Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Jeremiah 2 Bible Online

Jeremiah 2 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Jeremiah 2

¹და იყო უფლის სიტყვა ჩემს მიმართ ნათქვამი:

²„წადი და გამოაცხადე იერუსალიმის გასაგონად: ასე ამბობს-თქო უფალი: ‘მე მახსოვს, რომ შენს სიყმაწვილეში საპატარძლოსავით ერთგული იყავი ჩემს მიმართ, უკან რომ მომყვებოდი უდაბნოში, უხნავ-უთესავ მიწაზე.

³უფლის წმიდა იყო ისრაელი, ნათავარი მისი მოსავლისა; ყოველი მისი მჭამელი დადანაშაულდება, უბედურება ეწევა მათ.’“ — ამბობს უფალი.

⁴ისმინეთ უფლის სიტყვა, იაკობის სახლო და ისრაელის სახლის ყველა საგვარეულოვ!

⁵ასე ამბობს უფალი: რა უსამართლობა ჰპოვეს თქვენმა მამებმა ჩემში, რომ გამშორდნენ და ამაოებას მიჰყვნენ, და თავადაც ამაოებად იქცნენ?

⁶და არც უთქვამთ: სად არისო უფალი, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოგვიყვანა? უდაბნოში გვატარა, შიშველ და უკაცრიელ მიწაზე, ურწყულ და სიკვდილის აჩრდილთა ქვეყანაში, ქვეყანაში, სადაც არავის გაუვლია და სადაც კაცისშვილს არ უცხოვრია.

⁷მე მოგიყვანეთ ნაყოფიერ მიწაზე, რათა გეჭამათ მისი ნაყოფი და მისი დოვლათი. თქვენ კი მოხვედით და შებილწეთ ჩემი ქვეყანა და ჩემი სამკვიდრებელი სისაძაგლედ აქციეთ.

⁸მღვდლებს არ უკითხავთ, თუ სად არისო უფალი? და ვისაც რჯულის დაცვა ევალებოდა, მან მე არ მიცნო; თქვენი მოძღვრები განმიდგნენ, წინასწარმეტყველნი ბაყალის სახელით ქადაგებდნენ და კერპებს აჰყვნენ.

⁹ამიტომ კიდევ შეგედავებით, — ამბობს უფალი, — და თქვენს შვილთაშვილებსაც შევედავები.

¹⁰რადგან, აბა, წადით ქითიმელთა კუნძულებზე და ნახეთ, და კედარში გააგზავნეთ, და ყურადღებით დააკვირდით და ნახეთ თუ სადმე ყოფილა ამის მსგავსი რამ?

¹¹თუ გაუცვლია რომელიმე ხალხს თავისი ღმერთები? თუმცა ისინი არ არიან ღმერთები. ჩემმა ხალხმა კი კერპებზე გაცვალა თვისი დიდება.

¹²გაიკვირვეთ ეს, ცანო, და შეძრწუნდით და შეშფოთდით, — ამბობს უფალი.

¹³რადგან ორი ბოროტება ჩაიდინა ჩემმა ერმა: მე — ცოცხალი წყლის წყარო — მიმატოვა და ტბორები დათხარა, დახეთქილი ტბორები, რომლებიც წყალს ვერ იკავებენ.

¹⁴მონაა ისრაელი, თუ ხიზნის ნაშობი, რატომ იქცა იგი ნადავლად?

¹⁵მას დაღრიალებდნენ ლომის ბოკვრები, ბრდღვინავდნენ და უდაბნოდ აქციეს მისი მიწა; მისი ქალაქები გადამწვარია და უკაცური.

¹⁶ნოფელთ და თახფანხესელთაც კი ჩაგიმსხვრიეს კეფა.

¹⁷განა იმის გამო არ დაგემართა ეს, რომ მიატოვე შენი უფალი, შენი ღმერთი, იმ დროს, როდესაც წინ მიგიძღვოდა?

¹⁸მაშ ახლა რად ადგახარ ეგვიპტის გზას? ნილოსის წყლის დალევა გსურს? რა გინდა აშურის გზაზე? ევფრატის წყლის დალევა გსურს?

¹⁹შენი ბოროტება დაგსჯის შენ და შენი განდგომილება გამხილებს შენ. დაფიქრდი და ნახე, რა ცუდია და მწარე, რომ მიატოვე უფალი, შენი ღმერთი, და შიში არ გაქვს ჩემს წინაშე! — ამბობს ცაბაოთ უფალი. —

²⁰ძველთაგან დავლეწე შენი უღელი, დავწყვიტე შენი აპეურები, და შენ ამბობდი: აღარ მოვემსახურებიო კერპებს, მაგრამ ყოველ მაღალ ბორცვზე და ყოველი ფოთლოვანი ხის ქვეშ მეძაობდი.

