Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 2 კორინთელთა მიმართ 12 Bible Online

2 კორინთელთა მიმართ 12 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

2 კორინთელთა მიმართ 12

¹უკუეთუ სიქადული ჯერ-არს, შე-არა-ჰგავს; ხოლო მოვიდე ხილვასა და გამოცხადებასა უფლისასა.

²ვიცი კაცი ქრისტჱს მიერ უწინარჱს ათოთხმეტისა წლისა, გინა თუ ჴორცითა, გინა თუ თჳნიერ ჴორცთა, არა ვიცი, ღმერთმან იცის, აღიტაცაესევითარი კაცი ვიდრე მესამედ ცადმდე.

³და ვიცი ესევითარი იგი კაცი, გინა თუ ჴორცითა, გინა თუ თჳნიერ ჴორცთა, არა ვიცი, ღმერთმან იცის,

⁴რამეთუ მიიტაცა სამოთხესა და ესმა უთქუმელი იგი სიტყუაჲ, რომელი არა ჯერ-არს კაცთა სიტყუად.

⁵ესევითარისათჳს ვიქადი; ხოლო თავისა ჩემისასა არა ვიქადი, გარნა უძლურებათა ჩემთა.

⁶უკუეთუ მინდეს სიქადული, არა ვიყო უგუნურ, რამეთუ ჭეშმარიტსა ვიტყჳ; ხოლო ვერიდები, ნუ ვის ჩემდა ეგონოს, რომელსა მხედავს მე,გინა თუ ესმის რაჲმე ჩემგან.

⁷გარდარეული ესე გამოცხადებაჲ ამისთჳს, რაჲთა არა აღვიმაღლო, მომეცა მე საწერტელი ჴორცთაჲ -- ანგელოზი მჴდომი, რაჲთამქენჯნიდეს მე, რაჲთა არა აღვიმაღლო.

⁸ამისთჳს სამ-გზის ვევედრე უფალსა, რაჲთა განმაშოვროს ჩემგან.

⁹და მრქუა მე: კმა არს შენდა მადლი ჩემი, რამეთუ ძალი ჩემი უძლურებასა შინა სრულ იქმნების; უმჯობჱსღა უკუე და უფროჲს ვიქადოდიუძლურებათა ჩემთა, რაჲთა დაიმკჳდროს ჩემ თანა ძალმან ქრისტჱსმან.

¹⁰ამისთჳს სათნო-მიჩს უძლურებათა შინა ჩემთა, გინებათა, ჭირთა, დევნულებათა, იწროებათა ქრისტჱსთჳს, რამეთუ რაჟამს მოუძლურდი,მაშინ განვძლიერდი.

¹¹ვიქმენ მე უგუნურ, რამეთუ თქუენ მაიძულეთ მე. ჩემდა ჯერ-იყო, რაჲთამცა თქუენ მეწამენით მე, რამეთუ არარაჲ დავაკლდი ფრიადმოციქულთა, დაღათუ არარაჲ ვარ.

¹²არამედ სასწაული იგი მოციქულებისაჲ იქმნა თქუენ შორის ყოვლითა მოთმინებითა, სასწაულებითა და ნიშებითა და ძალითა.

¹³აწ უკუე რაჲ-მე არს, რომლითა-იგი მოუძლურდით უფროჲს სხუათა მათ ეკლესიათა, რამეთუ არარაჲ დაგამძიმე თქუენ? მომმადლეთ მე შეცოდებაჲ ესე.

¹⁴აჰა ესერა მესამედ განმზადებულ ვარ მისლვად თქუენდა და არავე დაგამძიმო, რამეთუ არა მნებავს თქუენი რაჲმე, არამედ თქუენ. რამეთუარა შვილნი მამა-დედათა უუნჯებედ, არამედ მამა-დედანი შვილთა.

¹⁵ხოლო მე ჯეროვნად განვილიო და განვკფდე სულთა თქუენთათჳს; რაოდენმე უფროჲს მიყუართ თქუენ, უმცირჱს გიყუარ მე.

¹⁶ხოლო მე არარაჲთ დაგამძიმე თქუენ; არამედ ვიყავ მე მეცნიერ და ზაკუვით მოგიყვანენ თქუენ.

¹⁷ნუუკუე რომელ-იგი მივავლინე თქუენდა, მის მიერ მო-რაჲმე-გაანგაჰრე თქუენ?

¹⁸ვჰლოცევდ ტიტეს და თანა-მივაყვანე ძმაჲ; მო-მე რაჲ-გხუეჭაა ტიტე? არა მითვე სულითა ვიდოდეთა? ანუ არა მასვე კუალსა შეუდეგით?

¹⁹კუალად გეგონოს, ვითარმედ თქუენ სიტყუას-გიგებთ. წინაშე ღმრთისა ქრისტჱს მიერ ვიტყჳ, რამეთუ ყოველივე, საყუარელნო,თქუენისათჳს აღშჱნებისა არს.

²⁰ხოლო მეშინის, ნუუკუე მოვიდე და არა ვითარ-იგი მე მნებავს გპოვნე თქუენ, და მე გეპოვო, ვითარ-იგი თქუენ არა გნებავს,ნუუკუე ჴდომაჲ და შური, გულის წყრომანი, წვალებანი, ძჳრის ზრახვანი, ცუნდრუკებანი, განლაღებანი, შფოთებანი.

²¹ნუუკუე, მო-რაჲ-ვიდე, კუალად დამამდაბლოს მე ღმერთმან ჩემმან თქუენდა მიმართ, და ვიგლოვდე მრავალთა, წინაჲსწარ შეცოდებულთამათ, რომელთა არა შეენანოს არა-წმიდებასა მას მათსა ზედა, სიძვასა და სიბილწესა, რომელ ქმნეს.