Read ბიბლია დაბ. 31 Bible Online

დაბ. 31 - ბიბლია bible

დაბ. 31

¹და მოისმინა იაკობმა ლაბანის ძეთა სიტყვები, რომლებიც ამბობდნენ: „წაიღო იაკობმა ყოველივე, რაც ეკუთვნოდა მამაჩვენს, და იმით, რაც მამაჩვენს ეკუთვნოდა, შექმნა მთელი ეს დოვლათი.“

²და დაინახა იაკობმა სახე ლაბანისა და აჰა, ის არ იყო ისეთი, როგორც გუშინ და გუშინწინ.

³და უთხრა უფალმა იაკობს: „დაუბრუნდი შენი მამების ქვეყანას და შენს სანათესაოს; მე შენთან ვიქნები.“

⁴და გააგზავნა იაკობმა და მოუხმო რახელსა და ლეას ველზე, თავის ფარასთან.

⁵და უთხრა მათ: „მე ვხედავ თქვენი მამის სახეს, რომელიც ისეთივე არაა ჩემს მიმართ, როგორც გუშინ და გუშინწინ, მამაჩემის ღმერთი კი ჩემთან არის.

⁶და თქვენ იცით, რომ მთელი ძალით ვემსახურებოდი მამათქვენს.

⁷ხოლო მამათქვენმა შეურაცხმყო მე და ათჯერ შეცვალა ჩემი საზღაური. ღმერთმა კი არ დაანება ებოროტნა ჩემთვის.

⁸როცა იტყოდა: ‘დაწინწკლული იყოსო შენი გასამრჯელო,’ მაშინ მთელი პირუტყვი დაწინწკლულს იგებდა; და თუ იტყოდა: ‘ზოლიანი იყოსო შენი გასამრჯელო’, მთელი საქონელი ზოლიანს იგებდა.

⁹ასე წაართვა ღმერთმა ფარები მამათქვენს და მე მომცა.

¹⁰და იყო ცხვრის ახურების ჟამს, ავაპყრე თვალი და ვიხილე სიზმრად, რომ ვაცები და ვერძები ნერბავენ ფარას და სულ ჭრელი, დაწინწკლულები და ხალიანები იყვნენ.

¹¹და მითხრა ღვთის ანგელოზმა სიზმარში: ‘იაკობ’, და მე ვუპასუხე ‘აქა ვარ’,

¹²და თქვა: ‘აღაპყრე თვალები და შეხედე — ყველა ვაცი და ვერძი ფარაზე ამავალი, ჭრელი, დაწინწკლული და ხალიანებია, რადგან ვხედავ ყველაფერს, რასაც ლაბანი გიკეთებს შენ.

¹³მე ვარ ღმერთი ბეთელისა, სადაც სვეტს სცხე ზეთი, სადაც აღმითქვი მე აღთქმა. ახლა, ადექი, გადი ამ ქვეყნიდან და დაუბრუნდი შენი შობის ქვეყანას.“

¹⁴და მიუგეს რახელმა და ლეამ, და უთხრეს მას: „ნუთუ კიდევ გვიძევს ჩვენ წილი და სამკვიდრო მამაჩვენის სახლში?

¹⁵განა უცხოებად არ გვთვლის ის? რადგან გაგვყიდა ჩვენ და შეჭამა ჩვენი ვერცხლი.

¹⁶ამიტომ მთელი სიმდიდრე, რომელიც წაართვა ღმერთმა მამაჩვენს, ჩვენი და ჩვენი შვილებისაა. და ახლა გააკეთე ყოველივე, რაც გითხრა შენ ღმერთმა.“

¹⁷და ადგა იაკობი და შესხა თავისი შვილები და თავისი ცოლები აქლემებზე,

¹⁸და გზას გაუყენა მთელი თავისი სამწყსო და მთელი თავისი ქონება, რაც შეძენილი ჰქონდა, თავისი საკუთარი ფარა, რაც შეიძინა შუამდინარეთში, რათა წასულიყო ისაკთან, თავის მამასთან, ქანაანის ქვეყანაში.

