Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 15 Bible Online

იოანეს სახარება 15 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 15

¹მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი, და მამაჲ ჩემი მოქმედი არს.

²ყოველმან ვენაჴმან, რომელ ჩემ თანა დამკჳდრებულ არს, და არა გამოიღოს ნაყოფი, მოჰკუეთოს იგი; და ყოველმან რომელმან გამოიღოს ნაყოფი, განწმიდოს იგი და უფროჲსი ნაყოფი გამოიღოს.

³თქუენ აწვე წმიდა ხართ სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა გეტყოდე თქუენ.

⁴დაადგერით ჩემ თანა, და მე თქუენ თანა: ვითარცა ვენაჴმან ვერ გამოიღოს ნაყოფი თავით თჳსით, არა თუ დამტკიცებულ არნ ძირსა ზედა, ეგრეცა თქუენ, არა თუ ჩემ თანა დამტკიცებულ იყვნეთ.

⁵მე ვარ ვენაჴი, და თქუენ რტონი. რომელი დამტკიცებულ იყოს ჩემ თანა, და მე მის თანა, მან გამოიღოს ნაყოფი ფრიად, რამეთუ თჳნიერ ჩემსა ვერ შეუძლოთ ყოფად.

⁶არა თუ ვინმე დაადგრა ჩემ თანა, განვარდა იგი გარე ვითარცა ვაზი, განჴმა, და შეკრიბონ იგი და ცეცხლთა დაასხან იგი, და დაიწუას.

⁷უკუეთუ დაადგრეთ ჩემ თანა, და სიტყუანი ჩემნი თქუენ თანა დაადგრენ, რაჲცა გინდეს, ითხოვდით, და გეყოს თქუენ.

⁸ამით იდიდა მამაჲ ჩემი, რაჲთა ნაყოფი დიდი გამოიღოთ და იყვნეთ ჩემდა მოწაფჱ.

⁹ვითარცა შემიყუარა მე მამამან, და მე შეგიყუარენ თქუენ, მტკიცედ ეგენით სიყუარულსა მას ჩემსა.

¹⁰უკუეთუ დაიმარხნეთ მცნებანი ჩემნი, ეგნეთ სიყუარულსა ჩემსა, ვითარცა მე მცნებანი მამისა ჩემისანი დავიმარხენ და ვჰგიე სიყუარულსა მისსა.

¹¹ამას გეტყოდი თქუენ, რაჲთა სიხარული ჩემი გაქუნდეს, და სიხარული თქუენი აღივსოს.

¹²ესე არს მცნებაჲ ჩემი, რაჲთა თქუენ იყუარობდეთ ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ თქუენ.

¹³ხ~ უფროჲს ამისსა სიყუარული არა ვის აქუნ, ვითარმცა თავი თჳსი დადვა მეგობართა ზედა თჳსთა.

¹⁴თქუენ მეგობარნი ჩემნი ხართ, უკუეთუ ჰყოფდეთ, რასა-ესე მე გამცნებ თქუენ.

¹⁵არღარა გრქუა თქუენ მონა, რამეთუ მონამან არა უწყინ, რასა იქმნ უფალი თჳსი, ხოლო თქუენ გიწოდე მეგობრად, რამეთუ ყოველი, რაჲ მესმა მამისა ჩემისაგან, გარქუ თქუენ.

¹⁶არა თუ თქუენ გამომირჩიეთ მე, არამედ მე გამოგირჩიენ თქუენ და დაგსხენ თქუენ, რაჲთა თქუენ წარხჳდეთ და ნაყოფისგამომღებელ იყვნეთ, და ნაყოფი იგი თქუენი ეგენ; და რაჲ ითხოოთ მამისა ჩემისაგან სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.

¹⁷ამას გამცნებ თქუენ, რაჲთა იყუარობდეთ ურთიერთას.

¹⁸უკუეთუ სოფელმან თქუენ მოგიძულოს, უწყოდეთ, რამეთუ პირველ მე მომიძულა.

¹⁹უკუეთუმცა სოფლისა ამისგანნი იყვენით, სოფელსა ამას თჳსნიმცა უყუარდეს; ხოლო რამეთუ არა ხართ სოფლისაგანნი, არამედ მე გამოგირჩიენ სოფლისაგან, ამისთჳს სძულთ თქუენ სოფელსა.

²⁰მოიჴსენეთ სიტყჳსაჲ მის, რომელსა გეტყოდე თქუენ, რამეთუ: არა არს მონაჲ უფროჲს უფლისა თჳსისა. უკუეთუ მე მდევნეს, თქუენცა გდევნენ; უკუეთუ სიტყუაჲ ჩემი დაიმარხეს, თქუენიცა დაიმარხონ.

²¹არამედ ესე ყოველი ყონ თქუენდა მიმართ სახელისა ჩემისათჳს, რამეთუ არა იციან იგი, რომელმან მომავლინა მე.

²²უკუეთუმცა მე არა მოსრულ ვიყავ და ვეტყოდე მათ, ბრალმცა არა იყო მათდა; ხოლო აწ მიზეზ არა არს ცოდვათა მათთათჳს.

²³რომელსა მე ვსძულდე, მამაჲცა ჩემი სძულს.

²⁴უკუეთუმცა საქმენი იგი არა მექმნეს მათ შორის, რომელ სხუამან არავინ ქმნა, ბრალმცა არა იყო მათდა, ხოლო აწ მიხილეს და მომიძულეს მეცა და მამაჲცა ჩემი.

²⁵არამედ რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი, რომელ შჯულსა მათსა წერილ არს, ვითარმედ: მომიძულეს მე ცუდად.

²⁶ხოლო რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინისმცემელი იგი, რომელ მოგივლინო თქუენ მამისა მიერ, სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელ მამისაგან გამოვალს, მან წამოს ჩემთჳს.

²⁷და თქუენ მოწამე ხართ, რამეთუ დასაბამითგან ჩემ თანა ხართ.