერთ მიგეც თქუენ: ვითარცა-ესე თქუენდა მიმართ ვყავ, და თქუენცა ჰყოფდით.

¹⁶მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: არა არს მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა, და არცა მოციქული უფროჲს მომავლინებელისა თჳსისა.

¹⁷უკუეთუ სცნათ, უსანატრელეს იყვნეთ, თუ ჰყოფდეთ ამას.

¹⁸არა თქუენ ყოველთათჳს ვიტყჳ, რამეთუ მე გიცნი, რომელნი-ეგე გამოგირჩიენ, არამედ რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი, ვითარმედ: რომელი ჭამდა პურსა ჩემ თანა, მან დაასრულა ჩემ თანა ტყუვილი.

¹⁹ამიერითგან გეტყჳ თქუენ, ვიდრე არღა ყოფილ არს, რაჲთა რაჟამს იყოს, გრწმენეს, ვითარმედ მე ვარ.

²⁰მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: რომელმან შეიწყნაროს, რომელი მე წარვავლინო, მე შემიწყნაროს; რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი.

²¹ესე ვითარცა თქუა იესუ, აღიძრა სულითა თჳსითა, წამა და თქუა: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ერთი თქუენგანი მიმცემს მე.

²²შეიხილნეს ურთიერთას მოწაფეთა მისთა და შეზრუნდეს: ვისთჳსმე იტყჳს?

²³და იყო ერთი მოწაფეთა მისთაგანი, რომელსა ინაჴ-ედგა იესუს თანა, რომელი-იგი უყუარდა იესუს.

²⁴თუალ-უყვნა მას სიმონ-პეტრე, რაჲთა ჰკითხოს, ვინ არს, რომლისათჳს იტყჳს?

²⁵და იგი მიეყრდნა მკერდსა იესუსსა და ჰრქუა: უფალო, ვინ არს?

²⁶მიუგო იესუ და ჰრქუა: იგი არს, რომელსა მე დავაწო შესასუმელი და მივსცე. და დააწო შესასუმელი და მისცა იუდას სკარიოტელსა.

²⁷და შემდგომად შესასუმელისა მის მაშინ შევიდა ეშმაკი. და ჰრქუა მას იესუ: აწ რაჲ გეგულების საქმედ, იქმოდე ადრე!

²⁸და ესე არა ვინ გულისხმა-ყო მეინაჴეთა მისთაგანმან, რაჲსათჳს ჰრქუა მას.

²⁹რომელნიმე ჰგონებდეს, რამეთუ გუადრუცი იგი აქუნდა იუდას, და ჰრქუა იესუ: გჳყიდე, ნუ რაჲ გჳჴმდეს დღესასწაულსა ამას, ანუ თუ გლახაკთა რაჲ მიცემად.

³⁰და ვითარცა მიიღო შესასუმელი იგი, განვიდა გარე. და იყო ღამე.

³¹და ვითარცა განვიდა, თქუა იესუ: აწ იდიდა ძჱ კაცისაჲ, და ღმერთი იდიდა მის თანა.

³²და რამეთუ იდიდა მის თანა, და ღმერთმან ადიდოს იგი თავისა თჳსისა თანა და მყის ადიდოს იგი.

³³შვილნო ჩემნო, წუთ ერთ ჟამ თქუენ თანა ვარ. მეძიებდეთ მე და, ვითარცა ვარქუ მე ჰურიათა მათ: ვიდრე-იგი მივალ, თქუენ ვერ მოხჳდეთ; და აწ თქუენ გეტყჳ.

³⁴მცნებასა ახალსა მიგცემ თქუენ, რაჲთა იყუარობდეთ ურთიერთას, ვითარცა შეგიყუარენ მე თქუენ, რაჲთა თქუენცა იყუარობდეთ ურთიერთას.

³⁵ამით უწყოდიან ყოველთა, რამეთუ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყუარობდეთ ურთიერთას.

³⁶ჰრქუა მას სიმონ-პეტრე: უფალო, ვიდრე ხუალ? მიუგო იესუ: ვიდრე-იგი მე მივალ, შენ ვერ მომდევდე აწვე, ხოლო მერმე მომდევდე.

³⁷ჰრქუა მას პეტრე: უფალო, რაჲსა ვერ მიგდევდე? აწვე თავი ჩემი დავდვა შენ ზედა.

³⁸მიუგო იესუ: თავი შენი სამე დასდვა ჩემ ზედა? მართლიად მართალსა გეტყჳ შენ: არღა ქათამსა ეყივნოს, უვარმყო მე სამგზის.