Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Tobit 1 Bible Online

Tobit 1 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Tobit 1

¹წიგნი ტობითის ამბავთა, ტობიელის ძისა, ანანიელის, ადუელის, გებაელის შთამომავლისა, ასიელის საგვარეულოდან, ნაფთალის ტომიდან,

²რომელიც ასურელთა მეფის ენემესაროსის[1] დროს ტყვედ იქნა წაყვანილი თისბედან, კედეშ ნაფთალის მარჯვნივ რომ მდებარეობს, გალილეაში, აშერის ზემოთ.

³მე, ტობითი, მთელი ჩემი სიცოცხლის მანძილზე ჭეშმარიტების გზას ვადექი; ბევრი სიკეთე მიქნია ჩემი მოძმეებისა და ჩემი ხალხისათვის, ჩემთან ერთად რომ წამოვიდა ასურელთა ქვეყნად, ნინევეში.

⁴ჩემი სიჭაბუკისას, როცა ჩემს ქვეყანაში, იერუსალიმის მიწაზე ვცხოვრობდი, ჩემი წინაპრის — ნაფთალის მთელი ტომი შორს იყო იერუსალიმის სახლიდან, რომელიც ამოირჩია ისრაელის ყველა ტომმა, რათა იქ შეეწირათ მსხვერპლი; იქვე იკურთხა ტაძარიც უზენაესის დასავანებლად და აშენდა ყველა მომავალი თაობისათვის.

⁵როგორც ყველა განდგომილი ტომი ბაალს მსხვერპლად სწირავდა ხბოს, ისე ჩემი წინაპრის — ნაფთალის — სახლიც.

⁶მარტო მე დავდიოდი ხშირად იერუსალიმში დღესასწაულებზე, როგორც დაუწესდა მთელს ისრაელს საუკუნო ბრძანებით, მომქონდა ნათავარნი, მოსავლის მეათედი, და პირველი ნაპარსი.

⁷ყოველივე ამას ვუძღვნიდი მღვდლებს, აარონის შთამომავალთ, საკურთხევლისათვის; ყოველგვარი ნაყოფის მეათედს იერუსალიმში მომსახურე ლევიანებს ვაძლევდი, მეორე მეათედს კი ვყიდდი და მივდიოდი, რომ ყოველწლიურად დამეხარჯა იერუსალიმში.

⁸მესამე მეათედს კი ვაძლევდი, ვისაც ეგებოდა, როგორც მიანდერძა დებორამ, მამაჩემის დედამ, რადგანაც მამის სიკვდილის შემდეგ ობოლი დავრჩი.

⁹როცა დავვაჟკაცდი, ცოლად შევირთე ანა, მამაჩემის საგვარეულოდან, და შემეძინა მისგან ტობია.

¹⁰ტყვედ რომ ვიყავი ნინევეში, ყველა ჩემი მოძმე და თვისტომი წარმართთა პურს ჭამდა.

¹¹მე კი სულს ვუფრთხილდებოდი და არ ვჭამდი,

¹²რადგანაც მახსოვდა ღმერთი მთელი ჩემი სულით.

¹³უზენაესმა მადლი და წყალობა მომაგო ენემესარის წინაშე, და გავხდი მისი სოვდაგარი.

¹⁴მიდიას გავემგზავრე და გაბაელს, გაბრიას ძმას, მივაბარე რაგესში ათი ტალანტი ვერცხლი.

¹⁵ენემესარის სიკვდილის შემდეგ მის ნაცვლად გამეფდა მისი ძე სენახერიბი, ვის დროსაც მგზავრობა სახიფათო შეიქნა და ვერავინ ბედავდა მიდიაში გამგზავრებას.

¹⁶ენემესარის მეფობისას მოწყალებას არ ვაკლებდი ჩემს თანამოძმეებს.

¹⁷ჩემს პურს ვუყოფდი მშივრებს და მოსასხამს — შიშველ-ტიტველთ; და თუ რომელიმე ჩემი თვისტომის გვამს ნინევეს გალავანს გარეთ გადაგდებულს ვნახავდი, მალულად ვაბარებდი მიწას.

¹⁸მალულად ვმარხავდი იმათაც, ვისაც ხოცავდა მეფე სენახერიბი, როცა გაქცეულნი უკანვე ბრუნდებოდნენ იუდეიდან; დახოცვით კი ბევრს ხოცავდა გაცოფებული; მერე ეძებდა მეფე გვამებს და ვერ პოულობდა.

¹⁹ერთი ნინეველი მეფეს ეახლა და დამასმინა, რომ მე ვმარხავდი გვამებს; მაშინვე დავიმალე, ხოლო, როცა გავიგე, რომ მოსაკლავად მეძებდნენ, შეშინებული გავიქეცი ქალაქიდან.

²⁰დაიტაცეს მთელი ჩემი ავლადიდება და აღარაფერი დამრჩა გარდა ანასი, ჩემი ცოლისა, და ტობიასი, ჩემი ძისა.

²¹50 დღეც არ გასულა, რომ სენახერიბი მისმა ორმა ვაჟმა მოკლა, რომლებიც არარატის მთისკენ გაიქცნენ, ხოლო სენახერიბის ნაცვლად მისი ძე სახერდონი გამეფდა, რომელმაც ჩემს ძმისწულს, ახიკარს მთელი თავისი ხაზინისა და სამეფოს გამგებლობა მიანდო.

²²ახიკარმა მიშუამდგომლა და ნინევეში დავბრუნდი. ახიკარი კი იყო ღვინის მწდე, ბეჭდის მცველი, სახლის მნე და ხაზინადარი. და დაადგინა იგი სახერდონმა მეორე კაცად; ჩემი ძმისწული იყო იგი.