Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები რომაელთა მიმართ 9 Bible Online

რომაელთა მიმართ 9 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

რომაელთა მიმართ 9

¹ჭეშმარიტსა ვიტყჳ ქრისტჱს მიერ და არა ვტყუი თანა-მოწამებითა გონებისა ჩემისაჲთა სულითა წმიდითა,

²რამეთუ მწუხარებაჲ არს ჩემდა დიდი და მოკლებული სალმობაჲ გულისა ჩემისაჲ.

³ვილოცევდ შეჩუენებულ-ყოფად თავსა ჩემსა ქრისტჱსგან ძმათათჳს და ნათესავთა ჩემთა ჴორციელად,

⁴რომელ არიან ისრაიტელნი, რომელთაჲ იყო შვილებაჲ და დიდებაჲ და აღთქუმანი და შჯულის-დებანი და მსახურებანი და ხარებანი;

⁵რომელთანი იყვნეს მამანი, რომელთაგან ქრისტჱ ჴორციელად, რომელი-იგი არს ღმერთი ყოველთა ზედა, კურთხეულ უკუნითიუკუნისამდე. ამენ.

⁶არა ეგრე, ვითარმცა დავარდა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, რამეთუ არა ყოველნი ისრაჱლისაგანნი ესენი არიან ისრაჱლ,

⁷არცა არიან ნათესავნი აბრაჰამისნი ყოველნი შვილ, არამედ "ისაკისგან გეწოდოს შენ თესლად".

⁸ესე იგი არს, არა თუ შვილნი ჴორცთანი ესენი არიან შვილ ღმრთის, არამედ შვილნი იგი აღთქუმისანი შერაცხილ არიან ნათესავად.

⁹რამეთუ აღთქუმისაჲარს სიტყუაჲ ესე, ვითარმედ: ჟამსავე ოდენ ამას მოვიდე, და ესუას სარას ძჱ.

¹⁰არა ხოლო ესრე, არამედ რებეკასცა ერთისაგან საწოლისა ესუა ისაკ მამისა ჩუენისა;

¹¹რამეთუ არასადა შობილ იყვნეს, არცა ექმნა კეთილი გინა ბოროტი, -- რაჲთა რჩევით წინა-განმზადებაჲ იგი ღმრთისაჲ ეგოს

¹²არა საქმეთაგან, არამედ მისგან, რომელმან-იგი უწოდა, -- რამეთუ ჰრქუა მას, ვითარმედ: უხუცესმან მან ჰმონოს მრწემსა მას.

¹³ვითარცა წერილ არს: იაკობი შევიყუარე და ესავი მოვიძულე.

¹⁴რაჲ-მე უკუე ვთქუათ? სიცრუჱ-მე არსა ღმრთისა თანა? ნუ იყოფინ!

¹⁵რამეთუ მოსეს ეტყჳს: შევიწყალო, რომელი-იგი შევიწყალო, და შევიწყნარო, რომელი-იგი შევიწყნარო.

¹⁶აწ უკუე არა რომელსა-იგი უნებს, არცა რომელი რბის, არამედ რომელი ეწყალის ღმერთსა.

¹⁷რამეთუ ეტყჳს წიგნი ფარაოს: აღ-ვე ამისთჳს-გადგინე შენ, რაჲთა ვაჩუენო შენ ზედა ძალი ჩემი და რაჲთა განითქუას სახელი ჩემი ყოველსაქუეყანასა ზედა.

¹⁸აწ უკუე რომელი ჰნებავნ, შეიწყალის, და რომელი ჰნებავნ, განაფიცხის.

¹⁹მრქუა მეა, ვითარმედ: რაჲსაღა მაბრალებს მე? ნებასა მისსა ვინ წინა-აღუდგა?

²⁰აწ შენ ვინ ხარ, კაცო, რომელი სიტყუას-უგებ ღმერთსა? ჰრქჳს-მეა ქმნულმან შემოქმედსა: რაჲსათჳს ესრე შემქმენ მე?

²¹ანუ არა ჴელეწიფების მეკეცესა მისვე თიჴისაგან შეზელილისა შესაქმედ რომელნიმე პატივოსნად ჭურჭლად და რომელნიმე უპატივოდ?

²²უკუეთუმცა უნდა ღმერთსა ჩუენებად რისხვაჲ თჳსი და უწყებად ძალი თჳსი, რომელ დაუთმენიეს მრავლითა სულგრძელებითა ჭურთა მათზედა რისხვისათა, განმზადებულთა წარსაწყმედელად,

²³და რაჲთა აჩუენოს სიმდიდრჱ იგი დიდებისა თჳსისაჲ ჭურთა მათ ზედა წყალობისათა, რომელნი-იგი წინაჲსწარ განჰმზადნასადიდებელად,

²⁴რომელთაცა-ესე მიწოდნა ჩუენ არა ხოლო ჰურიათაგანთა, არამედ წარმართთაგანთაცა?

²⁵ვითარცა-იგი ოსეს ეტყჳს: უწოდი არა ერსა მას ჩემსა ერად ჩემდა და არა საყუარელსა მას საყუარელად.

²⁶და იყოს ადგილსა მას, სადა-იგი ერქუა მათ, ვითარმედ: არა ერი ჩემი თქუენ, მუნ ეწოდოს მათ შვილ ღმრთის ცხოველის.

²⁷ხოლო ესაია ღაღადებს ისრაჱლისათჳს: დაღათუ იყოს რიცხჳ იგი ძეთა ისრაჱლისათაჲ, ვითარცა მქჳშაჲ ზღჳსაჲ, ნეშტი ოდენ ცხოვნდეს;

²⁸რამეთუ სიტყუაჲ აღმასრულებელი და შემამოკლებელი სიმართლით, რამეთუ სიტყუაჲ შემოკლებული ყოს უფალმან ქუეყანასა ზედა.

²⁹და ვითარცა-იგი წინაჲსწარ თქუა ესაია: არა თუმცა უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან დამიტევა ჩუენ ნათესავი, ვითარცა სოდომელნიმცაშევიქმნენით და გომორელთამცა მივემსგავსენით

³⁰აწ უკუე რაჲ-მე ვთქუათ? წარმართნი, რომელნი არა ეძიებდეს სიმართლესა, ეწინეს სიმართლესა, ხოლო სიმართლესა სარწმუნოებისაგან.

³¹ისრაჱლი შეუდგა შჯულსა მას სიმართლისასა და შჯულსა სიმართლისასა ვერ მისწუდა.

³²რაჲსათჳს-მე? რამეთუ არა სარწმუნოებისაგან, არამედ ვითარცა საქმისაგან შჯულისა, რამეთუ შებრკოლდეს იგინი ლოდსა მასშებრკოლებისასა.

³³ვითარცა წერილ არს: აჰა ესერა დავსდებ სიონს შინა ლოდსა დაბრკოლებისასა და კლდესა საცთურებისასა; და ყოველსა რომელსაჰრწმენეს იგი, არასადა ჰრცხუენეს