Read ბიბლია 2მეფ. 13 Bible Online

2მეფ. 13 - ბიბლია bible

2მეფ. 13

¹ამის შემდეგ იყო: ჰყავდა აბესალომს, დავითის ძეს, ლამაზი და, სახელად თამარი, და შეუყვარდა იგი ყამნონს, დავითის ძეს.

²ისე გაუჭირდა ყამნონს, რომ თითქმის დასნეულდა თავისი დის, თამარის გამო, რადგან ქალწული იყო იგი, და ძნელი იყო ყამნონისთვის, რაიმე გაეკეთებინა მასთან.

³და ჰყავდა მეგობარი ყამნონს, სახელად იონადაბი, შიმყის ძე, დავითის ძმისწული. და ძალზე ცბიერი კაცი იყო იონადაბი.

⁴და უთხრა მას: „რა მოგდის, დღითი დღე რომ ხმები, უფლისწულო, არ მეტყვი?“ და უთხრა ყამნონმა: „თამარი მიყვარს, აბესალომის, ჩემი ძმის, და.“

⁵და უთხრა იონადაბმა: „ჩაწექი ლოგინში და თავი მოიავადმყოფე. და როცა მამაშენი მოვა შენს სანახავად, უთხარი: ‘ჩემი და თამარი მოვიდეს ჩემთან და პური მაჭამოს, ჩემს თვალწინ მოამზადოს საჭმელი, რომ ჩემი თვალით დავინახო და მისი ხელიდან ვჭამო.’“

⁶და ჩაწვა ყამნონი და თავი მოიავადმყოფა. და მივიდა მეფე მის სანახავად და უთხრა ყამნონმა მეფეს: „მოვიდეს ჩემთან ჩემი და თამარი, ჩემს თვალწინ გამოაცხოს ორიოდე ნამცხვარი, რომ მისი ხელიდან ვჭამო.“

⁷და გააგზავნა კაცი დავითმა თამართან სახლში და შეუთვალა: „მოდი შენი ძმის, ყამნონის, სახლში და საჭმელი მოუმზადე.“

⁸და წავიდა თამარი თავისი ძმის, ყამნონის, სახლში. და იწვა იგი. და აიღო ქალმა ცომი, მოზილა, ააგუნდავა მის თვალწინ და გამოაცხო კვერები.

⁹და აიღო ტაფა და დაუდგა წინ, მაგრამ არ შეჭამა. და თქვა ყამნონმა: „გაიყვანეთ ყველანი!“ და გავიდა ყველა.

¹⁰მაშინ უთხრა ყამნონმა თამარს: „უკანა ოთახში წაიღე საჭმელი და შევჭამ შენი ხელიდან.“ და აიღო თამარმა თავისი გამომცხვარი კვერები და უკანა ოთახში გაუტანა ყამნონს.

¹¹და როცა მიაწოდა, რომ ეჭამა, ხელი სტაცა ყამნონმა ქალს და უთხრა: „მოდი, დაწექი ჩემთან, ჩემო დაო.“

¹²უთხრა: „ნუ, ჩემო ძმაო, ნუ შეურაცხმყოფ. ასე არ იქცევიან ისრაელში, ნუ იზამ ამ სისაძაგლეს.

¹³სადღა გამოვჩნდე შერცხვენილი? შენც ერთი საძაგელი კაცის სახელს დაიგდებ ისრაელში. სთხოვე მეფეს, არ დაგიჭერს ჩემს თავს.“

¹⁴არ უნდოდა მისი სიტყვის გაგონება ყამნონს. და დაიმორჩილა იგი, პატივი ახადა და იწვა მასთან.

¹⁵შესძულდა იგი ყამნონს უზომო სიძულვილით, ისე რომ სიძულვილი, რომლითაც შესძულდა, უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე სიყვარული, რომლითაც უყვარდა ადრე. და უთხრა ყამნონმა: „ადე, წადი აქედან.“

¹⁶და უთხრა: „ნუ იზამ, ძმაო, ადრინდელზე უფრო დიდი ბოროტებაა, რასაც ახლა მიკეთებ.“ მაგრამ არ უნდოდა ყამნონს მისი მოსმენა.

¹⁷და დაუძახა მსახურ ბიჭს და უთხრა: „გაიყვანე ეს ქალი აქედან და მიუხურე კარი.“

¹⁸ჭრელი სამოსელი ეცვა ქალს, რადგან ასეთი მოსასხამით იმოსებოდნენ მეფის ასულები, ქალწული ვინც იყო. და გაიყვანა მსახურმა ქალი და მიუხურა კარი.

¹⁹და დაიყარა ნაცარი თამარმა თავზე, შემოიხია ტანზე ჭრელი სამოსელი, თავზე დაიდო ხელი და მოთქმა-მოთქმით წავიდა.

