Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 კორინთელთა მიმართ 12 Bible Online

1 კორინთელთა მიმართ 12 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 კორინთელთა მიმართ 12

¹ხოლო სულიერთა მათთჳს, ძმანო, არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი.

²უწყით, რამეთუ ვიდრე-იგი წარმართღა იყვენით, კერპთა მიმართ უჴმოთა ვითარცა შეუდეგით, და მიმოყვანებულ იყვენით.

³ამისთჳს გაუწყებ თქუენ: არავინ სულითა ღმრთისაჲთა იტყოდის და თქუას: შეჩუენებულ იესუ; და არავის ჴელ-ეწიფების თქუმად უფალიესუ, გარნა სულითა წმიდითა.

⁴განყოფანი მადლთანი არიან, ხოლო იგივე სული არს.

⁵განყოფანი მსახურებათანი არიან, და იგივე თავადი უფალი არს.

⁶განყოფანი შეწევნათანი არიან, და იგივე თავადი ღმერთი არს, რომელი შეიქმს ყოველთა მიმართ.

⁷და კაცად-კაცადსა მიცემულ არს გამოცხადებაჲ იგი სულისაჲ უმჯობჱსისათჳს.

⁸რომელსამე სულისა მისგან მიცემულ არს სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ, რომელსამე სიტყუაჲ მეცნიერებისაჲ მითვე სულითა,

⁹რომელსამე სარწმუნოებაჲ მისვე სულისაგან, რომელსამე მადლი კურნებათაჲ მისგანვე სულისა,

¹⁰რომელსამე შეწევნანი ძალთანი, რომელსამე წინაჲსწარმეტყუელებაჲ, რომელსამე განკითხვაჲ სულთაჲ, სხუასა თესლად-თესლადი ენათაჲ,რომელსამე თარგმანებაჲ ენათაჲ.

¹¹ამას ყოველსა შეეწევის ერთი და იგივე სული, განუყოფს თითოეულად კაცად-კაცადსა, ვითარცა ჰნებავს.

¹²ვითარცა-იგი გუამი ერთ არს, და მრავალი ასოჲ აქუს, და ყოველი იგი ასოები მრავალ ღათუ არს, ერთ გუამ არს, ეგრეცა ქრისტჱ.

¹³რამეთუ ერთითა სულითა ჩუენ ყოველთა ერთისა მიმართ გუამისა ნათელ-ვიღეთ, გინა თუ ჰურიათა, გინა თუ წარმართთა, გინა თუმონათა, გინა თუ აზნაურთა; და ყოველთავე ერთისა მიმართ სულისა გჳსუამს.

¹⁴და რამეთუ გუამი იგი არა არს ერთ ასო, არამედ მრავალ.

¹⁵უკუეთუ თქუას ფერჴმან, ვინაჲთგან არა ვარ ჴელ, არა ვარ მის გუამისაგანი, ამისგანვე არა არსა მის გუამისაგანი?

¹⁶ანუ თუ თქუას ყურმან, რამეთუ არა ვარ თუალ, არა ვარ მის გუამისაგანი, ნუ ამისთჳს არა არს მის გუამისაგანი?

¹⁷უკუეთუ ყოველი გუამი თუალ იყოს, სადა არს სასმენელი? უკუეთუ ყოველივე სასმენელ იყოს, სადა არიან საყნოსელნი?

¹⁸აწ ესერა ღმერთმან დაამტკიცნა ასონი იგი თითოეულად გუამსა მას, ვითარცა უნდა.

¹⁹უკუეთუმცა იყო ყოველივე ერთ ასო, სადამცა იყო გუამი იგი?

²⁰ხოლო აწ მრავალ არს ასოები და ერთ არს გუამი.

²¹ვერ ჴელ-ეწიფების თუალსა, ვითარმცა ჰრქუა ჴელსა: არა მიჴმ შენ; და კუალად თავმან -- ფერჴთა, ვითარმედ: არა მიჴმთ თქუენ.

²²არამედ უფროჲსღა, რომელ-იგი საგონებელ არს ასოჲ გუამისაჲ მის უუძლურჱს, იგი საჴმარ არს.

²³და რომელ-იგი გუგონიეს არა-პატივოსან გუამისაჲ მის, ამას უმეტჱსსა პატივსა მივსცემ.

²⁴უშუერსა მას ჩუენსა შუენიერებაჲ უმეტჱსი აქუს, ხოლო შუენიერსა მას ჩუენსა არარაჲ უჴმს. არამედ ღმერთმან განუზოგა გუამსამას და ნაკლულევანსა მას უმეტჱსი მისცა პატივი,

²⁵რაჲთა არა იყოს წვალება ჴორცთა მათ შინა, არამედ ეგრევე ურთიერთას ერთიერთისათჳს ზრუნვიდენ ასონი იგი.

²⁶და თუ ევნებინ რაჲ ერთსა ასოსა, მის თანა ელმინ ყოველთა ასოთა; და თუ იდიდებინ ერთი ასოჲ, მის თანა იდიდებიედ ყოველნი ასონი.

²⁷თქუენ ხართ ჴორცნი ქრისტჱსნი და ასონი ასოთა მისთაგანნი.

²⁸და რომელნიმე დაადგინნა ღმერთმან ეკლესიათა: პირველად მოციქულნი, მეორედ -- წინაჲსწარმეტყუელნი, მესამედ -- მოძღუარნი, მერმე --ძალნი, მაშინღა მადლნი კურნებათანი, შეწევნანი, ღუწოლანი, თესლად-თესლადი ენათაჲ.

²⁹ნუუკუე ყოველნი მოციქულ იყვნენ? ანუ ყოველნი წინაჲსწარმეტყუელ იყვნენ? ანუ ყოველნი ნუ მოძღუარ იყვნენ? ანუ ყოველნი ნუ ძალიყვნენ?

³⁰ანუ ყოველთა ნუ მადლი აქუნდეს კურნებისაჲ? ანუ ყოველნი ნუ ენათა იტყოდიან? ანუ ყოველნი ნუ გამოსთარგმანებდენ?

³¹გშურდინ მადლი იგი უფროჲსი, და მერმე უმეტჱსი გზაჲ გიჩუენო თქუენ.