²¹მე დაგრგე, როგორც რჩეული ვაზი, დაგთესე, როგორც ჭეშმარიტი თესლი, როგორ გადამიჯიშდი და ველურ ლერწად როგორ მექეცი!

²²ამიტომ, კიდევაც რომ გაირეცხო ტუტით და მრავლად იხმარო ნაცარწმული, მაინც ლაქად დარჩება შენი ურჯულოება ჩემს წინაშე! — ამბობს უფალი ღმერთი. —

²³როგორ ამბობ: არ შევბილწულვარო, არ მივლიაო ბაყალის კვალზე? გაიხსენე, რას აკეთებდი ველზე მყოფი, გაიხსენე შენი საქციელი, ატეხილო ფურაქლემო, თავნებად რომ თოხარიკობ!

²⁴ვინ შეაკავებს უდაბნოს შეჩვეულ კანჯარს, ვნებით ატეხილი რომ გარბის ფრუტუნით? ყოველი მისი მძებნელი არ დაიღლება, მყვირალობისას იპოვის მას.

²⁵ფეხსაცმელს ნუ შემოიგლეჯ ფიცხელ გზაზე და წყურვილით ყელს ნუ გამოიშრობ! მაგრამ შენ თქვი: იმედი ნუ გექნებაო, რადგან მიყვარსო უცხონი და მათ კვალზე ვივლიო.

²⁶როგორც ქურდს წაუხდება ნირი, როცა პარვაზე წაასწრებენ, ისე შეირცხვინა თავი ისრაელის სახლმა: მათ, მათმა მეფეებმა, მათმა მთავრებმა, მათმა მღვდლებმა და მათმა წინასწარმეტყველებმა,

²⁷ხეს რომ მიმართავენ: შენ მამა ხარო ჩემი! და ქვას — შენ მშობეო მე! რადგან ზურგი მომაქციეს მე და არა სახე, ხოლო თავიანთი უბედურების ჟამს მეტყვიან: ადექი და გვიხსენიო ჩვენ!

²⁸სად არიან თქვენი ღმერთები, თქვენთვის რომ გაიკეთეთ? ადგნენ, აბა, თუ გიხსნიან შენი უბედურების ჟამს, რადგან რამდენი ქალაქიც გაქვს, იმდენი ღმერთი გყავს შენ, იუდავ!

²⁹რატომღა მედავებით? თქვენ ხომ ყველანი გამიდექით მე, — ამბობს უფალი. —

³⁰ამაოდ ვგვემდი თქვენს ძეთ, ჭკუა ვერ ისწავლეს. თქვენმა მახვილმა შეჭამა თქვენი წინასწარმეტყველნი, როგორც გამანადგურებელმა ლომმა.

³¹ბოროტო მოდგმავ, შეიგონე უფლის სიტყვა: განა უდაბნო ვიყავი ისრაელისათვის? განა წყვდიადის ქვეყანა ვიყავი? რატომ ამბობს ჩემი ერი: თავისუფლები ვართ, შენთან აღარ მოვალთო?

³²განა დაივიწყებს ქალწული თავის სამკაულებს? ან პატარძალი — თავის მორთულობას? ჩემმა ხალხმა კი რახანია დამივიწყა მე.

³³რა ოსტატურად მართავ შენს გზებს სიყვარულის ძიებაში! და საამისოდ დანაშაულებანიც კი მიაჩვიე შენს გზებს!

³⁴შენი კაბის კალთებსაც კი ამჩნევია უდანაშაულო ღატაკთა სულების სისხლი, რომლებსაც თავზე არ წასდგომიხარ კედლის გამოთხრისას,[1] მაგრამ მიუხედავად ყოველივე ამისა,

³⁵შენ მაინც ამბობ: უდანაშაულო ვარ და უეჭველად ამცდებაო მისი რისხვა! მაგრამ აჰა, მე გაგასამართლებ, რომ ამბობ: არ შემიცოდავსო.

³⁶რას დაეხეტები და იცვლი გზებს? ეგვიპტისგანაც ისე შერცხვები, როგორც აშურისაგან შერცხვი.

³⁷იქიდანაც გამოხვალ თავში ცემით, რადგან უარყო უფალმა შენი იმედები და ვერაფერს გამორჩები მათ.