Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 ტიმოთეს მიმართ 6 Bible Online

1 ტიმოთეს მიმართ 6 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 ტიმოთეს მიმართ 6

¹რაოდენნი-იგი არიან უღელსა ქუეშე მონებისასა, თჳსნი იგი უფალნი ყოვლისა პატივისაღირსად შეჰრაცხნედ, რაჲთა არა სახელი ღმრთისაჲ და მოძღურებაჲ ესე იგმოს.

²რომელთა მორწმუნენი ესხნენ უფალნი, ნუ შეურაცხ-ჰყოფედ, რამეთუ ძმანი არიან; არამედუფროჲსღა ჰმონებდედ, რამეთუ მორწმუნენი არიან და საყუარელნი, ქველის საქმისა შემწენი. ამასასწავებდ და ნუგეშინის-სცემდ.

³უკუეთუ ვინმე სხუასა მოძღურებდეს და არა მოვიდეს სიცოცხლისათა ამათ სიტყუათაუფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთა და ღმრთის მსახურებისა ამის მოძღურებასა,

⁴იგი განლაღებულ არს და არარაჲ იცის. არამედ დასნეულებულ არს იგიგამოძიებისათჳს და სიტყჳსა ლალვისა, რომლისაგან იქმნებიან შური, ჴდომაჲ, გმობანი, იჭუნიბოროტნი,

⁵გულის წყრომანი, განხრწნილთა კაცთა გონებაჲ და ნაკლულევანთაჲ ჭეშმარიტებისაგან,რომელნი ჰგონებდეს, ვითარმედ სარეწავ არს ღმრთის მსახურებაჲ.

⁶ხოლო ნანდჳლვე არს სარეწავ დიდ ღმრთის მსახურებაჲ უნაკლულოებით.

⁷რამეთუ არარაჲ შემოვიღეთ სოფლად; ჩას, რამეთუ არცა განღებად რაჲ ჴელ-გუეწიფების.

⁸ხოლო მაქუსმცა საზრდელ და სამოსელ, და ესე კმა-იყავნ ჩუენდა.

⁹ხოლო რომელთა ჰნებავს სიმდიდრჱ, შეცჳვენ განსაცდელსა და საფრჴესა და გულისთქუმასა მრავალსა უცნაურსა და მავნებელსა, რომელთა დაათქნიან კაცნი მოსასრველად დაწარსაწყმედელად.

¹⁰რამეთუ ძირი არს ყოვლისა უკეთურებისაჲ ვეცხლის მოყუარებაჲ, რომლისა-იგი ვიეთმეგული უთქუმიდა და შესცთეს სარწმუნოებასა და თავნი თჳსნი შესთხინეს სალმობასამრავალ-სახესა.

¹¹ხოლო შენ, კაცო ღმრთისაო, ამას ევლტოდე და შეუდეგ სიმართლესა, ღმრთისმსახურებასა, სარწმუნოებასა, სიყუარულსა, მოთმინებასა, მშჳდობასა;

¹²მოიღუაწე ღუაწლი კეთილი სარწმუნოებისაჲ, შებმა-უყავ ცხოვრებასა მას საუკუნესა,რომელსა იჩინე, და აღიარე კეთილი აღსაარებაჲ წინაშე მრავალთა მოწამეთა.

¹³ვამცნებ შენ წინაშე ღმრთისა, რომელმან ცხოველ ყვნის ყოველნი, და იესუ ქრისტჱსა,რომელი იწამა პონტოელისა პილატჱს ზე კეთილი აღსაარებაჲ

¹⁴დამარხვად შენდა მცნებაჲ იგი უბიწოდ და უბრალოდ ვიდრე გამოჩინებადმდე უფლისაჩუენისა იესუ ქრისტჱსა,

¹⁵რომელ-იგი ჟამსა მას თჳსსა აჩუენოს ნეტარმან მან და მხოლომან ძლიერმან მეუფემანმეუფეთამან და უფალმან უფლებათამან,

¹⁶მხოლოსა რომელსა აქუს უკუდავებაჲ და ნათელსა მყოფ არს მიუწდომელსა,რომელი არავინ იხილა კაცთაგანმან, არცა ხილვად ჴელ-ეწიფების, რომლისაჲ არს პატივი და ძალისაუკუნოჲ. ამენ.

¹⁷მდიდართა მათ ამას სოფელსა ამცნებდ, რაჲთა არა მაღლოოდიან, ნუცა ესვედსიმდიდრესა უჩინოსა, არამედ ღმერთსა ცხოველსა, რომელმან მომცის ჩუენ ყოველივე მდიდრადსაშუებელად

¹⁸და კეთილისა საქმედ, განმდიდრებად კეთილთა შინა საქმეთა, უხუად მიმცემელ იყვნედ,ეზიარებოდედ

¹⁹და იუნჯებდედ თავისა მათისა საფუძველსა კეთილსა მერმისა მისთჳს ჟამისა, რაჲთაშეეკრძალნენ ჭეშმარიტსა მას ცხორებასა.

²⁰ჵ ტიმოთე, ვედრი იგი დაიმარხე და განეშოვრე ბილწთა მათ ცუდთა ახალ-ჴმათა დასიტყჳს-გებათა მათ ტყუილით სახელსა მეცნიერებისასა,

²¹რომელსა-იგი ვიეთნიმე აღუთქუმიდეს და სარწმუნოებასა შესცთეს. მადლითქუენ თანა. ამენ