Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 13 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 13 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 13

¹და იყვნეს ვინმე ანტიოქიას შინა, მსგავსად კრებულისა მის რომელ იყო, წინაჲსწარმეტყუელნი და მოძღუარნი: ბარნაბა და სჳმეონ,რომელსა-იგი ერქუა ნიგერ, და ლუკიოს კჳრინელი, და მანაენ, რომელ-იგი იყო ძუძუსტჱ ჰეროდე მეფისაჲ, და სავლე.

²ვიდრე იგინი მსახურებასა მას შინა დგეს უფლისასა და იმარხვიდეს, ჰრქუა სულმან წმიდამან: "გამომირჩიენით მე დაგამომიკუთნენით ბარნაბა და სავლე საქმესა, რომელსა მე უწოდი მათ".

³მაშინ ილოცვიდეს იგინი და იმარხვიდეს, და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი და განუტევნეს იგინი.

⁴ვითარცა წარგზავნეს იგინი მიერ, წინამძღურებითა სულისა წმიდისაჲთა შთავიდეს იგინი სელევკიად, მიერ შესხდეს ნავსა დაწარემართნეს კჳპრედ.

⁵და მიერ აიწინეს სალამინედ, იწყეს თხრობად სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ შესაკრებელსა მას ჰურიათასა; თანაჰყვანდა მათ იოჰანეცამსახურად.

⁶ვითარცა მოვლეს ყოველი იგი ქალაქები ვიდრე პაფედმდე, პოვეს მუნ კაც ერთ მოგუ, ცრუ წინაჲსწარმეტყუელი, ჰურიაჲ, რომელსასახელი ერქუა ბარიჱსუ,

⁷რომელი-იგი იყო მთავრისა შემდგომისა მის თანა სერგისა პავლჱსა, კაცისა გონიერისა. ამან მოუწოდა ბარნაბას და სავლეს, დაეძიებდა მათგან სმენად სიტყუასა მას ღმრთისასა.

⁸უჴდებოდა მათ ელჳმას, მოგჳ იგი, რამეთუ ესრე გამოითარგმანების სახელი მისი, რომელი ეძიებს შემდგომსა მას ჳპატიონისასაგარემიქცევად სასწაულებისაგან.

⁹ხოლო სავლე, რომელ არს პავლე, აივსო სულითა წმიდითა, მიხედა მას

¹⁰და ჰრქუა: "ჵ, სავსეო ყოვლითა ზაკუვითა და მანკიერებითა, ნაშობო ეშმაკისაო და მტერო ყოვლისა სიმართლისაო, არა დასცხრებიაგანდრეკად გზათა მათ უფლისათა წრფელთა?"

¹¹და აწ, ესერა, ჴელი უფლისაჲ შენ ზედა, და იყო შენ ბრმა და ვერ ხედვიდე მზესა ვიდრე ჟამადმდე". მეყსეულად დაეხჳა მას ზედაარმური და ბნელი და მიმოვიდოდა და ეძიებდა წინამძღუარსა.

¹²მაშინ ვითარცა იხილა შემდგომმან მან საქმჱ იგი, ჰრწმენა და დაუკჳრდებოდა მოძღურებასა მას ზედა უფლისასა.

¹³წარვიდეს პაფედ პავლეეთნი, მივიდეს იგინი პერგედ პანფილიაჲსა, ხოლო იოჰანე განეშორა მათგან და მიაქცია მუნვე იერუსალჱმდ.

¹⁴იგინი განვიდეს პერგჱთ ანტიოქიად პისიდიაჲსა, და ვითარცა მოვიდეს შესაკრებელსა მას დღესა შაბათსა, დასხდეს.

¹⁵და ვითარცა აღმოიკითხეს შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი, მიავლინეს მათა მღდელთმოძღუართა მათ და ჰრქუეს კაცთა მათ:"კაცნო ძმანო, იყვნენ თუ რაჲმე თქუენ თანა სიტყუანი ნუგეშინის-ცემისანი ერისა ამის მომართ, იტყოდეთ".

¹⁶აღდგა პავლე და განყარა ჴელი, რაჲთა დადუმნენ, და თქუა: კაცთა მაგათ ისრაჱლიტელთა და რომელნი თქუენ შორის მოშიშნიღმრთისანი ხართ, ისმინეთ ჩემი.

