Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 4 Bible Online

იოანეს სახარება 4 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 4

¹ვითარცა გულისხმა-ყო უფალმან, ვითარმედ ესმა ფარისეველთა მათ, რამეთუ იესუ უმრავლესთა დაიმოწაფებს და ნათელ-სცემს უფროჲს იოვანესა,

²არა თუ თჳთ იესუ ნათელ-სცემდა, არამედ მოწაფენი მისნი,

³დაუტევა ჰურიასტანი ქუეყანაჲ და მივიდა მერმე გალილეად.

⁴და იყო მისა თანაწარსლვად სამარიასა

⁵მივიდა იგი ქალაქსა ერთსა სამარიტელთასა, რომელსა სახელი ერქუა სჳქარ, მახლობელად დაბასა მას, რომელ მისცა იაკობ ძესა თჳსსა იოსეფს.

⁶და მუნ იყო წყაროჲ ერთი იაკობისი, და იესუ, დამაშურალი გზისა მისგან, ჯდა წყაროსა მას თანა. და იყო ჟამი მეექუსჱ.

⁷მოვალს დედაკაც ერთ სამარიაჲთ ვსებად წყლისა. ჰრქუა მას იესუ: მასუ მე.

⁸რამეთუ მოწაფენი მისნი შესლულ იყვნეს ქალაქად, რაჲთა საზრდელი იყიდონ.

⁹ჰრქუა მას დედაკაცმან მან სამარიტელმან: შენ ჰურია ხარ, ვითარ ჩემგან სუმად ითხოვ, დედაკაცისა ამისგან სამარიტელისა? რამეთუ არასადა მიეახლნიან ჰურიანი სამარიტელთა.

¹⁰მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: უკუეთუმცა უწყოდე შენ ნიჭი იგი ღმრთისაჲ და ვინ არს, რომელი გეტყჳს შენ, ვითარმედ: მასუ მე, შენმცა ითხოე მისგან, ქცა ხოლო თუმცა შენ წყალი იგი ცხოელი.

¹¹ჰრქუა მას დედაკაცმან მან: უფალო, შენ სარწყული არა გაქუს, და ჯურღმული ესე ღრმა არს. აწ ვინაჲ გაქუს შენ წყალი ცხოელი?

¹²ნუთუ უდიდეს ხარ შენ მამისა მის ჩუენისა იაკობისა, რომელმან ესე ჯურღუმული მოგუცა ჩუენ? და თავადი მაგისგან სუმიდა და ძენი მისნი და საცხოვარი მისი.

¹³მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: ყოველი რომელი სუმიდეს მაგის წყლისაგან, მერმეცა სწყუროდისვე.

¹⁴ხოლო რომელმან სუას წყლისა მისგან, რომელი ვსცე მას, არა სწყუროდის უკუნისამდე. ხოლო წყალი იგი, რომელი ვსცე მას, ეყოს მას წყარო წყლისა აღმოდინებულისაჲ ცხორებასა მას საუკუნესა.

¹⁵ჰრქუა მას დედაკაცმან მან: უფალო, მეც მე წყალი ეგე, რაჲთა არა მწყუროდის და არცა მოვიდე აქა ვსებად წყლისა.

¹⁶ჰრქუა მას იესუ: მივედ და მოხადე ქმარსა შენსა და მოვედ აქა.

¹⁷მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა: არა მივის მე ქმარ. ჰრქუა მას იესუ: კეთილად სთქუ, ვითარმედ არა მივის მე ქმარ,

¹⁸რამეთუ ხუთ ქმარ ცვალებულ არს შენდა, და რომელი-იგი აწ გივის, არა არს იგი შენი ქმარი; ეგე მართალი სთქუ.

¹⁹ჰრქუა მას დედაკაცმან მან: უფალო, ვჰგონებ, ვითარმედ წინაწარმეტყუელ ხარ შენ.

²⁰მამანი იგი ჩუენნი მთასა ამას ზედა თაყუანის-სცემდეს, და თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ: იერუსალჱმს ხოლო არს ადგილი, სადა ღირს თაყუანის-ცემაჲ.

²¹ჰრქუა მას იესუ: დედაკაცო, შენ გრწმენინ ჩემი, რამეთუ მოვიდენ ჟამნი, რაჟამს არცა მთასა ამას, არცა იერუსალჱმსა თაყუანის-სცემდენ მამა{სა}.

²²თქუენ თაყუანის-სცემთ მას, რომელი არა იცით, ჩუენ თაყუანის-ვსცემთ, რომელი-იგი ვიცით, რამეთუ ჴსნა{ჲ} ჰურიათაჲ არს.

²³ხოლო მოვლენან ჟამნი, და აწვე არს, რაჟამს ჭეშმარიტნი თაყუანისმცემელნი თაყუანის-სცემდენ მამასა სულითა და ჭეშმარიტებითა, რამეთუ მამაჲცა ეგევითართა თაყუანისმცემელთა ეძიებს.

²⁴სული ღმერთ არს, და თაყუანისმცემელთა მისთა სულითა და ჭეშმარიტებითა ღირს თაყუანის-ცემაჲ.

²⁵ჰრქუა დედაკაცმან მან: უწყი, რამეთუ მესია მოვალს, რომელსა ჰრქჳან ქრისტჱ. რაჟამს მოვიდეს, მან გჳთხრას ჩუენ ყოველი.

²⁶ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ, რომელი-ესე გეტყჳ შენ.

²⁷და ამას სიტყუასა მოიწინეს მოწაფენი მისნი და დაუკჳრდა, რამეთუ დედაკაცსა მას ეტყოდა. ხოლო არა ვინ ჰრქუა მათგანმან, ვითარმედ: რასა ეძიებ, ანუ რასა ეტყჳ მაგას?

