Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 7 Bible Online

იოანეს სახარება 7 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 7

¹და ამისა შემდგომად იქცეოდა იესუ გალილეას, რამეთუ არა უნდა, ვითარმცა ჰურიასტანს იქცეოდა, რამეთუ ეძიებდეს მას ჰურიანი იგი მოკლვად.

²და იყო მახლობელ დღესასწაული იგი ჰურიათა ტალავრობისაჲ.

³ჰრქუეს მას ძმათა მისთა: წარვედ ამიერ და მივედ ჰურიასტანდ, რაჲთა მოწაფეთა მათ იხილნენ საქმენი ეგე, რომელთა იქმ.

⁴რამეთუ არა არს, რომელი დაფარულად რას ვინ იქმნ და გამოაჩინებნ თავსა თჳსსა კადნიერ-ყოფად. უკუეთუ მაგას იქმ, გამოუცხადე თავი შენი სოფელსა.

⁵რამეთუ ძმათა მისთაცა არა-ვე ჰრწმენა მისი.

⁶ჰრქუა მათ იესუ: ჟამი ჩემი არღა მოწევნულ არს, ხოლო თქუენი ჟამი ყოველსა ჟამსა განმზადებულ არს.

⁷ვერ ჴელ-ეწიფების სოფელსა ამას მოძულებაჲ თქუენი, ხოლო მე ვსძულ, რამეთუ ვამხილებ მას, რამეთუ საქმენი მისნი ბოროტ არიან.

⁸თქუენ აღვედით, მე არა აღვიდე დღესასწაულსა ამას, რამეთუ ჩემი ჟამი არღა აღვსებულ არს.

⁹ესე ვითარცა თქუა, თავადი დადგა მუნვე გალილეას.

¹⁰ვითარცა აღვიდეს ძმანი მისნი, მაშინ თჳთცა აღვიდა დღესასწაულსა მას არა ცხადად, არამედ ფარულად.

¹¹და ჰურიანი იგი ეძიებდეს დღესასწაულსა მას და იტყოდეს: სადამე არს იგი?

¹²და დრტჳნვაჲ იყო შორის ერსა მას მისთჳს. რომელნიმე იტყოდეს, ვითარმედ: კეთილ არს; სხუანი იტყოდეს: არა, არამედ აცთუნებს ერსა ამას.

¹³და ვერვინ განცხადებულად იტყოდა მისთჳს შიშისათჳს ჰურიათაჲსა.

¹⁴განზოგებასა ოდენ მის დღესასწაულისასა აღვიდოდა იესუ ტაძარსა მას და ასწავებდა.

¹⁵და დაუკჳრდებოდა ჰურიათა მათ და იტყოდეს: ვითარმე წიგნი იცის ამან, რამეთუ უსწავიეს მებრ არა?

¹⁶მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: ჩემი ესე მოძღურებაჲ არა არს ჩემი, არამედ მისი არს, რომელმან მომავლინა მე.

¹⁷უკუეთუ უნდეს ვისმე ნებისა მისისა ყოფად, გულისხმა-ყავნ მოძღურებისაჲ ამის: ღმრთისაგან თუ არს, ანუ მე თავით ჩემით ვიტყჳ.

¹⁸რომელი თავით თჳსით იტყჳნ, დიდებასა თავისა თჳსისასა ეძიებნ; რამეთუ რომელი ეძიებნ დიდებასა მომავლინებელისა თჳსისასა, იგი ჭეშმარიტ არს, და ზაკუვა არა არს მის თანა.

¹⁹არა მოსე მოქცა თქუენ შჯული, და არავინ თქუენგანი ჰყოფს შჯულსა მას. რაჲსა მეძიებთ მე მოკლვად?

²⁰მიუგეს ერმან მან და ჰრქუა: ეშმაკი არს შენ თანა. ვინ გეძიებს შენ მოკლვად?

²¹მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ერთ საქმე ვქმენ, და გიკჳრს ამისთჳს.

²²მოსე მოგცა თქუენ წინადაცუეთაჲ, რამეთუ არა მოსესგან იყო, არამედ მამათა მათგან, და დღესა შაფათსა წინადასცჳთით კაცსა.

²³უკუეთუ წინადაეცჳთის კაცსა დღესა შაფათსა, რაჲთა შჯული იგი მოსესი ნუმცა დაჰჴსნდების, ჩემდა გული გიწყრების, რამეთუ სრულიად კაცი განვაცხოველე შაფათსა შინა?

²⁴ნუ თუალთ-ხუმით შჯით, არამედ მართალი საშჯელი შაჯეთ.

²⁵იტყოდეს ვინმე იერუსალჱმელთაგანნი: არა ესე იგი არს, რომელსა ეძიებდეს მოკლვად?

²⁶აჰა, ესერა, განცხადებულად იტყჳს, და არას ეტყჳს მაგას. ნუთუ ჭეშმარიტად უცნობიეს მთავართა მათ, ვითარმედ ესე არს ქრისტჱ იგი?

²⁷არამედ ესე ვიცით, ვინაჲ არს. ხოლო ქრისტჱ იგი რაჟამს მოვიდეს, არავინ უწყის, ვინაჲ იყოს.

