Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 19 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 19 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 19

¹იყო აპელჱსსა მას ყოფასა კორინთეს შინა პავლეს მოევლო ზემოკერძოჲ იგი ადგილი, და მოიწია ეფესოდ და პოვნა ვინმე მუნ მოწაფენი

²და ჰრქუა მათ: "უკუეთუ სული წმიდაჲ მიგიღებიეს და გრწამს?" ხოლო მათ ჰრქუეს მას: "არამედ არცაღა სული წმიდაჲ გუასმიეს".

³ჰრქუა მათ პავლე: "რაჲთა უკუე ნათელ-გიღებიეს?" ხოლო მათ ჰრქუეს: "იოჰანჱს ნათლის-ცემითა".

⁴ჰრქუა მათ პავლე: "იოჰანე ნათელ-სცემდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა ერსა და იტყოდა მომავალისა მის შემდგომად მისა, რაჲთაჰრწმენეს, ესე იგი არს იესუ ქრისტჱ".

⁵ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, ნათელ-იღეს სახელითა იესუ ქრისტჱსითა

⁶და დასხმითა ჴელთა პავლჱსთაჲთა მოვიდა სული წმიდაჲ მათ ზედა, იტყოდეს ენათა და წინაჲსწარმტყუელებდეს.

⁷იყვნეს კაცნი იგი ყოველნი ათორმეტ.

⁸და შევიდა შესაკრებელსა მას და კადნიერად იქცეოდა სამ თთუე, ეტყოდა და არწმუნებდა სასუფეველისათჳს ღმრთისა.

⁹ვითარცა იგინი ვინმე განრისხნებოდეს და ურჩ იქმნებოდეს და ძჳრსა იტყოდეს გზისა მისთჳს წინაშე სიმრავლისა მის, განეშორამათგან და გამოიყვანნა მოწაფენი და დღითი-დღედ ეტყოდა სამწიგნობრესა მას ტჳრანჱსსა.

¹⁰და ესე იყო ორ წელ, ვიდრემდე ყოველთა მკჳდრთა ასიაჲსათა ესმა სიტყუაჲ უფლისაჲ, ჰურიათა და წარმართთა.

¹¹ძალსა არა მცირედსა იქმოდა ღმერთი ჴელითა პავლჱსითა,

¹²ვითარმედ უძლურთა ზედაცა მიაქუნდა ოფლისა მისისაგანი ვარშამაგებითა და ოლარებითა, და განეყენებოდა მათგან სენი იგი დასულები არაწმიდაჲ განვიდოდა.

¹³იწყეს ვიეთმე მიმომავალთა მათ ჰურიათა მაფუცებელთა სახელის-დებად სახელითა უფლისა იესუჲსისა მათ ზედა, რომელთა თანაიყო სულები უკეთური, და იტყოდეს: "გაფუცებთ თქუენ იესუს, რომელსა პავლე ქადაგებს".

¹⁴იყვნეს ვინმე სკევაჲსნი ჰურიაჲსა მღდელთმოძღურისა შჳდნი ძენი, რომელნი ამას იტყოდეს.

¹⁵მიუგო სულმან მან უკეთურმან და ჰრქუა მათ: "იესუ ვიცი და პავლჱსთჳსცა მეცნიერ ვარ, ხოლო თქუენ ვინ ხართ?"

¹⁶და აღდგა კაცი იგი, რომლისა თანა იყო სული იგი არაწმიდაჲ, სძლო ორთავე მათ და ერეოდა, ვიდრემდე შიშუელნი და წყლულნიივლტოდეს მიერ სახლით.

¹⁷ესე განცხადებულ იქმნა ყოველთა მიმართ ჰურიათა და წარმართთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ეფესოს, და დაეცა შიში მათყოველთა ზედა და განდიდნებოდა სახელი უფლისა იესუჲსი.

¹⁸და მრავალნი მორწმუნენი მოვიდოდეს და აუვარებდეს საქმეთა მათთა.

¹⁹და მრავალთა ძჳრისმოქმედთა შეკრიბეს წიგნები და დასწუვიდეს წინაშე ყოველთასა, და აღრაცხეს სასყიდელი მათი, და პოვესვეცხლი ხუთ ბევრ.

²⁰და ესრჱთ მტკიცედ სიტყუაჲ უფლისაჲ აღორძნდებოდა, განმრავლდებოდა.

²¹ვითარცა აღესრულა ესე, დაიდვა პავლე გულსა თჳსსა, მო-რაჲ-ევლო მაკედონიაჲ და აქაიაჲ, მისლვად იერუსალჱმდ, და თქუა,ვითარმედ: "შემდგომად მისლვისა ჩემისა მუნ ჯერ-არს ჩემდა ჰრომჱცა ხილვად".