¹⁷ღმერთმან ამის ერისა ისრაჱლისამან გამოირჩინა მამანი ჩუენნი და ერი იგი აღამაღლა ჟამსა მას მწირობისასა ქუეყანასა მასეგჳპტისასა, ჴელითა მაღლითა გამოიყვანნა იგინი მიერ,

¹⁸და ორმეოცისა წლისა ჟამთა ზრდიდა მათ უდაბნოსა ზედა.

¹⁹და არღჳნა ნათესავნი შჳდნი ქუეყანასა მას ქანაანისასა და დაუმკჳდრა მათ ქუეყანაჲ იგი მათი

²⁰ოთხას ერგასის წელ ოდენ, და ამისა შემდგომად მოსცა მათ მსაჯულებ მიდღეთამდე სამოელ წინაჲსწარმეტყუელისა.

²¹მიერითგან ითხოვეს მეფჱ და მოსცა მათ ღმერთმან საულ, ძჱ კისისი, კაცი ნათესავისაგან ბენიამენისი, ორმეოც წელ ოდენ.

²²და ვითარცა გარდაცვალა იგი, აღუდგინა მათ დავით მეფედ, რომელსა-იგი თავადი ეწამა და თქუა: "ვპოვე მე დავით, ძჱ იგი იესჱსი,კაცი გულითადი ჩემი, რომელმან ყოს და აღასრულოს ყოველი ნებაჲ გულისა ჩემისაჲ".

²³მისისა მისგან ნათესავისა ღმერთმან მსგავსად აღთქუმისა მის აღუდგინა ისრაჱლსა მჴსნელი იგი იესუ,

²⁴რომელსა წინაჲსწარ ქადაგებდა იოჰანე ნათლისმცემელი წინაშე პირსა შემოსლვისა მისისასა ნათლის-ღებასა სინანულისასა ყოვლისამიმართ ისრაჱლისა.

²⁵ვითარცა აღასრულებდა იოჰანე სრბასა თჳსსა, იტყოდა: "ვინ-იგი გგონიე მე ყოფად, მე არა იგი ვარ, არამედ, ესერა, მოვალსშემდგომად ჩემსა, რომელსა-იგი ვერ ღირს ვარ განჴსნად ჴამლისსაბელთა მისთა.

²⁶კაცთა მაგათ ძმათა, ნაშობთა ნათესავისა აბრაჰამისთა, და თქუენ თანა რომელთა ეშინის ღმრთისა, და თქუენ ზედა სიტყუაჲ იგიცხორებისაჲ მოივლინა.

²⁷რამეთუ რომელნი-იგი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს შინა და მთავარნი იგი მათნი, ამას უმეცარ იქმნეს და ჴმათაებრწინაჲსწარმეტყუელთაჲსა, რომელნი-იგი ყოველთა შაბათთა აღმოიკითხვოდეს, საჯეს და აღასრულეს.

²⁸არცა ერთი მიზეზი სიკუდილისაჲ ამას უპოვეს. მაშინ მოითხოვეს პილატჱსგან მოკლვად იგი.

²⁹ვითარ-იგი აღასრულეს ესე ყოველი, რაჲ-იგი წერილ იყო მისთჳს, გარდამოიღეს იგი ძელისა მისგან და დადვეს იგი სამარესა.

³⁰ხოლო ღმერთმან აღადგინა იგი მკუდრეთით,

³¹რომელ-იგი ეჩუენა მრავლით დღით მათ, რომელნი-იგი მის თანა აღმოსრულ იყვნეს გალილეაჲთ იერუსალჱმდ, რომელნიცა მოწამეარიან მის ერისა მიმართ.

³²და ჩუენ თქუენ გახარებთ ნიჭსა მას, რომელ-იგი აღთქუმულ იყო მამათა მათ თქუენთა,

³³რამეთუ ესე ღმერთმან აღუსრულა შვილთა მათთა და ჩუენ აღგჳდგინა იესუ, ვითარცა ფსალმუნსა მას წერილ არს მეორესა,ვითარმედ: "ძჱ ჩემი ხარი შენ; მე დღეს მიშობიე შენ".

³⁴ხოლო რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და მიერითგან არღარა მიიქცეს განსარყუნელად მისთჳს, ესე თქუა, ვითარმედ: "მიგცეთქუენ წმიდაჲ იგი დავითისი სარწმუნოჲ".

