Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 7 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 7 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 7

¹ჰრქუა მას მღდელთმოძღუარმან: "უკუეთუ ესე ესრჱთ არს?"

²ხოლო მან ჰრქუა: "კაცნო ძმანო და მამანო, ისმინეთ ჩემი. ღმერთი დიდებისაჲ ეჩუენა მამასა ჩუენსა აბრაჰამსა, ვიდრე იყოღა იგიშოვამდინარეს პირველ დამკჳდრებადმდე მისა ქარანს შინა.

³და ჰრქუა მას: "გამოვედ ქუეყანისაგან შენისა და ნათესავისაგან შენისა ქუეყანად, რომელ მე გიჩუენო შენ".

⁴მაშინ გამოვიდა ქუეყანისაგან ქალდეველთაჲსა და ეშჱნა ქარანს შინა. მერმე შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა მოვიდა ქუეყანასაამას, რომელსა ესე აწ თქუენ დამკჳდრებულ ხართ:

⁵და არა სცა მას შინა სამკჳდრებელი, არცა წარსადგმელ ფერჴის, და აღუთქუა მიცემად იგი მას სამკჳდრებელად და ნათესავსა მისსა. დაარა ესუა მას შვილი.

⁶ეტყოდა მას ღმერთი, ვითარმედ: იყოს ნათესავი შენი მწირ ქუყანასა უცხოსა და დაიმონონ იგი და ბოროტსა უყოფდენ ოთხას წელ.

⁷და ნათესავი იგი, რომელსა ჰმონებდენ, ვსაჯო მე, თქუა უფალმან, და ამისა შემდგომად გამოვიდენ და მსახურებდენ მე ადგილსაამას".

⁸და მოსცა მას შჯული წინადაცუეთისაჲ. და მან შვა ისაკი და წინადასცჳთა დღესა მერვესა, და ისაკმან _ იაკობსა, და იაკობ _ათორმეტთა მათ მამადმთავართა.

⁹და მამადმთავარნი იგი ეშურობდეს იოსეფსა და განყიდეს იგი ეგჳპტედ და იყო ღმერთი მის თანა,

¹⁰და განარინა იგი ყოველთაგან ჭირთა მისთა და მოსცა მადლი და სიბრძნჱ წინაშე ფარაო მეფისა მეგჳპტელთაჲსა. და დაადგინა იგიმთავრად ეგჳპტესა და ყოველსა ზედა სახლსა მისსა.

¹¹იყო სიყმილი ეგჳპტეს და ქანაანს და ჭირი დიდი. და არა ჰპოვებდეს საზრდელსა მამანი ჩუენნი.

¹²ესმა რაჲ იაკობს, ვითარმედ არს საზრდელი ეგჳპტეს, და წარავლინნა მამანი ჩუენნი პირველად,

¹³და მეორედ მისლვასა გამოეცხადა იოსეფ ძმათა თჳსთა და განეცხადა სახლსა ფარაოჲსსა ნათესავი იოსეფისი;

¹⁴წარავლინნა იოსეფ და მოუწოდა იაკობს, მამასა თჳსსა, და ყოველსა ნათესავსა მისსა, სულსა სამეოცდაათხუთმეტსა.

¹⁵და შთავიდა იაკობ ეგჳპტედ და აღესრულა იგი და მამანი ჩუენნი.

¹⁶და მოიხუნეს სჳქემდ და დაჰფლნეს იგინი საფლავსა მას, რომელი მოეგო აბრაჰამსა სასყიდელითა ვეცხლისაჲთა ძეთაგან ემორისთასჳქემს.

¹⁷და ვითარცა მოიწია ჟამი იგი აღთქუმისაჲ, რომელ-იგი აღუთქუა ღმერთმან აბრაჰამსა, აღორძნდა ერი იგი და განმრავლდა ეგჳპტესშინა,

¹⁸ვიდრემდე აღდგა სხუაჲ მეფჱ ეგჳპტესა ზედა, რომელმან არა იცოდა იოსეფი.

¹⁹ესე ჰმძლავრობდა ნათესავსა ჩუენსა და ძჳრსა უყოფდა მამათა ჩუენთა და განუთხევდა ყრმათა მათთა, რაჲთამცა არა ცხონდეს.

²⁰რომელსა ჟამსა იშვა მოსე, და იყო იგი მკჳრცხე წინაშე ღმრთისა, რომელი იზარდებოდა სამ თთუე სახლსა შინა მამისა თჳსისასა.

²¹და გან-რაჲ-აგდეს იგი გარე, აღიქუა იგი ასულმან ფარაოჲსმან და განზარდა იგი თავისა თჳსისა შვილად.

