Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იოანეს სახარება 9 Bible Online

იოანეს სახარება 9 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იოანეს სახარება 9

¹და ვითარ წარვიდოდა, იხილა კაცი ერთი -- ბრმაჲ შობითგანი.

²ჰკითხეს მას მოწაფეთა მათ მისთა და ჰრქუეს: ჰრაბბი, ვისი ბრალი არს: ამისი, ანუ მშობელთა თჳსთაჲ, რამეთუ ბრმაჲ იშვა?

³მიუგო იესუ: არა მაგისი ბრალი არს და არცა მშობელთა მაგისთაჲ, არამედ რაჲთა განცხადნენ საქმენი ღმრთისანი მაგის ზედა.

⁴და ჩუენდა ჯერ-არს საქმედ საქმისა, რომელმან მომავლინა მე, ვიდრე დღისი არს; მოვალს ღამჱ, რომელსა ვერვინ იქმოდის.

⁵ვიდრე სოფელსა ამას ვარ, ნათელ ვარ სოფლისა.

⁶ესე ვითარცა თქუა, ნერწყუა ქუეყანასა და შექმნა თიჴაჲ ნერწყჳსა მისგან და ჰგოზა თიჴაჲ იგი ზედა თუალთა ბრმისა მის

⁷და ჰრქუა მას: მივედ და მოიბანე ემბაზსა მას სილოამს, რომელ ითარგმანების: მოვლინებულ. მივიდა, დაიბანა, მოვიდა და ხედვიდა.

⁸ხოლო მეზობელთა მათ და რომელთა ეხილვა იგი პირველ, რამეთუ მთხოველ იყო, იტყოდეს: არა ესე იგი არს, რომელი-იგი ჯდა და ითხოვდა?

⁹ზოგნი იტყოდეს: იგი არს; სხუანი იტყოდეს: არა, არამედ მსგავსი მისი არს. იგი იტყოდა: მე ვარ.

¹⁰ჰრქუეს მას: და ვითარ აღგეხუნეს თუალნი შენნი?

¹¹მან მიუგო: რომელსა-იგი იესუ ჰრქჳან, თიჴაჲ ქმნა და მომგოზა თუალთა ჩემთა და მრქუა მე: მივედ სილოამდ და მოიბანე. მივედ და მოვიბანე და ვხედავ.

¹²ჰრქუეს მას: სადა არს იგი? ჰრქუა მათ: არა უწყი.

¹³მოიყვანეს იგი წინაშე ფარისეველთა მათ, რომელი-იგი ოდესმე ბრმა იყო.

¹⁴და იყო შაფათი, რაჟამს ქმნა თიჴაჲ იგი იესუ და აღუხილნა თუალნი ბრმისანი მის.

¹⁵მერმე ჰკითხვიდეს მას ფარისეველნი იგი და ეტყოდეს, ვითარმედ: ვითარ ხედავ? და მან ჰრქუა მათ: თიჴაჲ დამდვა თუალთა ჩემთა, და მოვიბანე და ვხედავ.

¹⁶თქუეს ვიეთმე ფარისეველთა მათგანთა: არა არს კაცი იგი ღმრთისა მიერ, რამეთუ შაფათსა არა იმარხავს. ზოგნი იტყოდეს: ვითარმე შემძლებელ არს კაცი ცოდვილი ესევითარისა სასწაულისა ყოფად? და იყო წვალება შორის მათსა.

¹⁷მერმე ჰრქუეს ბრმასა მას: შენ ვითარ იტყჳ მისთჳს, რამეთუ აღგიხილნა თუალნი შენნი? და მან ჰრქუა: წინაწარმეტყუელი არს.

¹⁸და ჰურიათა მათ არა ჰრწმენა მისი, ვითარმედ ბრმა იყო და აღუხილნა, ვიდრემდე მოუწოდეს მშობელთა აღხილულისა მის.

¹⁹ჰკითხვიდეს მათ და ჰრქუეს: ესე არს ძჱ იგი თქუენი, რომლისათჳს თქუენ სთქუთ, ვითარმედ ბრმაჲ იშვა? აწ ვითარ ხედავს?

²⁰მიუგეს მშობელთა მისთა და ჰრქუეს: უწყით, რამეთუ ესე არს ძჱ იგი ჩუენი და რამეთუ ბრმაჲ იშვა.

