Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 კორინთელთა მიმართ 7 Bible Online

1 კორინთელთა მიმართ 7 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 კორინთელთა მიმართ 7

¹ხოლო რომლისათჳს-იგი მოსწერეთ ჩემდა, უმჯობჱს არს კაცისა დედაკაცისა შე-ვე არა-ხებაჲ.

²ხოლო სიძვისათჳს კაცად-კაცადსა თჳსი ცოლი ესჳნ, და თითოეულსა თჳსი ქმარი ესჳნ.

³ცოლსა ქმარი იგი თანა-ნადებსა მისცემდინ, ეგრეცა ცოლი იგი -- ქმარსა.

⁴ცოლსა მას თჳსთა ჴორცთა ზედა არა ჴელ-ეწიფების, არამედ ქმარსა; ეგრეცა ქმარსა მას თჳსთა ჴორცთა ზედა არა ჴელ-ეწიფების,არამედ ცოლსა.

⁵ნუ განეშოვრებით ურთიერთას, გარნა თუ შეთქუმით რაჲ, ჟამ რაოდენმე, რაჲთა მოიცალოთ ლოცვასა; და კუალად ურთიერთასვე იყვენით,რაჲთა არა განგცადნეს თქუენ ეშმაკმან უთმინოებითა თქუენითა.

⁶ამას ვიტყჳ შენდობით, არა თუ ბრძანებით.

⁷მნებავს ყოვლისა კაცისა ყოფად, ვითარცა თავი თჳსი; არამედ კაცად-კაცადსა თჳსი მადლი აქუს ღმრთისა მიერ, რომელსამე ესრჱთ დარომელსამე ეგრჱთ.

⁸ვეტყჳ უქორწინებელთა მათ და ქურივთა; უკეთჱს არს მათა, უკუეთუ ეგნენ ესრჱთ, ვითარცა მე.

⁹უკუეთუ ვერ დაითმინონ, იქორწინედ; უმჯობჱს არს ქორწინებაჲ განჴურვებასა.

¹⁰ხოლო ქორწინებულთა მათ ვამცნებ არა მე, არამედ უფალი: ცოლი ქმრისაგან ნუ განეშოვრებინ.

¹¹უკუეთუ განეშოვროს, ეგენ უქმროდ, გინა ქმარსავე დაეგენ; და ქმარი ცოლსა ნუ დაუტევებნ.

¹²ხოლო სხუათა მათ ვეტყჳ მე, არა თუ უფალი: უკუეთუ ძმასა ვისმე ესუას ცოლი ურწმუნოჲ და მას ჯერ-უჩნდეს ყოფაჲ მის თანა, ნუდაუტევებნ მას.

¹³დედაკაცსა თუ ვისმე ესუას ქმარი ურწმუნოჲ და მას ჯერ-უჩნდეს ყოფაჲ მის თანა, ნუ დაუტევებნ ქმარსა მას.

¹⁴რამეთუ განწმდების ქმარი ურწმუნოჲ ცოლისა მისგან მორწმუნისა, და განწმდების ცოლი ურწმუნოჲ ქმრისა მისგან მორწმუნისა. უკუეთუარა, შვილნიმცა თქუენნი არა-წმიდა იყვნეს, ხოლო აწ წმიდა არიან.

¹⁵უკუეთუ ურწმუნოჲ იგი განეყენებოდის, განეყენენ; არა დამონებულ არს ძმაჲ იგი გინა თუ დაჲ ეგევითართა მათ, რამეთუ მშჳდობასგჳწოდნა ჩუენ ღმერთმან.

¹⁶რაჲ იცი, დედაკაცო, აცხოვნო თუ ქმარი შენი? ანუ შენ რაჲ იცი, მამაკაცო, აცხოვნო თუ ცოლი შენი?

¹⁷არამედ კაცად-კაცადსა ვითარცა განუყო ღმერთმან; და კაცად-კაცადი, ვითარცა იჩინა ღმერთმან, ეგრჱცა ვიდოდენ. და ესრჱთცა ყოველთაეკლესიათა უბრძანებ.

¹⁸წინადაცუეთილი თუ ვინმე იჩინა, ნუ იურვინ; და წინადაუცუეთელი თუ ვინმე იჩინა, ნუ წინადაიცუეთნ.

¹⁹წინადაცუეთილებაჲ არარაჲ არს და წინადაუცუეთილებაჲ არა-ვე-რაჲ არს, არამედ დამარხვაჲ მცნებათა ღმრთისათაჲ.

²⁰კაცად-კაცადი ჩინებითა მით, რომლითაცა იჩინა, მას ზედა ეგენ.