²²და განისწავლა მოსე ყოვლითა სიბრძნითა ეგჳპტელთაჲთა; იყო ძლიერ სიტყჳთა და საქმითა.

²³და ვითარცა აღესრულებოდეს ორემოცნი წელნი ჟამთა მისთანი, მოუჴდა გულსა მისსა მიხედვად ძმათა მისთა ძეთა ისრაჱლისათა,

²⁴და იხილა ვინმე დაწუნებული, ერეოდა მავნებელსა მას და ყო შურის-გებაჲ დაწუნებულისა მისთჳს და მოკლა მეგჳპტელი იგი.

²⁵ჰგონებდა, ვითარმედ გულისხმა-ყონ ძმათა მისთა, რამეთუ ღმერთმან ჴელითა მისითა მოსცეს მათ ცხორებაჲ, ხოლო მათ არავეგულისხმა-ყვეს.

²⁶მერმესა დღესა ეჩუენა მათ იგი, ილალვიდეს რაჲ, დააგებდა მათ მშჳდობად და ჰრქუა მათ: "კაცნო, ძმანი ხართ თქუენ: რაჲსა ავნებთურთიერთას?"

²⁷ხოლო რომელი-იგი ავნებდა მოყუასსა, აჭენა მას და ჰრქუა: "ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა?

²⁸ანუ მოკლვაჲ ჩემი გნებავს, ვითარ-იგი მოჰკალ გუშინ მეგჳპტელი იგი?"

²⁹ხოლო მოსე ივლტოდა სიტყჳთა ამით, და მწირობდა იგი ქუეყანასა მას მადიამისასა, სადა-იგი ესხნეს მას ორ ძე.

³⁰და ვითარცა აღესრულნეს ორმეოცნი წელნი, ეჩუენა მას უდაბნოსა მთასა სინაჲსასა ანგელოზი უფლისაჲ ალითა ცეცხლისაჲთამაყლოვანსა ზედა;

³¹ხოლო მოსეს უკჳრდა, იხილა რაჲ ხილვაჲ იგი, და ვითარ მივიდოდა განცდად, იყო ჴმაჲ უფლისაჲ:

³²"მე ვარ ღმერთი მამათა შენთაჲ, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი"; ხოლო მოსე შეძრწუნდა და ვერიკადრებდა განცდად.

³³ჰრქუა მას უფალმან: "წარიჴადენ ჴამლნი ფერჴთაგან შენთა, რამეთუ ადგილი ეგე, რომელსა შენ სდგა, ქუეყანაჲ წმიდაჲ არს.

³⁴ხილვით ვიხილე ძჳრი იგი ერისა ჩემისაჲ, რომელ არს ეგჳპტეს შინა, და სულთქუმანი მათნი მესმეს და გარდამოვედ განრინებადმათა; და აწ მოვედ და მიგავლინო შენ ეგჳპტედ".

³⁵ესე მოსე უვარ-ყვეს და თქუეს: "ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა?" ესე ღმერთმან მთავრად და მჴსნელადმოავლინა ჴელითა მის ანგელოზისაჲთა, რომელი-იგი ეჩუენა მაყლოვანსა მას.

³⁶ამან გამოიყვანნა იგინი და ქმნა ნიშები და სასწაულები ქუეყანასა ეგჳპტისასა და მეწამულსა ზღუასა და უდაბნოსა ზედა ორმეოცწელ.

³⁷ესე არს იგი მოსე, რომელმან ჰრქუა ძეთა ისრაჱლისათა: წინაჲსწარმეტყუელი აღგიდგინოს თქუენ უფალმან ღმერთმან ძმათაგანთქუენთა, ვითარცა-ესე მე; მისი ისმინეთ.

³⁸ესე არს, რომელი-იგი იყო ერისა მის თანა უდაბნოსა შინა ანგელოზისა მის თანა, რომელი-იგი ეტყოდა მას მთასა სინასა და მამათაჩუენთა, რომელმან-იგი შეიწყნარნა სიტყუანი ცხოველნი მოცემად თქუენდა;

³⁹რომლისა არა ინებეს დამორჩილებად მამათა მათ თქუენთა, არამედ განიშორეს იგი და უკუნიქცეს გულითა მათითა ქუეყანადეგჳპტედ.

⁴⁰ეტყოდეს აჰრონს: "მიქმნენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინა მიძღოდიან ჩუენ, რამეთუ მოსე, რომელმან გამომიყვანნა ჩუენ ქუეყანითეგჳპტით, არა უწყით, რაჲ ყოფილ არს მას".

⁴¹და აღჰმართეს მათ მათ დღეთა შინა ჴბოჲ იგი და შეწირეს მსხუერპლი კერპისა მის და იხარებდეს ქმნულსა ჴელთა მათთაჲსა.

