Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 6 Bible Online

იოანეს სახარება 6 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 6

¹ამისა შემდგომად წარვიდა იესუ წიაღ ზღუასა მას გალილეაჲთ კერძო ტიბერიაჲსასა.

²და შეუდგა მას ერი მრავალი, რამეთუ ხედვიდეს სასწაულთა მათ, რომელთა ჰყოფდა სნეულთა ზედა.

³აჴდა მთასა იესუ და მუნ დაჯდა მოწაფითურთ.

⁴და იყო მოახლებულ დღესასწაული იგი ჰურიათაჲ.

⁵აღიხილნა თუალნი თჳსნი იესუ და იხილა ერი მრავალი, რომელ მოვიდოდა მისა. რქუა ფილიპპეს: ვინაჲ უყიდოთ პური, რაჲთა ჭამონ?

⁶ამას ეტყოდა გამოცდით, ხოლო თჳთ უწყოდა, რაჲ-იგი ეგულებოდა ყოფად.

⁷მიუგო მას ფილიპპე: ორასისა დრაჰკნისაჲ პური ვერ ეყოს მათ, და ღათუ თითოეულად მცირედ რაჲ მიიღონ.

⁸რქუა მას ერთმან მოწაფეთაგანმან, ანდრია, ძმამან სჳმონ-კლდისამან:

⁹არს აქა ყრმაჲ ერთი, რომელსა აქუს ხუთ ჴუეზა ქრთილის და ორ თევზ, ხოლო ესე რაჲ მყოფ არს ესდენსა ამას?

¹⁰ჰრქუა იესუ: ინაჴ-უდგთ კაცებსა მაგას. და იყო დიდად თივლოვან ადგილი იგი, და ინაჴ-იდგა კაცებმა მან, რიცხჳთ ხუთ ათასმან.

¹¹და მოიღო პური იგი იესუ, ჰმადლობდა და განუყო მეინაჴეთა მათ. ეგრეცა თევზთა მათგან, რავდენცა უნდა.

¹²და ვითარცა განძღეს, ჰრქუა მოწაფეთა მათ თჳსთა: შეკრიბეთ ნეშტი ნამუსრევისაჲ მაგის, რაჲთა არაჲ წარწყმდეს.

¹³შეკრიბეს და აღავსეს ნამუსრევითა მით ათორმეტი კუელი ხუთთა მათ ქრთილისა პურთაგან, რომელ დაშთა მჭამელთა მათგან.

¹⁴ხოლო კაცებმან მან ვითარცა იხილა სასწაული იგი, რომელ ქმნა, იტყოდეს: ჭეშმარიტად ესე არს წინაჲსწარმეტყუელი, რომელი მოსლვად იყო სოფლად.

¹⁵იესუ ვითარცა გულისხმა-ყო, რამეთუ ეგულებოდა წარტა-ცებაჲ მისი, რაჲთამცა ყუეს მეუფე, მიჰრიდა მერმე მთად კერძო მარტომან.

¹⁶და ვითარცა დამწუხრდა, გარდამოჴდეს მოწაფენი მისნი ზღჳსკიდესა მას

¹⁷და შესხდეს ნავსა, წიაღვიდოდეს ზღუასა მას კაპარნაუმდ კერძო. და, აჰა, დაბნელდა, და ვიდრე არღა მოწევნულ იყო მათა იესუ,

¹⁸და ზღუაჲ იგი ძლიერთა ქართაგან აღირღოდა.

¹⁹და შესლულ იყვნეს ვითარ ოცდახუთ ოდენ ასპარეზ, ანუ ოცდაათ, ხედვიდეს იესუს, რამეთუ ვიდოდა ზღუასა მას და მოეახლა ნავსა მას. შეძრწუნდეს დიდად.

²⁰და ჰრქუა მათ: მე ვარ, ნუ გეშინინ!

²¹და უნდა აღსლვაჲ მისი ნავსა მას. და მეყსეულად მიიწია ნავი იგი ქუეყანასა მას, რომელსა მივიდოდეს.

²²ხვალისაგან ერი იგი, როემელ დგა წიაღ ზღუასა მას, ხედვიდა, რამეთუ სხუა ნავ არა იყო მუნ, გარნა ერთი ხოლო, რომელსა შინა იყვნეს მოწაფენი იგი იესუსნი, რამეთუ არა შესრულ იყო იესუ მოწაფეთა მათ თჳსთა თანა ნავსა მას, გარნა მოწაფენი იგი ხოლო მისნი წარვიდეს.

²³სხუანი ნავნი მოვიდოდეს ტიბერიაჲთ მახლობელად ადგილსა მას, სადა-იგი პური ჭამეს.