²¹მონაჲ თუ იჩინე, ნურაჲ გჭირნ; არამედ ძალ-თუ-გედვას განთავისუფლებად, უფროჲსღა იღუაწე.

²²რამეთუ რომელი უფლისა მიერ იჩინოს მონაჲ, უფლისა მიერ განთავისუფლებულ არს; ეგრეცა აზნაური, რომელი იჩინა, მონაჲ არსუფლისაჲ.

²³სასყიდლით სყიდულ ხართ; ნუ იქმნებით მონა კაცთა.

²⁴კაცად-კაცადი რომელსა იჩინენით, ძმანო, მას ზედაცა ეგენით ღმრთისა მიერ.

²⁵ხოლო ქალწულთათჳს ბრძანებაჲ უფლისა მიერ არა მაქუს; ხოლო გაზრახებ, ვითარცა შეწყალებული უფლისა მიერ, სარწმუნო ყოფილ.

²⁶მე ეგრე ვჰგონებ, ვითარმედ: ესე კეთილ არს მოწევნულისა ამისთჳს ურვისა, რამეთუ უმჯობჱს არს კაცისა, ესრჱთ თუ იყოს.

²⁷შე-თუ-ყოფილ ხარ ცოლსა, ნუ განუტევებ; თავისუფალ თუ ხარ ცოლისაგან, ნუ ეძიებ ცოლსა.

²⁸იქორწინე თუ, არა სცოდე; და თუ იქორწინოს ქალწული, არაჲ ცოდა. ჭირი ჴორცთაჲ თავს-იდვიან ესევითართა მათ; ხოლო მე თქუენგერიდები.

²⁹და ამას გეტყჳ თქუენ, ძმანო, რამეთუ ჟამი ესე შემოკლებულ არს ამიერითგან; რომელთა ესხნენ ცოლ, ვითარცა არა ესხნენ;

³⁰და რომელნი ტიროდიან, ვითარცა არა ტიროდიან; და რომელთა უხაროდის, ვითარცა არა უხაროდის; და რომელნი იყიდდენ, ვითარცაარარაჲ აქუნდეს;

³¹და რომელნი იმსახურებდენ სოფელსა ამას, ვითარცა არა იმსახურებდენ, რამეთუ წარმავალ არს ხატი ამის სოფლისაჲ.

³²ხოლო მე მნებავს მზრუნველობაჲ თქუენი. უქორწინებელი იგი ზრუნავნ უფლისასა, ვითარ-ძი სათნო-ეყოს უფალსა,

³³ხოლო ქორწინებული იგი ზრუნავნ სოფლისასა, რაჲთა სათნო-ეყოს ცოლსა.

³⁴და განყოფილ არს დედაკაცი იგი ქორწინებული და ქალწული. რამეთუ ქალწული ზრუნავნ უფლისასა, რაჲთა იყოს წმიდა სულითა დაჴორცითა; ხოლო ქორწინებული იგი ზრუნავნ სოფლისასა, რაჲთა სათნო-ეყოს ქმარსა.

³⁵ამას თქუენისა უმჯობჱსისათჳს ვიტყჳ, არა ვითარმცა საცთურს რასმე გიგებდ თქუენ, არამედ შუენიერებისა და კეთილად დადგრომისაუფლისა მიმართ უზრუნველად.

³⁶უკუეთუ ვისმე სარცხჳნელ უჩნდეს ქალწულებაჲ თჳსი, იყოს თუ გარდარეულ, და ეგრჱთ რაჲმე ღირდეს ყოფად, რაჲ უნდეს, ყავნ, არა ცოდა;იქორწინენ.

³⁷ხოლო რომლისა დამტკიცებულ არს გულსა მისსა მტკიცედ და არა უც ურვა, და ჴელმწიფება აქუს თჳსსა ზედა ნებასა და ესე დაამტკიცაგულსა თჳსსა დამარხვად თჳსი ქალწულებაჲ, კეთილად ყო.

³⁸და რომელმან ქორწინოს თჳსი იგი ქალწულებაჲ, კეთილადვე ყოს. და რომელმან არა ქორწინოს, უმჯობჱს ყოს.

³⁹დედაკაცი იგი კრულ არს, რაოდენ ჟამ ცოცხალ არს ქმარი მისი. უკუეთუ მოკუდეს ქმარი იგი, თავისუფალ არს, უნდეს თუ ქორწინებაჲ,გარნა უფლისა მიერ.

⁴⁰ხოლო უსანატრელჱს არს, უკუეთუ ეგრჱთ დაადგრეს ზრახებისა ჩემისაებრ. ვჰგონებ, ვითარმედ სული ღმრთისაჲ მაქუს.