Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები მოციქულთა საქმეები 9 Bible Online

მოციქულთა საქმეები 9 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

მოციქულთა საქმეები 9

¹და სავლე უფროჲს განრისხნებოდა და სავსე იყო გულისწყრომითა და კლვითა მოწაფეთა მათ ზედა უფლისათა; მოუჴდამღდელთმოძღუარსა მას,

²და ითხოვა მისგან წიგნები დამასკედ სხუათა მიმართ კრებულთა, რაჲთა მივიდეს და, თუ ვინმე პოვნეს ამის მოძღურებისა გზასა,მამები ანუ დედები, კრული მოიყვანოს იერუსალჱმდ.

³მი-ოდესმე-ვიდოდა იგი, ვითარცა მიეხო დამასკესა, მეყსეულად გარემო მისი იყო ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ ცით გამო.

⁴და იგი დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: "სავლე, სავლე, რაჲსათჳს მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნაჲდეზსა".

⁵მან მიუგო და ჰრქუა მას: "ვინ ხარ, უფალო? ჰრქუა მას: "მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი.

⁶არამედ აღდეგი შენ და შევედ ქალაქად და მუნ გეთხრას შენ, რაჲ-იგი ღირდეს შენდა საქმედ".

⁷და კაცნი იგი, რომელ იყვნეს მის თანა, დგეს დაკჳრვებულნი, სმენად ესმოდა ჴმაჲ იგი, ხოლო ხედვიდეს ვერვის რას.

⁸აღდგა სავლე ქუეყანისა მისგან, თუალნი ეხილნეს და ხედვიდა არარას. უპყრეს ჴელი მისთანათა მათ და შეიყვანეს დამასკედ.

⁹და წარჴდეს სამნი დღენი, და არარას ხედვიდა, არცა ჭამდა, არცა სუმიდა.

¹⁰მუნ იყო კაცი ერთი მოწაფეთა მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა ანანია. და ჰრქუა მას უფალმან ჩუენებით: "ანანია!" და მან ჰრქუა:"აქა, უფალო";

¹¹ჰრქუა მას უფალმან: "აღდეგ შენ ადრე და მივედ მიერ კერძო, რომელსა ჰრქჳან უბანი მართალი, და მოიძიე შენ ტაძართა მათიუდაჲსთა სავლე, სახელი ჰრქჳან ტარსელი,

¹²რამეთუ, აჰა, ეგერა, ილოცავს მუნ". და იხილა მან ჩუენებით კაცი ერთი სახელით ანანია, შევიდა და დაასხნა ჴელნი თჳსნი მას ზედა,რაჲთა აღიხილნეს.

¹³მიუგო ანანია და ჰრქუა: "უფალო, მასმიეს მრავალთაგან მის კაცისათჳს, ვითარმედ მრავალნი ძჳრნი შეაჩუენნა წმიდათა შენთაიერუსალჱმს შინა,

¹⁴და აწ აქაცა მისთჳს მოსრულ არს და ჴელმწიფებაჲ მოუღებიეს მღდელთმოძღუართაგან პყრობილებისა წარყვანებად ყოველთათჳს,რომელნი ხადიან სახელსა შენსა".

¹⁵ჰრქუა მას უფალმან: "მივედ შენ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ; ჭური რჩეული მიპოვნიეს იგი, რაჲთა ზე აქუნდეს სახელი ჩემი წინაშეყოველთა წარმართთა, მეფეთა და მთავართა, ძეთა ისრაჱლისათა.

¹⁶და მე უჩუენო მას, რავდენი-რაჲ ღირდეს მისა ვნებაჲ თავსდებად სახელისა ჩემისათჳს".

¹⁷აღდგა მუნქუესვე და წარვიდა ანანია და მოვიდა და შევიდა ტაძართა მათ და დაასხნა მას ზედა ჴელნი და ჰრქუა: "საულ ძმაო,უფალმან მომავლინა მე შენდა, იესუ, რომელი-იგი გეჩუენა შენ გზასა მას, რომელსა მოხჳდოდე, რაჲთა აღიხილნე თუალნი შენნი და აღივსო შენ სულითაწმიდითა".

¹⁸და მყის გარდამოვარდეს თუალთაგან მისთა, ვითარცა ნაქურთენი რაჲმე, და იწყო ხედვად და აღდგა, ნათელ-იღო;

¹⁹და მოიღო საზრდელი და განძლიერდა.

²⁰და იყო მუნ მოწაფეთა მათ თანა დამასკეს დღე რავდენმე, და იწყო მუნქუესვე შესაკრებელთა მათ ქადაგებად და სიტყუად,ვითარმედ: "ესე არს იესუ, ძჱ ღმრთისაჲ".

²¹დაუკჳრდებოდა ყოველთა, რომელთა ესმოდა, და იტყოდეს: "არა ესე არსა, რომელ-იგი მოსრვიდა იერუსალჱმს შინა, რომელნიხადოდეს სახელსა იესუჲსა? და აქაცა მის ჯერისათჳსვე მოსრულ იყო, რაჲთა რავდენნი პოვნეს ამის გზისა მავალნი, კრულნი მიიყვანნეს იგინიიერუსალჱმდ მღდელთმოძღუართა მათ.