²²და მიავლინა მაკედონიად ორნი მსახურნი მისნი, ტიმოთე და ერასტოს, და მან დაიპყრა ჟამ ერთ ასიას შინა.

²³იყო მას ჟამსა შინა შიში არა მცირედი გზისა მისთჳს.

²⁴რამეთუ დემეტრიოს ვისმე სახელით, ვეცხლისმჭედელი, იქმოდა ტაძართა ვეცხლისათა არტემიდჱსთა და მისცემდა ხუროთა არამცირედსა საქმესა,

²⁵რომელნი შეკრიბნა ესევითარისა მოქმედნი იგი და თქუა: "კაცნო, იცით, რამეთუ ამის საქმისაგან არს სარეწავი ჩუენი;

²⁶და ხედავთ და გესმის, რამეთუ არა ხოლო ეფესოჲ, არამედ ერთბამად ყოველსა ასიასა პავლემან არწმუნა და გარდააქცია ერი მრავალიდა იტყჳს, ვითარმედ: არა არიან ღმერთნი ჴელით ქმნულნი.

²⁷არა ხოლო ესე ჭირ არს ჩუენდა, არამედ ადგილი ესე, რომელ მხილებად არს ჩუენდა, არამედ დიდისაცა არტემის ღმრთისა ტაძარიშეურაცხ-ყოფად არს და დარღუევად სიმდიდრჱ მისი, რომელსა ყოველი ასიაჲ და სოფელი მსახურებს".

²⁸მათ ვითარცა ესმა ესე, აივსნეს გულისწყრომითა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: "დიდ არს არტემი ეფესელთაჲ".

²⁹და აივსო ყოველი ქალაქი შფოთითა და მიიმართეს ერთბამად სახილველსა მას, და წარიტაცეს გაიოს და არისტარქოს კრებულისაგანპავლესისანი.

³⁰ხოლო პავლეს ეგულვა შესლვად ერსა მას შორის და არა უტევეს მოწაფეთა მათ.

³¹და რომელნიმე ასიაჲსა მთავარნი მეგობარ იყვნეს მისა, მიავლინეს მისა და ეტყოდეს, რაჲთამცა არა მისცა თავი თჳსი სახილველსამას.

³²სხუაჲ სხუასა რასმე ღაღადებდა, რამეთუ იყო ერი იგი შეშფოთებულ, და უმრავლჱსთა მათ არა უწყოდეს, რაჲსათჳს შეკრებულიყვნეს.

³³ხოლო ერისაგან წარმოადგინეს ალექსანდრე, რამეთუ ჰურიათა წარმოადგინეს იგი. ხოლო ალექსანდრე განუყარა ერსა მას ჴელი დაუნდა მას სიტყჳს-მიგებად ერისა მის.

³⁴ვითარცა გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ჰურიაჲ არს, ჴმაჲ იყო ყოველთაჲ ერთბამად ვიდრე მეორედ ჟამადმდე, ღაღადებდეს და იტყოდეს:"დიდ არს არტემი ეფესელთაჲ".

³⁵ჴელი განუყარა მწიგნობარმან მან ერისამან და ჰრქუა: "კაცნო ერისანო, ეფესელნო, ვინმე არს კაცთაგანი, რომელმან არა იცისეფესელთა ქალაქი, რამეთუ მსახური არს დიდისა არტემისი და დიოპეტჱსი?

³⁶რამეთუ უცილობელ არს ესე, ჯერ-არს თქუენდა, რაჲთა დაწყნარებულ იყვნეთ და ნურარას წარმდებად იქმთ.

³⁷რამეთუ მოიყვანენით კაცნი ესე, არცა ბაგინის მძარცუელ, არცა მგმობარ არიან ღმრთისა ჩუენისა.

³⁸უკუეთუ დემეტრიოსს და მის თანა ხუროთა მათ დაუც თანა სიტყუაჲ, უბანთა ვაჭარნი მოიყვანნედ, და მთავარნი არიან,აბრალებდედ ურთიერთას.

³⁹უკუეთუ სხჳსათჳს რაჲმე საძიებელ არს, შჯულიერითა კრებითა განეგოს.

⁴⁰რამეთუ ვიურვითცა ბრალობად შფოთისა ამისთჳს დღენდელი, რამეთუ არარაჲ მიზეზი იყო, რომლისათჳს ვერცა სიტყჳს-მიგებადჴელ-მეწიფების შეკრებისა ამისთჳს".

⁴¹და ესე ვითარცა თქუა, განუტევა კრებული იგი.