Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 27 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 27 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 27

¹და ვითარცა განაჩინეს ნავითა წარსლვაჲ ჩუენი ჰრომედ, მისცეს პავლე და სხუანი ვინმე პყრობილნი ასისთავსა მას, რომელსა სახელიერქუა ივლიოს, გუნდისა სებასტიელისა".

²შევედით ნავსა ადრამანტჱსასა, რომელი მიმავალ იყო ადგილთა მათ ასიაჲსათა, და წარვემართენით. ჩუენ თანა იყო არისტარქოსმაკედონელი.

³და მერმესა დღესა მივიწიენით სიდონდ. კაცთმოყუარებაჲ აჩუენა ივლიოს პავლესთჳს და უბრძანა მეგობართა თჳსთა მისლვად,რაჲთა საზრდელი მიიღოს.

⁴და მიერ შევსხედით და თანა-წარვლეთ კჳპრჱ, რამეთუ იყო ქარი იგი პირით კერძო.

⁵მაშინ უფსკრული იგი კილიკიაჲ განვლეთ და მივედით მურა ქალაქად, რომელ არს ლუკიაჲსაჲ.

⁶და მუნ პოვა ასისთავმან მან ნავი ალექსანდრიაჲსაჲ, რომელი მივიდოდა იტალიად, და შემსხნა მას.

⁷ვითარ-იგი მრავალ დღე მძიმედ ვიდოდეთ, და ძნიად მივიწიენით კნიდონდ, რამეთუ არა გჳტევებდა ქარი იგი. და თანაწარვლეთკრეტჱ სალმონჱთ კერძო.

⁸და ვითარცა ძჳრით წარვლეთ იგი, მივედით ადგილსა რასმე, რომელსა ერქუა ტბები კეთილი, რომელსა ეახლა ქალაქი ლასიაჲ.

⁹და ვითარ მრავალი ჟამი წარჴდა და იყოღა ნავის საცთომელ სლვად, რამეთუ მარხვანი წარ-ოდენ-სრულ იყვნეს, ეტყოდა პავლე

¹⁰და ჰრქუა მათ: "კაცნო, ვხედავ, ვითარმედ ჭირი და ზღვევაჲ ყოფად არს, არა ხოლო თუ ტჳრთისაჲ და ნავისაჲ, არამედ თავნიცაჩუენნი წარწყმედად არიან ნავსა თანა".

¹¹ხოლო ასისთავი იგი ნავისმხერვალსა მას და ნავისუფალსა ერჩდა, ვიდრე პავლესთა სიტყუათა.

¹²და ვითარ იგი უმარჯუ იყო დაზამთრებად, მრავალთა მათ გზათა დაიდვეს გულსა წარსლვად მიერ, უკუეთუმცა ვითარ უძლესმისლვად ფინიკედ და მუნ დაიზამთრეს ტბასა მას კრეტჱსასა, რომელი ხედვიდა ჩრდილოჲთ და სოფლად.

¹³და ქროდა ქარი სამხრით და ჰგონებდეს, ვითარმედ ნებისაებრ მათისა იყოს, აღდგეს ასონით და წარირჩევდეს კრეტჱთ.

¹⁴არღა მრავალი ჟამი წარჴდა და იწყო მას თანა ქარმან მან ბორბალმან, რომელსა ჰრქჳან ვრცელ ღელვა.

¹⁵და ვითარცა შეაცბუნა ნავი იგი და ვერ ეძლო პირი მიქცევად ქარსა, მიუტევეთ, მიმოვაქუნდით.

¹⁶ჭალაკსა რასმე ქუეშე მივედით, რომელსა ჰრქჳან კავდა, ძჳრით შეუძლეთ დაპყრობად ჴუამალდსა,

¹⁷რომელი აღიღეს და შესაწევნელად იჴმევდეს და შემოსწებეს ნავსა. ხოლო ეშინოდა, ნუუკუე კბოდოვანსა განცჳვენ, გარდაუტევესჭურჭელი ნავისაჲ და ესრჱთ მოვიდოდა.

¹⁸და ვითარ დიდსა ზამთარსა შინა ვიყვენით ჩუენ, ხვალისაგან გარდასდებდეს ტჳრთსა.

¹⁹და მესამესა დღესა თჳსითა ჴელითა ჭურჭერი ნავისაჲ გარდააბნიეს.

²⁰არცა ვარსკულავი, არცა მზჱ ჩნდა მრავალთა დღეთა, რამეთუ ზამთარი დიდი იყო. მიერითგან წარვიწირეთ სასოებაჲ ყოველიცხორებად ჩუენდა.

²¹და ფრიადი უზმებაჲ იყო. მაშინ პავლე აღდგა შორის მათსა და თქუა: "ჯერ-იყო, კაცნო, რაჲთამცა მერჩდით მე და არა წარმოხუედითკრეტჱთ და შეიძინეთ ჭირი ესე და ზღვევაჲ.

²²და აწცა გეტყჳ: გულდებულ იყვენით, რამეთუ განჴუებაჲ სულისაჲ არცა ერთისა იყოს თქუენგანისაჲ, თჳნიერ ხოლო ნავისა.

