Read ბიბლია 2მეფ. 18 Bible Online

2მეფ. 18 - ბიბლია bible

2მეფ. 18

¹და აღრიცხა დავითმა თავისი ხალხი და დაუყენა მას ათასისთავები და ასისთავები.

²ხალხის ერთი მესამედი დავითმა იოაბს ჩააბარა, ერთი მესამედი — აბიშაის, ცერუიას ძეს, იოაბის ძმას, დანარჩენი მესამედი — ითაი გითელს. და უთხრა მეფემ ხალხს: „მეც თქვენთან გამოვალ.“

³და ხალხმა უთხრა: „არ გამოხვიდე, რადგან ჩვენ თუ უკუვიქეცით, ყურადღებას არ მოგვაქცევენ; ნახევარიც რომ გავწყდეთ, არც მაშინ მოგვაქცევენ ყურადღებას. ჩვენისთანას ათიათასს იწონი შენ, ამიტომ ჩვენთვის უმჯობესი იქნება, თუ ქალაქიდან შემოგვეშველები.“

⁴და უთხრა მათ მეფემ: „როგორც გიჯობთ, ისე მოვიქცევი.“ და დარჩა კარიბჭესთან მეფე, ხალხი კი ასეულებად და ათასეულებად გავიდა.

⁵და უბრძანა მეფემ იოაბს, აბიშაის და ითაის: „დამიზოგეთ ყმაწვილი, აბესალომი.“ და მთელმა ხალხმა მოისმინა, რაც აბესალომის გამო უბრძანა მეფემ თავის სარდლებს.

⁶და გავიდა ხალხი ველზე ისრაელის წინააღმდეგ და გაიმართა ბრძოლა ეფრემის ტყეში.

⁷და იძლია ისრაელის ხალხი დავითის მსახურთაგან. დიდი ხოცვა-ჟლეტა მოხდა იქ იმ დღეს, გაწყდა ოცი ათასი.

⁸და მოედო ბრძოლა მთელს იმ არემარეს, და ტყემ უფრო მეტი ხალხი შთანთქა, ვიდრე მახვილმა შეჭამა იმ დღეს.

⁹და შეეყარა აბესალომი დავითის მსახურთ. ჯორზე იყო აბესალომი ამხედრებული. როცა ჯორი ტოტებგაბარჯღული დიდი მუხის ქვეშ გარბოდა, წამოედო აბესალომი თმებით მუხას და გამოეკიდა ცასა და მიწას შორის, ჯორი კი გამოეცალა და გაიქცა.

¹⁰და დაინახა ეს ერთმა კაცმა და შეატყობინა იოაბს და უთხრა: „აბესალომი დავინახე, მუხაზე ჩამოკიდებული.“

¹¹და უთხრა იოაბმა ამბის მომტანს: „თუ დაინახე, რატომ არ დააკალი იქვე მიწას? ჩემზე იქნებოდა ათი შეკელი ვერცხლი და ერთი სარტყელი.“

¹²და უთხრა იმ კაცმა იოაბს: „ათასი შეკელი ვერცხლიც რომ ჩამიდონ ხელში, ხელს მაინც არ აღვმართავ უფლისწულზე, რადგან ჩვენს გასაგონად გიბრძანათ მეფემ შენ, აბიშაის და ითაის: ‘დამიზოგეთ ყმაწვილი, აბესალომი.’

¹³კიდეც რომ გამებედა და ჩამედინა ეს უსამართლობა, არაფერი დაემალებოდა მეფეს, შენ კი განზე გადგებოდი.“

¹⁴და უთხრა იოაბმა: „ტყუილად ვკარგავ დროს შენთან!“ და ხელთ იპყრა სამი ისარი და შიგ გულში გაუყარა აბესალომს, რომელიც ჯერ კიდევ ცოცხალი ეკიდა მუხაზე.

¹⁵მერე გარს შემოადგა ათი ჭაბუკი, იოაბის საჭურველთმტვირთველნი, აბესალომს და გაგმირეს. და მოკლეს იგი.

¹⁶და ჩაჰბერა იოაბმა ბუკს და უკან მობრუნდა ისრაელს დადევნებული ხალხი, რადგან შეაკავა იოაბმა ხალხი.

¹⁷და აიღეს აბესალომი და ჩააგდეს ტყეში ერთ დიდ ორმოში და ზედ დიდძალი ქვები დაახვავეს. მერე თავ-თავის კარვებში გაიფანტნენ ისრაელის ძენი.

