Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 21 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 21 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 21

¹და იყო შესლვაჲ ჩუენი ნავსა, განვეშორენით მათგან, მალედ წარმოვედით და მივიწიენით კოად, და ხვალისაგან _ როდონდ, და მიერ _პატრად.

²და ვპოვეთ ნავი, რომელი წიაღვიდოდა ფინიკედ. აღვჴედით და შევსხედით მას.

³აღ-რაჲ-ჩნდა კჳპრჱ, დაუტევეთ იგი მარცხენით და მოვიდოდეთ ასურეთა და მოვიწიენით ტჳრედ, ხოლო მუნ გარდაყრად იყო ნავისატჳრთი.

⁴და მოვიძიენით ძმანი და დავადგერით შჳდ დღე ოდენ, რომელნი ეტყოდეს პავლეს სულითა, რაჲთამცა არა აღვიდა იერუსალჱმდ.

⁵და ოდეს აღესრულნეს შჳდნი დღენი, გამოვედით და წარვიდოდეთ, წარმომგზავნიდეს ჩუენ სახლეულებითურთ და შვილით ვიდრეგარემდე ქალაქსა მას, და მოიდრიკნეს მუჴლნი ზღჳსკიდესა და ილოცეს.

⁶მოვიკითხენით ურთიერთას და შევსხედით ნავსა, და იგინი მიიქცეს თჳსსა ადგილსა.

⁷და ჩუენ ნავითა წარმოვედით ტჳრჱთ და მივიწიენით პტოლემაიდად და მოვიკითხენით ძმანი და დავადგერით მათ თანა ერთ დღე.

⁸ხვალისაგან გამოვედით მიერ და შევედით კესარიად, შევედით სახლსა ფილიპჱსსა, მახარებელისასა, რომელ-იგი იყო შჳდთაგანი, დავიყოფოდეთ მის თანა.

⁹ამისნი იყვნეს ოთხნი ასულნი წინაჲსწარმეტყუელნი.

¹⁰და ვიყოფოდეთ მუნ მრავალ დღე. გარდამოვიდა ვინმე ჰურიასტანით წინაჲსწარმეტყუელი, რომელსა სახელი ერქუა აგაბოს.

¹¹მოვიდა ჩუენდა და აიღო სარტყელი პავლჱსი, შეიკრნა ფერჴნი მისნი და ჴელნი და თქუა: "ამას იტყჳს სული წმიდაჲ: "კაცისაჲრომლისაჲ არს სარტყელი ესე, ესრჱთ შეკრან იგი იერუსალჱმს ჰურიათა და მისცენ ჴელთა წარმართთასა".

¹²ჩუენ ვითარცა გუესმა ესე, ვევედრებოდეთ ჩუენ მის ადგილისანი, რაჲთამცა არა აღვიდა იგი იერუსალჱმდ.

¹³მაშინ მოგჳგო და გურქუა ჩუენ პავლე: "რასა ზამთ, სტირთ და შეაურვებთ გულსა ჩემსა? მე არა ხოლო თუ შეკრვად ვარ, არამედმოსიკუდიდ ვარ იერუსალჱმს, განმზადებულ ვარ სახელისათჳს უფლისა იესუჲსისა".

¹⁴და ვითარ-იგი ვერ ვარწმუნეთ მას, დავდუმენით და ვთქუთ: "ნებაჲ ღმრთისაჲ იყავნ".

¹⁵შემდგომად ამათ დღეთა განვემზადენით და აღვიდოდეთ იერუსალჱმდ.

¹⁶მოვიდოდეს ჩუენ თანა მოწაფენიცა კესარიაჲთ, მოვიყვანენით იგიცა, რომლისა თანა ვიყვენით, მნასონ კჳპრელი, პირველი მოწაფჱ.

¹⁷მისლვასა მას ჩუენსა იერუსალჱმდ მხიარულად შემიწყნარნეს ჩუენ ძმათა.

¹⁸ხვალისაგან შევიდა პავლე ჩუენ თანა იაკობისა და ყოველნივე მოვიდოდეს ხუცესნი.

¹⁹და მოიკითხნა იგინი, მიუთხრობდა კაცად-კაცადსა, რომელ-იგი ქმნა ღმერთმან წარმართთა შორის მსახურებითა მისითა.

²⁰ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, ადიდებდეს ღმერთსა და ჰრქუეს მას: "ხედავა, ძმაო, რავდენნი ბევრნი არიან ჰურიათა შორისმორწმუნეთანი? ყოველნივე მოშურნე შჯულისა არიან.

²¹იტყჳან ვინმე შენთჳს, ვითარმედ განდგომასა ასწავებს მოსჱსგან მათ, რომელნი არიან წარმართთა შორის ჰურიანი, და იტყჳან ვინმეშენთჳს, რაჲთა არა წინადაიცჳთონ შვილთა მათთა და არცაღა ჩუეულებათა ვიდოდიან.

²²რაჲმე უკუე არს? ესმეს სამე, ვითარმედ მოსრულ ხარ.