³⁵რომლისათჳს სხუასა ადგილსაცა იტყჳს: "არა სცე წმიდასა მას შენსა ხილვად განსახრწნელი".

³⁶რამეთუ დავით ნათესავსა მას შინა თჳსსა მსახურა და ნებითა ღმრთისაჲთა შეისუენა, და შეეძინა იგი მამათა მისთა და იხილა მანგანსახრწნელი.

³⁷ხოლო რომელი იგი ღმერთმან აღადგინა, მან არა იხილა განსარყუნელი.

³⁸უწყებულ იყავნ ესე თქუენდა, კაცთა მაგათ ძმათა, რამეთუ ამის გამო მოტევებაჲ ცოდვათა მათ თქუენთაჲ გეხარების, და ყოვლისაგან,რომლითა-იგი ვერ განჰმართლდით თქუენ შჯულითა მით მოსჱსითა,

³⁹ამისი ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს, განმართლდეს.

⁴⁰იხილეთ, ნუუკუე მოიწიოს თქუენ ზედა სიტყუაჲ იგი თქუმული წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ:

⁴¹"იხილეთ შეურაცხისმყოფელთა მაგათ და გიკჳრდინ და განირყუნენით, რამეთუ საქმესა ერთსა ვიქმ დღეთა მაგათ თქუენთა, საქმესამას, რომელ-იგი თქუენ არა გრწმენეს, გითხრასღა თუ ვინმე თქუენ".

⁴²და ვითარ ეგულებოდა მათ განსლვაჲ, ევედრებოდა მათ ერი იგი მერმესაცა შაბათსა თხრობად მათა სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ.

⁴³ვითარცა განუტევეს კრებული იგი, მისდევდეს მათ მრავალნი ჰურიათაგანნი და მორწმუნეთა მათ მწირთაგანნი, პავლეს და ბარნაბას,რამეთუ იგინი განამტკიცებდეს მათ და არწმუნებდეს მტკიცედ დადგრომად მადლსა მას ზედა ღმრთისასა.

⁴⁴მერმესა მას შაბათსა ყოველი იგი ქალაქი შეკრბეს სმენად სიტყუასა მას უფლისასა.

⁴⁵იხილეს რაჲ ჰურიათა მათ ეგოდენი იგი ერი, აივსნეს შურითა და ჴდომად აღუდგეს სიტყუათა მათ პავლეს მიერ თქუმულთა დაუგმობდეს მათ.

⁴⁶განეცხადნეს ბარნაბა და პავლე და თქუეს: "თქუენდა ჯერ-იყო პირველად თქუმად სიტყუაჲ ესე ღმრთისაჲ, რამეთუ თქუენ ეგერაგანიშორებთ და არა ღირსად გიშჯიან თავნი თჳსნი ცხორებისათჳს საუკუნოჲსა, აჰა, ესერა, მივიქცევით წარმართთა მიმართ.

⁴⁷რამეთუ ესრე მამცნო ჩუენ უფალმან, ვითარმედ: "დაგადგინე შენ ნათლად წარმართთა, რაჲთა იყო შენ მაცხოვრად კიდით კიდედმდექუყანისა".

⁴⁸ესე რაჲ უკუე ესმოდა წარმართთა მათ, უხაროდა და ადიდებდეს სიტყუასა მას უფლისასა. და ჰრწმენა მრავალთა, რავდენნი-იგიგანჩემებულ იყვნეს ცხორებასა მას საუკუნესა.

⁴⁹და მიმოეფინებოდა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ ყოველსა მას სოფლებსა.

⁵⁰ხოლო ჰურიათა მათ განარისხნეს მსახურნი იგი დედანი აზნაურნი და მთავარნი იგი მის ქალაქისანი და აღადგინეს დევნაჲ პავლესდა ბარნაბაჲს ზედა და გამოასხნეს იგინი ქალაქით და განდევნნეს იგინი საზღვრით მათით.

⁵¹ხოლო მათ განიყარეს მტუერი ფერჴთაგან მათთა მათ ზედა და მივიდეს იკონია ქალაქად.

⁵²და მოწაფენი იგი აივსებოდეს სიხარულითა და სულითა წმიდითა.