²¹ხოლო აწ ვითარ ხედავს, არა უწყით; ანუ ვინ აღუხილნა თუალნი მაგისნი, ჩუენ არა უწყით, მაგას ჰკითხეთ, გასრულებულ არს, თჳთ თავისა თჳსისათჳს თქუნ.

²²ესე თქუეს მშობელთა მისთა, რამეთუ ეშინოდა ჰურიათა მათგან, რამეთუ აღთქუმა-ეყო ჰურიათა მათგან: უკუეთუ აღ-ვინმე-იაროს იგი ქრისტედ, განჴდეს კრებულისაგან.

²³ამისთჳს თქუეს მშობელთა მისთა, ვითარმედ: გასრულებულ არს, მაგას ჰკითხეთ.

²⁴მერმე მეორედ მოხადეს კაცსა მას, რომელი-იგი ოდესმე ბრმა იყო, და ჰრქუეს მას: მიეც დიდებაჲ ღმერთსა; ჩუენ უწყით, რამეთუ კაცი იგი ცოდვილ არს.

²⁵და მან ჰრქუა: ცოდვილ თუ არს, არა უწყი; ხოლო ერთი ესე უწყი, რამეთუ ბრმა ვიყავ და აწ ვხედავ.

²⁶მერმე ჰრქუეს მას: რაჲ გიყო შენ და რაჲთა აღგიხილნა თუალნი შენნი?

²⁷მიუგო მათ: აწ, ესერა, გარქუ თქუენ, და არა გესმა; რაჲსა გნებავს მეორედ სმენად? ნუთუ თქუენცა გნებავს მისა მოწაფე-ყოფად?

²⁸მათ განბასრეს იგი და თქუეს: შენმცა ხარ მისა მოწაფე, ჩუენ მოსეს მოწაფენი ვართ.

²⁹ჩუენ უწყით, რამეთუ მოსეს ეტყოდა ღმერთი, ხოლო ესე არა ვიცით, ვინაჲ არს.

³⁰მიუგო კაცმან მან და ჰრქუა: ეგევე საკჳრველ არს, რამეთუ არა უწყით თქუენ, ვინაჲ არს ეგე, და ჩემნი თუალნი აღმიხილნა.

³¹უწყი, რამეთუ ღმერთმან ცოდვილთაჲ არა ისმინის, გარნა თუ ღმრთისმსახურ ვინმე იყოს და ნებასა მისსა ჰყოფდეს, მისი ისმინოს.

³²საუკუნითგან არავის ასმიეს, თუ აღ-ვინმე-უხილნა თუალნი ბრმისანი, შობითგან ბრმად შობილისანი.

³³თუმცა არა იყო ღმრთისა მიერ, ვერმცა შემძლებელ იყო ყოფად რაჲსმე.

³⁴მიუგეს და ჰრქუეს მას: ცოდვასა შინა შობილ ხარ შენ ყოვლადვე და შენცა გუმოძღური ჩუენ? და განჴადეს იგი გარე.

³⁵ესმა იესუს, ვითარმედ განჴადეს იგი გარე. და ვითარცა პოვა იგი, ჰრქუა მას: შენ გრწამს ძე ღმრთისაჲ?

³⁶მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, ვინ არს, რაჲთა მრწმენეს იგი?

³⁷ჰრქუა მას იესუ: და იხილე იგი, და რომელი გეტყჳს, იგი არს.

³⁸და მან ჰრქუა: მრწამს, უფალო, და თაყუანის-სცა მას.

³⁹და თქუა იესუ: სასჯელად მოვედ სოფლისა ამის, რამეთუ რომელნი არა ხედვიდეს, ხედვიდენ, და რომელნი ხედვიდეს, დაბრმენ.

⁴⁰ესმა ვიეთმე ფარისეველთაგანთა, რომელნი მის თანა იყვნეს, და ჰრქუეს მას: ნუუკუე ჩუენცა ბრმა ვართ?

⁴¹ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუმცა ბრმა იყვენით, არამცა ბრალ-გება; ხოლო აწ იტყჳთ, ვითარმედ: ვხედავთ, და ცოდვაჲ თქუენი თქუენ თანა დამტკიცებულ არს.