Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები რომაელთა მიმართ 14 Bible Online

რომაელთა მიმართ 14 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

რომაელთა მიმართ 14

¹და უძლური იგი სარწმუნოებითა შეიწყნარეთ, ნუ ორგულებითა და გულის სიტყჳთა.

²რომელსამე ჰრწამნ ჭამად ყოველი, ხოლო უძლური იგი მხალსა ჭამნ.

³მჭამელი იგი არა-მჭამელსა მას ნუ შეურაცხ-ჰყოფნ; და არა-მჭამელი იგი მჭამელსა მას ნუ განიკითხავნ, რამეთუ ღმერთმან იგინი შეიწყნარნა.

⁴შენ ვინ ხარ, რომელი განიკითხავ სხჳსა მონასა? თჳსისაგან უფლისა დგეს გინა თუ დაეცეს, დგეს სამე, რამეთუ შემძლებელ არს უფალიდამტკიცებად მისა.

⁵რომელიმე იმარხავნ დღით გამოღებით, რომელიმე იმარხავნ ყოველთა დღეთა; კაცად-კაცადი თჳსითა გონებითა გულ-სავსე იყავნ.

⁶რომელი-იგი ზრახვიდეს დღესა მას, უფლისად ზრახვიდეს; და რომელ-იგი არა ზრახავს დღესა მას, უფლისადვე არა ზრახავს; და რომელ-იგიჭამს, უფლისად ჭამს, და ჰმადლობს ღმერთსა; და რომელ-იგი არა ჭამს, უფლისავე არა ჭამს, და ჰმადლობს ღმერთსა.

⁷რამეთუ არავინ ჩუენგანი თავით თჳსით ცოცხალ არს, და არავინ თავით თჳსით მოკუდების.

⁸ცხოველ თუ ვართ, უფლისად ცხოველ ვართ, და თუ მოვწყდეთ, უფლისა მიერვე მოვწყდეთ; გინა თუ ცოცხალ ვიყვნეთ, გინა თუმოვწყდეთ, უფლისანი ვართ.

⁹რამეთუ ამისთჳს ქრისტე მოკუდა და აღდგა, რაჲთა მკუდართა და ცხოველთა ზედა უფლებდეს.

¹⁰აწ შენ რაჲსა განიკითხავ ძმასა შენსა? ანუ შენ რაჲსა შეურაცხ-ჰყოფ ძმასა მას შენსა? რამეთუ ყოველნი წარდგომად ვართ საყდართა მათქრისტჱსთა.

¹¹ვითარცა წერილ არს: ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, რამეთუ ჩემდა მოდრკეს ყოველი მუჴლი, და ყოველმან ენამან აღუაროს ღმერთსა.

¹²აწ უკუე კაცად-კაცადმან ჩუენგანმან თავისა თჳსისათჳს სიტყუა-უგოს ღმერთსა.

¹³ნუღარამცა ურთიერთას განვიკითხავთ, არამედ ესეღა იკითხეთ უფროჲს, რაჲთა არა შეამთხჳოთ დაბრკოლებაჲ გინა საცთური ძმასა.

¹⁴ვიცი და მრწამს უფლისა მიერ იესუ ქრისტჱსა, რამეთუ არარაჲ შეგინებულ არს თავით თჳსით; გარნა თუ რომელ-იგი შე-ვინმე-ჰრაცხოსშეგინებულად, იგი არს შეგინებულ.

¹⁵უკუეთუ საჭმლისათჳს ძმაჲ იგი შენი წუხდეს, არღარა სიყუარულით ხუალ. ნუ საჭმლითა შენითა მას წარსწყმედ, რომლისათჳს ქრისტემოკუდა.

¹⁶და ნუმცა იგმობის კეთილი იგი თქუენი.

¹⁷რამეთუ არა არს სასუფეველი ღმრთისაჲ საჭმელ და სასუმელ, არამედ სიმართლე, მშჳდობა და სიხარულ სულითა წმიდითა.

¹⁸რომელი ამას შინა ჰმონებდეს ქრისტესა, სათნო არს იგი ღმრთისა და რჩეულ კაცთა.

¹⁹მშჳდობასა უკუე შეუდეგით და აღშჱნებასა ურთიერთას.

²⁰ნუ საჭმლისათჳს დაჰჴსნით საქმესა ღმრთისასა. ყოველივე წმიდა არს, არამედ ბოროტ არს კაცისა, რომელი იჭჳთ ჭამდეს.

²¹უმჯობჱს არს არა-ჭამაჲ ჴორცისაჲ, არცა სუმაჲ ღჳნისაჲ, არცა რომლითა ძმაჲ იგი შენი შებრკოლდეს გინა უბრკუმეს.

²²შენ სარწმუნოებაჲ გაქუს? თავისა შენისა გაქუნდის წინაშე ღმრთისა. ნეტარ არს, რომელმან არა განიკითხოს თავი თჳსი, რომლითა მოყუასსაგამოსცდიდეს.

²³ხოლო რომელი ორგულებდეს, დაღათუ ჭამოს, და-ვე-შჯილ არს, რამეთუ არა სარწმუნოებით ჭამს; და ყოველი, რომელი არა სარწმუნოებითარს, ცოდვა არს.