²⁸დაუტევა სარწყული იგი თჳსი დედაკაცმან მან და შევიდა ქალაქად, ჰრქუა კაცებსა მას:

²⁹მოედით და იხილეთ კაცი ერთი, რომელმან მრქუა მე ყოველივე, რაჲცა მექმნა, ნუუკუე იგი იყოს ქრისტჱ იგი?

³⁰გამოვიდოდეს ქალაქისა მისგან და მოვიდოდეს მისა.

³¹და ვიდრე არღა მოსრულ იყვნეს მისა, ევედრებოდეს მას და ეტყოდეს მოწაფენი მისნი: მოძღუარ, პური ჭამე!

³²მან ჰრქუა მათ: მე საჭმელი მაქუს ჭამად, რომელი თქუენ არა იცით.

³³იტყოდეს მოწაფენი იგი ურთიერთა{ს}: ნუთუ მოართუა ვინ მაგას ჭამად?

³⁴ჰრქუა მათ იესუ: ჩემი სა{ჭ}მელი იგი არს, რაჲთა ვყ{ო} ნებაჲ მისი, რომელმან მო{მ}ავლინა მე, და აღვა{ს}რულნე საქმენი მის{ნი}.

³⁵არა თქუენ სთქუთ, ვითარმედ: ოთხ თუეღა, და მკა{ჲ} მოიწიოს? აჰა, გეტყ{ჳ} თქუენ: აღიხილენით თუალნი თქუენნი და იხილეთ ყანობირი ეგე, რამეთუ განთეთრებულ არიან და ახან მკად.

³⁶და რომელმან მომკოს, სასყიდელი მიიღოს და შეკრიბოს ნაყოფი ცხოვრებასა მას საუკუნესა, რაჲთა მთესველი იგი და მომკალი იხარებდენ ერთად.

³⁷ამით არს სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტ, რამეთუ სხუაჲ არს, რომელი სთესავს, და სხუაჲ არს, რომელმან მომკოს.

³⁸მე წარგავლინებ თქუენ მომკად, რომელსა არა თქუენ შუერით, სხუანი დაშურეს, და თქუენ ნაშრომსა მათსა შეხუედით.

³⁹და ქალაქისა მისგან სამარიტელთაჲსა მრავალთა ჰრწმენა იგი სიტყჳთა დედაკაცისა მის წამებითა, ვითარმედ: მრქუა მე ყოველივე, რაჲცა მექმნა.

⁴⁰და ვითარცა მოვიდეს მისა სამარიტელნი იგი, ევედრებოდეს მას ყოფად მათ თანა. და იყო მუნ ორ დღე.

⁴¹და უფროჲს და უმეტეს მრავალთა ჰრწმენა მისი სიტყუათა მისთათჳს.

⁴²და ეტყოდეს დედაკაცსა მას: არა ამიერითგან სიტყჳთა შენითა გურწამს, რამეთუ ჩუენ თჳთ გუესმის მაგისგან და უწყით, რამეთუ ეგე არს ჭეშმარიტად მჴსნელი სოფლისაჲ.

⁴³და ორისა დღისა შემდგომად მოვიდა მიერ და წარვიდა გალილეად.

⁴⁴რამეთუ თჳთ თავადმან წამა, ვითარმედ: წინაწარმეტყუელი თჳსსა სოფელსა შეურაცხ არნ.

⁴⁵ხოლო რაჟამს-იგი მივიდა გალილეად, შეიწყნარეს იგი გალილეველთა მათ, რამეთუ ეხილვაცა მრავალი სასწაული, რომელ ქმნა იერუსალჱმს დღესასწაულსა მას, რამეთუ იგინიცა მისრულ იყვნეს დღესასწაულსა მას.

⁴⁶მივიდა მერმე კანას გალილეაჲსასა, სადა-იგი გარდააქცია წყალი ღჳნოდ. და მუნ იყო სეფეწულ ერთ, რომლისა ძჱ თჳსი იდვა სნეული კაფერნაომს.

⁴⁷მას ვითარცა ესმა, რამეთუ იესუ მოსლულ არს ჰურიასტანით გალილეად, მოვიდა მისა და ევედრებოდა, რაჲთა გარდავიდეს და განკურნოს ძჱ იგი მისი, რამეთუ მიახდა სიკუდიდ.

⁴⁸ჰრქუა მას იესუ: უკუეთუ ნიშ და სასწაულ არა იხილოთ, არა გრწმენეს.

⁴⁹ჰრქუა მას სეფეწულმან მან: უფალო, გარდამოვედ, ვიდრე არღა მომკუდარ არს ყრმაჲ იგი ჩემი.

⁵⁰ჰრქუა მას იესუ: ვიდოდე, ძე იგი შენი ცოცხალ არს. და ჰრწმენა კაცსა მას სიტყუაჲ მისი, რომელ ჰრქუა, და წარვიდა.

⁵¹და ვითარ გარდამოვიდოდა, მოეგებვოდეს მას მონანი მისნი სიხარულით და თქუეს, ვითარმედ: ყრმაჲ იგი შენი ცოცხალ არს.

⁵²ჰკითხვიდა მათ ჟამისა მისთჳს: რომელსა მოჰქარდა? ჰქუეს მას: გუშინ მეშჳდესა ჟამსა დაუტევა იგი სიცხემან.

⁵³მოეგონა მამასა მისსა ჟამი იგი, რომელსა ჰრქუა მას იესუ, ვითარმედ: ძე შენი ცოცხალ არს. და ჰრწმენა მას თავადსა და ყოველსა სახლსა მისსა.

⁵⁴ესე მერმე მეორე სასწაული ყო იესუ, მოსრულ ჰურიასტანით გალილეად.