Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 10 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 10 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 10

¹და კაცი ვინმე იყო კესარიას, სახელი ერქუა მას კორნელიოს, ასისთავი, ტომისა მისგან, რომელსა ჰრქჳან იტალიკჱ,

²კეთილად მსახური და მოშიში უფლისაჲ ყოვლითურთ სახლით მისით, იქმოდა ქველისსაქმესა მრავალსა შორის ერსა მას დაევედრებინ იგი ღმერთსა მარადის.

³იხილა მან ჩუენებაჲ განცხადებულად ვითარ მეცხრესა ჟამსა ოდენ მის დღისასა: ანგელოზი უფლისაჲ მოვიდა მისა და ჰრქუა მას:"კორნელიე!"

⁴და მან მიხედა მას, ზარი განჰჴდა შიშითა და ჰრქუა: "შენ ვინ ხარ, უფალო"; მან ჰრქუა მას: "ლოცვანი ეგე შენნი და ქველისსაქმენიაღვიდეს საჴსენებელად შენდა წინაშე უფლისა.

⁵და აწ მიავლინენ შენ კაცნი იოპედ და მოიყვანე სჳმონ, რომელსა სახელი ჰრქჳან პეტრე.

⁶ამისი ვანი არს სიმონისა ვისამე მეპრატაკისასა, რომლისა ტაძარი ახს ზღუასა".

⁷ვითარცა წარვიდა ანგელოზი იგი, რომელი ეტყოდა მას, მოუწოდა ორთა მონათა მისთა და ერისაგანი ერთი კეთილად მსახური წინაშემდგომელთაგანი მისთაჲ მარადის,

⁸და უთხრა მათ ესე ყოველი და წარავლინნა იგინი იოპედ.

⁹და ხვალისაგან, ვითარცა მივიდეს იგინი გზასა და ქალაქსა მას შეიწეოდეს, აჴდა პეტრე ერდოსა ზედა თაყუანის-ცემად ცხრა ჟამსოდენ.

¹⁰შეემშია და უნდა პირის ჴსნაჲ. და ვიდრე იგინი უმზადებდეს მას, იყო მის ზედა განკჳრვებაჲ;

¹¹და ხედვიდა, ვითარ ცანი განხუმულ იყვნეს, და ჭური რაჲმე მსგავსი დიდისა ტილოჲსაჲ ოთხთავე კიდეთა ზეცით ქუეყანად;

¹²და მას შინა იყო ყოველი ოთხფერჴი და ქუეწარმავალი ქუეყანისაჲ და მფრინველი ცათაჲ.

¹³და იყო ჴმაჲ პეტრჱსა მიმართ და თქუა: "აღდეგ, პეტრე, და კალ, ჭამე".

¹⁴მიუგო პეტრე და თქუა: "ნუ იყოფინ, უფალო, რამეთუ არასადა შეგინებული და არა წმიდაჲ შესრულ არს პირსა ჩემსა".

¹⁵მერმე ჴმაჲ იყო მეორედ და ჰრქუა მას: "რომელ იგი ღმერთმან წმიდა ყო, შენ იგი ნუ შეგინებულად გიჩნნ".

¹⁶ესე იყო სამგზის და აღმაღლდა ჭური იგი მუნვე ზეცად.

¹⁷ვითარ-იგი განიზრახვიდა გულსა თჳსსა პეტრე, ვითარმედ რაჲმე იყოს ხილვაჲ იგი, რომელ ეჩუენა მას, აჰა, ესერა, კაცნი იგი, რომელკორნელიესგან მოვიდეს, იკითხვიდეს სახლსა მას სიმონისსა, და მოვიდეს და დადგეს იგინი ბჭეთა მათ ზედა მისთა.

¹⁸მო-ვისმე-ხადეს და ჰკითხვიდეს: "ნანდჳლ სიმონისი, რომელსა ჰრქჳან პეტრე, ვანი აქა არსა?"

