Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 3 Bible Online

იოანეს სახარება 3 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 3

¹და იყო კაცი ერთი ფარისეველთა მათგანი, ნიკოდემოზ სახელი მისი, მთავარი ჰურიათაჲ.

²ესე მოვიდა მისა ღამე და ჰრქუა მას: რაბი, უწყით, რამეთუ ღმრთისა მიერ მოვლინებულ ხარ შენ მოძღურად, რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების ესევითართა სასწაულთა ყოფად, რომელთა შენ იქმ, არა თუ ღმერთი იყოს მის თანა.

³მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: მართლიად მართალსა გეტყჳ შენ: არა თუ ვინ იშვეს ზე გარდამო, ვერ შევიდეს სასუფველსა ღმრთისასა.

⁴ჰრქუა მას ნიკოდემოზ: ვითარ ეგების კაცისა მოხუცებულისა ზეგარდამო შობაჲ? ეგებისმე მუცელსა დედისა თჳს{ი}სასა მეორედ შესლვად და გამოშ{ო}ბად?

⁵მიუგო იესუ და ჰრქუა: მართლიად მართალსა გეტყჳ შენ: უკუეთუ არავინ იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ შევიდეს სასუფეველსა ღმრთისასა.

⁶რამეთუ შობილი ჴორცთაგან ჴორც არს, და შობილი სულისაგან სულ არს.

⁷შენ ნუ გიკჳრნ, რამეთუ გარქუ შენ, ვითარმედ ჯერ-არს თქუენდა შობაჲ ზეგარდამო.

⁸რამეთუ ქარი, სადა უნებს, ქრის, და ჴმაჲ მისი გესმის, ხოლო არა უწყი, ვინაჲ მოვალნ, ანუ ვიდრე ვალნ. ეგრეცა ყოველი შობილი სულისაგან.

⁹მიუგო ნიკოდემოს და ჰრქუა მას: ვითარ ეგების ეგე ყოფად?

¹⁰მიუგო იესუ და ჰრქუა: შენ ხარ მოძღუარი ისრაჱლისაჲ და ეგე არა იცი?

¹¹მართლიად მართალსა გეტყჳ შენ, რამეთუ რაჲ უწყით, მას ვიტყჳთ, და რაჲ ვიხილეთ, ვწამებთ, და წამებასა მას ჩუენსა არა შეიწყნარებთ.

¹²ხოლო აწ ქუეყანისაჲ ესე-ღა გარქუ თქუენ, და არა გრწამს, ვითარ უკუე ზეცისაჲ გრქუა, გრწმენეს?

¹³და არავინ აჴდა ცად, არა თუ რომელი-იგი გარდამოჴდა ზეცით -- ძე კაცისაჲ --, რომელ არს ცათა შინა.

¹⁴და ვითარცა მოსე აღამაღლა გუელი იგი უდაბნოსა მას, ეგრე ამაღლებად ჯერ-არს ძისა კაცისაჲსა,

¹⁵რამეთუ ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, მიიღოს ცხორებაჲ საუკუნოჲ.

¹⁶რამეთუ ესრე შეიყუარა ღმერთმან სოფელი, ვიდრემდე ძე თჳსი მხოლოდშობილი მას ზედა მისცა, რამეთუ ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა წარწყმდეს, არამედ მიიღოს ცხორებაჲ საუკუნოჲ.

¹⁷რამეთუ არა ეგრე მოავლინა ღმერთმან ძჱ თჳსი სოფლად,რაჲთამცა დასაჯა სოფელი, არამედ რაჲთა იჴსნეს სოფელი მის გამო.

¹⁸რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა დაისაჯოს, და რომელსა არა ჰრწმენეს იგი, აწვე დასჯილ არს, რამეთუ არა ჰრწმენა სახელი მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისაჲ.

¹⁹და ესე არს სასჯელი, რამეთუ ნათელი მოვიდა სოფლად, რამეთუ შეიყუარეს კაცთა ბნელი უფროჲს ვიდრე ნათელი, რამეთუ იყვნეს საქმენი მათნი ბოროტნი.

²⁰რამეთუ ყოველი რომელი იქმნ ბოროტსა, სძულნ ნათელი და არა მოვიდის ნათლად, რაჲთა არა ემხილნენ საქმენი მისნი.

²¹ხოლო რომელი ჰყოფნ ჭეშმარიტებასა, მოვიდის ნათლად, რაჲთა განცხადნენ საქმენი მისნი, რამეთუ ღმრთისა მიერ ქმნულ არიან.

²²ამისა შემდგომად მოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა და მუნ იქცეოდა მოწაფითურთ და ნათელს-სცემდა.

²³მუნ იყო იოჰანეცა ენჵნს, მახლობელად სალიმსა, რამეთუ წყალნი მრავალნი იყვნეს მუნ, და მოვიდეს და ნათელს-იღებდეს.

²⁴რამეთუ არღა შეეგდო იოჰანე საპყრობილესა.

²⁵ხოლო იყო გამოძიება მოწაფეთა მათ იოვანესთა ჰურიათა მიმართ განწმედისათჳს.

²⁶მოვიდეს იოჰანჱსა და ჰრქუეს მას: რაბი, რომელი-იგი იყო შენ თანა წიაღ იორდანესა, რომლისათჳს შენ სწამე, აჰა, იგი ნათელს-სცემს და ყოველნი მივლენან მისა.

²⁷მიუგო იოვანე და ჰრქუა: ვერშემძლებელ არს კაცი მოღებად თავით თჳსით არარაჲ, არა თუ მოცემულ იყოს მისა ზეცით გარდამო.

²⁸თქუენ თჳთ მოწამე ხართ ჩემდა, რამეთუ გარქუ თქუენ, ვითარმედ: არა ვარ მე ქრისტჱ, არამედ მოვლინებულ ვარ წინა მისა.

²⁹რამეთუ რომლისაჲ არნ სძალი, იგი არნ სიძჱ; ხოლო მიყუარი სიძისაჲ მის, რომელი დგან და ისმენნ მისსა, სიხარულით იხარებნ ჴმასა მის სიძისასა. აწ ესე სიხარული, რომელ ჩემი არს, აღსრულებულ არს.

³⁰მისა ჯერ-არს აღორძინებაჲ და ჩემდა დაკლებაჲ.

³¹ზეგარდამომავალი ყოველთა ჟეჟთა არს. რომელი ქუეყანისა ამისგანი არს, ქუეყანისაგან არს და ქუეყანისასა იტყჳს; რომელი ზეცით გარდამოვალს,

³²რაჲცა იხილა და ესმა, წამებს, და წამებასა მას მისსა არავინ შეიწყნარებს.

³³რომელმან შეიწყნაროს წამებაჲ მისი, აღიბეჭდა, ვითარმედ ღმერთი ჭეშმარიტ არს.

³⁴რამეთუ რომელი-იგი ღმერთმან მოავლინა, სიტყუათა ღმრთისათა იტყჳს, რამეთუ არა ზომით მისცა ღმერთმან სული იგი.

³⁵მამასა უყუარს ძე და ყოველი მისცა ჴელთა მისთა.

³⁶რომელსა ჰრწმენეს ძჱ, მიიღოს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და რომელსა არა ჰრწმენეს ძჱ, არა იხილოს ცხორებაჲ, არამედ რისხვაჲ ღმრთისაჲ დაადგრეს მას ზედა.