²²ხოლო სავლე უფროჲს განძლიერდებოდა და შეჰკრებდა ყოველთა მათ ჰურიათა, რომელნი მყოფ იყვნეს დამასკეს შინა, გულისხმა-უყოფდა ერსა და აუწყებდა, რამეთუ ესე არს ქრისტჱ.

²³ვითარცა აღესრულნეს დღენი მრავალნი, იზრახეს ჰურიათა მათ მოკლვაჲ მისი.

²⁴და ესე უმხილა ვინმე სავლეს, რამეთუ სცვიდეს იგინი ბჭეთა მათ ქალაქისათა ღამით და დღით, ვითარმცა მო-ვითარ-კლეს იგი.

²⁵და მოიყვანეს იგი ძმათა და ზღუდით სარკუმელსა გარდამოუტევეს ბანდაკითა.

²⁶და წარვიდა იერუსალჱმდ და იგი აზმნობდა შემდგომად მოწაფეთა მათ მიმართ, და ყოველთა ეშინოდა მისგან; არა ჰრწმენა,ვითარმედ არს იგი მოწაფე.

²⁷ბარნაბა წარმოიყვანა იგი და მოჰგუარა მოციქულთა და უთხრა მათ, ვითარ იხილა იგი გზასა მას უფალი, და რამეთუ ეტყოდა მას დავითარ იგი დამასკეს შინა განეცხადა სახელი მისი სახელითა იესუჲსითა.

²⁸და იყო მათ თანა, შევიდოდა და გამოვიდოდა იერუსალჱმს და განცხადებულ იყო სახელითა უფლისაჲთა.

²⁹ეტყოდა და გამოეძიებდა ბერძლ მეტყუელთა მათ თანა, და იგინი ზრახვიდეს მოკლვად მისა.

³⁰ვითარცა აგრძნეს ესე ძმათა მათ, წარიყვანეს იგი კესარიად და მიგზავნეს ტარსედ.

³¹ხოლო ეკლესიანი იგი ყოველთა ადგილთა ჰურიასტანისათა და გალილეაჲთა და სამარიაჲსათა ეგნეს მშჳდობით შჱნნი დადამტკიცებულნი, და შეუდგეს იგინი შიშსა უფლისასა და ნუგეშინის-ცემითა სულისა წმიდისაჲთა განძლიერდებოდეს.

³²და იყო, იქცეოდა რაჲ პეტრე ყოველთა მათ ადგილთა, წარმოვიდა და მოვიდა იგი წმიდათა მათცა, რომელნი მყოფ იყვნეს ლუდასშინა.

³³და პოვა მუნ კაცი ერთი, რომელსა სახელი ერქუა ენია, რვა წლისა სნეული დაცემული იდვა ცხედარსა თჳსსა, რომელი იყოგანრღუეულ.

³⁴ჰრქუა მას პეტრე: "ენია, განგკურნებს შენ უფალი იესუ ქრისტჱ; აღდეგ და გარდაყარენ სარეცელნი ეგე შენნი";

³⁵და მუნქუესვე მეყსეულად აღდგა და აღემართა, და იხილეს იგი ყოველთა მათ დამკჳდრებულთა ლუდაჲსათა და სარონაჲსათა,რომელთა იგი მოაქციეს უფლისა.

³⁶და იყო მუნ იოპეს დედაკაც ერთ დამოწაფებულ, რომელსა სახელი ერქუა ტაბითა, რომელ გამოთარგმანებით წოდებულ არს ქურციკ.ესე სავსჱ იყო ქველისსაქმითა და წყალობითა, რომელსა იქმოდა.

³⁷იყო მათ დღეთა დასნეულებაჲ მისი და სიკუდილი. დაბანეს მკუდარი იგი და შემოსეს და აღიღეს და დადვეს ქორსა მას შინა.

³⁸რამეთუ ახს ლუდაჲ იგი იოპესა, ესმა მოწაფეთა მათ, ვითარმედ პეტრე მუნ არს; მიავლინეს მისა ორნი კაცნი და მიუთხრეს,ვითარმედ: "ნუ გცონიან მოსლვად ჩუენდა ოდენ".

³⁹აღდგა მუნქუეს ოდენ პეტრე და წარვიდა მათ თანა. ვითარცა მივიდეს, წარუძღუეს და აღიყვანეს ქორსა მას ზედა. და გარემოადგა მასქურივები იგი ყოველი, ტიროდეს და უჩუენებდეს კუბასტებსა და სამოსელსა ყოველსა, რომელსა იქმოდა მათ თანა რაჲ იყო ტაბითა.

⁴⁰გარდმოდგინებად სცა ყოველი იგი ანბოხი და პეტრე მუჴლნი მოიდრიკნა და თაყუანის-სცემდა და მოექცა გუამსა მას, და ჰრქუა:"ტაბითა, განიღჳძე სახელითა იესუ ქრისტჱსითა": და მან მყის აღიხილნა თუალნი მისნი. ვითარცა იხილა პეტრე, აემართა და დაჯდა.

⁴¹მან ჴელი მისცა მას და აღადგინა, მოუწოდა წმიდათა მათ ქურივთა და წარუდგინა იგი ცოცხალი.

⁴²აგრძნა იგი ყოველმანვე იოპემან და ჰრწმენა მრავალთა უფალი.

⁴³იყო მრავალ დღე დადგრომილ მუნვე იოპეს კაცისა ვისთანამე სიმონის მეპრატაკისასა.