²⁴და ვითარ იხილა ერმან მან, რამეთუ იესუ არა მუნ შინა არს და არცა მოწაფენი მისნი, მიიქციეს ნავი იგი და მივიდეს კაპარნაუმდ მოძიებად იესუჲსა.

²⁵და ვითარცა პოეს იგი წიაღ ზღუასა მას, ჰრქუეს მას: ჰრაბი, ოდეს მოხუედ აქა?

²⁶მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: მეძიებდით მე არა თუ სასწაულისა ხილვისათჳს, არამედ რამეთუ ჰჭამეთ პურისა მისგან და განსძეღით.

²⁷წარვედით, იქმოდეთ ნუ წარსაწყმედელსა მას ჭამადსა, არამედ საჭმელსა მას, რომელი დაშთეს ცხორებასა მას საუკუნესა, რომელი ძემან კაცისამან მოგცეს თქუენ, რამეთუ ესე მამამან დაჰბეჭდა ღმერთმან.

²⁸ჰრქუეს მას: რაჲ ვყოთ, რაჲთა საქმეთა ღმრთისათა ვიქმოდით?

²⁹მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: ესე არიან საქმენი ღმრთისანი, რაჲთა გრწმენეს იგი, რომელმან მომავლინა მე.

³⁰ჰქუეს მას: რაჲ სასწაულ ჰყო, რაჲთა ვიხილოთ და გურწმენეს? რაჲ ჰქმნე?

³¹მამათა მათ ჭამეს მანანაჲ იგი უდაბნოსა მას, ვითარცა წერილ არს: პური ცათაჲ მოსცა მათ ჭამად.

³²ჰრქუა მათ იესუ: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: არა თუ მოსე მოგცა თქუენ პური იგი ზეცით, არამედ მამამან ჩემმან მოგცეს თქუენ პური ზეცით ჭეშმარიტი.

³³რამეთუ პური ღმრთისა მიერ არს, რომელი გარდამოვალს ზეცით და ცხორებასა მისცემს სოფელსა.

³⁴ჰრქუეს: უფალო, გუეც ჩუენ პური იგი ყოველსა ჟამსა.

³⁵ხოლო ჰრქუა მათ იესუ: მე ვარ პური ცხორებისაჲ; რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა შიოდის, და რომელსა ვჰრწმენე მე, არასადა სწყუროდის.

³⁶არამედ რამეთუ გარქუ თქუენ, რამეთუ: მიხილეთ მე და არა გრწამს.

³⁷ყოველი, რომელი მომცეს მე მამამან, ჩემდა მოვიდენ; და რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარე.

³⁸რამეთუ გარდამოვჴედ ზეცით, არა თუ ვითარმცა ნებაჲ ჩემი ვყავ, არამედ ნებაჲ მისი, რომელმან მომავლინა მე.

³⁹ესე არს ნებაჲ მომავლინებელისა ჩემისაჲ, რამეთუ ყოველი, რომელი მომცა მე მამამან, არა წარვწყმიდო მათგანი, არამედ აღვადგინო იგი დღესა მას უკუანაჲსკნელსა.

⁴⁰ესე არს ნებაჲ მამისა ჩემისაჲ, რაჲთა ყოველმან, რომელმან იხილოს ძჱ და ჰრწმენეს იგი, მიიღოს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი დღესა მას უკუანაჲსკნელსა.

⁴¹დრტჳნვიდეს მისთჳს ჰურიანი იგი, რამეთუ თქუა: მე ვარ პური იგი გარდამოსრული ზეცით,

⁴²და იტყოდეს: არა ესე არს იესუ, ძჱ იოსეფისი, რომლისაჲ ვიცით დედაჲ და მამაჲ? აწ ვითარ იტყჳს, ვითარმედ: მე ცით გარდამოვჴედ?

⁴³მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსა სდრტჳნავთ ურთიერთას?

⁴⁴ვერვის ჴელ-ეწიფების მოსლვად ჩემდა, არა თუ მამამან, რომელმან მომავლინა, მიიზიდოს იგი, და მე აღვადგინო იგი დღესა მას უკუანაჲსკნელსა.

⁴⁵წერილ არს წინაწარმეტყუელთა: და იყვნენ ყოველნი განსწავლულ ღმრთისა მიერ. ყოველსა რომელსა ესმეს მამისაგან და ისწაოს, მოვიდეს ჩემდა.

⁴⁶არა თუ მამაჲ ვის უხილავს, გარნა რომელი-იგი არს ღმრთისაგან, მან იხილა მამაჲ.

