Read ბიბლია დაბ. 18 Bible Online

დაბ. 18 - ბიბლია bible

დაბ. 18

¹და გამოეცხადა უფალი მას მამრეს მუხასთან, როდესაც ის შუადღის ხვატში იჯდა თავისი კარვის წინ.

²და აღაპყრო მან თვალი და დაინახა, რომ სამი კაცი დგას მის ახლოს. და როცა დაინახა ისინი, გაიქცა მათ შესახვედრად კარვის შესასვლელიდან და თაყვანი სცა მათ მიწამდე.

³და თქვა: „ბატონო, თუ ვპოვე მადლი შენს თვალში, გვერდს ნუ აუვლი შენს მსახურს.

⁴და მოიტანენ ცოტა წყალს და დაგბანენ ფეხს, და დაისვენეთ ხის ქვეშ.

⁵და გამოგიტანთ მცირეოდენ პურს, და დაინაყრეთ გული, შემდეგ კი წადით. რაკი გზად ჩაუარეთ თქვენს მსახურს.“ და უთხრეს: „ისე გააკეთე, როგორც თქვი.“

⁶და ისწრაფა აბრაამმა კარვისაკენ სარასთან, და უთხრა: „იჩქარე: სამი საწყაული საუკეთესო ფქვილი მოზილე და კვერები გამოაცხვე.“

⁷ნახირისკენ გაიქცა აბრაამი და აიყვანა ჩვილი და საღი ხბო, და მისცა იგი თავის მსახურს, და მანაც სწრაფად მოამზადა იგი.

⁸აიღო კარაქი და რძე, და ხბო, რომელიც მოამზადა, და მიართვა მათ. ხოლო თვითონ იდგა მათ გვერდით, ხის ქვეშ, როცა ისინი ჭამდნენ.

⁹და ჰკითხეს მას: „სად არის სარა, შენი ცოლი?“ და მან უპასუხა: „აჰა, კარავშია.“

¹⁰შემდეგ უთხრა მას ერთმა მათგანმა: „გაისად ამდროს ნამდვილად დავბრუნდები შენთან. და ეყოლება ძე სარას, შენს ცოლს.“ და სარას ესმოდა ეს კარვის შესასვლელთან, რადგან მის უკან იდგა.

¹¹და აბრაამი და სარა იყვნენ ხანში, წლებში შესულნი. და შეწყვეტილი ჰქონდა სარას დედათა წესი.

¹²და გულში გაეცინა სარას და თქვა: „რაღაი დავბერდი, რა სიამე მექნება? და ჩემი ბატონიც ხომ მოხუცია!“

¹³და უთხრა უფალმა აბრაამს: „რად გაიცინა სარამ ამ სიტყვებით: ‘ნუთუ მართლა ვშობ, ამ მოხუცობისას?’

¹⁴განა უფლისთვის შეუძლებელია რამე? დათქმულ ჟამს დავბრუნდები შენთან, გაისად, და სარას ეყოლება ძე.“

¹⁵და უარყო სარამ და თქვა: „არ გამიცინია,“ რადგან შეეშინდა. და უპასუხეს მას: „არა, შენ გაიცინე!“

¹⁶და ადგნენ იქიდან ეს კაცები, და მიაპყრეს მზერა სოდომისაკენ. და აბრაამი გაჰყვა მათ გასაცილებლად.

¹⁷და თქვა უფალმა: „დავუფარო აბრაამს, რასაც ვაპირებ,

¹⁸და აბრაამი რომ გახდება დიდი და ძლიერი ერი, და მისით იკურთხება მიწის ყველა ერი?

¹⁹რადგან ამოვირჩიე, რომ ამცნოს თავის ძეებსა და თავის სახლს თავის შემდეგ, რომ დაიცვან გზა უფლისა, ქმნან სიმართლე და სამართალი, რათა შეუსრულოს უფალმა აბრაამს, რასაც შეპირდა.“

²⁰და თქვა უფალმა: „გამრავლდა ღაღადი სოდომზე და გომორაზე, და დიდად მძიმეა მათი ცოდვები.“

²¹ჩავალ და ვნახავ, ნამდვილად ისე იქცევიან, როგორც ღაღადია მათზე. თუ არა და, შევიტყობ.“

²²და გაემართნენ ეს კაცები იქიდან, და წავიდნენ სოდომს. და აბრაამი ჯერ კიდევ იდგა უფლის წინაშე.

²³და მიეახლა აბრაამი და უთხრა: „ნუთუ მართალსაც დაღუპავ უკეთურთან ერთად?

²⁴ეგების იყოს ორმოცდაათი მართალი ამ ქალაქში? ნუთუ დაღუპავ და არ დაინდობ მაგ ადგილს იქ მყოფი ორმოცდაათი მართლისათვის?

²⁵შორს შენგან ასეთი საქმე, რომ მოკლა მართალი უკეთურთან ერთად, და იყოს მართალი უკეთურივით! შორს შენგან! მთელი ქვეყნიერების მსაჯულმა არ გააჩინოს სამართალი?“

²⁶და უთხრა უფალმა: „თუ ვპოვებ სოდომში, ქალაქში, ორმოცდაათ მართალს, შევუნდობ მათ გამო მაშინ მაგ ადგილს.“

²⁷და მიუგო მას აბრამმა: „აჰა, გავბედე ლაპარაკი ჩემს ბატონთან მე, მტვერმა და ნაცარმა.

²⁸იქნებ ორმოცდაათ მართალს მხოლოდ ხუთი დააკლდეს, ნუთუ ხუთისათვის დაღუპავ მთელ ქალაქს?“ და უთხრა მას უფალმა: „არ დავღუპავ, თუ ვპოვებ იქ ორმოცდახუთს!“

²⁹და კვლავ განაგრძო მასთან ლაპარაკი, და თქვა: „იქნებ იქ ორმოცი აღმოჩნდეს?“ და თქვა: „არ ვიზამ ამას ორმოცისთვისაც.“

³⁰და თქვა აბრაამმა: „ნუ განრისხდება ბატონი, იქნებ იქ ოცდაათი აღმოჩნდეს?“ და თქვა: „არ ვიზამ ამას, თუ ვპოვებ ოცდაათს.“

³¹და კვლავ უთხრა მას: „აჰა, გავბედე ლაპარაკი ბატონთან: იქნებ აღმოჩნდეს იქ ოცი?“ და თქვა: „არ დავღუპავ ოცისათვის.“

³²და თქვა: „ნუ განრისხდება ჩემი ბატონი, და ერთხელაც ვიტყვი: „იქნებ აღმოჩნდეს იქ ათი კაცი?“ და უთხრა მას: „არც ათისთვის არ დავღუპავ.“

³³და წავიდა უფალი, როგორც კი დაასრულა აბრაამთან ლაპარაკი და აბრაამიც დაბრუნდა თავის ადგილზე.