Read ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები გამოცხადება 14 Bible Online

გამოცხადება 14 - ადიშის ოთხთავი 897 წ. – ძველი მონუსკრიპტები bible

გამოცხადება 14

¹და ვიხილე, და აჰა კრავი იგი მდგომარჱ მთასა ზედა სიონსა, და მის თანა რიცხჳ ასორმეოც და ოთხი ათასი, რომელთა აქუნდა სახელი მისი და სახელი მამისა მისისაჲ დაწერილიშუბლთა ზედა მათთა.

²და მესმა ზეცით ჴმაჲ, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ და ვითარცა ჴმაჲ ქუხილისადიდისაჲ; და ჴმაჲ იგი, რომელი მესმა, ვითარცა მეათძალეთაჲ, რომელნი სცემდეს ათძალთა მათთა.

³და გალობდეს გალობასა ახალსა წინაშე საყდრისა და წინაშე ოთხთა მათ ცხოველთა დამღდელთასა. და ვერვინ შემძლებელ იყო ცნობად გალობისა მის, გარნა ას ორმეოც და ოთხნი იგი ათასნისყიდულნი ქუეყანისაგან.

⁴ესენი არიან, რომელნი-იგი დედათა თანა არა შეიგინნეს, რამეთუ ქალწულ არიან; ესენიარიან, რომელნი შეუდგენ კრავსა მას, სადაცა ვიდოდის; ესენი იესუჲს მიერ სყიდულ არიან კაცთაგანშესაწირავად ღმრთისა და კრავისა.

⁵და არა იპოვა პირსა მათსა ტყუვილი, რამეთუ უბიწო არიან წინაშე საყდრისაღმრთისაჲსა.

⁶და ვიხილე ანგელოზი მფრინვალჱ შორის ცისა და ქუეყანისა, და აქუნდა სახარებაჲსაუკუნოჲ ხარებად მკჳდრთა ქუეყანისათა და ყოველსა ერსა ზედა და ტომთა და ენათა და წარმართთა.

⁷იტყოდა ჴმითა დიდითა: გეშინოდენ უფლისა და მიეცით მას დიდებაჲ, რამეთუმოვიდა ჟამი სასჯელისა მისისაჲ, და თაყუანის-ეცით მას, რომელმან ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ დაწყარონი წყალთანი.

⁸და სხუაჲ, მეორჱ, ანგელოზი შეუდგა მას და იტყოდა: დაეცა ბაბილონი იგი დიდი,რამეთუ ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა სიძვისა მისისა ასუა ყოველთა წარმართთა.

⁹და სხუაჲ ანგელოზი მესამჱ შეუდგა მას და იტყოდა ჴმითა დიდითა: რომელმანცათაყუანის-სცეს მჴეცსა მას და ხატსა მისსა და მიიღოს ბეჭედი შუბლსა მისსა, ანუ ჴელსა მისსა,

¹⁰მანცა სუას ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა ღმრთისა, რომელი-იგი წდეულ არსურწყულად სასუმელსა მას შინა რისხვისა მისისასა, და იტანჯოს ცეცხლითა და წუმწუბითა წინაშეწმიდათა ანგელოზთა და წინაშე კრავისა.

¹¹და კუამლი ტანჯვისა მისისაჲ უკუნითი უკუნისამდე აღვიდოდის და არა აქუნდესგანსუენებაჲ დღე და ღამე, რომელთაცა თაყუანის-სცენ მჴეცსა მას და ხატსა მისსა, ანუ მიიღონ ბეჭედისახელისა მისისაჲ,

¹²აქა არს მოთმინებაჲ წმიდათაჲ, რომელთა დაიცვნენ მცნებანი ღმრთისანი დასარწმუნოებაჲ იესუჲსი.

¹³და მესმა ჴმაჲ ზეცით, რომელი მეტყოდა, ვითარმედ: დაწერე: ნეტარ არიან მკუდარნიიგი, რომელნი უფლისა მიერ მოკუდენ ამიერითგან. იტყჳს სული: ჰე, რაჲთა განისუენონ შრომათაგანმათთა, და საქმჱ მათი შეუდგეს მათ თანა.

¹⁴და ვიხილე, და აჰა ღრუბელი სპეტაკი, და ღრუბელსა მას ზედა მჯდომარჱ, მსგავსიძისა კაცისაჲ. და აქუნდა თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნი ოქროჲსაჲ და ჴელთა მისთა მანგალი აღლესული.

¹⁵და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისაგან და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა მჯდომარესამას ღრუბელსა ზედა: მიყავ მანგალი ეგე შენი და მომკე, რამეთუ მოვიდა ჟამი მკისაჲ, და განჴმა სამკალიიგი ქუეყანისაჲ.

¹⁶და მიყო მჯდომარემან მან ღრუბელსა ზედა მანგალი თჳსი ქუეყანად და მომკოქუეყანაჲ.

¹⁷და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისა მისგან ზეცათაჲსა, და აქუნდა მასცა მანგალიმახჳლი.

¹⁸და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა საკურთხეველისაგან, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲცეცხლსა ზედა, და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა, რომელსა-იგი აქუნდა მანგალი მახჳლი, ვითარმედ: მიყავმანგალი ეგე მახჳლი და მოისთულენ ტევანნი იგი ქუეყანისა მის ვენაჴისანი, რამეთუ დამწიფებულ არსყურძენი იგი ქუეყანისაჲ.

¹⁹და გამოიღო ანგელოზმან მან მანგალი თჳსი ქუეყანად და მოკრიბა ვენაჴი ქუეყანისაჲდა შთადვა საწნეხელსა მას გულის-წყრომისა ღმრთისა დიდისასა.

²⁰და დაიწნიხა საწნეხელი იგი გარეშე ქალაქისა, და გამოჴდა სისხლი საწნეხელისამისგან ვიდრე აღჳრადმდე ცხენთა ათას ექუსასით უტევანით შორს.