Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 კორინთელთა მიმართ 3 Bible Online

1 კორინთელთა მიმართ 3 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 კორინთელთა მიმართ 3

¹მე, ძმანო, ვერ გეტყოდე თქუენ ვითარცა სულიერთა, არამედ ვითარცა ჴორციელთა, ვითარცა ჩჩჳლთა ყრმათა.

²სძჱ გასუ თქუენ და არა საჭმელი, რამეთუ არა გეძლო, არცაღა აწ გიძლავს,

³რამეთუ ჴორციელვეღა ხართ. სადა უკუე თქუენ შორის შური და ჴდომაჲ, არა ჴორციელვეღა ხართა და კაცობრივ იქცევით?

⁴რაჟამს ვინმე თქუას: მე პავლჱსი ვარ, და სხუამან თქუას: მე აპოლოჲსი ვარ, არა კაცნივეღა ხართა?

⁵რაჲ არს აპოლო? ანუ რაჲ არს პავლე? მსახურნი არიან, რომელთაგან გრწმენა, და კაცად-კაცადსა ვითარცა ღმერთმან მისცა.

⁶მე დავასხ, აპოლო მორწყო, ხოლო ღმერთმან აღაორძინა.

⁷აწ უკუე არცა დამასხმელი იგი რაჲ არს, არცა მომრწყველი, არამედ აღმაორძინებელი ღმერთი.

⁸დამასხმელი იგი და მომრწყველი ერთ არიან; კაცად-კაცადმან თჳსი სასყიდელი მიიღის თჳსისაებრ შურომისა.

⁹რამეთუ ღმრთისა თანა-შემწენი ვართ; ღმრთისა ნამუშაკევნი და ღმრთისა აღშჱნებულნი ხართ.

¹⁰მადლითა მით ღმრთისაჲთა, რომელ მოცემულ არს ჩემდა, ვითარცა ბრძენმან ხუროთმოძღუარმან, საფუძველი დავდევ, და სხუაჲ იგიაშჱნებდინ. ხოლო კაცად-კაცადი ეკრძალენ, ვითარ ვინ აშჱნებდეს.

¹¹რამეთუ საფუძველი სხუაჲ ვერვის ჴელ-ეწიფების დადებად გარეშე მისსა, რომელ-იგი დადებულ არს, რომელ არს იესუ ქრისტჱ.

¹²უკუეთუ ვინმე აშჱნებდეს საფუძველსა მას ზედა ოქროსა, ვეცხლსა, ანთრაკსა პატივოსანსა, ძელსა, თივასა, ლერწამსა,

¹³კაცად-კაცადისა იგი საქმჱ გამოცხადნეს, რამეთუ დღემან მან გამოაცხადოს, რამეთუ ცეცხლითა გამოჩინებად არს; და კაცად-კაცადისა იგისაქმჱ, ვითარ-რაჲ იყოს, ცეცხლმან გამოაცხადოს.

¹⁴რომლისა საქმჱ ეგოს, რომელ-იგი აღაშჱნა, მან სასყიდელი მიიღის.

¹⁵რომლისა-იგი საქმჱ დაიწუეს, იგი იზღვიოს; ხოლო თჳთ ცხოვნდეს და ეგრე ცხოვნდებოდის, ვითარცა ცეცხლისაგან.

¹⁶ანუ არა უწყით, რამეთუ ტაძარნი ღმრთისანი ხართ, და სული ღმრთისაჲ დამკჳდრებულ არს თქუენ შორის?

¹⁷რომელმან ტაძარი იგი ღმრთისაჲ განხრწნეს, განრყუნეს იგიცა ღმერთმან; რამეთუ ტაძარი იგი ღმრთისაჲ წმიდა არს, რომელ-ეგე თქუენხართ.

¹⁸ნუვინ თავსა თჳსსა აცთუნებნ. უკუეთუ ვისმე ბრძენ ეგონოს თავი თჳსი თქუენ შორის ამას სოფელსა, სულელ იქმნენინ, რაჲთა იყოს ბრძენ.

¹⁹რამეთუ სიბრძნჱ ამის სოფლისაჲ სიცოფე არს წინაშე ღმრთისა, რამეთუ წერილ არს: რომელმან შეიპყრნის ბრძენნი მეცნიერებითამათითა.

²⁰და კუალად იტყჳს: უფალმან იცნის ზრახვანი ბრძენთანი, რამეთუ არიან ამაო.

²¹ამიერითგან ნუვინ იქადინ კაცთაგანი, რამეთუ ყოველივე თქუენი არს:

²²გინა თუ პავლე, გინა თუ აპოლო, გინა თუ კეფა, გინა თუ სოფელი, გინა თუ ცხოვრებაჲ, გინა თუ სიკუდილი, გინა თუ აწინდელი ჟამი, გინათუ მერმჱ იგი ჟამი -- ყოველივე თქუენი არს.

²³და თქუენ -- ქრისტჱსნი, და ქრისტჱ -- ღმრთისაჲ.