¹⁹ლაბანი კი წასული იყო თავისი ცხვრის გასაპარსად; და რახელმა მოიპარა თავისი მამის საოჯახო კერპები.

²⁰და იაკობმა გული მოპარა ლაბან არამელს — არ განუცხადა მას, რომ გარბოდა მისგან.

²¹და გაიქცა იგი და ყველაფერი, რაც კი ებადა, თან წაიღო. და გადავიდა მდინარეზე, და პირი გილყადის მთისაკენ ქნა.

²²და ეუწყა ლაბანს მესამე დღეს, რომ იაკობი გაიქცა.

²³და თან წაიყვანა თავისი თანამოძმენი და სდია მას შვიდი დღის სავალზე, და დაეწია მას გილყადის მთაზე.

²⁴და მივიდა ღმერთი არამელ ლაბანთან სიზმარში ღამით და უთხრა მას: „ფრთხილად იყავი, ნუ ეტყვი იაკობს ნურც კარგსა და ნურც ავს.“

²⁵და როცა დაეწია ლაბანი იაკობს, იაკობს გაშლილი ჰქონდა კარავი მთაზე, და ლაბანმაც გაშალა კარავი გილყადის მთაზე თავის თანამოძმეებთან ერთად.

²⁶და ლაბანმა უთხრა იაკობს: „რატომ გაძვერი და წაასხი ჩემი ასულნი მახვილის ტყვეებივით?

²⁷რად გაიქეცი ფარულად, მიმუხთლე და არ განმიცხადე, რომ გამესტუმრებინე მხიარულებით და სიმღერით, ებნითა და ქნარით.

²⁸და არ მაკოცნინე ჩემი ძეებისა და ასულებისათვის. უგუნურად მოიქეცი.

²⁹აქვს ჩემს ხელს ძალა, რომ ბოროტი გიყო, მაგრამ მამათქვენის ღმერთმა მითხრა წუხელ: ‘გაფრთხილდი, ნუ ეტყვი იაკობს ნურც კარგსა და ნურც ავსო.’

³⁰ახლა კი მიდიხარ, რაკი მოგნატრებია სახლი მამაშენისა, მაგრამ ჩემი ღმერთები რაღად მოიპარე?“

³¹და მიუგო იაკობმა და უთხრა ლიბანს: „რადგან მეშინოდა, რომ არ წაგერთმია ჩემთვის შენი ასულნი.

³²ხოლო რაც შეეხება შენს ღმერთებს, ვისთანაც მათ იპოვნი, ნუ იცოცხლოს მან! ჩვენს ძმათა წინაშე ამოიცანი, რაც კი არის ჩემთან, და წაიღე, რაც შენ გეკუთვნის.“ და არ იცოდა იაკობმა, რომ რახელმა მოიპარა ისინი.

³³და შევიდა ლაბანი იაკობის კარავში და ლეას კარავში და ორივე მხევლის კარავში, მაგრამ ვერაფერი იპოვნა. და ლეას კარვიდან ის შევიდა რახელის კარავში.

³⁴და რახელმა აიღო საოჯახო ღმერთები და აქლემის უნაგირს ქვეშ ამოდო ისინი და ზედ დაჯდა. და გაჩხრიკა ლაბანმა მთელი კარავი, მაგრამ ვერ იპოვა.

³⁵და უთხრა თავის მამას: „ნუ განმირისხდება ჩემი ბატონი, მაგრამ არ შემიძლია ადგომა შენს წინაშე, რადგან დედათა წესი მჭირს.“ და გულდასმით ეძება ლაბანმა, და ვერ იპოვა საოჯახო ღმერთები.

³⁶და განრისხდა იაკობი და შეედავა ლაბანს. და მიუგო იაკობმა ლაბანს და უთხრა: „რა დავაშავე, რა შევცოდე, რომ ასე გაცეცხლებული დამდევნებიხარ?

³⁷ხომ გაჩხრიკე მთელი ჩემი ნივთები, რა იპოვე შენი ნივთებიდან? დააწყვე აქ შენს და ჩემს ძმათა წინაშე და მათ განგვსაჯონ!