⁴²მიაქცინა ღმერთმან და მისცნა იგინი მსახურებად ძალთა ცისათა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას წინაჲსწარმეტყუელთასა:"საკლველებსა და ნუ მსხუერპლებსა შესწირვიდეთ ჩემდა ორმეოცსა მას წელსა უდაბნოსა მას შინა, სახლი ეგე ისრაჱლისაჲ?

⁴³და აღიღეთ თქუენ კარავი იგი მოლოქისი და ვარსკულავი იგი ღმრთისა მის თქუენისაჲ რეფაჲსი, კერპნი იგი, რომელ ჰქმნენითთაყუანის-ცემად მათა, და მიგჴადნე თქუენ მიერ კერძო ბაბილონისა".

⁴⁴კარავი იგი საწამებელი იყო მამათა ჩუენთა თანა უდაბნოსა მას ზედა, ვითარცა-იგი ბრძანებაჲ მისცა მან, რომელ-იგი ეტყოდა მოსესაღსაქმედ მისა მსგავსად საქმისა მის, რომელ-იგი ეხილვა მას,

⁴⁵რომელიცა შემოიღეს შემდგომითი შემდგომად მამათა მათ ჩუენთა იესუჲს თანა დამკჳდრებასა მას წარმართთასა, რომელ-იგი მოსპნაღმერთმან პირისაგან მამათა ჩუენთაჲსა ვიდრე დღეთა მათმდე დავითისთა,

⁴⁶რომელმან-იგი პოვა მადლი წინაშე ღმრთისა და ითხოვა პოვნად საყოფელი ღმრთისა იაკობისი.

⁴⁷სოლომონმანცა რაჲმე უშჱნა მას სახლი.

⁴⁸არამედ არათუ მაღალი იგი ჴელითქმნულთა ტაძართა მყოფ არს, ვითარცა თქუა წინაჲსწარმეტყუელმან.

⁴⁹"ცანი საყდარნი ჩემნი არიან და ქუეყანაჲ კუარცხბერკი ფერჴთა ჩემთაჲ. რაბამი სახლი მიშჱნეთ მე, _ თქუა უფალმან, _ ანუ რაჲმეადგილი იყოს განსასუენებელისა ჩემისაჲ?

⁵⁰არა ჴელმან ჩემმან შექმნა ესე ყოველი?"

⁵¹გულფიცხელნო და ქედფიცხელნო, წინადაუცუეთელნო გულითა და სასმენელითა, თქუენ მარადის სულსა წმიდასა მჴდომადწინააღუდგებით, ვითარცა-იგი მამანი თქუენნი, ეგრეცა თქუენ.

⁵²რომელნიმე წინაჲსწარმეტყუელთაგანნი [არა დევნნეს მამათა მათ თქუენთა? და] მოწყჳდნეს, რომელნი-იგი წინაჲსწარ უთხრობდესმოსლვასა მას წმიდისასა, რომლისათჳს აწ თქუენ განმცემელ და მკლველ იქმნენით,

⁵³რომელთა მოიღეთ შჯული ბრძანებისაებრ ანგელოზთაჲსა და არა დაიმარხეთ".

⁵⁴ვითარცა ესმა ესე, განსთქდებოდეს გულითა მათითა და იღრჭენდეს მის ზედა კბილთა მათთა.

⁵⁵ხოლო იგი სავსე იყო სარწმუნოებითა და სულითა წმიდითა, აღხედა ცად და იხილა დიდებაჲ უფლისაჲ და იესუ, მდგომარჱმარჯუენით ღმრთისა.

⁵⁶და თქუა: "აჰა, ესერა, ვხედავ მე ცათა განხმულთა და ძესა ღმრთისა, მარჯუენით ღმრთისა მდგომარესა".

⁵⁷მათ ჴმითა მაღლითა ღაღად-ყვეს, ჴელნი ყურთა შეისხნეს და მოუჴდეს მას ზედა,

⁵⁸და განიყვანეს იგი გარეშე ქალაქსა მას და ქვასა დაჰკრებდეს. და რომელ-იგი მკლველნი იყვნეს, განიძარცუვიდეს სამოსელსა მათსადა დასდებდეს ფერჴთა თანა ჭაბუკისა ვისსამე, რომელსა სახელი ერქუა სავლე.

⁵⁹და ქვითა განსტჳნვიდეს სტეფანეს, და იგი ღაღადებდა და იტყოდა: "უფალო, შეივედრე სული ჩემი".

⁶⁰დაიდგნა მუჴლნი, ღაღად-ყო და თქუა ჴმითა დიდითა: "უფალო, ნუ შეურაცხ ამათ ცოდვასა ამას". და ესე რაჲ თქუა, შეისუნა.