Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 20 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 20 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 20

¹შემდგომად დაცხრომისა მის შფოთისა, მოუწოდა პავლე მოწაფეთა და ნუგეშინის-სცა და იჯმნა და განვიდა მისლვად მაკედონიად.

²და მოვლო ადგილები იგი და ნუგეშინი-სცა მათ სიტყჳთა მრავლითა, წარვიდა მიერ ელადად.

³და იყო მუნ სამ თთუე. იყო მუნცა ძჳრისზრახვაჲ მისთჳს ჰურიათაგან, ეგულვა რაჲ აღსლვაჲ ასურეთა, განიზრახა მიქცევად მუნმაკედონიაჲთვე.

⁴და მას თანაჰყვანდეს ვიდრე ასიადმდე სუსიპატროს პჳრჱსი, ბეროელი, და თესალონიკელნი არისტარქოს და სეკონდოს და გაიოსდერბელი და ტიმოთე და ასიელნი ტჳქიკოს და ტროფიმოს.

⁵ესენი წარგჳძღუეს და გუელოდეს ჩუენ ტროადას შინა.

⁶ჩუენ ნავითა წარმოვედით შემდგომად დღეთა მათ უცომოებისათა ფილიპჱთ და მოვედით მათა ტროადად მეხუთესა დღესა, დავიყვენით ჩუენ მუნ შჳდ დღე.

⁷ხოლო ერთსა მას შაბათსა შეკრებულ ვიყვენით ჩუენ კურთხევად პურისა. ხოლო პავლე ეტყოდა მათ სიტყუასა მოძღურებისასა,რამეთუ განსლვად იყო ხვალისაგან, და განაგრძო სიტყუაჲ იგი ვიდრე შოვაღამედმდე.

⁸იყვნეს სანთელნი მრავალნი ქორსა მას ზედა, სადა-იგი შეკრებულ ვიყვენით.

⁹ჯდა ვინმე ჭაბუკი ერთი, ევსჳქოს სახელით, სარკუმელსა ზედა. და ვითარცა მიერულა მას ძილითა ჴშირითა სიტყუასა მას ზედაპავლჱსსა მრავალჟამ, გარდავარდა მძინარჱ და დაეცა სამ სართულისაგან ქუეყანად და იდვა მკუდარი.

¹⁰გარდავიდა პავლე და დავარდა მას ზედა, შეიტყბო იგი და თქუა: "ნუ აღშფოთნებით, რამეთუ სული მისი მის თანაღა არს".

¹¹და აღდგა მიერ და აკურთხა პური და ჭამა, და მრავალჟამ ზრახვიდა განთიადმდე და გამოვიდა.

¹²მოიყვანეს ყრმაჲ იგი ცოცხალი და ნუგეშინის-იცეს არა მცირედ.

¹³ხოლო ჩუენ წინაწარუძეღჳთ ნავითა და აღვედით ნასონდ, მიერ გუეგულებოდა წარყვანებაჲ პავლჱსი, რამეთუ ეგრჱთ ებრძანამკჳრცხლ მოსლვად იგი.

¹⁴ვითარცა მოვიდა ჩუენდა ასონდ, წარმოვიყვანეთ იგი და მოვედით მუტულჱნედ.

¹⁵მიერ ნავითა წარვედით ხვალისაგან და მივიწიენით წინაშე ქიონსა და მწუხრი მოვედით სამონდ, და მერმესა დღესა მელჱტონდ.

¹⁶უნდა პავლეს ეფესოსა თანაწარსლვაჲ, რაჲთა არა დაყოვნოს მრავალჟამ ასიას შინა, რამეთუ ისწრაფდა, უკუეთუმცა შესაძლებელ იყომისა, დღჱ იგი მეერგასისჱ ყოფად იერუსალჱმს.

¹⁷ხოლო მელჱტონით მიავლინა ეფესოდ და მოუწოდა ხუცესთა მათ ეკლესიაჲსათა.

¹⁸ვითარცა მოვიდეს მისა, ჰრქუა მათ: "თქუენ თჳთ უწყით, პირველით დღითგან, ვინაჲთგან შემოვედ მე ასიად, ვითარ-იგი თქუენ თანაყოველსა ჟამსა ვიყოფოდე,

¹⁹და ვჰმონებდ უფალსა ყოვლითა სიმდაბლითა და ცრემლითა და განსაცდელითა, რომელნი შემემთხუეოდეს მე ძჳრისზრახვათაგანჰურიათაჲსა.

