Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 2 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 2 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 2

¹და აღსრულებასა მას დღისა მის მეერგასისასა იყვნეს ყოველნი ერთბამად შეკრებულ ურთიერთას,

²და იყო მეყსეულად ზეცით ოხრაჲ, ვითარცა მოწევნაჲ ქარისა სასტიკისაჲ, და აღავსო ყოველი იგი სახლი, სადა-იგი სხდეს;

³და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლისანი და დაადგრა თითოეულსა კაცად-კაცადსა მათსა ზედა.

⁴და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა, და იწყეს სიტყუად უცხოჲთა ენითა, ვითარცა სული იგი მისცემდა მათ სიტყუად.

⁵იყვნეს იერუსალჱმს დამკჳდრებულნი ჰურიანი, კაცნი ღმრთისმოშიშნი ყოველთაგან თესლთა, რომელნი არიან ცასა ქუეშე.

⁶და ვითარცა იყო ჴმაჲ ესე, შეკრბა სიმრავლჱ ერისაჲ და შეშფოთნა, რამეთუ ესმოდა თითოეულსა კაცად-კაცადსა მათსა თჳსი სიტყუაჲმათი, იტყოდეს რაჲ იგინი.

⁷განჰკრთეს ყოველნი, დაუკჳრდა და იტყოდეს ურთიერთას: "ანუ არა, აჰა, ესერა, ყოველნი არიან, რომელნი იტყჳან გალილეველ?

⁸და ვითარ ჩუენ გუესმის კაცად-კაცადსა თჳსი სიტყუაჲ ჩუენი, რომელნი ვართ?

⁹სპარსნი და უჟიკნი და ელამიტელნი და მკჳდრნი შოვამდინარისანი და ჰურიასტანისანი და კაბადუკიაჲსანი, პონტოჲსა და ასიაჲსანი,

¹⁰ფრიგჳაჲსა და პანფილიაჲსანი, ეგჳპტისაჲ და ადგილისა ლუბიაჲსანი კჳრინჱთ კერძონი, და მოსრულნი ჰრომნი,

¹¹ჰურიანი და მწირნი, კრეტელნი და არაბიელნი, გუესმის სიტყუაჲ მათი ჩუენითა ენითა სიმდიდრჱ ესე ღმრთისაჲ".

¹²განუკჳრდებოდა ყოველთა ერთსა-ერთისა თანა და იტყოდეს: "რაჲმე ჰნებავს ამათ ყოფად?"

¹³ხოლო სხუანი ეკიცხევდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ტკბილითა განსავსე არიან.

¹⁴დადგა პეტრე შორის ათერთმეტთა მათ და აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი და ეტყოდა მათ: "კაცნო ჰურიანო და ყოველნი რომელნიდამკჳდრებულ ხართ იერუსალჱმს, ესე ცხად იყავნ თქუენ შორის და ყურად იხუენით სიტყუანი ჩემნი,

¹⁵რამეთუ არა ვითარ თქუენ ჰგონებთ, ვითარმედ ამათ სთრავს, რამეთუ არს ჟამი დღისა ამის მესამჱ.

¹⁶არამედ ესე არს თქუმული იგი წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ იოველისი:

¹⁷"და იყოს ამისა შემდგომად, იტყჳს უფალი ღმერთი, მივჰფინო* სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა დაწინაჲსწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ, და მოხუცებულთა თქუენთა ჩუენებითგანეცხადოს,

¹⁸და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა მათ დღეთა სულისაგან ჩემისა და წინაჲსწარმეტყუელებდენ.

¹⁹და ვსცე ნიშებ ცათა შინა და სასწაულ ქუეყანასა ზედა სისხლი და ცეცხლი და არმური კუამლისაჲ;

²⁰მზჱ გარდაიქცეს ბნელად და მთოვარჱ სისხლად პირველ მოსლვადმდე დღისა მის უფლისაჲსა დიდისა და განჩინებულისა.

²¹და იყოს, ყოველმან რომელმან ჰხადოს სახელსა უფლისასა, ცხონდეს".

²²კაცნო ისრაიტელნო, ისმინენით სიტყუანი ჩემნი. ესე იესუ ნაზარეველი, კაცი განჩინებული ღმრთისა მიერ თქუენდა მიმართ ძალითადა ნიშებითა და სასწაულებითა, რომელი-იგი ქმნა მის მიერ ღმერთმან შორის თქუენსა, ვითარცა-ეგე თქუენ უწყით,

²³ესე განჩინებულითა ზრახვითა და წინაჲსწარცნობითა ღმრთისაჲთა და განცემითა ჴელთა ურჩულოთაჲთა შემშჭუალეთ დამოჰკალთ,

²⁴რომელი ღმერთმან აღადგინა, და დაჰჴსნნა სალმობანი სიკუდილისანი, რამეთუ ვერ შესაძლებელ იყო დაყენებაჲ მისი მის მიერ,

²⁵რამეთუ დავით იტყჳს მისთჳს: "წინაჲსწარვხედევდ უფალსა, წინაშე ჩემსა არს მარადის, რამეთუ მარჯულ ჩემსა არს, რაჲთა არა

²⁶ამისთჳს განიხარა გულმან ჩემმან და იხარებდა ენაჲ ჩემი უფროჲს, ჴორცთაცა ჩემთა დაიმკჳდრონ სასოებით.

