Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 14 Bible Online

იოანეს სახარება 14 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 14

¹ნუ შეძრწუნდებიედ გულნი თქუენნი, არამედ გრწმენინ ღმერთი და ჩემი გრწმენინ.

²სახლსა მამისა ჩემისასა მრავალ სადგურ არს. უკუეთუმცა არა გარქუ თქუენ, ვითარმედ: მივალ და განგიმზადო თქუენ ადგილი.

³და თუ მივიდე, განგიმზადო თქუენ ადგილი და მერმე მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ ჩემ თანა, რაჲთა, სადა-იგი მე ვიყო, მუნცა თქუენ იყვნეთ.

⁴და ვიდრე-იგი მივალ, უწყით და გზაჲცა იცით.

⁵ჰრქუა მას თომა: უფალო, არა უწყით, ვიდრე-იგი მიხუალ, და ვითარმე გზაჲ იგი უწყოდით?

⁶ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ გზაჲ და ჭეშმარიტებაჲ და ცხორებაჲ. ვერვინ მივიდეს მამისა, არა თუ ჩემ გამო.

⁷და თუმცა მე მიცოდეთ, იცოდეთმცა მამაჲცა ჩემი. და ამიერითგან იცანთ და იხილეთ იგი.

⁸ჰრქუა ფილიპე: უფალო, გჳჩუენე ჩუენ მამაჲ, და კმა არს ჩუენდა.

⁹ჰრქუა მას იესუ: ესთენ ჟამ თქუენ თანა ვარ, და არა მიცით მე, ფილიპე? რომელმან მიხილა მე, იხილა მამაჲ, და შენ ვითარ იტყჳ: გჳჩუენე ჩუენ მამაჲ?

¹⁰არა გრწამს, რამეთუ მე მამისა თანა, და მამაჲ ჩემ თანა არს? სიტყუათა, რომელთა გეტყჳ, არა თავით ჩემით გეტყჳ, არამედ მამაჲ, რომელი ჩემ თანა დამკჳდრებულ არს, იგი იქმს საქმეთა.

¹¹გრწამს ჩემი, რამეთუ მე მამისა თანა, და მამაჲ ჩემ თანა? უკუეთუ არა, საქმეთა მათ გამო თუ გრწმენინ ჩემი.

¹²მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელსა ვჰრწმენე მე, საქმეთა მათ, რომელთა მე ვიქმ, იგიცა იქმოდის და უდიდესღა ამათსა იქმოდის, რამეთუ მე მამისა მივალ.

¹³და რასა ითხოვდეთ სახელითა ჩემითა, ვყო იგი, რაჲთა იდიდოს მამაჲ ძისა თანა.

¹⁵უკუეთუ გიყუარდე მე, მცნებანი ჩემნი დაიმარხენით.

¹⁶და მე ულოცვიდე მამასა და სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოგცეს თქუენ, რაჲთა თქუენ თანა დაიმკჳდროს უკუნისამდე.

¹⁷სული ეგე ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი სოფელმან ვერ შეიწყნაროს იგი, რამეთუ არა იხილოს და არცა იცნას იგი, ხოლო თქუენ იცანთ იგი, რამეთუ თქუენ თანა დამკჳდრებულ არს და თქუენ თანაცა იყოს.

¹⁸არა დაგიტევნე თქუენ ობლად, მოვალ თქუენდა.

¹⁹მცირედღა ჟამ, და სოფელი ესე არღარა მხედვიდეს მე, ხოლო თქუენ მხედვიდეთ, რამეთუ მე ცხოელ ვარ, და თქუენცა ცხოელ ყოფად ხართ.

²⁰მას დღესა უწყოდით თქუენ, რამეთუ მე მამისა თანა, და თქუენ ჩემ თანა, და მე თქუენ თანა.

²¹რომელსა აქუნდენ მცნებანი ჩემნი და დაიმარხნეს იგინი, იგი არს, რომელსა უყუარ მე, და რომელსა უყუარდე მე, საყუარელ იყოს იგი მამისა ჩემისა, და მე შევიყუარო იგი და გამოუცხადო მას თავი ჩემი.

²²ჰრქუა მას იუდა, არაისკარიოტელმან: უფალო, რაჲ არს, რამეთუ ჩუენდა გეგულების გამოცხადების და არა სოფელსა?

²³მიუგო იესუ და ჰრქუა: უკუეთუ ვისმე უყუარ მე, სიტყუაჲ ჩემი დაიმარხოს, და მამამან ჩემმან შეიყუაროს იგი, და მისა მოვიდეთ და მისა დავადგრეთ.

²⁴და რომელსა არა უყუარდე მე, სიტყუანი ჩემნი არა დაიმარხნეს, და სიტყუაჲ ჩემი, რომელი გესმის, არა არს ჩემი, არამედ მამისაჲ, რომელმან მომავლინა მე.

²⁵ამას გეტყოდე თქუენ, ვიდრე-ესე თქუენ თანა ვარ.

²⁶ხოლო ნუგეშინისმცემელი იგი სული წმიდაჲ, რომელ მოგივლინოს მამამან სახელითა ჩემითა, მან გასწაოს თქუენ ყოველი და მოგაჴსენოს თქუენ ყოველი, რავდენი გარქუ თქუენ.

²⁷მშჳდობასა დაგიტევებ თქუენ, მშჳდობასა ჩემსა მიგცემ თქუენ, არა ვითარმცა სოფელმან მიგცა, მიგცემ თქუენ. ნუ შეძრწუნდებიედ გულნი თქუენნი, და ნუცა დაჰმედგრდებით.

²⁸გესმა, რამეთუ გარქუ თქუენ, ვითარმედ: მივალ და მოვალ თქუენდა. უკუეთუმცა გიყუარდი მე, იხარეთ სამემცა, ვითარმედ მე მამისა მივალ, რამეთუ მამაჲ ჩემი უდიდეს არს ჩემსა.

²⁹და აწ გარქუ თქუენ, ვიდრე ყოფადმდე, რაჲთა, ოდეს იყოს, გრწმენეს.

³⁰არღარა მრავალსა გეტყოდი თქუენ; მოვალს მთავარი ამის სოფლისაჲ და ჩემ თანა არაჲ პოოს.

³¹არამედ რაჲთა ცნას სოფელმან, რამეთუ მიყუარს მამაჲ, და ვითარცა მამცნო მე მამამან, ეგრე ვიქმ. აღდეგით, წარვიდეთ ამიერ