Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 კორინთელთა მიმართ 9 Bible Online

1 კორინთელთა მიმართ 9 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 კორინთელთა მიმართ 9

¹აზნაურ არა-მე ვარა? მოციქულ არა ნუ ვარ? იესუ ქრისტჱ უფალი ჩუენი არა-მე თუალითა ჩემითა ვიხილეა? ანუ არა ნამუშაკევნი ჩემნითქუენ ხართ უფლისა მიერ?

²სხუათა ღათუ არა ვარ მოციქულ, თქუენდა ოდენ ვარ, რამეთუ ბეჭედნი იგი ჩემისა მის მოციქულებისანი თქუენ ხართ უფლისამიერ.

³ჩემი სიტყჳს-გებაჲ ჩემთა მათ განმკითხველთაჲ ესე არს.

⁴არა თუ ჴელ-მეწიფებისა ჭამად და სუმად?

⁵ანუ არა ჴელ-მეწიფებისა დათა მათ დედათა მიმოყვანებაჲ, ვითარცა სხუათა მათ მოციქულთა და ძმათა უფლისათა და კეფას?

⁶ანუ მე ხოლო და ბარნაბას არა გუაქუს ჴელმწიფებაჲ საქმედ?

⁷ვინ-მე უკუე საგრობნ თჳსითა საგზლითა? ვინ-მე დაასხის ვენაჴი და ნაყოფისა მისგან არა ჭამის? ვინ-მე მწყსინ სამწყსოსა და სძისა მისგანსამწყსოჲსა არა ჭამის?

⁸ანუ კაცობრივ რას ვიტყჳ? არა შჯული ამასვე იტყჳსა?

⁹რამეთუ შჯულსა მოსჱსსა წერილ არს: არა დაუკრა პირი ჴარსა მლეწველსა. ნუუკუე ჴართაჲ რაჲმე ეურვების ღმერთსა?

¹⁰ჩუენთჳს სამე იტყჳს, რამეთუ ჩუენთჳს დაიწერა. რამეთუ თანა-აც სასოებით ჴნვაჲ მჴნველსა მას, და რომელ-იგი ლეწავნ, -- სასოებითშეკრებაჲ.

¹¹უკუეთუ ჩუენ თქუენ შორის სულიერი დავსთესეთ, დიდ რაჲმე არსა, თქუენგან თუ ჩუენ ჴორციელი მოვიმკოთ?

¹²უკუეთუ სხუანი თქუენისაგან ჴელმწიფებისა მიიღებენ, არა-მე უფროჲსღა ჩუენდა? არამედ არა ვინებეთ ჴელმწიფებაჲ ეგე, რამეთუყოველსავე დავითმენთ, რაჲთა არა დაბრკოლება ვისმე ვსცეთ სახარებასა მას შინა ქრისტჱსსა.

¹³ანუ არა უწყით, რამეთუ რომელნი ბაგინისასა მას იქმედ, ბაგინისაგან ჭამედ? და რომელნი საკურთხეველსა წინაშე დგანედ,საკურთხეველისაგან ნაწილი განიღიან?

¹⁴ეგრეცა უფალმან ბრძანა, რომელნი-იგი სახარებასა მას მიუთხრობენ, სახარებისაგან ცხოვრებაჲ.

¹⁵ხოლო მე არარაჲ ვინებე ესე. არა ამისთჳს მივწერე ესე, რაჲთა ესრჱთ იყოს ჩემდა მომართ. უმჯობჱს არს ჩემდა სიკუდილი, ვიდრე არასიქადულისა ჩემისა ვისგანმე ცუდად შერაცხად.

¹⁶ვახარებ ღათუ, არა არს ჩემდა სიქადულ, რამეთუ უნებელი ზედა-მაც მე: ვაჲ არს ჩემდა, არა თუ ვახარებდე.

¹⁷უკუეთუ ნებსით ამას ვიქმოდი, სასყიდელი მაქუს; უკუეთუ უნებლებით, სამნოჲ რწმუნებულ არს ჩემდა.

¹⁸რაჲ-მე უკუე არს სასყიდელი იგი ჩემი? რაჲთა სახარებასა მას ჩემსა უსასყიდლოდ ვახარებდე, რაჲთა არარაჲ ვიმსახუროჴელმწიფებითა ჩემითა სახარებასა შინა.

¹⁹თავისუფალ ვიყავ ყოველთაგან და ყოველთა თავი ჩემი დავამონე, რაჲთა მრავალნი შევიძინნე.

²⁰და ვიქმენ ჰურიათა თანა ვითარცა ჰურიაჲ, რაჲთა ჰურიანი შევიძინნე; შჯულისა ქუეშე მყოფთა მათ თანა ვითარცა შჯულისა ქუეშე მყოფი,რაჲთა შჯულისა ქუეშე მყოფნი იგი შევიძინნე;

²¹უშჯულოთა თანა ვითარცა უშჯულოჲ, -- არა უშჯულოჲ ვიყავ ღმრთისაჲ, არამედ შჯულიერი ქრისტჱსი, -- რაჲთა შევიძინნე უშჯულონი;

²²ვიქმენ მე უძლურთა მათ თანა უძლურ, რაჲთა უძლურნი იგი შევიძინნე; ყოველთა ვექმენ ყოვლად, რაჲთა ყოველნი ვაცხოვნნე.

²³ყოველსავე ვიქმ სახარებითა მით, რაჲთა თანა-ზიარ მისა ვიყო.

²⁴ანუ არა უწყით, რამეთუ რომელნი-იგი ასპარეზსა მას შინა რბიედ, ყოველნივე რბიედ, ხოლო ერთმანვე მიიღის ნიჭი? ეგრეთ რბიოდეთ,რაჲთა ეწინეთ.

²⁵ყოველივე მოღუაწჱ ყოველსავე მოითმენნ: მათ სამე რაჲთა განხრწნადი გჳრგჳნი მოიღონ, ხოლო ჩუენ -- უხრწნელი.

²⁶მე უკუე აწ ეგრეთ ვრბი, ვითარცა არა უჩინოდ; ეგრე ვიჭირვი, ვითარცა არა აერსა ვსცემ.

²⁷არამედ აღვიკრძალავ ჴორცთა ჩემთა და დავიმონებ, ნუუკუე სხუათა უქადაგებდე და მე გამოუცდელ ვიყო.