Read ქართული ბიბლია, სრული ვერსია Romans 10 Bible Online

Romans 10 - ქართული ბიბლია, სრული ვერსია bible

Romans 10

¹ძმებო! ჩემი გულის სურვილი და ჩემი ვედრება ღმერთისადმი ისრაელისათვისაა, რათა გადარჩნენ.

²ვუმოწმებ მათ, რომ აქვთ გულმოდგინება ღმერთისადმი, მაგრამ არა სწორი შემეცნების საფუძველზე.

³რადგან ღმერთის სიმართლე ვერ შეიცნეს და ცდილობდნენ საკუთარი სიმართლის დადგენას.

⁴ხოლო ქრისტე არის რჯულის დასასრული ყოველი მორწმუნის გასამართლებლად.

⁵მოსე რჯულის სამართალზე წერს, რომ მისი შემსრულებელი ადამიანი მისით იცოცხლებს.

⁶ხოლო რწმენისმიერი სამართლიანობა ასე ამბობს: „ნუ იტყვი შენს გულში: ვინ ავა ზეცაში?“ — ესე იგი, ქრისტეს ჩამოსაყვანად.

⁷ანდა: „ვინ ჩავა უფსკრულში?“ — ესე იგი, ქრისტეს მკვდრეთით ამოსაყვანად.

⁸მაგრამ რას ამბობს იგი? — „ახლოა შენთან სიტყვა, შენს პირშია და შენს გულში,“ — ესე იგი, რწმენის სიტყვა, რომელსაც ვქადაგებთ.

⁹იმიტომ რომ, თუ შენი პირით აღიარებ, რომ იესო უფალია, და შენი გულით გწამს, რომ ღმერთმა აღადგინა იგი მკვდრეთით, გადარჩები.

¹⁰რადგან გულით სწამთ სიმართლე, ხოლო პირით აღიარებენ გადასარჩენად.

¹¹რადგან წერილი ამბობს: „არავინ, ვისაც სწამს იგი, არ შერცხვება.“

¹²ამაში არ არის განსხვავება იუდეველსა და წარმართს შორის, რადგან ერთი უფალია ყველაზე. ის უხვია ყველასათვის, ვინც მას მოუხმობს.

¹³რადგან ყოველი, ვინც უფლის სახელს მოუხმობს, გადარჩება.

¹⁴მაგრამ როგორ მოუხმონ მას, ვინც არ ირწმუნეს? როგორ ირწმუნონ ის, ვისზეც არ სმენიათ? როგორ მოისმინონ მქადაგებლის გარეშე?

¹⁵და როგორ იქადაგონ, თუ წარგზავნილნი არ არიან? როგორც წერია: „რა მშვენიერია სიკეთის მახარებელთა ფეხნი!“

¹⁶მაგრამ ყველამ როდი ისმინა სახარება, რადგან ესაია ამბობს: „უფალო, ვინ ირწმუნა ჩვენგან მოსმენილი?“

¹⁷ამრიგად, რწმენა — მოსმენისაგან, ხოლო მოსმენა — ქრისტეს სიტყვისაგან.

¹⁸მაგრამ ვამბობ: ნუთუ არ სმენიათ? პირიქით: „მთელ ქვეყანას მოედო მათი ხმა და დედამიწის კიდეებს — მათი სიტყვები.“

¹⁹მაგრამ ვამბობ: ნუთუ ისრაელმა არ იცოდა? პირველი მოსე ამბობს: „შურს აღვძრავ თქვენში ერით, რომელიც არ არის ერი, განგარისხებთ უგუნური ერით.“

²⁰ხოლო ესაია გაბედულად ამბობს: „მიპოვეს მათ, ვინც არ მეძებდა. გამოვეცხადე მათ, ვინც არ მკითხულობდა.“

²¹ხოლო ისრაელს ეუბნება: „მთელ დღეს ვიწვდიდი ჩემს ხელებს ურჩი და გაუგონარი ხალხისაკენ.“