Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 16 Bible Online

იოანეს სახარება 16 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 16

¹ამას გეტყოდე, რაჲთა არა დაჰბრკოლდეთ.

²კრებულით მათით განგჴადნენ თქუენ. არამედ მოვიდეს ჟამი, რამეთუ ყოველი, რომელი მოგკლვიდეს თქუენ, შეირაცხოს, ვითარცა სამსახურებელი წინაშე ღმრთისა.

³და ამას გიყოფენ თქუენ, რამეთუ არა იცნეს მამაჲ, არცა მე.

⁴ხოლო ამასცა გეტყოდე თქუენ, რაჲთა რაჟამს მოვიდეს ჟამი, მოიჴსენოთ ესე, რამეთუ მე გარქუ თქუენ. ესე დასაბამითგან არა გარქუ თქუენ, რამეთუ თქუენ თანა ვიყავ.

⁵ხოლო აწ მივალ მომავლინებელისა ჩემისა, და არავინ თქუენგანი მკითხავს მე, ვითარმედ: ვიდრე ხუალ?

⁶ხოლო ამასღა გეტყოდე თქუენ: მწუხარებამან აღავსნა გულნი თქუენნი.

⁷არამედ ჭეშმარიტებასა გეტყჳ თქუენ: უმჯობე არს თქუენდა, მე თუ მივიდე; უკუეთუ მე არა მივიდე, ნუგეშინისმცემელი იგი არა მოვიდეს თქუენდა; უკუეთუ მივიდე, მოგივლინო იგი თქუენდა.

⁸და იგი მოვიდეს და ამხილოს სოფელსა ცოდვათათჳს და სიმართლისათჳს და სასჯელისათჳს:

⁹ცოდვათათჳს, რამეთუ არა ჰრწმენა ჩემი;

¹⁰სიმართლისათჳს, რამეთუ მე მამისა ჩემისა მივალ, და არღარა მხედვიდეთ მე.

¹¹სასჯელისათჳს, რამეთუ მთავარი ამის სოფლისაჲ დასჯილ არს.

¹²მერმეცა მრავალი მაქუს სიტყუაჲ თქუენდა, ხოლო ვერ შეუძლოთ დატევად აწვე.

¹³რაჟამს მოვიდეს სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, გიძღოდის თქუენ ყოვლითა ჭეშმარიტებითა, რამეთუ არა თავით თჳსით რას იტყოდის, არამედ რავდენი ესმეს, იტყოდის და მოსლვათაჲ მათ გითხრას თქუენ.

¹⁴მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემისაგან მიიღოს და გითხრას თქუენ.

¹⁵რამეთუ ყოველივე, რაჲ აქუს მამასა, ჩემი არს. ამისთჳს გარქუ თქუენ, რამეთუ ჩემისაგან მიიღოს და გითხრას თქუენ.

¹⁶კნინ, და არღარა მიხილოთ მე; და მერმე მცირედღა, და მიხილოთ მე, და მე მივალ მამისა ჩემისა.

¹⁷იტყოდეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი ურთიერთას: რაჲ არს ესე, რომელსა გუეტყჳს ჩუენ, ვითარმედ: მცირედ, და არა მიხილოთ მე; კნინღა და მიხილოთ მე; და მე მამისა მივალ?

¹⁸და იტყოდეს: რაჲ არს ”მცირედღა” იგი? არა უწყით, რასა იტყჳს.

¹⁹ცნა იესუ, რამეთუ უნდა მისა კითხვად, და ჰრქუა მათ: მაგისთჳს რასა გამოეძიებთ ურთიერთას, რამეთუ გარქუ თქუენ, ვითარმედ: კნინღა, და არღა მიხილოთ მე; და მერმე: მცირედღა, და მიხილოთ მე?

²⁰მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ სტიროდით და ჰგოდებდეთ თქუენ, და სოფელსა უხაროდის, თქუენ ჰწუხდეთ, ხოლო მწუხარებაჲ თქუენი სიხარულად გექმნეს.

²¹დედაკაცი რაჟამს შობნ, მწუხარება არნ მისა, რამეთუ მოწევნულ არნ ჟამი მისი. ხოლო რაჟამს შვის ყმაჲ, არღარა მოიჴსენის მწუხარებაჲ იგი სიხარულისა მისთჳს, რამეთუ იშვა კაცი სოფელსა.

²²და თქუენ აწ მწუხარე ხართ, ხოლო მერმე გიხილნე თქუენ, და უხაროდის გულთა თქუენთა, და სიხარული იგი თქუენი ვერვინ მიგიღოს თქუენგან.

²³და მას დღესა მე არა მკითხვიდეთ. მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რაჲცა ითხოოთ მამისა ჩემისაგან სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.

²⁴აქამომდე არაჲ ითხოეთ სახელითა ჩემითა. ითხოეთ და მოიღოთ, რაჲთა სიხარული თქუენი სავსე იყოს.

²⁵ამას იგავით გეტყოდე თქუენ; მოვიდეს ჟამი, რაჟამს არღარა იგავით გეტყოდი თქუენ, არამედ განცხადებულად მამისაჲ გითხრა თქუენ.

²⁶მას დღესა ითხოვდეთ სახელითა ჩემითა, და არა გრქუა თქუენ, ვითარმედ: მე ვჰკითხო მამასა თქუენთჳს.

²⁷რამეთუ თჳთ მამასა უყუართ თქუენ, რამეთუ თქუენ მე შემიყუარეთ და გრწმენა, ვითარმედ მე ღმრთისაგან მოვედ.

²⁸გამოვედ მამისაგან და მოვედ სოფლად, მერმე დაუტევებ სოფელსა და მივალ მამისა.

²⁹ჰრქუეს მას მოწაფეთა მათ: აჰა, აწ განცხადებულად იტყჳ და იგავსა არცა ერთსა რას იტყჳ.

³⁰აწ უწყით, რამეთუ იცი ყოველი და არა საჴმარ არს, ვითარმცა ვინმე გკითხა რაჲ შენ. ამისთჳს გურწამს, რამეთუ ღმრთისაგან მოხუედ.

³¹მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: აწ გრწამს?

³²აჰა, მოვიდენ ჟამნი და მოსრულ არს, რამეთუ განიბნინეთ თითოეულად ადგილდ თჳსა, და მე მარტოჲ დამიტეოთ; და არა ვარ მე მარტოჲ, რამეთუ მამაჲ ჩემ თანა არს.

³³ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა ჩემ თანა მშჳდობა გაქუნდეს. სოფელსა ამას იწროებით იყვნეთ, არამედ ნუგეშინისცემულ იყვნეთ, რამეთუ მე ვსძლე სოფელსა.