²³რამეთუ წარმომიდგა მე ამას ღამესა ანგელოზი ღმრთისაჲ, რომლისაჲ ვარ მე და რომელსაცა ვმსახურებ,

²⁴და მრქუა მე: "ნუ გეშინინ, პავლე! კეისარსა წარდგომად ხარ შენ და, აჰა, ესერა, მიგმადლნა შენ ღმერთმან ყოველნი, რომელნი არიანშენ თანა ნავსა ამას.

²⁵ამისთჳს გულდებულ იყვენით, კაცნო, რამეთუ მრწამს მე ღმრთისაჲ, ვითარმედ ესრე იყოს, ვითარცა-იგი მეტყოდა მე.

²⁶ჭალაკსა რასმე განცჳვნებად ვართ ჩუენ".

²⁷ვითარცა მეათოთხმეტჱ ღამჱ მოიწია და მიმოვეტაცენით ჩუენ ადრიასა შინა, შოვაღამეს ოდენ ჰგონებდეს მენავენი იგი მიწევნასრომელსამე სოფელსა.

²⁸და გარდაუტევეს საბელი იგი და იყო ოც მჴარ; და მცირედ და-რე-ყოვნეს და კუალად ზომეს და იყო ათორმეტ მჴარ.

²⁹და ეშინოდა, ნუუკუე კბოდოვანსა ადგილსა განცჳვენ, ბოლოჲთ კერძო ნავისა მის გარდაუტევნეს ოთხნი კავნი და ილოცვიდესგანთენებასა.

³⁰ხოლო მენავეთა მათ ეგულებოდა სივლტოლაჲ ნავისა მისგან და გარდაუტევეს ჴუამალდი იგი ზღუად, მიზეზითა რეცათუ კავთა მათგანმარტებად.

³¹მაშინ ჰრქუა პავლე ასისთავსა მას და ერისაგან: "უკუეთუ ესენი არა იყვნენ ნავსა ამას შინა, თქუენ განრინებად ვერ ჴელ-გეწიფების".

³²მაშინ განუკუეთნეს ერისაგანთა საბელნი იგი ჴუამალდისანი და მიუტევეს იგი, და წარიტაცა ღელვამან.

³³და ვითარცა განთენა, ჰლოცვიდა პავლე ყოველთა მიღებად საზრდელისა და ჰრქუა, რამეთუ: "მეათოთხმეტჱ დღჱ არს დღეს,ვინაჲთგან მოველით და უზმათა დაგიყოფიეს და არარაჲ მიგიღებიეს.

³⁴ამისთჳს გლოცავ მიღებად საზრდელისა, რამეთუ ესე ცხორებისათჳს თქუენისა იქმნა, რამეთუ არავისი თქუენგანისაჲ თმაჲ ერთითავისაჲ წარწყმედად არს".

³⁵და ესე ვითარცა თქუა, მოიღო პური, ჰმადლობდა ღმერთსა წინაშე ყოველთასა და განტეხა და იწყო ჭამად.

³⁶გულსმოდგინე იქმნეს ყოველნი, და მათცა მოითხოვეს საზრდელი.

³⁷ვიყვენით ყოველნივე კაცნი ნავსა მას შინა ორას სამეოცდაათექუსმეტ.

³⁸და ვითარცა განძღეს საზრდელითა მით, აუმცირებდეს ნავსა მას და გარდასდებდეს ნავისა მისგან იფქლსა მას ზღუად.

³⁹და ვითარცა განთენა, ქუეყანაჲ იგი ვერ იცნეს, ყურესა რომელსამე განიცდიდეს, რომელსა იყო კიდჱ მისი, რომელსა ეგულებოდა,უკუეთუმცა შე-ვითარ რაჲ-უძლეს, განდგინებად ნავი იგი.

⁴⁰და კავნი იგი მოჰჴსნნეს და უტევნეს ზღუად, და მას თანა მიუტევნეს თანაშესაუღლებელნი იგი საჭეთანი, და აღიპყრეს აფრაჲ იგიმცირჱ, და ქარით კერძო ეპყრა კიდედგან.

⁴¹და ვითარცა შეცჳვეს იგი ადგილსა ხერთვისსა, დაჰკიდეს ნავი იგი, და თავით კერძოჲ იგი უმაგრესად დგა და შეუძრავად, ხოლობოლოჲთ კერძოჲ იგი დაირღუეოდა სიმძაფრითა მით.

⁴²და ერისაგანთა მათ ზრახეს, რაჲთამცა პყრობილნი იგი მოწყჳდნეს, ნუუკუე გან-ვინმე-ცურდეს და განერეს.

⁴³ხოლო ასისთავსა მას უნდა პავლჱსი განრინებაჲ და დააპკოლნა იგინი ზრახვისა მისგან და ბრძანა, რომელნი-იგი შემძლებელ იყვნეს,ცურვით განსლვად,

⁴⁴და სხუანი იგი განსლვად რომელნიმე ფიცრითა და რომელნიმე ჭურჭლითა რომლითამე ნავისაჲთა. და ესრჱთ გამოვედით დაგანვერენით ყოველნივე ქუეყანად.