Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 5 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 5 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 5

¹კაცი ვინმე იყო, ანანია სახელით, საფირის თანა ცოლისა მისისა განყიდა დაბაჲ

²და გამოაჴუა სასყიდელსა მას, _ უწყოდა ესე ცოლმანცა მისმან, _ და მოიღო ზოგი რავდენიმე და დადვა ფერჴთა თანა მოციქულთასა.

³ჰრქუა მას პეტრე: "ანანია, რაჲსათჳს აღავსო გული შენი ეშმაკმან ცრუვებად სულისა წმიდისა და გამოქუებად სასყიდელსა მასდაბისასა?

⁴ანუ არა, იყო რაჲ, შენი იყო და, გან-რაჲ-ჰყიდე, ჴელმწიფებასავე შენსა ეფლო? რაჲსათჳს დაიდევ საქმჱ ესე გულსა შენსა? არა ეცრუვეკაცსა, არამედ ღმერთსა".

⁵ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე ანანიას, დაეცა და სულნი წარჰჴდეს. დაეცა შიში დიდი ყოველთა, რომელთა ესმა ესე.

⁶აღდგეს ჭაბუკნი და შემოსეს იგი და განიღეს და დაჰფლეს იგი.

⁷და იყო ვითარ სამისა ოდენ ჟამისა დაყოვნება, და ცოლმან მისმან არა უწყოდა საქმჱ ესე; შევიდა

⁸პეტრე და ჰრქუა მას: "მითხარ მე, უკუეთუ ესოდენის განჰყიდეთ დაბაჲ იგი". ხოლო მან ჰრქუა: "ჰე, ეგოდენის".

⁹ჰრქუა მას პეტრე: "რაჲსათჳს ესრჱთ შეითქუენით თქუენ განცდად სულსა წმიდასა? ანუ არა, აჰა, ესერა, ფერჴნი დამფლველთა ქმრისაშენისათანი კართა დგანან და განგიღონ შენცა?"

¹⁰დაეცა მეყსეულად ფერჴთა თანა მისთა და სულნი წარჰჴდეს. შევიდეს ჭაბუკნი იგი და პოვეს იგი მომკუდარი და განიღეს დადაჰფლეს ქმრისა მისისა თანა.

¹¹და იყო შიში დიდი ყოველსა მას ზედა კრებულსა და ყოველთა, რომელთა ესმა ესე.

¹²ხოლო ჴელითა მოციქულთაჲთა იქმნებოდა სასწაულები მრავალი ერსა შორის, და იყვნეს ერთბამად ყოველნი სტოვასა მასსოლომონისსა.

¹³ხოლო სხუათა მათ ვერ ეძლო შეხებად მათა, არამედ ადიდებდა მათ ერი.

¹⁴უფროჲსღა შეეძინებოდა სიმრავლჱ მამათაჲ და დედათა მორწმუნეთაჲ უფალსა,

¹⁵ვითარმედ უბანთაცა ზედა გამოაქუნდეს უძლურნი და დასდგმიდეს ცხედრებითა და საკაცებითა, რაჲთა მოსლვასა მას პეტრჱსსააჩრდილი ხოლო მიადგეს ვისმე მათგანსა.

¹⁶და შეკრბებოდა სიმრავლჱ გარემო ქალაქებისაჲ იერუსალჱმდ, და მოაქუნდა უძლურები და ურვილები სულთაგან არაწმიდათა, დაგანიკურნებოდეს ყოველნი.

¹⁷აღდგა მღდელთმოძღუარი იგი და ყოველნი მისთანანი, რომელ-იგი იყო წვალებაჲ სადუკეველთაჲ, და აღივსნეს შურითა;

¹⁸და დაასხნეს ჴელნი მათნი მოციქულთა ზედა და შესხნეს იგინი საპყრობილედ დამარხვად საეროდ.

¹⁹ხოლო ანგელოზმან უფლისამან ღამჱ განახუნა კარნი საპყრობილისანი და გამოიყვანნა იგინი და ჰრქუა:

²⁰"მივედით და დადეგით და ეტყოდეთ ტაძარსა შინა ერსა ყოველთა მათ სიტყუათა ამის ცხორებისათა".

²¹ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, შევიდეს ცისკარს ოდენ ტაძრად და ასწავებდეს ერსა მას. მაშინ მოვიდა მღდელთმოძღუარი იგი დამისთანანი და მოუწოდეს კრებულსა მას და ყოველთა მოხუცებულთა ძეთა ისრაჱლისათა, და მიავლინნეს საპყრობილედ მოყვანებად მოციქულთა.