²³ესე ყავ, რომელსა გეტყჳ შენ: არიან ჩუენ შორის კაცნი ოთხნი, რომელთა ლოცვაჲ აქუს თავისა თჳსისაჲ.

²⁴ესენი წარიყვანენ და განწმიდენი მათ თანა, რაჲთა დაიყჳნონ თმაჲ და ცნან ყოველთა, რამეთუ რომელსა-იგი იტყჳან შენთჳს, არარაჲარს, არამედ ჰგიე შენცა და იმარხავ შჯულსა.

²⁵ხოლო მორწმუნეთათჳს წარმართთა ჩუენ მივწერეთ, ვბრძანეთ, რაჲთა არარას ეგევითარსა იმარხვიდენ, გარნა რაჲთა ეკრძალნენიგინი კერპთა კლულისაგან და სისხლსა და სიძვასა".

²⁶მაშინ პავლე წარიყვანნა კაცნი იგი მერმესა დღესა და მათ თანა განწმიდნა და შევიდა ტაძრად მითხრობად აღსრულებასა მას დღეთაგანწმედისათა, ვიდრემდე შეწირა კაცად-კაცადისა მათისათჳს შესაწირავი.

²⁷ვითარცა აესრულებოდეს შჳდნი იგი დღენი, რომელნი-იგი იყვნეს ასიაჲთ ჰურიანი, იხილეს იგი ტაძარსა მას შინა, შეკრიბეს ყოველიერი და დაასხნენ მის ზედა ჴელნი მათნი და

²⁸ღაღადებდეს: "კაცნო ისრაიტელნო, შემეწიენით! ესე იგი კაცი არს, რომელი ერისა მისთჳს და შჯულისა და ადგილისა მისთჳს ძჳრსაზრახავს, და ყოველთა ყოველსა ადგილსა მასვე ასწავებს. და მერმე კუალად წარმართნი შეიყვანნა ტაძრად და შეაგინა ადგილი ესე წმიდაჲ".

²⁹რამეთუ წინაჲსწარვე ეხილვა ტროფიმე ეფესელი მის თანა, რომლისასა ჰგონებდეს, ვითარმედ ტაძრად შეიყვანა იგი პავლე.

³⁰აღიძრა ყოველი ქალაქი და იყო შფოთი დიდი ერისაჲ მის, და შეიპყრეს პავლე და გამოითრევდეს მას გარე ტაძრისა მისგან, დამეყსეულად დაიჴშნეს კარნი.

³¹და ვითარცა ეგულვა მოკლვაჲ, მიიწია ანბავი ათასისთავისა მის ერისა, ვითარმედ ყოველი შეკრებულ არს იერუსალჱმი.

³²მან მეყსეულად წარიყვანნა ერისა კაცნი და ასისთავნი, და მიიწია მათ ზედა. ხოლო მათ ვითარცა იხილეს ათასისთავი იგი და ერისაკაცნი, დააცადეს ცემაჲ პავლჱსი.

³³მაშინ მიეახლა ათასისთავი იგი და გამოიყვანა იგი და უბრძანა შეკრვაჲ მისი მრჩობლითა ჯაჭჳთა და იკითხვიდა: ვინაჲ არს ანუ რაჲუქმნიეს?

³⁴სხუანი იგი სხუასა რასმე ჴმობდეს ერსა მას შორის, და ვითარ იგი ვერ გულისხმა-ყო შფოთისა მისგან, ბრძანა მიყვანებაჲ მისიბანაკად.

³⁵და ვითარცა მიიწია იგი აღსავალსა მას, ზე აქუნდა პავლე ერისა კაცთა მათ მძლავრობისა მისთჳს ერისა,

³⁶რამეთუ შეუდგა სიმრავლჱ იგი ერისაჲ, ღაღადებდეს და იტყოდეს: "აღიღე ეგე".

³⁷და ვითარ შეჰყვანდა ბანაკად, ჰრქუა პავლე ათასისთავსა მას: "ჯერ-არს სიტყუად ჩემდა შენდა მიმართ"? ხოლო მან ჰრქუა: "ბერძლიცია?

³⁸ანუ შენ ხარა მეგჳპტელი იგი, რომელმან უწინარჱს დღეთა ამათ აღჰსძარ და განიყვანენ უდაბნოდ ოთხ ათასნი იგი კაცნისიკარელთანი?"

³⁹ჰრქუა მას პავლე: "მე კაცი ჰურიაჲ ვარ, ტარსელი კილიკიაჲსაჲ, არა უცნაურისა ქალაქისა მოქალაქჱ. გევედრები შენ, მიბრძანე ერისაამის მიმართ სიტყუად".

⁴⁰და მან ვითარცა უბრძანა, პავლე დგა აღსავალსა მას ზედა, განუყარა ჴელი ერსა მას, და ვითარ დადუმება იყო, ეტყოდა მათებრაელებრითა სიტყჳთა და ჰრქუა: