Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები იაკობის წერილი 1 Bible Online

იაკობის წერილი 1 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

იაკობის წერილი 1

¹იაკობ, ღმრთისაჲ და უფლისა იესუ ქრისტჱს მონაჲ ათორმეტთა ნათესავთამიმოდათესულთა, - გიხაროდენ!

²ყოველივე სიხარულად შეჰრაცხეთ, ძმანო ჩემნო, რაჟამს განსაცდელსა შესცჳვეთ პირად-პირადსა;

³უწყოდეთ, რამეთუ გამოცდილებაჲ ეგე თქუენი სარწმუნოებისაჲ შეიქმსმოთმინებასა,

⁴ხოლო მოთმინებასა მას საქმჱ სრული აქუნდინ და რაჲთა იყუნეთ სრულ დაყოვლად ცოცხალ და არარაჲთ ნაკლულევან.

⁵უკუეთუ ვინმე თქუენგანი ნაკლულევან არს სიბრძნითა, ითხოვენ მისგან,რომელმან მოსცის ყოველთა, ღმერთმან, უსასყიდლოდ და აყუედრის არავის, და მოსცეს მას.

⁶ითხოვდინ ხოლო სარწმუნოებით და ნუ ორგულებით, ხოლო რომელი-იგიორგულობდეს, მსგავს არს იგი ღელვასა ზღჳსასა, ქარითა აღძრულსა და მიმოტაცებულსა.

⁷ნუ უკუე ჰგონებნ კაცი იგი, ვითარმედ მო-რაჲმე-იღოს უფლისაგან.

⁸კაცი ორგული დაუდგრომელ არს ყოველთა გზათა მისთა.

⁹იქადოდენ ძმაჲ იგი მდაბალი ამაღლებასა თჳსსა,

¹⁰ხოლო მდიდარი იგი - დამდაბლებასა თჳსსა, რამეთუ ვითარცა ყუავილიველისაჲ, ეგრე წარჴდეს.

¹¹გამობრწყინდა მზჱ სიცხითა თჳსითა და განაჴმო თივაჲ იგი და ყუავილი იგიდაცჳვა და შუენიერებაჲ პირისა მისისაჲ წარწყმდა. ესრეთცა მდიდარი იგი სლვასა შინა თჳსსა დაჭნეს.

¹²ნეტარ არს კაცისაჲ მის, რომელმან დაუთმოს განსაცდელსა, რამეთუ გამოცდილიქმნის და მოიღოს გჳრგჳნი იგი ცხორებისაჲ, რომელ-იგი აღუთქუა მოყუარეთა მისთა.

¹³ნუვინ რომელი-იგი განიცადებოდის, იტყჳნ, ვითარმედ ღმრთისა მიერგანვიცადები, რამეთუ ღმერთი გამოუცდელ არს ბოროტითა და არავის განცდის იგი.

¹⁴არამედ კაცად-კაცადი განიცადების თჳსისაგან გულის თქუმისა, მიიზიდვის დაიიძულების.

¹⁵და მერმე გულის თქუმაჲ იგი მიუდგის და შვის ცოდვაჲ და ცოდვაჲ იგი სრულიქმნის და გამოშვის სიკუდილი.

¹⁶ნუ სცთებით, ძმანო ჩემნო საყუარელნო!

¹⁷ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველი ნიჭი სრული ზეგარდამოსრული არსმამისაგან ნათლისაჲსა, რომლისა თანა არა არს ცვალება, გინა თუ ქცევისა აჩრდილის შეცოდება.

¹⁸ნებითა გუშვნა ჩუენ სიტყჳთა ჭეშმარიტებისაჲთა, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ დასაბამრაჲმე მისთა დაბადებულთა.

¹⁹უწყოდეთ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო აწ უკუე: იყავნ ყოველი კაცი მოსწრაფჱ სმენად, მძიმე სიტყუად, მძიმე გულის წყრომად.

²⁰რამეთუ გულის წყრომამან კაცისამან სიმართლჱ ღმრთისაჲ არა ქმნის.

²¹ამისთჳს განიშორეთ ყოველივე მწინკულევანებაჲ და მეტი იგი სიბოროტისაჲ,სიმშჳდით შეიწყნარეთ ნერგი იგი სიტყჳსაჲ მის, რომელი შემძლებელ არს ცხორებად სულთა თქუენთა.

²²და იყვენით მყოფელ სიტყჳსაჲ მის და ნუ მსმენელ და შეურაცხის მყოფელთავთა თჳსთა.

²³უკუეთუ ვინმე მსმენელ ხოლო იყოს სიტყჳსა მის და არა მყოფელ, ესევითარიმსგავს არს კაცისა მის, რომელმან განიცადის პირი ქმნულებისა თჳსისაჲ სარკითა.

²⁴რამეთუ განიცადა თავი თჳსი და წარვიდა და მეყსეულად დაავიწყდის, რაბამრაჲ არს.

²⁵ხოლო რომელმან მიხედა შჯულსა მას სრულსა აზნაურებისასა დადაადგრა მას, არა დამვიწყებელ იქმნა, არამედ მყოფელ საქმისა მის, ესე ნეტარ არს ყოფასა მას მისსა.

²⁶რომელსა ეგონოს თავი თჳსი ღმრთის მსახურ და არა აღჳრ-ასხნეს ენასა თჳსსა,არამედ აცთუნებდეს გულსა თჳსსა, ამისი ამაო არს მსახურებაჲ.

²⁷მსახურებაჲ წმიდაჲ, შეუგინებელი ღმრთისა მიერ და მამისა ესე არს: მიხედვაჲობოლთაჲ და ქურივთაჲ ჭირსა შინა მათსა და შეუგინებელად დაცვაჲ თავისა თჳსისაჲ სოფლისაგან.