²⁰ვითარ-იგი არარაჲ დავაყენე უმჯობჱსი თქუენი, რომელიმცა არა გითხარ და გასწავე თქუენ ერსა წინაშე და სახლთა შინა.

²¹გიწამებდ ჰურიათა და წარმართთა ღმრთისა მიმართ სინანულსა და სარწმუნოებასა უფლისა მიმართ ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა.

²²და აწ, ესერა, კრული სულითა მივალ მე იერუსალჱმდ და მუნ რაჲ შემემთხჳოს მე, არა ვიცი;

²³გარნა სული წმიდაჲ ქალაქად-ქალაქად მიწამებს მე და მეტყჳს, რამეთუ კრულებანი და ჭირნი მელიან მე.

²⁴არამედ არა უფროჲს პატიოსნად შემირაცხიეს სულისა ჩემისა თავი ჩემი, ვითარმცა აღვასრულე სრბაჲ ჩემი და მსახურებაჲ ჩემი,რომელი მოვიღე მე უფლისაგან იესუ ქრისტჱსა წამებაჲ და სახარებაჲ იგი მადლისა ღმრთისაჲ.

²⁵და აწ, ესერა, მე უწყი, რამეთუ არღარა იხილოთ პირი ჩემი თქუენ ყოველთა, რომელთა შორის ვიქცეოდე და ვქადაგებდსასუფეველსა.

²⁶და აწ გიწამებ თქუენ დღენდელსა ამას დღესა, რამეთუ უბრალო ვარ მე სისხლისაგან თქუენ ყოველთაჲსა,

²⁷რამეთუ არარაჲ დავაყენე, რომელიმცა არა გითხარ თქუენ ყოველი ზრუნვაჲ ღმრთისაჲ.

²⁸ეკრძალენით უკუე თავთა თქუენთა და ყოველსავე სამწყსოსა, რომელსა-ეგე თქუენ სულმან წმიდამან დაგადგინნა მოღუაწად დამწყსად ეკლესიათა ღმრთისათა, რომელი-იგი მოიგო სისხლითა თჳსითა.

²⁹მე უწყი, რამეთუ შემოვიდენ თქუენდა შემდგომად განსლვისა ჩემისა მგელნი ბოროტნი, რომელნი არა ერიდებოდიან სამწყსოსა.

³⁰და თქუენგანნი აღდგენ კაცნი, რომელნი იტყოდიან გულარძნილსა, რაჲთა მიიქცინენ მოწაფენი მიდევნებად მათა.

³¹ამისთჳს იღჳძებდით და მოიჴსენეთ, რამეთუ სამსა მას წელსა ღამჱ და დღჱ არა დავსცხრებოდე სწავლითა კაცად-კაცადისაჲთა.

³²და აწ შეგვედრებ ღმერთსა, ძმანო, და სიტყუასა მას მადლისა მისისასა, რომელი შემძლებელ არს აღშჱნებად და მოცემად მკჳდრობისაყოველთა შორის წმიდათა.

³³ვეცხლისაჲ და ოქროჲსაჲ და სამოსლისაჲ არაჲ ვისი გულმან მითქუა.

³⁴თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ საჴმარსა მას ჩემსა რომელნიღა იყვნეს ჩემ თანა, მსახურებდეს ჴელნი ესე ჩემნი.

³⁵და ყოველივე გიჩუენე თქუენ, რამეთუ ესრჱთ რომელი-იგი შურებოდის, ჯერ-არს შეწევნაჲ უძლურთა მათ და მოჴსენებად სიტყუაჲიგი უფლისა იესუჲსი, რამეთუ მან თქუა: "ნეტარ არს მიცემაჲ ვიდრე მოღებასა".

³⁶და ესე ვითარცა წართქუა, მოიდრიკნა მუჴლნი მათ ყოველთა თანა და ილოცა.

³⁷იყო ტირილი დიდი ყოველთაჲ და მოეხჳნეს ქედსა პავლჱსსა და ამბორს-უყოფდეს მას

³⁸ტირილით უფროჲსღა სიტყუასა მას ზედა, რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: არღარა იხილონ მათ პირი მისი. და წარგზავნიდეს მასნავად.