Read ბიბლია დაბ. 44 Bible Online

დაბ. 44 - ბიბლია bible

დაბ. 44

¹და უბრძანა იოსებმა თავის სახლის მოურავს: „აავსე ამ კაცების ტომრები იმდენი საზრდოთი, რამდენის წაღებასაც შეძლებენ, და დაუდევი თითოეულს თავისი ვერცხლი ტომრის პირზე.

²და ჩემი ვერცხლის თასი ჩადევი უმცროსის ტომარაში, და იქვე ჩადე მის მიერ ხორბალში გადახდილი ვერცხლი.“ და მან გააკეთა იოსების სიტყვებისამებრ, როგორც ბრძანა.

³და გათენდა, და გაუშვეს ეს ხალხი თავიანთი სახედრებით.

⁴ქალაქს შორს არ იყვნენ გაცილებულნი, რომ იოსებმა უთხრა თავისი სახლის მოურავს: „დაედევნე იმ ხალხს, დაეწიე და უთხარი: ‘რად მომაგეთ ბოროტი კეთილის წილ?

⁵ეს ხომ ისაა, რომლიდანაც სვამს ჩემი ბატონი და ამით მარჩიელობს? ცუდად მოიქეცით!’“

⁶და დაეწია და გაუმეორა მათ ეს სიტყვები.

⁷და უთხრეს მათ: „რად ლაპარაკობს ჩემი ბატონი ასეთ სიტყვებს? ღმერთმა დაიფაროს შენი მსახურები ამ საქმის ჩადენისგან!

⁸ის ვერცხლი, რომელიც ვიპოვეთ ადრე ჩვენს ტომრებში, დაგიბრუნეთ ქანაანის ქვეყნიდან, და როგორ მოვიპარავდით შენი ბატონის სახლიდან ვერცხლს ან ოქროს?!

⁹თუ რომელიმე ჩვენგანს აღმოაჩნდეს, მოკვდეს ის, ჩვენ კი დავემონებით ჩვენს ბატონს.“

¹⁰და მან თქვა: „თქვენი სიტყვებისამებრ იყოს. ვისაც აღმოაჩნდება, იგი გამიხდეს მონად და დანარჩენები თავისუფალი იქნებით.“

¹¹და სწრაფად ჩამოიღო თითოეულმა თავისი ტომარა, და მოხსნეს პირები.

¹²გაჩხრეკა უფროსით დაიწყო და უმცროსით დაამთავრა. და აღმოჩნდა თასი ბენიამინის ტომარაში.

¹³და შემოიხიეს მათ თავიანთი სამოსელი, და დატვირთეს თავიანთი სახედრები და დაბრუნდნენ ქალაქში.

¹⁴და მივიდნენ იუდა და მისი ძმები იოსების სახლში, ის კი ჯერ კიდევ იქ იყო, და დაემხნენ მის წინაშე მიწაზე.

¹⁵და უთხრა მათ იოსებმა: „ეს რა გააკეთეთ? ნუთუ არ იცოდით, რომ ისეთი კაცი, როგორიც მე ვარ, ყოველივეს გამოიცნობდა?“

¹⁶და თქვა იუდამ: „რა ვუთხრათ ჩვენს ბატონს? რა ვთქვათ და რითი გავიმართლოთ თავი? ღმერთმა ჰპოვა შენს მსახურთა დანაშაული, და გავხდით ჩვენ მონები ჩვენი ბატონისა, ჩვენც და ისიც, ვის ხელშიც აღმოჩნდა თასი.“

¹⁷და თქვა: „ღმერთმა დამიფაროს ამისაგან! კაცი, რომლის ხელშიც აღმოჩნდა თასი, ის იქნება ჩემი მონა, თქვენ კი მშვიდობით წახვალთ მამათქვენთან.“

¹⁸და მიეახლა მას იუდა, და უთხრა: „გევედრები, ბატონო, ათქმევინე სიტყვა შენს მსახურს ჩემი ბატონის ყურთა სასმენად, და ნუ განურისხდები შენს მსახურს, რადგან შენ ფარაონის ტოლი ხარ!

¹⁹ჩემმა ბატონმა გვკითხა მის მსახურთ: მამა ან ძმა თუ გყავთო.

²⁰და ვუთხარით ჩვენ ბატონს, რომ გვყავს მოხუცებული მამა და მისი სიბერის ძე, უმცროსი ძმა, რომელსაც მოუკვდა ძმა და ისღა დარჩა მისი დედისაგან, და ამიტომაც უყვარს იგი მამამისს.

²¹და გვითხარი შენს მსახურთ: ‘ჩამოიყვანეთ იგი ჩემთან, და ჩემი თვალით ვნახავ.’

²²და ვუთხარით ჩვენს ბატონს: ‘არ შეუძლია ყმაწვილს მამის დატოვება, მიატოვებს და კიდეც მოკვდება მამამისი.’

²³და გვითხარი შენს მსახურთ: ‘თუ არ ჩამოვიდა თქვენი უმცროსი ძმა თქვენთან ერთად, ჩემ სახეს ვერ იხილავთ.’

²⁴და ჩვენ მივედით მამაჩვენთან, შენს მსახურთან, და მოვუთხრეთ ჩემი ბატონის სიტყვები.

²⁵და გვითხრა მამაჩვენმა: ‘დაბრუნდით და იყიდეთ მცირედი საზრდო.’

²⁶და ვუთხარით: ‘არ შეგვიძლია წასვლა, ხოლო თუ ჩვენი უმცროსი ძმა იქნება ჩვენთან, მაშინ წავალთ, რადგან, ვერ ვიხილავთ იმ კაცის სახეს, თუ ჩვენი უმცროსი ძმა არ იქნება ჩვენთან.’

²⁷და გვითხრა შენმა მსახურმა, მამაჩვენმა: ‘თქვენ იცით, რომ ორი მიშვა მე ჩემმა ცოლმა.

²⁸და წავიდა ერთი ჩემგან, და ვთქვი: მხეცმა დაგლიჯა-მეთქი. იგი აქამდე აღარ მინახავს.

²⁹წაიყვანთ ამასაც ჩემი პირისგან და, თუ შეემთხვა ფათერაკი, ჩადებთ ჩემს გამწარებულ ჭაღარას შავეთში.’

³⁰და ახლა, რომ მივუვალთ მამაჩვენს, შენს მსახურს, და ეს ყმაწვილი არ იქნება ჩვენთან, რომლის სულთანაც გადასკვნილია მისი სული,

³¹და როცა ნახავს, რომ ის არ არის ჩვენთან, მოკვდება, და ჩადებენ შენი მსახურნი შენი მსახურის, მამაჩვენის, ჭაღარას დამწუხრებულს შავეთში.

³²შენი მსახური მამაჩემთან გავხდი თავდები ამ ყმაწვილისათვის, როცა ვუთხარი: ‘თუ არ მოგიყვან მას, მაშინ შემცოდე ვიყო მამაჩემის წინაშე სამუდამოდ.’

³³და ახლა მე, შენი მსახური, დავრჩები მონად ჩემს ბატონთან ამ ყმაწვილის ნაცვლად, ეს ყმაწვილი კი წავიდეს თავის ძმებთან ერთად,

³⁴რადგან როგორ მივიდე მამაჩემთან, თუ ყმაწვილი არ იქნება ჩემთან? ნუმც მოვსწრებივარ უბედურებას, რომელიც მამაჩემს ეწევა!“