¹⁹და პეტრე, ვიდრე იგი გულისზრახვად დგომილ იყო ჩუენებისა მისგან, ჰრქუა მას სულმან წმიდამან: "აჰა, ეგერა, სამნი კაცნი დგანანგარეშე და გეძიებენ შენ;

²⁰აღდეგ და გარდაგუალე და მივედ მათ თანა, და ნურარას ორგულობ, რამეთუ მე მომივლინებიან იგინი შენდა".

²¹აღდგა მეყსეულად პეტრე და გარდავიდა კაცთა მათ და ჰრქუა: "აჰა, ესერა, მე ვარ, რომელსა თქუენ მეძიებთ; აწ რაჲ არს სიტყუაჲ ეგე,რომლისათჳს თქუენ მოსრულ ხართ?"

²²მათ მიუგეს და ჰრქუეს მას: "კორნელიოს ასისთავმან, კაცმან მართალმან და მოშიშმან ღმრთისამან, რომელი წამებულ არსყოვლისაგან ნათესავისა ჰურიათაჲსა, მოიღო ბრძანებაჲ ანგელოზისაგან მიყვანებად შენდა სახიდ თჳსა და სმენად მისა სიტყუათა შენთაგან".

²³მან კაცთა მათ შეუწოდა და მას დღესა მუნ დაიყენნა. ხვალისაგან აღდგა და წარვიდა მათ თანა, და ძმათაგანნიცა, რომელნი იყვნესიოპეს, მიჰყვეს მას.

²⁴და ხვალისაგან შევიდეს კესარიად, და კორნელიოს ელოდა მას, შეეკრიბა თესლტომი თჳსი და საყუარელნი მეგობარნი.

²⁵და იყო შესლვასა მას პეტრჱსსა, მოეგებვოდა მას კორნელიოს, შეურდა ფერჴთა მისთა და თაყუანის-სცა მას.

²⁶პეტრე აღადგინა იგი და ჰრქუა: "აღდეგ, რამეთუ მეცა თავადი კაცივე ვარ".

²⁷და იტყოდეს თანად, და ეგრჱთ შევიდეს იგინი შინა, და პოვა მუნ მრავალი კრებული.

²⁸ჰრქუა მათ პეტრე: "თქუენ თჳთ უწყით, ვითარ არა რაჲ ეგების კაცისა ჰურიისაჲ მიხებად წარმართთა გინათუ შეხებად უცხოთესლთამათ; და მე ბრძანებაჲ მომცა ღმერთმან, რამეთუ რაჲთურთით არა რაჲ ბილწად და არა წმიდად შევჰრაცხო ყოველი კაცი.

²⁹ამისთჳს უცილობელად შემოვედ თქუენდა. აწ მნებავს, რაჲთამცა უწყოდე, რომლისა-იგი სიტყჳსათჳს მომხადეთ მე".

³⁰და ჰრქუა მას კორნელიოს: "ოთხით ჟამითგან მის დღისა მოაქაჟამადმდე ვილოცევდ მე თაყუანის-ცემასა ჩემსა ცხრა ჟამს სახლსა ამასშინა ჩემსა, მოვიდა და დადგა წინაშე ჩემსა კაცი სამოსლითა სპეტაკითა და მრქუა მე:

³¹კორნელიე, ლოცვანი შენნი და წყალობანი ქველისსაქმისა მაგის შენისანი აღვიდეს საჴსენებელად შენდა წინაშე ღმრთისა.

³²აწ მიავლინე შენ იოპედ და მოუწოდე შენ სიმონს, რომელსა ჰრქჳან პეტრე; მას ვანი დაუც სიმონისა ვისამე მეპრატაკისასა ზღჳსკიდითკერძო, რომელი მოვიდეს და გეტყოდის შენ.

³³ამის გამო მუნქუესვე წარვავლინენ შენდა, და შენ კეთილად ჰყავ, რამეთუ მოხუედ. აწ, ესერა, ჩუენ ყოველნი მოსრულ ვართ წინაშეღმრთისა სმენად ყოვლისა, რაჲ-იგი ბრძანებულ არს შენდა უფლისა მიერ".