²⁰და უთხრა მისმა ძმამ აბესალომმა: „შენი ძმა ყამნონი ხომ არ იყო შენთან? ახლა ჩუმად იყავი, დაო. შენი ძმა არის ის, გულთან ნუ მიიტან ამ ამბავს.“ და დარჩა თამარი თავისი ძმის, აბესალომის, სახლში მიტოვებული.

²¹და გაიგო დავით მეფემ ეს ამბავი და ძლიერ განრისხდა.

²²ხოლო აბესალომს არც ცუდი უთქვამს ყამნონისთვის, არც კარგი, რადგან შეიძულა აბესალომმა ყამნონი მისი საქციელის გამო, რომ შეურაცხყო მისი და თამარი.

²³გავიდა ორი წელი და პარსვა ჰქონდა აბესალომს ბაყალ-ხაცორში, ეფრემის მახლობლად რომ არის, და ყველა უფლისწული მიიწვია აბესალომმა.

²⁴და მივიდა აბესალომი მეფესთან და უთხრა: „მპარსველები ჰყავს შენს მსახურს. ეწვიოს მეფე თავის მსახურებთან ერთად შენს მსახურს.“

²⁵და უთხრა მეფემ აბესალომს: „არა, შვილო, ყველანი არ წამოვალთ შენთან, არ დაგამძიმებთ.“ ჩააცივდა, მაგრამ არ ინება მეფემ წასვლა, კურთხევით კი აკურთხა.

²⁶და თქვა აბესალომმა: „თუ ასეა, მაშინ ჩემი ძმა ყამნონი წამოვიდეს.“ და უთხრა მეფემ: „რისთვის წამოვიდეს?“

²⁷და ჩააცივდა აბესალომი და მეფემაც გაუშვა ყამნონი და სხვა უფლისწულები.

²⁸და უბრძანა აბესალომმა თავის მსახურ ბიჭებს: „ყური უგდეთ, როცა ღვინისგან გამხიარულდება ყამნონი და მე გეტყვით, დაჰკარით-მეთქი ყამნონს, თქვენც მოკალით იგი, ნუ შეგეშინდებათ, რადგან მე გიბრძანებთ ამას! აბა, გამაგრდით და მამაცურად მოიქეცით.“

²⁹და ისე მოექცნენ აბესალომის მსახურნი ყამნონს, როგორც ნაბრძანები ჰქონდა მათთვის აბესალომს. და წამოიშალნენ უფლისწულები, და შესხდნენ თავ-თავიანთ ჯორებზე და გაიქცნენ.

³⁰ჯერ კიდევ გზაში იყვნენ ისინი, რომ მიუვიდა ამბავი დავითს, რომ დახოცა აბესალომმა უფლისწულები და ერთიც არ გადარჩენილა.“

³¹და ადგა მეფე, ტანზე შემოიხია სამოსელი და ჩაჯდა მტვერში. იქვე იდგნენ სამოსელშემოხეული მისი მსახურები.

³²და დაუწყო ლაპარაკი იონადაბ შიმყას ძემ, დავითის ძმისწულმა, და უთხრა: „ნუ ფიქრობს, ჩემი ბატონი, რომ ყველა უფლისწული მოკლეს, რადგან მხოლოდ ყამნონია მკვდარი. აბესალომის პირით გადაწყდა ეს იმ დღიდან, როცა შეურაცხყო ყამნონმა მისი და თამარი.

³³ნუ მიაქვს გულთან ჩემს ბატონ მეფეს ეს ხმა, თითქოს ყველა უფლისწულია მკვდარი, რადგან მხოლოდ ყამნონია მკვდარი.“

³⁴და გაიქცა აბესალომი. და გაიხედა მოთვალთვალე მსახურმა ბიჭმა და, ხედავს, უამრავი ხალხი მოდის გზაზე, მთის ფერდობით.

³⁵და უთხრა იონადაბმა მეფეს: „აჰა, მოდიან უფლისწულები, როგორც გეუბნებოდა შენი მსახური, ისეც მოხდა.“

³⁶და როცა დასრულდა ლაპარაკი, მოვიდნენ უფლისწულებიც, და აუწიეს ხმას და ატირდნენ. და დიდი ტირილით ტიროდნენ მეფეც და მისი მსახურებიც.

³⁷და გაიქცა აბესალომი და მივიდა თალმაი ყამიჰუდის ძესთან, გეშურის მეფესთან. და მთელი დღეები გლოვობდა დავითი თავის შვილს.

³⁸და გაიქცა აბესალომი გეშურს და დაჰყო იქ სამი წელი.

³⁹და შეწყვიტა აბესალომის დევნა დავითმა, რადგან გაუქარვდა მწუხარება ყამნონის გამო, რომელიც მოუკვდა.