²⁷რამეთუ არა დაუტეო სული ჩემი ჯოჯოხეთს, არცა ვსცე წმიდასა შენსა ხილვად განსახრწნელი;

²⁸მაუწყენ მე, უფალო, გზანი შენნი ცხორებისანი და აღმავსო მე სიხარულითა პირისა შენისაჲთა".

²⁹კაცნო ძმანო, ჯერ-არს თქუმად განცხადებულად თქუენდა მიმართ მამადმთავრისა დავითისთჳს, რამეთუ აღესრულა და დაეფლა დასაფლავი მისი არს ჩუენ შორის ვიდრე დღენდელად დღედმდე.

³⁰წინაჲსწარმეტყუელი იყო და იცოდა, რამეთუ ფიცით ეფუცა მას ღმერთი ნაყოფისაგან მუცლისა მისისა აღდგინებად ქრისტჱ დადაჯდომად საყდართა მისთა.

³¹წინაჲსწარ აუწყებდა და იტყოდა აღდგომისათჳს ქრისტჱსისა, რამეთუ არა დაშთა სული მისი ჯოჯოხეთს და არცა იხილეს ჴორცთამისთა განსარყუნელი.

³²ესე იესუ აღადგინა ღმერთმან, რომლისათჳს ვართ ჩუენ ყოველნი მოწამე;

³³მარჯუენითა ღმრთისაჲთა აღმაღლდა და აღთქუმაჲ სულისაჲ მოიღო მამისაგან, მოჰფინა ესე, რომელსა თქუენ ჰხედავთ და გესმის;

³⁴რამეთუ არა დავით აღმაღლდა ცად; იტყჳს იგივე: "ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა,

³⁵ვიდრემდე დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა".

³⁶განცხადებულად უწყოდენ ყოველმან სახლმან ისრაჱლისამან, რამეთუ უფალ და ცხებულ ყო იგი ღმერთმან, ესე იესუ, რომელითქუენ ჯუარს-აცუთ".

³⁷ესმა რაჲ ესე, შეინანეს გულითა და ჰრქუეს პეტრეს და სხუათა მოციქულთა: "და რაჲმე ვყოთ, კაცნო ძმანო?".

³⁸ხოლო პეტრე ჰრქუა მათ: "შეინანეთ, და ნათელ-იღენ კაცად-კაცადმან თქუენმან სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითამისატევებელად ცოდვათა თქუენთა, და მოიღოთ თქუენ აღთქუმაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ;

³⁹რამეთუ თქუენი არს აღთქუმაჲ და შვილთა თქუენთაჲ და ყოველთა შორიელთაჲ, რომელთა მოუწოდის უფალმან ღმერთმანჩუენმან".

⁴⁰და სხჳთა სიტყჳთა მრავლითა უწამებდა, ჰლოცვიდა მათ და ეტყოდა: "განერენით ნათესავისა ამისგან დრკუჲსა".

⁴¹ხოლო მათ მხიარულად შეიწყნარეს სიტყუაჲ მისი, და ნათელ-იღეს მას დღესა შინა ვითარ სამ ათას ოდენ.

⁴²და იყვნეს განკრძალულ მოძღურებასა მას მოციქულთასა და ზიარებასა და კურთხევასა და ლოცვასა.

⁴³იყო ყოველსა ზედა სულსა შიში; მრავალი ნიშები და სასწაულები მოციქულთა მიერ იქმნებოდა იერუსალჱმს; შიში დიდი იყო მათყოველთა ზედა.

⁴⁴ყოველნივე მორწმუნენი იყვნეს ერთბამად და აქუნდა ყოველივე ზოგად;

⁴⁵დაბნებსა და მონაგებსა განჰყიდდეს და განუყოფდეს მას ყოველთა, ვითარცა რაჲ ვის უჴმდა.

⁴⁶დღითი-დღედ განკრძალულ იყვნეს ტაძარსა მას შინა, აკურთხევდეს სახლ-მდაბრ პურსა და მიიღებდეს საზრდელსა მხიარულითადა განმარტებულითა გულითა;

⁴⁷აქებდეს ღმერთსა და აქუნდა მადლი ყოვლისა მიმართ ერისა. ხოლო უფალი შესძინებდა ცხორებულთა მათ უფროჲს დღითი-დღედ ეკლესიასა.