Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები 1 იოანე 3 Bible Online

1 იოანე 3 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

1 იოანე 3

¹იხილეთ, რავდენი სიყუარული მომცა ჩუენ მამამან, რაჲთა შვილ ღმრთისა გუერქუას და ვართცა. ამისთჳს სოფელმან არა მიცნის ჩუენ, რამეთუ არცა იგი იცნა.

²საყუარელნო, აწ შვილნი ღმრთისანი ვართ და არღა გამოჩინებულ არს, რაჲყოფად ვართ. ესე ვიცით, რამეთუ რაჟამს გამოცხადნეს, მსგავს მისა ვიყუნეთ, რამეთუ ვიხილოთ იგი,ვითარცა-იგი არს.

³და ყოველსა რომელსა აქუნდეს სასოებაჲ ესე მისა მიმართ, განიწმიდოს თავითჳსი, ვითარცა-იგი წმიდა არს.

⁴ყოველმან რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, მან უშჯულოებაჲცა ქმნეს და ცოდვაჲ იგიარს უშჯულოება.

⁵და იცით, რომელი-იგი გამოჩნდა, რაჲთა ცოდვანი ჩუენნი აჴოცნეს და ცოდვაჲმის თანა (არა) არს.

⁶ყოველი რომელი მის თანა ეგოს, მან არა ცოდოს; ყოველი რომელი ცოდვიდეს, მასარა უხილავს იგი, არცა იცის იგი.

⁷ყრმანო, ნუმცა ვინ გაცთუნებს თქუენ, რომელმან ქმნეს სიმართლჱ, იგი მართალარს.

⁸რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, იგი ეშმაკისაგანი არს, რამეთუ დასაბამითგან ეშმაკიცოდავს. ამისთჳს გამოცხადნა ძჱ ღმრთისაჲ, რაჲთა დაარღჳნეს საქმენი ეშმაკისანი.

⁹ყოველი რომელი შობილ არს ღმრთისაგან, მან ცოდვაჲ არა ქმნეს, რამეთუ თესლიმისი მის თანა დადგრომილ არს და ვერ ჴელ-ეწიფების ცოდვად, რამეთუ ღმრთისა მიერ შობილ არს.

¹⁰ამით ცხად არიან შვილნი ღმრთისანი და შვილნი ეშმაკისანი. ყოველმანრომელმან არა ქმნეს სიმართლჱ, იგი არა არს ღმრთისაგან და რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი.

¹¹რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი გესმა დასაბამითგან, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას.

¹²ანუ არა კაენ უკეთურისაგან იყო და მოკლა ძმაჲ თჳსი? და რაჲსათჳს მოკლა იგი?რამეთუ საქმენი მისნი ბოროტ იყუნეს, ხოლო ძმისანი - მართალ.

¹³ნუ გიკჳრნ, ძმანო, რამეთუ გეძულობს თქუენ სოფელი.

¹⁴ჩუენ ვიცით, რამეთუ მივიცვალენით სიკუდილისაგან ცხორებად, რამეთუგჳყუარან ძმანი. რომელსა არა უყუარდეს, დადგრომილ არს სიკუდილისა თანა.

¹⁵ყოველსა რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, კაცის-მკლველი არს და იცით, რამეთუყოველსა კაცის-მკლველსა არა აქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ მის თანა დადგრომილ.

¹⁶ამით ვცნათ სიყუარული, რამეთუ მან ჩუენთჳს სული თჳსი დადვა და ჩუენცაგჳღირს ძმათათჳს თავისა დიდებაჲ.

¹⁷უკუეთუ ვისმე აქუნდეს საცხორებელი ამის სოფლისაჲ და იხილოს ძმაჲ თჳსი,რომელსა უჴმდეს რაჲმე და დაჴსნეს ნაწლევნი თჳსნი მისგან, ვითარ-მე სიყუარულიღმრთისაჲ ჰგიეს მის თანა?

¹⁸შვილნო, ნუმცა იყუარობთ სიტყჳთა, ნუცა ენითა ხოლო, არამედ საქმითა დაჭეშმარიტებითა.

¹⁹ამით საცნაურ ვიყუნეთ, რამეთუ ჭეშმარიტებისაგან ვართ და წინაშე მისსაგულნი ჩუენნი გჳრწმუნებიან.

²⁰უკუეთუ გუგმობდეს გული ჩუენი, უფროჲს არს ღმერთი გულისა ჩუენისა დაიცის ყოველი.

²¹საყუარელნო, უკუეთუ გული ჩუენი არა გუგმობდეს ჩუენ, განცხადებულებაჲგუაქუს ღმრთისა მიმართ.

²²და რაჲ-იგი ვითხოოთ, მოვიღოთ მისგან, რამეთუ მცნებათა მისთა ვიმარხავთ დასათნოებასა წინაშე მისსა ვჰყოფთ.

²³და ესე არს მცნებაჲ მისი, რაჲთა გურწმენეს სახელი ძისა მისისა იესუ ქრისტესი,და ვჰყუარობდეთ ურთიერთას, ვითარცა-იგი მან მომცა ჩუენ მცნებაჲ.

²⁴და რომელი იმარხვიდეს მცნებათა მისთა, მის თანა ჰგიეს და იგი თავადი მის თანა თა ამით უწყით, რამეთუ ჩუენ თანა არს სულისა მისისაგან, რომელი მომცა ჩუენ.