⁴⁷მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: რომელსა ჰრწმენეს, მოიღოს ცხორებაჲ იგი საუკუნჱ.

⁴⁸მე ვარ პური ცხორებისაჲ.

⁴⁹მამათა თქუენთა ჭამეს მანანაჲ უდაბნოსა და მოწყდეს.

⁵⁰ესე არს პური იგი ზეცით გარდამოსრული, რამეთუ რომელმან ჭამოს ამისგან, არა მოკუდეს.

⁵¹მე ვარ პური ცხოველი, რომელი ზეცით გარდამოვჴედ. რომელმან ჭამოს პურისა ამისგან, ცხონდეს უკუნისამდე. და პური იგი, რომელი მე მივსცე, ჴორცი ჩემი არს, რომელი მე მივსცე ცხორებისათჳს სოფლისაჲსა.

⁵²ჰჴდებოდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარ შემძლებელ არს ესე მოცემად ჩუენდა ჴორცი იგი თჳსი ჭამად?

⁵³ჰრქუა მათ იესუ: მართლიად მართალსა გეტყჳ თქუენ: არა თუ ჰჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნდეს ცხორებაჲ თავთა თქუენთაჲ.

⁵⁴რომელმან ჭამოს ჴორცი ჩემი და სუას სისხლი ჩემი, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, მე აღვადგინო იგი დღესა მას უკუანაჲსკნელსა.

⁵⁵რამეთუ ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი არს საჭმელი, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი არს სასუმელი.

⁵⁶რომელმან ჭამოს ჴორცი ჩემი და სუას სისხლი ჩემი, ჩემ თანა დაიმკჳდროს, და მე -- მის თანა.

⁵⁷ვითარცა მომავლინა მე მამამან ცხოველმან, და მე ცხოველ ვარ მამისა თანა; და რომელმან ჭამოს ჴორცი ჩემი, იგი ცხონდეს ჩემ გამო.

⁵⁸ესე არს პური ზეცით გარდამოსრული, არა ეგრე, ვითარ-იგი ჭამეს მამათა თქუენთა მანანაჲ იგი და მოწყდეს. რომელმან ჭამოს პური ესე, ცხონდეს უკუნისამდე.

⁵⁹ამას ეტყოდა ერსა მას სწავლასა მას შინა კაფარნაუმს.

⁶⁰და მრავალთა მოწაფეთა მისთაგანთა ვითარცა ესმა, იტყოდეს და თქუეს: ფიცხელ არს სიტყუაჲ ეგე. ვინ უძლოს სმენად მაგის?

⁶¹ვითარცა გულისხმა-ყო იესუ თავით თჳსით, ვითარმედ დრტჳნვენ მისთჳს მოწაფენი იგი მისნი, ჰრქუა: ეგე დაგაბრკოლებს თქუენ?

⁶²აწ უკუეთუ იხილოთ ძჱ კაცისაჲ, რამეთუ აღვიდოდის, სადა იყო პირველ?

⁶³სული არს განმაცხოველებელი, ჴორცი არას არგებს. სიტყუასა, რომელსა გეტყოდე მე თქუენ, სული არს და ცხორება არს.

⁶⁴რამეთუ უწყოდა იესუ დასაბამითგან ვინ არიან, რომელთა არა ჰრწმენეს, და ვინ არს, რომელმან მისცეს იგი.

⁶⁵და თქუა: ამისთჳს გეტყოდე თქუენ, ვითარმედ: ვერვინ მოვიდეს ჩემდა, არა თუ მიცემულ იყოს მისა მამისა მიერ ჩემისა.

⁶⁶ამის გამო მრავალნი მოწაფეთა მისთაგანნი უკუნდგეს და არა იქცეოდეს მის თანა.

⁶⁷ჰრქუა იესუ ათორმეტთა მათ მოწაფეთა: ნუუკუე თქუენცა გნებავს წარსლვად?

⁶⁸მიუგო სჳმონ-პეტრე და ჰრქუა: უფალო, ვიდრე ვიდეთ? სიტყუაჲ ცხორებისა საუკუნოჲსაჲ გაქუს.

⁶⁹და ჩუენ გურწმენა და გიცანთ, რამეთუ შენ ხარ ქრისტე, ძჱ ღმრთისაჲ.

⁷⁰მიუგო მათ იესუ: არა თქუენ ათორმეტნი გამოგირჩიენ? და ერთი თქუენგანი ეშმაკი არს.

⁷¹და იტყოდა იუდა სჳმონის სკარიოტელისათჳს, რამეთუ მას ეგულებოდა მიცემაჲ მისი და იგი იყო ერთი ათორმეტთაგანი.