Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები რომაელთა მიმართ 1 Bible Online

რომაელთა მიმართ 1 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

რომაელთა მიმართ 1

¹პავლე, მონაჲ იესუ ქრისტჱსი, ჩინებული მოციქული, რჩეული სახარებასა მას ღმრთისასა,

²რომელ-იგი წინაჲსწარ აღუთქუა წინაჲსწარმეტყუელთა თჳსთა მიერ წიგნთაგან წმიდათა

³ძისა მისისათჳს, რომელი-იგი იშვა თესლისაგან დავითისა ჴორციელად,

⁴რომელ-იგი გამოჩნდა ძედ ღმრთისა ძალითა და სულითა მით სიწმიდისაჲთა, აღდგომითა მით მკუდრეთით იესუ ქრისტჱს უფლისაჩუენისაჲთა,

⁵რომლისაგან-ესე მოვიღეთ მადლი და მოციქულებაჲ დასამორჩილებელად სარწმუნოებისა ყოველთა წარმართთა სახელისა მისისათჳს,

⁶რომლისა-იგი თქუენცა ჩინებულ ხართ ქრისტე იესუჲსა,

⁷ყოველთა, რომელნი ხართ ჰრომეს შინა, საყუარელთა ღმრთისათა, ჩინებულთა წმიდათა, მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერმამისა ჩუენისა და უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტჱსა!

⁸პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩემსა ქრისტე იესუჲს მიერ თქუენ ყოველთათჳს, რამეთუ სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი განითქუმის ყოველსასოფელსა,

⁹რამეთუ მოწამე ჩემდა არს ღმერთი, რომელსა-ესე ვჰმსახურებ მე სულითა ჩემითა სახარებითა ძისა მისისაჲთა, ვითარუნაკლულოდ ჴსენებასა თქუენსა ვჰყოფ.

¹⁰ლოცვათა შინა ჩემთა მარადის თქუენთჳს ვილოცავ, რაჲთა მეცა წარმემართოს ნებითა ღმრთისაჲთა მისლვად თქუენდა,

¹¹რამეთუ მსურის ხილვად თქუენდა, რაჲთა მი-რაჲმე-გცე თქუენ მეცა მადლი სულიერი დასამტკიცებელად თქუენდა.

¹²ხოლო არს ესე თანანუგეშინის-ცემა თქუენ შორის ურთიერთარსი იგი სარწმუნოებაჲ თქუენი და ჩემი.

¹³არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი, ძმანო, რამეთუ მრავალ-გზის მინდა მისლვად თქუენდა და დავეყენე მოაქადმდე, რაჲთა თქუენ თანაცანაყოფ რაჲმე ვპოო, ვითარცა სხუათა მათ შორის თესლთა.

¹⁴წარმართთა და ბარბაროზთა, ბრძენთა და უგუნურთა თანამდებ ვარ.

¹⁵ესრჱთ არს გულსმოდგინებაჲ ჩემი, რაჲთა თქუენცა, რომელნი ხართ ჰრომეს შინა, გახარო.

¹⁶რამეთუ არა მრცხუენის სახარებისა ამისთჳს, რამეთუ ძალი ღმრთისაჲ არს მაცხოვრად ყოვლისა, რომელთა ჰრწამს იგი, ჰურიათა მათპირველად და მერმე წარმართთა.

¹⁷რამეთუ სიმართლჱ ღმრთისაჲ მას შინა გამოცხადნების სარწმუნოებითი სარწმუნოებად, ვითარცა წერილ არს: მართალისარწმუნოებითა ცხოვნდეს

¹⁸რამეთუ გამოჩინებად არს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზეცით ყოველთა ზედა უღმრთოთა და ცრუთა კაცთა, რომელთა-იგი ჭეშმარიტებაჲ ღმრთისაჲსიცრუით აქუნდა,

¹⁹რამეთუ მეცნიერებაჲ იგი ღმრთისაჲ ცხად არს მათ შორის, რამეთუ ღმერთმანვე გამოუცხადა მათ.

²⁰რამეთუ უხილავი იგი მისი დაბადებითგან სოფლისაჲთ ქმნულთა მათ შინა საცნაურად სახილველ არს, სამარადისოჲ იგი მისი ძალი დასაღმრთოჲ, რაჲთა იყვნენ იგინი ვერ სიტყჳსმიმგებელ,

²¹რამეთუ იცოდეს ღმერთი და არა ღმრთეებრ ადიდეს, გინა მადლ-სცემდეს, არამედ ამაო იქმნნეს გულისზრახვითა მათითა, და დაუბნელდაუგულისხმოჲ იგი გული მათი.

²²იტყოდეს თავთა თჳსთა ბრძენ და განცოფნეს

²³და ცვალეს დიდებაჲ იგი უხრწნელისა ღმრთისაჲ მსგავსად ხატისა მის განხრწნადისა კაცისა და მფრინველთა და ოთხფერჴთა დაქუეწარმავალთა.

²⁴ამისთჳს მისცნა იგინი ღმერთმან გულისთქუმასა გულთა მათთასა არაწმიდებად, რაჲთა გინებულ იყვნენ ჴორცნი მათნი მათ თანა.

²⁵რომელთა-იგი ცვალეს ჭეშმარიტებაჲ იგი ღმრთისაჲ სიცრუითა და უმსახურებელ იქმნნეს და ჰმსახურებდეს დაბადებულთა და არადამბადებელსა, რომელ-იგი არს კურთხეულ უკუნისამდე. ამენ.

²⁶ამისთჳს მისცნა იგინი ღმერთმან ვნებასა მას გინებისასა, რამეთუ დედათა მათთა გარდაცვალეს ბუნებისა იგი წესი არაბუნებად.

²⁷ეგრეცა მამათა მათთა დაუტევეს ბუნებისა იგი წესი დედათაჲ და განქურდეს გულისთქუმითა მათითა ურთიერთას. მამანი მამათა თანასარცხჳნელსა იქმოდეს და კუალადსაგებელი იგი, რომელი ჯერ-უჩნ საცთურისა მათისაჲ, ურთიერთას მიიღიან.

²⁸და ვითარცა არა გამოცადეს ღმერთი, რაჲთამცა აქუნდა მათ მეცნიერებით, მისცნა იგინი ღმერთმან გამოუცდელსა მას გონებასა საქმედუჯეროჲსა;

²⁹სავსე იყვნეს ყოვლითა სიცრუითა, უკეთურებითა, ბოროტებითა, ანგაჰრებითა, სავსე შურითა, კაცის-კლვითა, ჴდომითა,ზაკუვითა, ბოროტის ჩუეულებითა,

³⁰ცუნდრუკებითა, ძჳრისმეტყუელებითა, ღმრთისა შემაწუხებელ, მაგინებელ, ამპარტავან იყვნეს, ლაღ, მომპოვნებელ ბოროტისა, მამა-დედათა ურჩ იყვნეს,

³¹უგულისხმო, უწესო, უყუარულ, უწირავ, უწყალო,

³²რომელთა სამართალი ღმრთისაჲ იცოდეს, რამეთუ ესევითარისა მოქმედნი ღირს არიან სიკუდილისა; და არა ხოლო ამას იქმოდეს, არამედსათნოცა-ეყოფოდეს თანამოქმედთა მათ.