²⁸ღაღატ-ყო იესუ ტაძარსა მას შინა, ასწავებდა და ეტყოდა: მეცა მიცით და უწყით, ვინაჲ ვარი; და თავით ჩემით არა მოსრულ ვარ, არამედ ჭეშმარიტ არს, რომელმან მომავლინა მე, რომელი-იგი თქუენ არა იცით.

²⁹მე ვიცი იგი, რამეთუ მისგან ვარ, და მან მომავლინა მე.

³⁰და ეგულვა მისი შეპყრობაჲ, და გამოვიდა ჴელთა მათთაგან, და არავინ მიყო მისა ჴელი, რამეთუ არღა მოწევნულ იყო ჟამი მისი.

³¹და მრავალთა მის ერისაგანთა ჰრწმენა მისი და იტყოდეს: ქრისტჱ იგი რაჟამს მოვიდეს, ნუთუ უმეტესსა სასწაულსა რას ჰყოფდეს, რომელ ესე იქმს?

³²და ესმა ფარისეველთა მათ დრტჳნვაჲ ერისაჲ მის მისთჳს. წარავლინეს მღდელთმოძღუართა მათ და ფარისეველთა მსახურნი, რაჲთამცა შეიპყრეს იგი.

³³ჰრქუა იესუ: მცირედ ჟამ თქუენ თანა ვარი და მივალ მომავლინებელისა ჩემისა.

³⁴მეძიებდეთ მე და არა მპოვოთ; და სადა-იგი ვარ მე, თქუენ ვერ მოხჳდეთ.

³⁵იტყოდეს ჰურიანი იგი ურთიერთას: ვიდრემე ეგულების მისლვად, და ჩუენ ვერ ვპოოთ ეგე? ნუუკუე მიმოგანბნეულთა მათ წარმართთა მივიდეს და ასწავებდეს წარმართთა მათ?

³⁶რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რომელ თქუა: მეძიებდეთ მე და არა მპოოთ, და სადა-იგი ვარ მე, თქუენ ვერ მოხჳდეთ?

³⁷დასასრულსა მას დღესა დიდისა მის დღესასწაულისასა დგა იესუ, ღაღადებდა და იტყოდა: ჰწყურის თუ ვისმე, მოვედინ ჩემდა, -- სუნ.

³⁸რომელსა ჰრწმენეს ჩემდამო, ვითარცა იტყჳს წიგნი, მდინარენი მუცლისა მისისაგან გამოდიოდიან წყალთა ცხოველთანი.

³⁹ამას იტყოდა სულისა მისთჳს, რომელ მოღებად იყო, რომელთა ჰრწმენა იგი, რამეთუ არღა იყო სული, რამეთუ იესუ არღა დიდებულ იყო.

⁴⁰რომელთამე ერისა მისგანთა ვითარცა ესმოდა სიტყუაჲ ესე, იტყოდეს: ესე არს ჭეშმარიტი წინაწარმეტყუელი;

⁴¹სხუანი იტყოდეს: ესე არს ქრისტჱ იგი; ხოლო ზოგნი იტყოდეს: ნუ გალილეაჲთ მოსლვად არს ქრისტჱ?

⁴²არა წიგნნი იტყჳან, ვითარმედ ნათესავისაგან დავითისი და ბეთლემით დაბით, სადა-იგი დავით იყო, მიერ მოსლვად არს ქრისტჱ?

⁴³და იყო წვალება შორის ერსა მას მისთჳს.

⁴⁴და რომელთამე უნდა შეპყრობაჲ მისი, ხოლო ვერვინ მიყო მისა ჴელი.

⁴⁵და მოვიდეს მუნვე მსახურნი იგი მღდელთანი და ფარისეველთანი და ჰრქუეს მათ ამათ: რად არა მოიყვანეთ იგი?

⁴⁶მიუგეს მსახურთა მათ და ჰრქუეს: არასადა ეგრე ვის უთქუამს კაცსა, ვითარ მას კაცსა.

⁴⁷მიუგეს ფარისეველთა მათ და ჰრქუეს: ნუთუ თქუენცა შესცეთით?

⁴⁸ნუთუ მთავართა მათგანსა ვის ჰრწმენა მისი ანუ თუ ფარისეველთაგანსა?

⁴⁹ხოლო იგი ამბოხებაჲ აღრეული, რომელთა არა იციან შჯული, შეჩუენებულ არიან.

⁵⁰ჰრქუა ნიკოდემოს მათ, რომელი-იგი მოსრულ იყო მისა ღამჱ წინაჲსწარ, და იგი იყო ერთი მათგანი:

⁵¹ნუთუ შჯული ჩუენი დაშჯის კაცსა, არა თუ ესმეს პირველ მისგან, ანუ თუ გულისხმა-ყონ, რასა იქმს?

⁵²მიუგეს მას და ჰრქუეს: ნუთუ შენცა გალილეველ ხარ? გამოიძიე და იხილე, რამეთუ წინაწარმეტყუელი გალილეაჲთ არა აღდგეს.

⁵³-