²²ხოლო მი-რაჲ-ვიდეს მსახურნი იგი, არა პოვნეს იგი საპყრობილესა შინა. მოიქცეს იგინი და უთხრეს მათ,

²³ვითარმედ: "საპყრობილჱ იგი ვპოვეთ დაჴშული ყოვლითა კრძალულებითა და მცველნი იგი მდგომარენი წინაშე კართა. გან-რაჲ-ვაღეთ, შინა არავინ ვპოვეთ".

²⁴ხოლო მათ ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე, ერისთავსა მას ტაძრისასა და მღდელთმოძღუართა, განიზრახვიდეს მათთჳს: რაჲმე იქმნაესე?

²⁵მო-ვინმე-ვიდა და უთხრა მათ, ვითარმედ: "კაცნი იგი, რომელნი შესხენით საპყრობილესა, არიან ტაძარსა შინა, დგანან და ასწავებენერსა".

²⁶მაშინ მივიდა ერისთავი იგი მსახურთა თანა და მოჰყვანდეს იგინი არა ძლით, რამეთუ ეშინოდა ერისა მის, ნუუკუე ქვაჲ დაჰკრიბონ.

²⁷მოიყვანნა იგინი და დაადგინნა შორის კრებულსა. ჰკითხვიდა მათ მღდელთმოძღუარი იგი

²⁸და ჰრქუა: "მცნებით რაჲმე გამცნენით თქუენ, რაჲთა არა ასწავებდეთ სახელითა მით; და აწვე, ესერა, აღგივსიეს იერუსალჱმიმოძღურებითა თქუენითა, და ჩუენ ზედა მოწევნად სისხლი ამის კაცისაჲ".

²⁹მიუგო პეტრე და მოციქულთა და ჰრქუეს: "მორჩილებაჲ ჯერ-არს ღმრთისაჲ უფროჲს ვიდრე კაცთაჲ.

³⁰ღმერთმან მამათა ჩუენთამან აღადგინა იესუ, რომელსა-იგი თქუენ ჴელნი შეასხენით და დამოჰკიდეთ ძელსა.

³¹ესე ღმერთმან წინამძღურად და მაცხოვრად აღამაღლა მარჯუენითა თჳსითა მოცემად სინანული ისრაჱლსა მოტევებად ცოდვათა.

³²და ჩუენ ვართ მისა მოწამე სიტყუათა ამათ და სული იგი წმიდაჲ, რომელ მოსცა ღმერთმან მორჩილთა მისთა".

³³ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, განიხერხებოდეს და ზრახეს მოკლვაჲ მათი.

³⁴აღ-ვინმე-დგა კრებულსა შორის ფარისეველი, რომლისა სახელი გამალიელ, შჯულისმოძღუარი, პატიოსანი ერსა შორის, და ბრძანაგარე განყვანებაჲ კაცთაჲ მათ;

³⁵და ჰრქუა მათ: "კაცნო ისრაიტელნო, ეკრძალენით თავთა თქუენთა კაცთა მათთჳს, რაჲ გეგულების ყოფად?

³⁶რამეთუ უწინარჱს დღეთა ამათ აღდგა თევდა, იტყოდა თავისა თჳსისასა, ვითარმედ არს რაჲმე, რომელსა მისდევდეს კაცნი რიცხჳთვითარ ოთხას ოდენ, რომელ იგიცა მოისპო, და ყოველნი მორჩილნი მისნი განირღუეს და იქმნეს ვითარცა არარაჲ.

³⁷ამისა შემდგომად აღდგა იუდა გალილეველი დღეთა მათ სოფლის წერისათა და განიდგინა ერი მრავალი შემდგომად მისა: იგიცაწარწყმდა და ყოველნი მორჩილნი მისნი განიბნინეს.

³⁸და აწცა გეტყჳ თქუენ, განეშორენით კაცთა მათგან და განუტევენით ეგე. უკუეთუ არს კაცთაგან სიტყუაჲ ესე გინათუ საქმჱ ესე,დაჰჴსნდეს;

³⁹უკუეთუ ღმრთისაგან არს, ვერ ჴელ-გეწიფების დაჴსნად მათა, ნუუკუე ღმრთის მოლალეცა იპოვნეთ". ხოლო იგინი ერჩდეს მას.

⁴⁰და მოუწოდეს მოციქულთა, ტანჯნეს იგინი, და ამცნეს, რაჲთა არა იტყოდიან სახელითა იესუჲსითა, და განუტევნეს იგინი.

⁴¹ხოლო იგინი წარვიდეს კრებულისა მისგან და უხაროდა, რამეთუ ღირს იქმნეს სახელისა მისისათჳს გინებად.

⁴²და ყოველსა დღესა ტაძარსა მას შინა იყოფოდეს და არა დასცხრებოდეს მოძღურებითა და სახარებითა იესუ ქრისტჱსითა.