Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები რომაელთა მიმართ 7 Bible Online

რომაელთა მიმართ 7 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

რომაელთა მიმართ 7

¹ანუ არა უწყითა, ძმანო, -- რამეთუ ვითარცა მეცნიერთა შჯულისათა გეტყჳ თქუენ, -- რამეთუ შჯული უფლებს კაცთა ზედა, რაოდენ ცოცხალარს კაცი იგი?

²ხოლო ქმრის ცოლი დედაკაცი შეკრულ არს შჯულითა; უკუეთუ მოკუდეს ქმარი იგი, თავისუფალ არს იგი შჯულისა მისგანქმრისა.

³ხოლო ცხოვრებასა ქმრისასა მრუშებად შეერაცხოს, შე-თუ-ეყოს ქმარსა სხუასა; უკუეთუ მოკუდეს ქმარი იგი, თავისუფალ არს იგი შჯულისამისგან, არა შეერაცხოს სიძვად, შე-თუ-ეყოს იგი სხუასა ქმარსა.

⁴ამიერითგან, ძმანო ჩემნო, მოჰკუედით თქუენცა შჯულისა მისგან ჴორცითა ქრისტჱსითა, რაჲთა იყვნეთ თქუენ სხჳსა მის მკუდრეთითაღდგომილისა, რაჲთა ნაყოფი გამოიღოთ ღმრთისა.

⁵რამეთუ ვიდრე-იგი ვიყვენით ჴორცთა შინა, ვნებანი იგი ცოდვისანი შჯულისა მისგან იქმნებოდეს ასოთა შინა ჩუენთა, რაჲთა ნაყოფიგამოვიღოთ სიკუდილისა.

⁶ხოლო აწ განთავისუფლებულ ვართ შჯულისა მისგან და მოვკუედით, რომლითა იგი შეპყრობილ ვიყვენით, რაჲთა ვჰმონებდეთ ჩუენგანახლებულითა სულითა და არა დაძუელებულითა წიგნითა.

⁷რაჲ-მე უკუე ვთქუათ? შჯული ცოდვა-მე არსა? ნუ იყოფინ! არამედ ცოდვაჲ არა ვიცოდე, გარნა შჯულისაგან. რამეთუ გულისთქუმაჲ არავიცოდე, უკუეთუმცა არა შჯული იტყოდა, ვითარმედ: ნუ გული-გითქუამნ

⁸მიზეზი უკუე პოვა ცოდვამან მცნებისა მისგან და შექმნა ჩემ თანა ყოველი გულის-თქუმაჲ, რამეთუ შჯულისა თჳნიერ ცოდვაჲ მკუდარ იყო.

⁹ხოლო მე ცოცხალ სადამე ვიყავ თჳნიერ შჯულისა, და ოდეს მოიწია მცნებაჲ, ცოდვაჲ იგი განცოცხლდა,

¹⁰და მე მოვკუედი; და მექმნა მე ცნებაჲ იგი, რომელი იყო საცხოვრებელად, იგივე სიკუდილ.

¹¹რამეთუ ცოდვამან მიზეზი პოვა მცნებისა მისგან, მაცთუნა მე და მის მიერ მომკლა.

¹²ამიერითგან შჯული წმიდა არს და მცნებაჲ იგი წმიდა და მართალ და კეთილ.

¹³აწ უკუე კეთილი იგი მე სიკუდილი მექმნაა? ნუ იყოფინ! არამედ ცოდვაჲ იგი, რაჲთა ჩნდეს ცოდვად კეთილითა მით, რომელ იქმნა ჩემდა სიკუდილ, რაჲთა იყოს გარდარეულად ცოდვილ ცოდვაჲ იგი მცნებისა მისგან.

¹⁴ესე უწყით, რამეთუ შჯული სულიერ არს, და მე ჴორციელ და განფრდილ ვარ ცოდვასა შინა.

¹⁵რამეთუ რომელსა-იგი ვიქმ, არა ვიცი; რამეთუ არა რომელი მნებავს, მას ვიქმ, არამედ რომელი მძულს, მას ვჰყოფ.

¹⁶უკუეთუ რომელი არა მნებავს, მას ვჰყოფ, თანა-მოწამე ვარ შჯულისა, რამეთუ კეთილ არს.

¹⁷აწ უკუე არღარა მე ვიქმ მას, არამედ რომელ-იგი დამკჳდრებულ არს ჩემ თანა ცოდვაჲ.

¹⁸ესე უწყი, რამეთუ არა დამკჳდრებულ არს ჩემ თანა, ესე იგი არს, ჴორცთა შინა ჩემთა კეთილი, რამეთუ ნებაჲ იგი წინაშე მიც, ხოლო საქმედკეთილისა მის არა მიფლობს.

¹⁹რამეთუ არა რომელ-იგი მნებავს კეთილი, მას ვჰყოფ, არამედ რომელი არა მნებავს ბოროტი, მას ვიქმ.

²⁰უკუეთუ რომელი არა მნებავს და მას ვჰყოფ, არღარა მე ვიქმ მას, არამედ რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს ჩემ თანა ცოდვაჲ.

²¹ვპოვო-მეა შჯული, რომელსა უნდეს ჩემდა ყოფად კეთილი, რამეთუ მე ბოროტი წინაშე მიც?

²²სათნო ყოფილ ვარ მე შჯულისა ღმრთისასა შინაგანითა მით კაცითა.

²³და ვხედავ სხუასა შჯულსა ასოთა შინა ჩემთა, რომელნი წინა-განეწყობვიან შჯულსა მას გონებისა ჩემისასა და წარმტყუენავს მე შჯულითამით ცოდვისაჲთა, რომელ-იგი არს ასოთა შინა ჩემთა.

²⁴უბადრუკი მე ესე კაცი! ვინ მიჴსნეს მე ჴორცთა ამათგან სიკუდილისათა?

²⁵ხოლო ღმერთსა მადლი იესუ ქრისტჱს მიერ, უფლისა ჩუენისა.