³⁸ეს ოცი წელია შენთან ვარ და შენს ცხვრებსა და თხებს მკვდარი არ მოუგიათ, შენი ფარის ვერძები არ მიჭამია.

³⁹ნამხეცავი შენთან არ მომიტანია — მე ვზარალობდი, ჩემი ხელიდან ითხოვდი საზღაურს, როგორც ღამით მოპარულისას, ისე დღისით მოპარულისას.

⁴⁰დღისით ხორშაკი მწვავდა და ღამით ყინვა, და არ მიკარებია ძილი ჩემს თვალებს.

⁴¹აჰა, ეს არის ჩემი ოცი წელი შენს სახლში: გემსახურებოდი თოთხმეტი წელი შენი ორი ასულისათვის, და ექვსი წელი შენი ცხვრებისათვის; და გასამრჯელო ათჯერ შემიცვალე.

⁴²და რომ არ ყოფილიყო ჩემთან ღმერთი მამაჩემისა, ღმერთი აბრაამისა და შიში ისაკისა, შენ ახლა ცარიელს გამისტუმრებდი. ჩემი ტანჯვა და ჩემი ხელების ჯაფა იხილა ღმერთმა და გამხილა წუხელ!“

⁴³და მიუგო ლაბანმა იაკობს და უთხრა: „ეს ასულები ჩემი ასულები არიან, და ეს ვაჟები ჩემი ძენი არიან, ეს ფარები ჩემი ფარებია. და ყოველივე, რასაც ხედავ, ჩემია. ჩემს ასულებს ან მათ ძეებს, რომლებიც მათ შვეს, რა ვუყო ახლა?

⁴⁴ახლა მოდი, დავდოთ აღთქმა მე და შენ; და ეს იყოს მოწმედ ჩემსა და შენს შორის.“

⁴⁵და აიღო იაკობმა ქვა და აღმართა იგი ძეგლად.

⁴⁶და უთხრა იაკობმა თავის ნათესავებს: „მოაგროვეთ ქვები.“ და აიღეს ქვები და აღმართეს ბორცვი, და ჭამეს იქ, ბორცვზე.

⁴⁷და უწოდა მას ლაბანმა იეგარ-საჰადუთა. და იაკობმა უწოდა მას გალყადი.

⁴⁸და თქვა ლაბანმა: „ეს იყოს მოწმედ დღეს ჩვენს შორის.“ და ამიტომ ეწოდა მას გალყადი.

⁴⁹და აგრეთვე მიცფა, რადგან თქვა: „მეთვალყურეობდეს უფალი ჩემსა და შენს შორის, როცა მივეფარებით ერთმანეთის თვალს.

⁵⁰თუ დაჩაგრავ ჩემს ასულებს, თუ მოიყვან სხვა ცოლებს ჩემი ასულების გარდა, რომც არავინ იყოს ჩვენთან, იცოდე, ღმერთია მოწმე ჩემსა და შენს შორის.“

⁵¹და უთხრა ლაბანმა იაკობს: „აჰა, ეს ბორცვი და აჰა, ეს ძეგლი, რომელნიც აღვმართე ჩემსა და შენს შორის —

⁵²ეს ბორცვი იყოს მოწმე და მოწმეა ეს ძეგლი, რომ მე არასოდეს გადმოვლახავ შენსკენ ამ ბორცვს, და რომ შენც არ გადმოლახავ ჩემსკენ ამ ბორცვს და ამ ძეგლს საბოროტოდ.

⁵³აბრაამის ღმერთმა და ნახორის ღმერთმა განსაჯოს ჩვენს შორის, მათი მამების ღმერთმა.“ და დაიფიცა იაკობმა თავისი მამის, ისაკის შიში.

⁵⁴და დაკლა იაკობმა საკლავი, და მოუხმო თავის მოძმეებს პურის საჭმელად; და მათ ჭამეს პური და გაათიეს მთაზე.

⁵⁵და ადგა ლაბანი დილაადრიანად და აკოცა თავის შვილიშვილებს და თავის ასულებს, და აკურთხა ისინი, და წავიდა და დაუბრუნდა თავის მხარეს.