Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები გალატელთა მიმართ 4 Bible Online

გალატელთა მიმართ 4 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

გალატელთა მიმართ 4

¹ხოლო ამას ვიტყჳ: რაოდენ ჟამ მკჳდრი იგი ყრმაღა არნ, არა ჰმატნ მონასა, უფალ ღათუ არნ ყოვლისა.

²არამედ ეზოჲს-მოძღუართა და მნეთა ქუეშე არნ ვიდრე ადგილად მოდგომადმდე მამისა თჳსისა.

³ეგრეცა ჩუენ, ოდეს-იგი ყრმაღა ვიყვენით, წესსა მას ქუეშე ამის სოფლისასა ვიყვენით დაკირთებულ.

⁴ხოლო ოდეს მოიწია აღსასრული იგი ჟამთაჲ, მოავლინა ღმერთმან ძჱ თჳსი, რომელი მოვიდა და იშვა დედაკაცისაგან, და იქმნა იგი შჯულსაქუეშე.

⁵რაჲთა შჯულსა ქუეშე მყოფნი იგი გამოიჴსნნეს, და რაჲთა შვილებაჲ იგი მოვიღოთ ჩუენ.

⁶და რამეთუ ხართ თქუენ შვილ, გამოავლინა ღმერთმან სული ძისა თჳსისაჲ გულთა ჩუენთა, რომლითა ვღაღადებთ: აბბა, მამაო.

⁷ამიერითგან არღარა ხართ მონა, არამედ შვილ; უკუეთუ შვილ, მკჳდრცა ღმრთისა მიერ.

⁸არამედ მაშინ არა იცოდეთ ღმერთი და ჰმონებდით მათ, რომელნი-იგი არა იყვნეს ღმერთ.

⁹ხოლო აწ იცანთ ღმერთი, უფროჲსღა, გიცნნა თქუენ ღმერთმან, ვითარ მიიქცევით კუალად უძლურსა მას და გლახაკსა წესსა, რომელთაკუალად ზემოჲთვე გნებავს მონებად?

¹⁰დღეთა იზმნით და თთუეთა, ჟამთა და წელთა.

¹¹მეშინის მე თქუენთჳს, ნუუკუე ცუდად დავშუერ თქუენდა მიმართ.

¹²იქმნენით, ვითარცა მე, რამეთუ მე ვიყავ, ვითარცა თქუენ. ძმანო, გევედრები თქუენ, არარაჲ შემცოდეთ მე.

¹³ხოლო ესე იცით, რამეთუ უძლურებითა ჴორცთაჲთა გახარე თქუენ პირველად;

¹⁴და განსაცდელი იგი ჴორცთა ჩემთაჲ არა შეურაცხ-ჰყავთ, არცა მოიძაგეთ, არამედ ვითარცა ანგელოზი ღმრთისაჲ შემიწყნარეთ მე, ვითარცაქრისტე იესუ.

¹⁵სადა უკუე არს ნეტარებაჲ იგი თქუენი? გეწამები თქუენ, ვითარმედ, შე-თუმცა-საძლებელ იყო, თუალნიმცა თქუენნი აღმოიჴადენით და Ms. page: AR მომცენით მე,

¹⁶ვითარმცა მტერ რაჲ-მე გექმენ თქუენ, რამეთუ ჭეშმარიტსა გეტყოდე თქუენ?

¹⁷გეშურობენ თქუენ არა კეთილისათჳს, არამედ გარდაქცევაჲ თქუენი ჰნებავს, რაჲთა მათ ჰბაძვიდეთ.

¹⁸კეთილ არს ბაძვაჲ კეთილისათჳს, და ნუ მისლვასა მას ჩემსა თქუენდა მიმართ.

¹⁹შვილნო ჩემნო, რომელთათჳს კუალად მელმის, ვიდრემდე გამოიხატოს ქრისტჱ თქუენ შორის.

²⁰მინდა მისლვაჲ თქუენდა აწ და ცვალებად ჴმაჲ ჩემი, რამეთუ განკჳრვებულ ვარ თქუენდამი.

²¹მითხართ-ღა მე, რომელთა-ეგე შჯულსა ქუეშე გნებავს ყოფაჲ, შჯული არა აღმოგიკითხავსა?

²²რამეთუ წერილ არს: აბრაჰამსა ორ ძე ესხნეს: ერთი მჴევლისაგან და ერთი აზნაურისაგან.

²³არამედ მჴევლისაგანი იგი ჴორციელად შობილი იყო, ხოლო აზნაურისაჲ მის -- აღთქუმისაგან.

²⁴რომელ-იგი არს იგავად, რამეთუ ესე არიან ორნი იგი შჯულნი: ერთი იგი სინა მთით, შობილი მონებად, რომელ არს აგარ.

²⁵რამეთუ სინაჲ მთაჲ არაბიასა თანა-შეეტყუების ამას იერუსალჱმსა, რამეთუ ჰმონებს იგი შვილთა მისთა თანა.

²⁶ხოლო ზეცისა იგი იერუსალჱმი აზნაურ არს, რომელ არს დედაჲ ჩუენი.

²⁷რამეთუ წერილ არს: იხარებდ, ბერწი ეგე, რომელი არა შობდ; აღიმაღლე და ღაღად-ყავ, რომელსა არა გელმოდა, რამეთუ მრავალ არიანშვილნი ოჴრისანი, ვიდრე რომელსა ესუა ქმარი.

²⁸ხოლო ჩუენ, ძმანო, ისააკისგან აღთქუმისა შვილნი ვართ.

²⁹არამედ ვითარცა-იგი ოდესმე ჴორციელად შობილი იგი სდევნიდა სულიერსა მას, ეგრეცა აწ.

³⁰და რასა იტყჳს წიგნი? განაძე მჴევალი ეგე და ძჱ მაგისი, რამეთუ არა დაიმკჳდროს შვილმან მჴევლისამან ძისა მის თანა აზნაურისაჲსა.

³¹ამისთჳს, ძმანო, არა ვართ შვილნი მჴევლისანი, არამედ აზნაურისანი.