¹⁸აბესალომს თავის სიცოცხლეშივე ჰქონდა აღმართული ძეგლი მეფის მინდორზე. ამბობდა, შვილი არა მყავს, რომ ჩემი სახელი იხსენიებოდესო, და თავისი სახელი უწოდა ძეგლს, და დღემდე „აბესალომის ძეგლი“ ეწოდება მას.

¹⁹და უთხრა იოაბს ახიმაყაცმა, ცადოკის ძემ: „გავიქცევი და ვახარებ მეფეს, რომ დასაჯა უფალმა მისი მტრები.“

²⁰და უთხრა იოაბმა: „ვერ იქნები დღეს მახარობელი. სხვა დღეს ახარე. დღეს ნუ ახარებ, რადგან მოკვდა უფლისწული.“

²¹და უთხრა იოაბმა ერთ ქუშელს: „წადი, მოახსენე მეფეს, რაც დაინახე.“ თაყვანისცა ქუშელმა იოაბს და გაიქცა.

²²და კვლავ უთხრა ახიმაყაცმა, ცადოკის ძემ, იოაბს: „რაც უნდა მოხდეს, მაინც გავიქცევი ქუშელთან ერთად.“ და უთხრა იოაბმა: „რისთვის უნდა გაიქცე, შვილო? ვერ მიიტან კარგ ამბავს.“

²³„რაც უნდა მოხდეს, მაინც გავიქცევი.“ და უთხრა: „გაიქეცი.“ და გაიქცა ახიმაყაცი ხეობის გზით და დაასწრო ქუშელს.

²⁴დავითი ორ კარიბჭეს შორის იჯდა, ხოლო კარიბჭის თავზე, კედელთან, გუშაგი დადიოდა. გაიხედა და ხედავს: „ვიღაც კაცი მორბის მარტო.“

²⁵და შესძახა გუშაგმა და შეატყობინა მეფეს. და თქვა მეფემ: „თუ მარტოა, მახარობელი იქნება.“ თანდათან ახლოვდებოდა კაცი.

²⁶და დაინახა გუშაგმა, რომ კიდევ მორბის სხვა კაცი და ჩამოსძახა კარისმცველს და უთხრა: „აჰა, კაცი მორბის მარტო.“ და თქვა მეფემ: „ესეც მახარობელია.“

²⁷და თქვა გუშაგმა: „სირბილზე ვატყობ, რომ პირველი კაცი ახიმაყაც ცადოკის ძე უნდა იყოს.“ თქვა მეფემ: „კარგი კაცია და კარგი ამბავიც უნდა მოჰქონდეს.“

²⁸შესძახა ახიმაყაცმა და უთხრა მეფეს: „მშვიდობა!“ და მდაბლად თაყვანისცა მეფეს და უთხრა: „კურთხეულია უფალი, ღმერთი შენი, ხელში რომ ჩაგიგდო ხალხი, რომელთაც ხელი აღმართეს მეფე-ბატონზე.“

²⁹და უთხრა მეფემ: „ხომ მშვიდობით არის ყმაწვილი აბესალომი?“ და უთხრა ახიმაყაცმა: „დიდი ჩოჩქოლი შევნიშნე, როცა იოაბი მეფის მსახურს და შენს მსახურს აგზავნიდა, და ვერ მივხვდი, რა იყო.“

³⁰და თქვა მეფემ: „განზე გადი და იქ დადექი.“ განზე გავიდა ისიც და დადგა.

³¹ახლა ქუშელი მოვიდა და თქვა ქუშელმა: „სასიხარულო ამბავი მომაქვს მეფე-ბატონისთვის! უფალმა დაგისაჯა დღეს შენი წინააღმდეგნი.“

³²და უთხრა მეფემ ქუშელს: „ხომ მშვიდობით არის ყმაწვილი, აბესალომი?“ და უთხრა ქუშელმა: „ისე მეფე-ბატონის მტრები და შენს საბოროტოდ აღმდგარნი იყვნენ, როგორც ის ყმაწვილია!“

³³და შეიძრა მეფე, ავიდა კარიბჭის ზემოთვალში და ატირდა. როცა მიდიოდა, ასე ამბობდა: „შვილო აბესალომ! შვილო, შვილო აბესალომ! ნეტავ შენს მაგივრად მე მოვმკვდარიყავი, აბესალომ, შვილო, შვილო!“