³⁴აღაღო პირი თჳსი პეტრე და თქუა: "ესე ჭეშმარიტად ვიცი, რამეთუ არა არს თუალთ-ღება წინაშე ღმრთისა,

³⁵არამედ ყოველსა შორის თესლსა, რომელსა ეშინის მისა და იქმს სიმართლესა, სათნო არს.

³⁶სიტყუაჲ იგი, რომელ მოუვლინა ძეთა ისრაჱლისათა მახარებელად მშჳდობისა იესუ ქრისტჱს მიერ, ესე თავადი არს უფალიყოველთაჲ.

³⁷თქუენ თჳთ უწყით სიტყუაჲ იგი, რომელ იყო ყოველსა მას ზედა ჰურიასტანსა, რომელ-იგი იწყო გალილეაჲთგან და შემდგომადნათლის-ცემისა, რომელსა-იგი ქადაგებდა იოვანე:

³⁸იესუს ნაზარეველსა, რომელსა-იგი სცხო უფალმან სულითა წმიდითა და ძალითა, რომელი-იგი მოვიდა და იქცეოდა ჩუენ შორის,იქმოდა ქველისსაქმესა და განჰკურნებდა სნეულთა, იჴსნიდა მიმძლავრებულთა მათ ეშმაკისათა, რამეთუ ღმერთი იყო მის თანა.

³⁹და ჩუენ მოწამე ვართ ყოველთა მათ საქმეთა, რომელ-რაჲ ქმნა სოფელსა მას ჰურიასტანისასა და ქალაქსა მას შინა იერუსალჱმსა,რომელცა-იგი მოკლეს დამოკიდებითა მით ძელსა მას;

⁴⁰რომელ-იგი ღმერთმან აღადგინა მესამესა დღესა და მისცა მას განცხადებულებაჲ,

⁴¹არა ყოველსა ერსა, არამედ მოწაფეთა მათ რჩეულთა წინაჲთვე ღმრთისათა, რომელ-ესე ვართ ჩუენ, რომელნი მის თანა ვჭამდით დავსუემდით შემდგომად მკუდრეთით აღდგომისა მისისა.

⁴²და მამცნო ჩუენ ქადაგებად ერსა მას და წამებად, რამეთუ იგი თავადი არს რჩეული ღმერთისაჲ, მსაჯული ცხოველთაჲ დამკუდართაჲ.

⁴³ამას ყოველსა ყოველნი წინაჲსწარმეტყუელნი ეწამებიან მოტევებასა მას ცოდვათასა მოღებად ჴელითა მით სახელისა მისისაჲთაყოველთა მორწმუნეთა მისა მიმართთა".

⁴⁴ვიდრე-იგი ამას იტყოდა პეტრე, მოვიდა სული წმიდაჲ და დაადგრა მათ ყოველთა ზედა, რომელთა ესმოდა სიტყუაჲ იგი.

⁴⁵დაუკჳრდებოდა მათ, რომელნი-იგი წინადაცუეთილებისაგანნი მორწმუნენი იყვნეს, რომელნი-იგი შევიდეს პეტრეს თანა, რამეთუწარმართთაცა მიმართ ნიჭი იგი სულისა წმიდისაჲ მიფენილ არს,

⁴⁶რამეთუ ესმოდა მათ სიტყუაჲ იგი მათი ენად-ენადი, რომელსა იტყოდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.

⁴⁷მას ჟამსა შინა მიუგო პეტრე და ჰრქუა: "წყლისაგან ნუ რაჲ ყენებაჲ არს ნათლის-ცემაჲ ამათი, რომელნი-ესე აწვე სავსე არიან სულითაწმიდითა, ვითარცა-იგი ჩუენ, რომელთა ესე დასაბამითგან გურწმენა?"

⁴⁸და უბრძანა მათ სახელითა უფლისა იესუ ქრისტჱსითა ნათლის-ღებად. მაშინ ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა დაადგრა მათ თანა დღერავდენმე.